Μπροσούρα της κατάληψης σχετικά με την εκδήλωση g20-ekd

Address to the solidarity conference with the prisoners of the G20 Revolt in Hamburg

(Thessaloniki  16th December 2017)

Dear comrades,

We want to send you this address and tell you about some of the discussions some people had/have after the revolt against the G20 summit in the summer and give some information on the latest development.

To explain a bit the position we speak from, we can say, that we are an informal circle of anarchists which have been active in Hamburg over the last 10 years. We didn’t participate in any official organization or mobilization against the G20 but organized ourselves in our neighborhood before the summits and with our comrades we organized for fighting in the streets.

First of all its good to hear that there is an international awareness of the repression after the G20-Revolt. Often with big mobilization the interest ends in the moment. For us the G20 was another project of power in our city which we organized and intervened against, one step of many steps in the developement of a city of the ritch. But surely its dimensions were bigger than we’re used to. And we are happy that it actually turned in to a situation we think have the characteristics of a revolt. We explained more concretely some of the Hamburg context in which the whole G20 and OSZE summits and resistance against it should be seen (Texts published in the international anarchist correspondence Avalanche (https://avalanche.noblogs.org/post/2017/08/02/avalanche-11-english/). We think for now we want to share some thoughts on the repression and what it means for us.

Repression and Media

Regarding the repression there are different aspects of it. Just after the revolt and even in the days there was a huge wave of media hounding. Nothing to be surprised of but quite a new quality. It is and was again important to see how the media serves the power in producing pictures and fueling the fear of people with their rhetorics. In the case of the revolt against the G20 they talked of civil war and compared Hamburg with actual war scenes. This atmosphere was reproduced a lot in social media and we could experience the power of their manipulation on a high level.

For example it is the case that even people who do have an analysis of the situation reproduced the medias lies about certain events.

So in the end people believed the media instead of talking to other rebels who were actually part of the events on the streets. This fact also had a great impact on the debates or not-debates after the revolt. There was for example some persons from autonomous groups (who presented themselves as spokespersons) who openly distanced themselves from parts of the revolt in the media completely reproducing their lies as well as their analysis. Condemning the fights and looting as senseless and irresponsible violence and talking shit at the expenses of the arrested as it was quite clear that the media atmosphere will serve the judges to condemn the prisoners as hard as possible. It took some weeks until even in public people started questioning the stories of the cops and media. We think it was again a very clear proof of the fact that we need our own independent communication (assemblies. magazines, posters…) and that the media is a tool of power who will never be „on our side“ or „working for us“. In Germany its unfortunately still the fact, that parts of the anti-authoritarian milieu doesn’t have a clear stand against the media.

In the coming days we will experience once again the true face of media. After 2 waves of raids (the first against looters, the second against communists who were brutally arrested at the G20) the special Investigation group „Schwarzer Block“ (Black Block) announced they will publish pictures of rioters and start a public manhunt in December 2017.

Face to face with the Police state

In the half a year of preparation for the G20 summit the state tried to hold the line between installing a huge apparatus of control and on the other side trying to keep a liberal democratic image promising the people all kind of lies like they will not even notice the summit and will not have any serious impact in the city. It seems that quite a lot of people understand that this is a huge lie. Especially as there was direct actions already happening since autumn of 2016 and the potential conflict was notable. So after more and more interventions against the coming summit and the militarization of the neighborhoods and public debates of what is to expect, the police announced, they will „bring all they have and if they need it they will use it.“

The fact that a militarized city full of the whole police apparatus couldn’t prevent the loss of control and a revolt to happen should be a fact interesting for us.

One point in analyzing this could be their obligation to secure the official summit program and participants which made them giving up certain frontlines for quite a while (like it happened in Sternschanze). Also their loss of overview of all the diverse interventions, happening partly simultaneously, made them running from one to another. For us as local anarchists we can say that we trusted in our experiences and knowledge of the terrain and it worked out well to stick to this. Of cause there is all kind of thoughts on how it would have been possible to expand the situation but this is another big question which should be talked about in another moment.

Even today a special investigation group with hundreds of cops working full time on investigating the revolt seems quite desperate.  It seems to be a problem for them to be tied by their bureaucracy and pseudo-democratic image as we also see in a lot of the court cases now. Quite few material is really useable against the accused as at some point it was just chaos in their structures . Also some court cases are obvious show cases to serve the medias and politicians desire of revenge but will not stand the next higher appeal.

But lets not forget that there is thousands of videos and photos from social media which will be used in the future for the manhunt. In the days of this summer the cops put up a platform for snitching citizens to upload their Photos and Videos directly to cops. This development of the culture of denunciation through technology should be considered in our discussions.

