Τη Τρίτη 14/9 δικάζονται οι σύντροφοι/ισσες από την πρώτη εκκένωση της κατάληψης Ματρόζου στο Κουκάκι τον Μάρτιο 2018 και αντιμετωπίζουν μια σειρά από πλημμεληματικές κατηγορίες. Κατά την ίδια επιχείσηση εκκενώθηκαν και οι καταλήψεις Ζαίμη 11 και Gare, οι πρώτες εκκενώσεις επι διακυβέρνησης Σύριζα. Λίγο καιρό αργότερα συντρόφισσες/οι προχώρησαν σε ανακατάληψη του κτιρίου στην Ματρόζου, όπου ακολούθησε μια τεράστια επιχείρηση/πολιορκία των μπάτσων απέναντι σε μια μαχητική υπεράσπιση του κτιρίου που ξεφτύλισε τις δυνάμεις καταστολής παρά το ξύλο, τα χημικά και τις συλλήψεις.
Η κοινότητα καταλήψεων Κουκακίου αποτέλεσε ένα ζωντανό κομμάτι του κινήματος που δε δέχτηκε καμία διαπραγμάτευση, γι αυτό και βρέθηκε πολύ σύντομα στην αιχμή του δόρατος της καταστολής και χτυπήθηκε επανειλημμένα.
Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο κανόνες και συμβάσεις, εκεί όπου τα θέλω πνίγονται στα πρέπει, οι καταλήψεις έρχονται να απαλλοτριώσουν τον κλεμμένο χώρο και χρόνο. Έρχονται να δώσουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε όλα όσα φαντάζουν αδύνατα. Οι καταλήψεις δεν είναι ο αυτοσκοπός, είναι η ευκαιρία. Η ευκαιρία να στεγάσεις ότι πιο κρυφό έχεις. Εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, χωρίς τα κυρίαρχα πρότυπα και την αλλοτρίωση. Χωρίς την εξουσιαστική επιβολή και τις επιτελέσεις της.
Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι η έμπρακτη δυνατότητα του καθενός από εμάς να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διαμορφώσει την προσωπικότητά του, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία.
Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που έχει κάνει ο καθένας από εμάς και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτό και οφείλουν να ξεπερνούν το ρόλο της νησίδας ελευθερίας και να αποτελούν ορμητήριο ενάντια στο υπάρχον. Και η υπεράσπισή τους δεν είναι κάτι άλλο από την υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, για την Επανάσταση και την Αναρχία.
Ως συλλογικότητα υπερασπιζόμαστε αδιάλλακτα εδω και σχεδόν 17 χρόνια την επιλογή της κατάληψης ως μέσο οργάνωσης του αντικρατικού αγώνα, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αγωνιζόμενων, ως τόπο έκφρασης και δημιουργικότητας μακριά και ενάντια στο εμπόρευμα, ως ορμητήριο ρήξης και σύγκρουσης με τους μηχανισμούς καθυπόταξης της ελευθερίας. Αν και μας εκκένωσαν, αν και κρατάνε ακόμα δέσμιο το έδαφός μας, τώρα περισσότερο από ποτέ νιώθουμε την αναγκαιότητα να διεκδικήσουμε ότι μας αρπάζουν.
Αλληλεγγύη στις συντρόφισσες/ους που δικάζονται για την πρώτη εκκένωση της κατάληψης Ματρόζου
10,100 1000άδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης