Το πρωί του Σαββάτου 31/10 πλήθος δυνάμεων καταστολής καταλαμβάνουν την πλατεία της Καμάρας αποτρέποντας την ανακοινωμένη συγκέντρωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις, ενόψει της πανελλαδικής μέρας δράσεων υπεράσπισης των δομών του αγώνα που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Κλούβες και βανάκια ματατζήδων με παρατεταγμένες τις ομάδες σύλληψης, δίκυκλοι βασανιστές και ένοπλοι δολοφόνοι συνωστίζονται στο σημείο προσυγκέντρωσης για να κάνουν ξεκάθαρο σε όλους εμάς πως δε θα αφήσουν κανέναν να αμφισβητήσει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας του κράτους και των αφεντικών απέναντι στην πληττόμενη κοινωνική βάση που βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο. Ας ετοιμαστούν λοιπόν να εισπράξουν το θυμό και την οργή μας.
Από το πρωί δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι που κατευθύνονταν προς τη συγκέντρωση, σπάζοντας τον φόβο που επιχειρεί να επιβάλλει το κράτος, επέλεξαν να πλαισιώσουν τα καλέσματα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των καταλήψεων. Για πάνω από 2 ώρες περισσότεροι/ες από 250 συντρόφισσες και σύντροφοι στήριξαν τις ανοιχτές περιφρουρήσεις των καταλήψεων 111 και Mundo Nuevo, ως μια αντανακλαστική απάντηση στην απαγόρευση της διαδήλωσης. Κατά τη λήξη των περιφρουρήσεων οι μπάτσοι ξεκίνησαν ένα «πολιτισμένο» σόου αποτροπής της συγκέντρωσης προτρέποντας μέσα από μεγάφωνα τον κόσμο να συμμορφωθεί με τα μέτρα απαγόρευσης, επιχειρώντας να αποκλείσουν την κατάληψη 111 με διμοιρίες και μηχανοκίνητα τάγματα εφόδου.
Η πρώτη μέρα εφαρμογής των νέων μέτρων που αφορούν την έξαρση της πανδημίας δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη στρατηγική της κρατικής διαχείρισης. Το μύθευμα της αποτροπής του συνωστισμού θα αποτελέσει το εργαλείο αναχαίτισης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που επιχειρούν να μπούν ανάχωμα στην ανασυγκρότηση του νεοφιλελευθερισμού. Συνωστισμός δεν είναι οι στοιβαγμένοι εργάτες στα σούπερ μάρκετ που θα βρεθούν σε εντατική έκθεση το επόμενο διάστημα, δεν είναι οι εργάτες στις βιομηχανικές μονάδες θανάτου, δεν είναι οι εργαζόμενες στον κλάδο της δημόσιας υγείας, δεν είναι οι φυλακισμένες στα κάτεργα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν είναι όλοι όσοι αποτελούν καθημερινά θυσία για να λαδώσουν τα γρανάζια του συστήματος. Συνωστισμός θα είναι όσοι και όσες θα αποφασίσουν να αναδείξουν τις αντιφάσεις της κρατικής διαχείρισης, να αμφισβητήσουν όσα μέτρα εντείνουν την ταξική εκμετάλλευση, να αντισταθούν στην θανατοπολιτική του κράτους και του κεφαλαίου, να αντεπιτεθούν.
Ως συλλογικότητα, από την πρώτη στιγμή έξαρσης της κρατικής θανατοπολιτικής που αφορά τη διαχείριση της πανδημίας, αποφασίσαμε πως, μπροστά στην επίθεση που δεχόμαστε, αρνούμαστε να σιωπήσουμε και οφείλουμε να αυτοοργανώσουμε τις μικρές κα μεγάλες μας δυνάμεις. Η κατάληψή μας αποτέλεσε έναν ανοιχτό πνεύμονα συνάντησης όσων ασφυκτιούσαν από τον περιορισμό, ζύμωσης και οργάνωσης των αντιστάσεων μας. Μέσα από τη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, τη σταθερή έκφραση δημόσιου αντίλογου που έσπαγε το μονοπώλιο της κρατικής προπαγάνδας αλλά και δράσεων αυτοάμυνας και υπεράσπισης των εκμεταλλευόμενων και αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων σπάγαμε καθημερινά στην πράξη τις απαγορεύσεις. Ακόμα και μετά την εκκένωση της κατάληψης, δε μας τελειώνει τίποτα και κανένας.
Απέναντι στην καθημερινή αλλοτρίωση και την ένταση της εκμετάλλευσης, είμαστε τα κύτταρα της αντίστασης και της δημιουργίας. Απέναντι στην επιβαλλόμενη σιωπή θα παραμείνουμε ο εκκωφαντικός ήχος της καταιγίδας. Θα μείνουμε στους δρόμους, δίπλα στους αόρατους και τις αποκλεισμένες αυτού του κόσμου, δίπλα σε όσες στοχοποιεί το κράτος και το κεφάλαιο, δίπλα σε όσους αντιστέκονται στην μόνιμη πανδημία του κρατισμού και του καπιταλισμού.
Μένουμε στους δρόμους
Υπερασπιζόμαστε τις δομές του αγώνα που βάλλονται από την καταστολή
Οργανώνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση
Καμία ανακωχή-Έχουμε πόλεμο…