Prison and court cases

After the revolt a big assembly was initiated under the title „United we stand“. It is all kind of political groups in Hamburg. There is different groups in the assembly taking care of different aspects of supporting the prisoners. Also there is a mobilization to one of the prisons every first Sunday. Regarding this there is some good work done. Also of cause there is all kind of different interventions in solidarity which are independent from this assembly (Attacks, poster, discussions…).

But the debate on how to be in solidarity with whom, was not able to come to a point because of the diversity of the participating groups of the assembly.

This aspect is one of the most negative aspects to speak about. Unfortunately the blackmail of the state keeping the prisoners in custody worked really well in the context of the media hounding. The justice initiated an unofficial deal which spread between the prisoners. If prisoners would plead guilty and apologize they would be sentenced to bail and could leave the prison. With this strategy unfortunately quite a lot of prisoners distanced themselves from the revolt and agreed with this to the medias picture of drunken senseless rioters which didn’t even know why they were there. Even if there is the position of some people that its just a strategy to lie to the court to leave the prison as soon as possible, we think its sad that we were not able to convince accused rioters to refuse participation in the court cases and rely on the solidarity. There is also a more long text by a ex-prisoner on this question.(https://unitedwestand.blackblogs.org/en/a-short-contribution-to-the-transnational-meeting-at-rote-flora-by-a-former-g20-prisoner/)

For now the first level of court cases against the prisoners are coming to an end. But the court cases against all the people arrested but released are still to come. Also we will see how the public manhunt with pictures will develope.

One of the most important things after a big moment of struggle like this should be to use the experiences made for our coming struggles against power. Lets take all kind of moments as references on our coming paths. Being it experiences of fighting in the streets swell as experiences of prison and repression, and also of cause the relationships formed by the shared mistakes as victories.

Greetings in solidarity

some anarchists from Hamburg

December 2017

αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti

vogliamotutto.espivblogs.net

Τοποθέτηση-χαιρετισμός της συλλογικότητας  SödrⒶ Klubben για την εκδήλωση “Η μάχη του Αμβούργου-το χρονικό δυο κόσμων σε σύγκρουση”

Από το Μάλμε ως την Θεσσαλονίκη: η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

SödrⒶ Klubben

sodraklubben@riseup.net

From Malmö to Thessaloniki: solidarity is our weapon

SödrⒶ Klubben

sodraklubben@riseup.net

Με αφορμή τον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα αλλά και την απεργία πείνας των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα κολλήθηκαν στράτσα σε διάφορα μέρη της πόλης.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας-μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα.

Εκδήλωση με τη συμμετοχή συντρόφισσας από την καμπάνια “united we stand” για την αλληλεγγύη στου φυλακισμένους και διωκόμενους της συνόδου κορυφής στο Αμβούργο.

Σάββατο 16 Δεκέμβρη, στις 18:00 στην κατάληψη Terra Incognita

Παρεμβάσεις με στράτσα και πανό σε σχολεία και στην πόλη με αφορμή την προσφυγή του ολικού αρνητή στράτευσης Β. Γ. ενάντια στο οικονομικό πρόστιμο των 6000 για ανυποταξία.

Κείμενο που μοιράζεται στα σχολεία της Θεσσαλονίκης

Ποιος από εμάς δεν χάρηκε στην παιδική του ηλικία όταν δεν έπρεπε να πάει σχολείο. Όταν άκουγε πως σήμερα θα πάμε εκδρομή ή πως θα σχολάσουμε πιο νωρίς επειδή η καθηγήτρια είναι άρρωστη. Ποιός δεν χάρηκε όταν άκουσε στις ειδήσεις πως “…αύριο λόγω του χιονιού τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά” και έτρεξε να παίξει. Ποιός δεν έτρεξε πρώτος να κάνει κατάληψη για να χάσει μάθημα λέγοντας πως “…η τυρόπιτα είναι στρόγγυλη και δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε κυρία”. Ποιός δεν λάτρεψε τις κοπάνες, τα σκασιαρχία, το κάθε λόγο να χάσει μάθημα, τα πειράγματα, τις φάρσες στους καθηγητές ακόμα και τις ωριαίες και μη αποβολές σαν τιμωρία. Ποιος άλλος; Ο φασίστας συμμαθητής μας, ο φύτουκλας που για να πάρει καλό βαθμό μας ρουφιάνευε στους καθηγητές, αυτός που μετέπειτα πήγε και έγινε μπάτσος.

***

Ας μιλήσουμε λοιπόν για δυο ασύμβατες έννοιες μεταξύ τους που μέσα στο μυαλό μας έχουν ταυτιστεί σαν όμοιες-την εκπαίδευση και την παιδεία.

