Η αναγκαιότητα των καταλήψεων σήμερα

εισήγηση της κατάληψης Terra Incognita στην εκδήλωση-ενημέρωση:

Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις απέναντι στην κατάληψη Τερμίτα και η στρατηγική υπεράσπισης της κοινότητας αγώνα.

 

Ένα σπίτι άδειο και νεκρό. Ένα ακόμα σπίτι ανάμεσα σε τόσα που ρημάζουν μέσα στις μητροπόλεις. Ένα σπίτι που στεγάζει την ανυπαρξία. Άδειο και κενό σαν τις ζωές των ανθρώπων γύρω μας. Και ξαφνικά το λουκέτο σπάει και η πόρτα ανοίγει. Και μαζί της ανοίγει και ένας καινούριος κόσμος. Ακόμη μια ανεξερεύνητη γή.

 

Οι καταλήψεις τόσο ως στεγαστική λύση χωρίς εξωστρεφή πολιτικά χαρακτηριστικά όσο και ως κέντρα αγώνα στις μέρες μας είναι κάτι δεδομένο. Είναι μια συνθήκη που έχει κερδηθεί με πείσμα, συνέπεια και αδιαλλαξία όλα αυτά τα χρόνια που το κράτος έβαζε στο στόχαστρο την πρακτική αυτή. Γι’ αυτό και η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που διατηρούν ακόμη ισχυρό καταληψιακό κίνημα. Οι καταλήψεις  είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ατομική κ συλλογική απελευθέρωση.

Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο κανόνες και συμβάσεις, εκεί όπου τα θέλω πνίγονται στα πρέπει, οι καταλήψεις έρχονται να απαλλοτριώσουν τον κλεμμένο  χώρο και  χρόνο. Έρχονται να δώσουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε όλα όσα φαντάζουν αδύνατα. Οι καταλήψεις δεν είναι ο αυτοσκοπός, είναι η ευκαιρία. Η ευκαιρία να στεγάσεις ότι πιο κρυφό έχεις. Εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, χωρίς τα κυρίαρχα πρότυπα και την αλλοτρίωση. Χωρίς την εξουσιαστική επιβολή και τις επιτελέσεις της.

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι η έμπρακτη δυνατότητα του καθενός από εμάς να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διαμορφώσει την προσωπικότητά του, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία.

Δημιουργούμε χώρους όπου συλλογικοποιούμε τόσο τις ανάγκες μας όσο και τις επιθυμίες μας αμφισβητώντας στην πράξη την ιδιότητα τα ιδιοκτησίας. Μέσα στη καπιταλιστική συνθήκη, όλα είναι κλεμμένα και όλα μας ανήκουν. Μαθαίνουμε να ζούμε μέσα σε κοινότητες μακριά και απέναντι στο αδιέξοδο της εξατομίκευσης. Βρίσκουμε συλλογικές λύσεις στα υπαρκτά ατομικά προβλήματα ενώ αμφισβητούμε στην πράξη τα επίπλαστα αδιέξοδα που τεχνηέντως δημιουργεί η εξουσία για να εισάγει υποσυνείδητα εξαρτήσεις.

Μας δίνεται η δυνατότητα να αποτυπώσουμε τη δημιουργικότητά μας και να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας χωρίς αυτές να φιλτράρονται μέσα από το πρίσμα της κερδοσκοπικής αξιοποίησης και των καινοτόμων δυνατοτήτων  που μπορεί να γεννήσουν. Το κίνητρο είναι αποκλειστικά και μόνο η εκπλήρωση της επιθυμίας και όχι η κριτική επεξεργασία των δυνατοτήτων και η χρησιμότητα που εμπεριέχει.

Οργανώνουμε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας από την κάλυψη των βασικών αναγκών μέχρι την διασκέδαση με βάση πολιτικά κριτήρια και όχι κριτήρια μαζικής αποχαύνωσης. Με βάση την οριζοντιότητα και την αυτοοργάνωση πολεμάμε στην πράξη κάθε μορφή ιεραρχίας. Οι καταλήψεις δεν είναι η χαβούζα μέσα στην οποία χωράνε όλοι. Εξουσιαστικές συμπεριφορές και επιτελέσεις, ματσο κουλτούρα και σεξιστικές λογικές, είναι εχθρικές και ως τέτοιες οφείλουν να αντιμετωπίζονται. Η προσπάθεια να οικοδομήσουμε ένα νέο κόσμο ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης  απαιτεί αδιάλλακτη θέση και έμπρακτη άρνηση κάθε συμπεριφορικού καρκινώματος που κυοφορείται μέσα στη μικροαστική κουλτούρα που αντιπαλεύουμε.

Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που έχει κάνει ο καθένας από εμάς και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτό και οφείλουν να ξεπερνούν το ρόλο της νησίδας ελευθερίας και να αποτελούν ορμητήριο ενάντια στο υπάρχον. Και η υπεράσπισή τους δεν είναι κάτι άλλο από την υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, για την Επανάσταση και την Αναρχία.

Η χρησιμότητα των καταλήψεων ως επαναστατικής συνθήκης αυτοοργάνωσης της δράσης μας κρύβεται στην παρακάτω ερώτηση: μπορεί να φανταστεί κάποιος σήμερα πως θα ήταν τα επαναστατικά κινήματα αν δεν υπήρχε καταληψιακή κίνηση. Ας φανταστεί ο καθένας από εμάς με βάση την αντίστοιχη εμπειρία που διαθέτει πως θα ήταν η Θεσσαλονίκη χωρίς τις καταλήψεις. Πόσο δύσκολο είναι να κινείσαι μέσα σε ένα χώρο χωρίς σημεία αναφοράς, χωρίς τη δυνατότητα να έρθεις σε άμεση επαφή με συντρόφους. Πόσο δύσκολο θα ήταν να οργανωθούν οι νευραλγικές διαδικασίες του κινήματος: συνελεύσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις. Ακόμα και η κουλτούρα της συλλογικοποίησης  από τη πολιτική δράση μέχρι τη διαβίωση θα ήταν κάτι που με δυσκολία θα ήταν εφικτό.

 Όπως είπαμε και παραπάνω οι καταλήψεις είναι η ευκαιρία, είναι η αρχή. Είναι η δυνατότητα να στεγάσουμε την εικόνα του νέου κόσμου που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε. Είναι η απόδειξη πως μέσα στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης υπάρχει λύση για το ξεπέρασμά της. Λύση ριζική που τίθεται απέναντι στους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Αν όμως οι καταλήψεις δεν είναι ορμητήριο σύγκρουσης με τον κόσμο του καπιταλισμού δεν απέχουν καθόλου από αυτόν. Αν ο καθένας βολευτεί στην ασφάλεια και τον εγωκεντρισμό του εναλλακτικού τρόπου ζωής μέσα  στη συνθήκη της κρατικής και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και δεν κοινωνικοποιήσει την ανατρεπτική δράση  ενάντια σε αυτή τότε ή αφομοιώνεται ή βρίσκεται ασυνείδητα σε καθεστώς πλήρους ελέγχου καθώς εγκλωβίζει την επαναστατικότητά του σε 4 τοίχους.

Ζώντας μέσα σε μια κοινωνία βουτηγμένη στην απάθεια και την εξατομίκευση, ζώντας μέσα στη δίνη του καπιταλισμού και της κοινωνικοπολιτικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε όλοι πως τίποτα δεν είναι ιδανικό και τέλειο. Ο καθένας μας μαθαίνει να ζει με τις αντιφάσεις του και οφείλει να κινείται ενάντια σε αυτές. Όμως οι καταλήψεις αποτελούν μια έμπρακτη προσπάθεια αποτύπωσης της λειτουργικής οργάνωσης μιας επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας-αυτής που προτάσσουμε και για την οποία αγωνιζόμαστε.

Να συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο με αμείωτη ένταση.

10, 100, χιλιάδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης.

ενημέρωση: Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις απέναντι στην κατάληψη Τερμίτα και η στρατηγική υπεράσπισης της κοινότητας αγώνα

Αλληλεγγύη στον Κώστα Μπ.

