«…σύντροφοι, είναι προφανές σήμερα πως ο χαμένος χρόνος πίσω από τα κάγκελα της φυλακής δεν αποτελεί πια τον κύριο λόγο απελευθέρωσης ενός φυλακισμένου επαναστάτη. Αντίθετα, οι φυλακισμένοι επαναστάτες απελευθερώνονται όταν η κινητοποίηση για την ελευθερία τους αρχίζει να αποκτά βάρος στον παγκόσμιο αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση…»
Georges Ibrahim Abdallah
35 χρόνια ανυπότακτος ένοπλος αντάρτης στα κάτεργα του γαλλικού κράτους
Η αγωνιστική ιστορία του επαναστάτη Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά είναι γνωστή στα πέρατα των κοινοτήτων αγώνα σε κάθε άκρη της γης. Γεννήθηκε στο Λίβανο και από νεαρή ηλικία πολιτικοποιείται με αποτέλεσμα το 1971 να στρατευθεί πολιτικά με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-PFLP. To 1980 μαζί με άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες συμμετέχει στη δημιουργία της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες-FARL, που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατοχή του Νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ, με επιχειρήσεις ενάντια στους Ισραηλινούς και τους δυτικούς συμμάχους τους.
Το 1984 συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται για κατοχή πλαστών εγγράφων ταυτότητας. Παρότι το 1986 καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλάκισης, το «ενδιαφέρον» της διεθνούς διπλωματίας που συμμετέχει ως πολιτική αγωγή στη δίκη, τον οδηγεί σε νέα δίκη ένα χρόνο μετά. Αντιμέτωπος πλέον με ειδικό δικαστήριο, καταδικάζεται σε ισόβια με την κατηγορία ότι ως μέλος της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, εκτέλεσε τον στρατιωτικό ακόλουθο της Αμερικάνικης πρεσβείας στο Παρίσι, συνταγματάρχη Τσάρλς Ρέυ, καθώς και τον Ισραηλινό πράκτορα της Μοσάντ Γιάκομπ Μπαρσιμάκοβ. Έκτοτε και για 35 χρόνια, βρίσκεται φυλακισμένος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας του γαλλικού κράτους, γεγονός που τον καθιστά το πιο μακροχρόνιο πολιτικό κρατούμενο στην Ευρώπη.
Απο το 1999, ο Αμπνταλλά δικαιούται την υφ’ όρων απόλυση, γεγονός που έπειτα από εισαγγελικές εφέσεις αναστέλλει διαρκώς την αποφυλάκισή του. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις πιέσεις που δέχεται το γαλλικό κράτος από την αμερικάνικη και ισραηλινή διπλωματία. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του εφετείου του Παρισιού, το Μάη του 2009, που απέρριψε το αίτημα του Αμπνταλλά να αφεθεί ελεύθερος υπό όρους, χαρακτηρίζοντάς τον «αδυσώπητο και αποφασισμένο μαχητή» που υπάρχει κίνδυνος να συνεχίσει τη δράση του αν απελαθεί στον Λίβανο. Και όμως 20 πρόσθετα χρόνια είναι ένα τίποτα μπροστά στο δίκαιο του αγώνα.
Η εκδικητική συνθήκη ομηρίας του Αμπνταλλά δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας της εξουσίας μπροστά στην επαναστατική αδιαλλαξία, την άρνηση συνθηκολόγησης και υποταγής. Ο ίδιος κανόνας είναι αυτός που κρατάει αιχμάλωτο, ως τρόπαιο, τον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα δίνοντας τα διαπιστευτήρια στις ξένες μυστικές υπηρεσίες από μεριάς του ελληνικού κράτους. Η ιστορία των επαναστατικών κινημάτων είναι βαμμένη με το αίμα των πρωταγωνιστών. Δε θα ξεχάσουμε και δε θα συγχωρήσουμε ποτέ τις ενέδρες και δολοφονίες επαναστατών, τα υπόγεια δημοκρατικά ξεκαθαρίσματα όπως οι βαφτισμένες «αυτοκτονίες» των μελών της Φράξιας Κόκκινος Στρατός στο Στάμχαιμ, τον σωματικό εκφυλισμό των Τούρκων επαναστατών απεργών πείνας, τις αιχμάλωτες δεκαετίες, σε καθεστώτα πλήρους απομόνωσης, ανταρτών και ανταρτισσών σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής από την Λατινική Αμερική, την Ευρώπη ώς τη Μέση Ανατολή. Ο αγώνας για το γκρέμισμα της κάθε φυλακής, για τη διάλυση των καθεστώτων εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων συνεχίζεται.