Η κυρίαρχη εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια του κράτους, μέσα από το θεσμό του σχολείου, να δημιουργήσει τον τέλειο υπήκοο. Το σχολείο έχει δομηθεί με τόσο μελετημένο τρόπο ώστε να διαμορφώσει τη συνείδηση ενός παιδιού καθ’ εικόνα και ομοίωση του τέλειου ευυπόληπτου έλληνα πολίτη. Κάθε ερέθισμα, κάθε βίωμα ακόμα και έξω από την διδακτική ώρα, δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια καταστολής της ελεύθερης σκέψης και της κριτικής ικανότητας του παιδιού.  Το σχολείο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εικόνα από το μέλλον που υπόσχεται το κράτος και ο καπιταλισμός.

Με λίγη θέληση και σκέψη θα δούμε εν τέλει πως στο σχολείο δε διδάσκονται τόσο τα μαθήματα όσο τα βιώματα.

Ανταγωνισμός

Οι βαθμοί, οι έπαινοι, οι εξετάσεις, ο θεσμός του καλύτερου μαθητή ως απουσιολόγου, το άγχος, όλα αυτά δημιουργούν μια συνθήκη ανταγωνισμού που δε στοχεύει στην εξελικτική διαδικασίας της μάθησης. Το παιδί προετοιμάζεται για την αυριανή μέρα όπου πρέπει να είναι ανταγωνιστικός και παραγωγικός μέσα στην καπιταλιστική εργασία. Θα πρέπει να πατήσει επί πτωμάτων, πάση θυσία για την οικονομική και κοινωνική του ανέλιξη.

Ιεραρχία και υποταγή

Η παραδοχή πως ο δάσκαλος είναι η αυθεντία και όλοι μαθαίνουμε από αυτόν είναι το σκαλοπάτι για την μάθηση της υποταγής. Ο αυριανός έντιμος πολίτης θα έχει τυφλή υποταγή στους ανωτέρους του χωρίς να επεξεργάζεται και να κρίνει τις πληροφορίες που δέχεται. Τυφλή υποταγή στους ανωτέρους μας λοιπόν: στο αφεντικό, στους μπάτσους που επιβάλλουν την τάξη και την ασφάλεια του κράτους, στα λαμόγια που κυβερνούν τις ζωές μας.

Ρατσισμός και διακρίσεις

Εδώ είναι ίσως και η μεγαλύτερη κουβέντα. Η προσευχή, οι παρελάσεις, ο εκκλησιασμός είναι εικόνες ενός σκοτεινού παρελθόντος, που υπόσχονται ένα ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον βασισμένο στο ρητό της χούντας «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Η ελλάδα είναι η μόνη χώρα, μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο, που έχει διατηρήσει τη ναζιστική συνήθεια των μαθητικών παρελάσεων. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη θα διακριθούν οι καλοί και ικανοί μέσα από τους κοινωνικά άχρηστους. Ο καλύτερος μαθητής θα πάρει τη σημαία αρκεί να μην είναι μετανάστης, ο ψηλός θα πάει μπροστά, όλοι θα γυρίσουν το κεφάλι τους να τιμήσουν τους επιφανείς καλεσμένους στην εξέδρα και με στρατιωτικό βήμα θα τιμήσουν τα εγκλήματα του πολέμου που δε διδάχθηκαν ποτέ.

Από το μίσος για τον μετανάστη και την άρνηση να δεχτούμε πρόσφυγες στις τάξεις μας μέχρι το καθημερινό bulling για τον χοντρό συμμαθητή, την άσχημη, τον φλώρο, την τσούλα συμμαθήτρια που …έχει πάρει όλο το σχολείο, το σχολείο διδάσκει το ρατσισμό και την ξενοφοβία, την αποδοχή της κοινωνίας διακρίσεων, την πατριαρχεία και τον σεξισμό.

Όσο το σχολείο δε νοιάζεται για σένα, εσύ γιατί να νοιαστείς γι’ αυτό;

Απέναντι στην εκπαίδευση όμως στέκεται η παιδεία. Η δημιουργία μια συνθήκης που δε θα βασίζεται στο άγχος αλλά στη θέληση.  Εκεί όπου στόχος δεν είναι να διδαχθούμε αλλά να μάθουμε.

Θέλουμε μια διαδικασία όπου ο καθένας μας ταυτόχρονα να δίνει και να παίρνει. Μια διαδικασία που οξύνει την κριτική σκέψη και την ικανότητα του καθενός να επιλέξει αυτό που πραγματικά θέλει και τον ενδιαφέρει και όχι αυτό που τίθεται ως κοινωνικά σωστό και αναγκαίο.