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και προσκυνημένοι

Με αφορμή τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το παρακράτος της χρυσής αυγής, πραγματοποιήθηκαν αντιφασιστικές πορείες σχεδόν σε όλες τις πόλεις. Αρκετές από αυτές ήταν συγκρουσιακές με τις δυνάμεις καταστολής και πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα, στις 16/9, όταν προσεγγίστηκαν τα γραφεία της χρυσής αυγής. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν στη γειτονιά των Εξαρχείων με αποτέλεσμα πολλές προσαγωγές και συλλήψεις, με χαρακτηριστική την σύλληψη του 16χρονου Κώστα Μπ, ο οποίος ήταν ένας από αυτούς που δέχτηκε όλο το μένος και την βαρβαρότητα των μπάτσων. Κατα τη μεταγωγή του στη ΓΑΔΑ ξυλοκοπείται, βασανίζεται και πάνω στη προσπάθειά του να διαφύγει,τραυματίζεται βαριά από διερχόμενο όχημα. Παρέμεινε δεμένος με χειροπέδες ακόμη κι όταν μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ ενώ ήδη είχε υποστεί επιληπτικό σοκ από τα χτυπήματα. Αλλά η αστυνομική τρομοκράτηση δεν σταματάει εκεί. Ενώ βρισκόταν σε κώμα, διασωληνομένος στην εντατική, φρουρούταν από άνδρες της ασφάλειας γιατί θεωρήθηκε επικίνδυνος!

Από την αρχή αλληλέγγυοι βρέθηκαν στο πλευρό του 16χρονου για να αποτρέψουν τον περαιτέρω βασανισμό του, παρεμποδίζοντας την προσπάθεια ανάκρισής του και την πρόθεση των μπάτσων, εκμεταλλευόμενοι την κατάστασή του, να του πάρουν DNA. Όλο αυτό το γεγονός συγκαλήφθηκε από τα ΜΜΕ παρουσιάζοντας μία δικογραφία εναντίον του Κώστα Μπ., χωρίς κανένα στοιχείο.

Φυσικά και δε μας σοκάρει το γεγονός ως τέτοιο και η εξέλιξή του. Χρόνια τώρα το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας το κατέχει το κράτος και το ασκεί πάνω στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε κάθε περίπτωση και με οποιαδήποτε αφορμή. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που η κρίση και η καταπίεση έχουν επιφέρει πολλές έκρυθμες καταστάσεις, το κράτος και οι μηχανισμοί του φροντίζουν με κάθε τρόπο να μην διαταράσσεται η συστιμική ομαλότητα και η κοινωνική ειρήνη.

Η κρατική και δικαστική εκδικητικότητα εφαρμόζεται σε όποιον αντιστέκεται και μάχεται ενάντια στην εξουσία, για την συνολική απελευθέρωση. Από την συνεχή τρομοκράτηση των κρατουμένων με πειθαρχικά και νομοσχέδια για την περαιτέρω κράτησή τους στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, στις κατασκευασμένες, στημένες, συνεχείς νέες διώξεις πολιτικών κρατουμένων για τη συμμετοχή τους σε επαναστατικές οργανώσεις χωρίς στοιχεία. Από τις βαριές διώξεις των κατοίκων στις Σκουριές γιατί αντιστάθηκαν στην καπιταλιστική επέλαση, που έχει ως αποτέλεσμα τη λεηλασία της φύσης, στην καταδίκη της 22χρονης από την Κόρινθο σε 15 χρόνια και 4 μήνες γιατί αμύνθηκε απέναντι στον επίδοξο βιαστή της, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Από τα ρατσιστικά πογκρόμ απέναντι σε όποιον/α δε συνάδει με τις προσταγές τουκράτους, σε όποιον διαφέρει απ’τα κοινωνικά πρότυπα και σε όσους σηκώνουν το κεφάλι σε ότι τους καταπιέζει.

Η αντίσταση και η εξέγερση είναι ανγκαία και απαραίτητη σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Είναι χρέος απέναντι στους αγώνες μας, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να στήνουμε κάθε φορά τα απαραίτητα αναχώματα που θα αναστέλλουν την ανεξέλεγκτη κατασταλτική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου. Ας επιστρέψουμε τη βία στους κυρίαρχους και στους εξουσιαστές.

Συνειδητή ρήξη με το υπάρχον και τους θεσμούς του.

Αδιάλλακτοι αγώνες χωρίς καμία ανακωχή, χωρίς καμία συνθηκολόγηση, για την αναρχία.

Αλληλεγγύη στον Κώστα Μπ. και σε όσους εξεγείρονται ενάντια στην κατασταλτική βαρβαρότητα.