Τη Δευτέρα 21 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο ελληνο-γαλλικό εμπορικό επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, ως μια ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον επαναστάτη κρατούμενο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά. Ενώνουμε τις φωνές μας με το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στους φυλακισμένους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελβετία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και αλλού, μετατρέποντας τον Οκτώβρη, σε μήνα διεθνούς δράσης ενάντια στην ομηρία των αμετανόητων επαναστατών.
Λευτεριά στον επαναστάτη Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά
Από την Ελλάδα μέχρι τη Γαλλία, τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες
*
«… camarades, il est évident aujourd’hui que le temps perdu derrière ces barreaux n’est plus la raison principale de la libération d’un révolutionnaire prisonnier. Au contraire, les révolutionnaires prisonniers sont libérés quand la mobilisation pour leur liberté commence à gagner du poids dans la lutte international contre l’oppression et l’exploitation … ”
Georges Ibrahim Abdallah
35 ans insoumis militant revolutionaire dans les prisons de l’État français
L’histoire des luttes du revolutionaire Georges Ibrahim Abdallah est bien connue parmi ceux qui luttent dans tout le monde. Abdallah, né au Liban, s’est engagé politiquement au début de sa jeuneuse pour rejoindre ensuite, le 1971, le Front populaire pour la libération de la Palaistine (FPLP). En 1980 avec des autres militants, il participe à la creation de la Fraction armée revolutionaire libanaise (FARL), organisation qui se mobilise contre l’ocupation du Liban sud par Israël, à travers des operation contre les israéliens et leurs alliées occidentaux
Le 1984 il est arrêté et placé en détention pour disposition de faux papiers d’indetité. Bien qu’il soit condamné en 1986 à 4 ans de prison, «l’intérêt» de la diplomatie international qui exerce des pressions, l’amène à nouveau devant le tribunal un an plus tard. Cette fois, jugé par la cour d’assises, il est condamné à la perpetuité pour complicité, en tant que membre du FARL, à assassinat du lieutenant-colonel Charles R. (attaché militaire américain à Paris) et de Yacov Barsimentov (agent de Mossad).
Puis, et pour 35 ans il est emprisonné dans une prison de haute sécurité de l’État français, ce qui en fait le rend le prisonnier politique dont la durée de la peine fut la plus longue en Europe. Depuis 1999, Abdallah est libérable selon le droit français, mais les appels de ministère public interjeté sa liberation. La raison de ce rejet n’est pas autre que la pression à laquelle est soumis l’État français par la diplomatie americain et israelien. La déclaration d’Abdallah comme « combattant implacable et determiné de poursuivre les actions en Liban » fait par la cour d’appel de Paris, le mai de 2009, pour rejeter son demande de liberation est caractéristique de la situation.
La condition d’otage vindicative d’Abdallah n’est pas l’exception mais la règle du pouvoir devant l’intransigeance révolutionnaire, le refus de la capitulation et de la soumission. C’est la meme règle qui garde à l’otage le révolutionnaire Dimitri Koufontina comme trophée, en donnant du credit aux services secrets étrangers de la part de l’État grec.
L’histoire des mouvements révolutionnaires est colorée par le sang de ses protagonistes. On oubliais jamais, ni pardonnon les embuscades et les assasinats des révolutionnaires, les reglements «démocratiques» de comptes qui se sont baptisés «suicides» comme ceux des membres de la Fraction Armée Rouge à Stammheim, la dégénérence corporelle des turques révolutionnaires grévistes de la faim, les décennies de captivité, en complet isolement, des révolutionnaires dans le monde entier, de l’Amérique Latine, l’Europe jusqu’au Moyen Orient. La lutte pour la démolition de toutes les prisons et le regime d’exception des prisonniers politiques continue.
Ce Lundi 21 octobre on a réalisé une intervation à la chambre de commerce grecofrançaise, comme un signe de notre solidarité avec le révolutionnaire prisonnier Georges Ibrahim Abdallah.On réunit nos voix avec le mouvement international de solodarité avec les prisonniers politiques en Suisse, France, Belgique et partout, en transformant l’octobre en mois de action internationale contre l’otage des révolutionnaires insoumis.
Liberté au révolutionnaire Georges Ibrahim Abdallah
De Grèce jusqu’à France, les États sont les seuls terroristes