Η παιδεία καθρεφτίζει την κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε, όπως και η κοινωνία στην οποία ζούμε καθρεφτίζει την ανύπαρκτη παιδεία των μελών της. Αγωνιζόμαστε για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης. Χωρίς διακρίσεις και προνόμια, χωρίς ηγέτες και ηγεμονευόμενους. Μια κοινωνία που βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες του καθενός και αλληλέγγυα αγωνίζεται για την κάλυψή τους. Μια κοινωνία αυτοδιάθεσης που λειτουργεί με την οριζόντια συμμετοχή όλων μας.

Σε σχολεία και σχολές, χώρους εργασίας και όλες τις γειτονιές να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

Όσο η εκπαιδευτική διαδικασία εκπορεύεται από το κράτος, υπηρετεί τις ανάγκες του. Να οργανώσουμε την δική μας αντιεκπαιδευτική διαδικασία μέσα από αυτοοργανωμένα μαθήματα, κύκλους αυτομόρφωσης σπάζοντας την αυθεντία του δασκάλου. Χωρίς λογοκρισία στην πληροφόρηση, χωρίς όρια στην μόρφωση, χωρίς αξιολογήσεις στην ικανότητα και την απόδοση.

Δεν θέλουμε επιστήμονες, μεγαλογιατρούς, εργολάβους και καταξιωμένους καριερίστες σε μια ζωή γεμάτη συμβάσεις και πρέπει. Θέλουμε σκεπτόμενους ανθρώπους σε μια ασυμβίβαστη ζωή γεμάτη θέλω.

Μέχρι τότε όμως συνεχίζουμε με καταλήψεις και κοπάνες, γιατί είναι προτιμότερες οι απουσίες σε  μια σχολική χρονιά, παρά μια ολόκληρη  ζωή γεμάτη με απουσίες.

Στηρίζοντας την πρωτοβουλία των συντρόφων από τα Ραδιοφράγματα, ενημερώνουμε πως για το επόμενο διάστημα η κατάληψη Terra Incognita θα αποτελεί σημείο συλλογής παιχνιδιών κάθε Πέμπτη μετά τις 21:00 στο αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ της κατάληψης.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

mail επικοινωνίας: terra.squat@gmail.com

Παραθέτουμε το κείμενο των συντρόφων για τη καμπάνια:

Ένα παιχνίδι για κάθε παιδί.

Ενάντια στην απάθεια, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, με δύναμη την αναρχία και την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων συγκροτούμε μια ακόμα πρωτοβουλία αλληλεγγύης.

Ως αναρχικό αντιεξουσιαστικό ράδιο καλούμε όλες/ους ,συντρόφους/ισσες συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις να συμμετέχουν είτε προσφέροντας παιχνίδια είτε πραγματοποιώντας ανάλογες δράσεις στις πόλεις και στις γειτονιές μας. Κάθε πόλη και γειτονιά να γίνει ένα σημείο αγώνα και αλληλεγγύης.

Στο πλαίσιο της καμπάνιας συλλέγουμε παιχνίδια σε καλή κατάσταση , όχι σπασμένα η βρώμικα. Από σήμερα μέχρι και την πρωτοχρονιά, μοιράζουμε παιχνίδια στα παιδιά του πολέμου και της προσφυγιάς που διαμένουν στα camp του ελλαδικού χώρου και σε όσα παιδιά έχουν ανάγκη. Αν θέλετε να προσφέρετε καινούργια προτιμήστε καταστήματα που δεν είναι εργασιακά κάτεργα ή μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Ενάντια στον καταναλωτισμό των χριστουγέννων προτάσσουμε την αδιαμεσολάβητη δράση ,την αλληλεγγύη και το πρόταγμα της αναρχίας για την καταστροφή του κεφαλαίου και του κράτους που γεννά τον φασισμό και τον πόλεμο.

Επικοινωνία με τον σταθμό : radiofragmata@espiv.net

Ελεύθερες φωνές γκρεμισμένες φυλακές
Ραδιοφράγματα

Στις 27 Σεπτέμβρη, οι νηπιαγωγοί του παιδικού σταθμού Κοπερτί παρακίνησαν τους μικρούς μαθητές τους να ζωγραφίσουν πάνω στα σώματα ζωντανών αλόγων. Η ίδια η διεύθυνση του παιδικού σταθμού σε ανακοίνωσή της, μετά από πληθώρα αντιδράσεων που προκάλεσε η αποτρόπαια πράξη τους, ανέφερε μεταξύ άλλων πως πρόκειται για “…ακόμη ένα χάδι με το πινέλο που καλλιεργεί με μοναδικότητα τη σχέση μεταξύ παιδιού και ζώου. Το αν το απολαμβάνουν τα άλογα, φυσικά μόνο μέσω της γαλήνιας στάσης τους μπορεί να αξιολογηθεί ή και από την γνώμη των ειδικών που ασχολούνται με τα άλογα…”.

Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος

Το σχολείο είναι ένας από τους κατεξοχήν δομικούς θεσμούς του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Χτισμένο πάνω στα κρατικά και καπιταλιστικά πρότυπα της εποχής έχει αποκλειστικό λειτουργικό σκοπό τη διαμόρφωση συνειδήσεων καθ’ υπακοή στην κυρίαρχη κανονικότητα. Ο θεσμός του σχολείου είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα της εξουσίας καθώς αναλαμβάνει μικρά παιδιά που είναι αρκετά εύπλαστα σε τέτοιες ηλικίες. Έτσι ο κάθε μαθητής δομεί την προσωπικότητά του με βάση τις πληροφορίες που δέχεται. Το αποτέλεσμα της κυρίαρχης εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι πως αν η ροή πληροφοριών είναι ελεγχόμενη, ο εκπαιδευόμενος αντί να αναπτύξει την όξυνση της κριτικής σκέψης, λοβοτομείται και εξελίσσεται σε υπάκουο πολίτη (η πλύση εγκεφάλου είναι μια διαρκή διαδικασία καθώς ακολουθούν οι υπόλοιποι χειραγωγοί: πανεπιστήμιο-οικογένεια-στρατός-εκκλησία-μμε).

Την εκμετάλλευση δεν τη διδάσκεις, την πολεμάς

Η αντίληψη πως τα ζώα αποτελούν υποδεέστερα όντα και αντικείμενα αξιοποίησης και εκμετάλλευσης για τις κυρίαρχες καπιταλιστικές “ανάγκες” προέκυψε από την αποξένωση του ανθρώπου από το φυσικό κόσμο. Ο άνθρωπος πλέον παύει να νιώθει το φυσικό κόσμο σαν ζωτικό του κομμάτι και αντιμετωπίζει τη φύση και τα ζώα ως εκμεταλλεύσιμη ύλη. Απότοκο αυτής τη συνθήκης είναι ο άνθρωπος να αντιλαμβάνεται σαν οικεία εικόνα και να δένεται συναισθηματικά με ένα ζώο περιφραγμένο μέσα σε έναν ζωολογικό κήπο, κλεισμένο μέσα σε ένα κλουβί ενός petshop που για να το αποκτήσει πρέπει να πληρώσει για την ελευθερία του, μέσα σε ένα τσίρκο, μέσα, μέσα…

Ας σκεφτεί όμως ο καθένας από εμάς κάποιες εικόνες από το παρελθόν και το πώς θα αντιδρούσε σήμερα. Πως θα μας φαινόταν να υπήρχαν ακόμη ανθρωπολογικoί κήποι με μειονότητες και περιθωριοποιημένους κλεισμένους σε κλουβιά για να τους θαυμάζει η ελίτ της κοινωνίας; Πως θα νιώθαμε αν ήταν  νόμιμη η διακίνηση βρεφών και τα πουλούσαν σε βιτρίνες καταστημάτων στην Τσιμισκή; Πόσο “πολιτισμένοι” θα νιώθαμε αν υπήρχαν ακόμα αρένες θεάματος σαν το Κολοσσαίο  με σύγχρονους σκλάβους να προσφέρουν θέαμα στο διψασμένο για αίμα κοινό;

Η ήττα του σύγχρονου πολιτισμού και το τέλος των αξιών αποτυπώνεται τη στιγμή που σύγχρονοι “παιδαγωγοί” υπερασπίζονται συνειδητά μια πράξη εκμετάλλευσης καθώς αντιλαμβάνονται τον εξευτελισμό ενός ζώου σαν χάδι και τον ταυτίζουν με το άγγιγμα και την ανάγκη για επαφή. Οι ηθικές αξίες αυτής της κοινωνίας καταρρέουν από τη στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι που ενοχλούνται από τη θέα συνθημάτων στους τοίχους και αφισών σε κάδους σκουπιδιών γιατί βρωμίζουν μια άψυχη πόλη, προτρέπουν, συναινούν, αδιαφορούν ή διαφωνούν σιωπηλά για την παρακίνηση μικρών παιδιών να ζωγραφίσουν πάνω στα ζώα.

 Να “διδαχθούμε” τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και όχι την ίδια την εκμετάλλευση.