Οι διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς αποτελούν ορόσημα για την ιστορία των ριζοσπαστικών κινημάτων. Από την εργατική απεργία του Σικάγο το 1886 για την διεκδίκηση του 8ώρου, στην απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936 και από τις μαχητικές διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς σε Γερμανία και Ιταλία, στις πορείες της εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το αναρχικό κίνημα αποτέλεσε ενεργό και αδιάσπαστο κομμάτι των στιγμών αγώνα όλα τα χρόνια. Άλλοτε σε στήριξη των αγώνων που έτρεχαν και άλλοτε ως κορύφωση των ίδιων του των αγώνων με βάση τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που επικρατούσαν κάθε φορά.
Μέσα στην τελευταία διετία οι κρατικοί μηχανισμοί προβαίνουν στην καταπάτηση όλων των πτυχών των ζωών και της καθημερινότητας μας. Κατά την διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφασίζει την αλλαγή διάφορων νομοθεσιών και την θέσπιση νέων βάναυσων νόμων εκμεταλλευόμενη την κοινωνική νηνεμία και την ψυχολογική κούραση του αγωνιζόμενου και μη κοινωνικού συνόλου. Σκοτώνει την παιδεία προάγοντας την τηλεκπαίδευση, στοχοποιεί αγωνιζόμενα υποκείμενα απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις, λεηλατεί τον φυσικό κόσμο με νέες, κερδοφόρες επενδυτικές συμφωνίες με μεγάλες επιχειρήσεις και απαιτεί την κοινωνική υπακοή κυνηγώντας και καταστρέφοντας οτιδήποτε βρεθεί απέναντι στα σχέδια του. Όλα αυτά την στιγμή που τα περιστατικά έμφυλης βίας έχουν πολλαπλασιαστεί, οι φυλακές μυρίζουν θάνατο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών μετατρέπονται σε καταπακτές ψυχών και η λίστα έχει τον ατέλειωτο.
Ένα καινούριο «ανέκδοτο» αυτής της κυβέρνησης αποτελεί και η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου. Ένα νομοσχέδιο που καθρεφτίζει το πως στα εργασιακά κάτεργα εκμεταλλεύονται το εργατικό δυναμικό, πλέον και με νόμιμους όρους. Το νέο αυτό νομοσχέδιο προβλέπει την λειτουργία επιχειρήσεων, σημαντικών ως προς την ομαλή και λειτουργική συνέχεια της καθημερινότητας (το Δημόσιο, οι πρώην ΔΕΚΟ, τα λιμάνια και οι ΟΤΑ), τις μέρες απεργίας με ποσοστό 40% του συνολικού δυναμικού, καπηλευόμενο το πρόσχημα του προσωπικού ασφαλείας. Θα δουλεύεις δηλαδή, ακόμα κι αν θες να απεργήσεις καθώς η απεργία πλέον, θα είναι παράνομη και η παρεμπόδιση λειτουργίας δημόσιων υπηρεσιών ποινικά κολάσιμη. Το 8ωρο θα αποτελεί παρελθόν καθώς τα νέα δεδομένα προβλέπουν μέχρι και 10ωρη εργασία, εκτός αν αποφασίσει το αφεντικό ότι δεν χρειάζεται, με τις υπερωρίες να παραμένουν απλήρωτες και να καλύπτονται ως ρεπό και άδειες εντός του ίδιου εξαμήνου. Δρομολογείται η υπεραπλούστευση των τακτικών απόλυσης καθώς μια απλή γνωστοποίηση αρκεί, για να ακυρώσει στην πράξη την προστασία των δικαιωμάτων κάθε εργαζόμενης με βάση τη σύμβαση εργασίας της. Δουλειά κάθε μέρα, δουλειά και την Κυριακή για να μην ζήσεις καμία μέρα εκτός δουλειάς και προλάβεις να αναπνεύσεις. Κράτος και αφεντικά επιχειρούν τον έλεγχο των αγωνιζόμενων υποκειμένων, αφού για να πεις την άποψη σου αναγκάζεσαι να γραφτείς στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο και για να μετράει πρέπει το σωματείο σου να είναι ήδη γραμμένο στα νόμιμα ψηφιακά μέσα. Τέλος, το 2022 δημιουργείται το Επικουρικό Ταμείο, το οποίο βασίζεται πάνω στην ιδιωτικοποίηση των συντάξεων με σκοπό να γλιτώσει τα λεφτά της κοινωνικής ασφάλισης. Σύνταξη, λοιπόν, όταν το κράτος αποφασίσει αν την έχεις κερδίσει. Κι όλα αυτά ενώ η μαύρη εργασία μαζί με την ανεργία έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της μηχανικής κανονικότητας. Όλα αυτά τη στιγμή που οι εργοδοτικές δολοφονίες κανονικοποιούνται χωρίς κανένα κόστος και ηθικό ενδοιασμό για τα αφεντικά που πλουτίζουν από το αίμα μας.
Απέναντι στο μόνιμο πλέον καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που τείνει να εδραιωθεί και την νέα κανονικότητα που έρχεται, οφείλουμε να βγούμε στο δρόμο. Να δείξουμε δυναμικά ότι η αλληλεγγύη και η αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη ανασυγκρότηση του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού δεν είναι λέξεις αόριστες και ανύπαρκτες, αλλά το παρόν και το μέλλον του αγώνα για ζωή, αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Οι φετινές διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς που εδώ και μέρες μετρούν εκατοντάδες συλλήψεις και τραυματισμούς διαδηλωτών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις συλλήψεις πάνω από 150 αγωνιστών της αριστεράς στην Τουρκία είναι η αρχή για την αντεπίθεση στην τωρινή καπιταλιστική ανασυγκρότηση. Το επόμενο διάστημα η θέση μας είναι στους δρόμους για να υπερασπιστούμε όσα κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες. Με διαδηλώσεις, παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, απεργίες, μπλοκάρισμα της παραγωγής και συγκρούσεις να υπερασπιστούμε την ιστορία μας απέναντι στα σχέδια του κράτους και των αφεντικών. Οι νόμοι καταργούνται στα οδοφράγματα.
Πέμπτη 6 Μάη όλες και όλοι στους δρόμους-Απεργιακή πορεία 10:30 Καμάρα