Για τους βιαστές δικαιολογίες-Για τα θύματα αμφιβολίες…

 

Στις 22 Ιουνίου 2016 δύο γυναίκες 17 και 22 χρονών κάθονται σε ένα παγκάκι στο κέντρο της Κορίνθου. Ένας 46χρονος άντρας τις πλησιάζει και αρχικά τους επιτίθεται φραστικά με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς. Όταν του ζητήθηκε να φύγει, αυτός παραβίασε σωματικά την 17χρονη πιάνοντας της το στήθος και παρά τις προσπάθειες των γυναικών να διαφύγουν εκείνος συνέχισε την επίθεσή του. Τότε η 22χρονη τραυμάτισε θανάσιμα τον άντρα στο στήθος με ένα μαχαίρι που κουβαλούσε. Και οι 2 γυναίκες συνελήφθησαν. Η 22χρονη προφυλακίστηκε κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και παράβαση της νομοθεσίας περί οπλοκατοχής και οπλοχρησίας, ενώ η 17χρονη (που προφυλακίστηκε για 3 μήνες) βρίσκεται προσωρινά ελεύθερη κατηγορούμενη για συνέργεια. Η δίκη της 22χρονης πραγματοποιήθηκε στις 27 Σεπτέμβρη 2017 στο Ναύπλιο όπου η 22χρονη καταδικάστηκε σε 15 χρόνια και 4 μήνες κάθειρξη χωρίς να αναγνωρισθεί η συνθήκη αυτοάμυνας στην οποία βρίσκονταν και οι 2 κοπέλες κατά την απόπειρα βιασμού.   

 

Στις 22 Ιουνίου 2016 ένας άντρας έπραξε αυτό που έχει επιβληθεί κοινωνικά ως δεδομένο και αυτονόητο. Αποφάσισε να ικανοποιήσει τις ορέξεις τους παραβιάζοντας σεξουαλικά ακόμα μια γυναίκα. Ακόμα ένα περιστατικό σεξιστικής βίας μέσα στα τόσα που ακούμε καθημερινά και σε ακόμα περισσότερα που δε θα μάθουμε ποτέ (χαρακτηριστική είναι η συνθήκη κατά την οποία τα τελευταία χρόνια μονοπωλούν στα καθεστωτικά και μη μέσα τα περιστατικά βιασμών ή αποπειρών). Ακόμα ένα περιστατικό που έρχεται ως επακόλουθο των βρώμικων ματιών και σφυριγμάτων στο δρόμο, των πικρόχολων μάτσο σχολίων για όποια περνάει, της ίδιας της κουλτούρας του βιασμού που αναπαράγει (και η ελληνική) η κοινωνία.

 

Εκείνη τη νύχτα όμως μια γυναίκα έπραξε το αυτονόητο. Έσπασε το καθεστώς ανοχής στα περιστατικά σεξιστικών επιθέσεων. Αρνήθηκε να παραδώσει το σώμα και την ψυχή της αμαχητί. Αντιστάθηκε με σκοπό την αυτοδιάθεση του σώματός της. Σκότωσε τον επίδοξο βιαστή της. Και η γυναίκα αυτή που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για την πράξη αντίστασης μέσα στην συνθήκη της πατριαρχίας, βρίσκεται αυτή τη στιγμή καταδικασμένη σε 15 χρόνια κάθειρξη. Γιατί είναι ρομά που σκότωσε έναν έλληνα και όχι ελληνίδα που βιάστηκε από έναν αλβανό, πακιστανό, σύριο... Γιατί όπως είπε και η εισαγγελέας πρόκειται για ένα άτομο χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που δεν αξιολογεί όπως εμείς την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Όμως η αστική δικαιοσύνη είναι αυτή που σε αμέτρητα δικαστήρια βιασμών γυναικών αθωώνει τους βιαστές λόγω αμφιβολιών (με πρόσφατο παράδειγμα την αθώωση θυτών που κατηγορούνταν για μαζικό βιασμό γυναίκας στην Καβάλα). Είναι αυτή που τη στιγμή που καταδικάζει σε 15 χρόνια κάθειρξη την 22χρονη κοπέλα από την Κόρινθο, αφήνει ελεύθερο (με αναστέλλουσα ποινή 12 χρόνια) έναν στρατιωτικό στη Λάρισα που επί σειρά ετών βίαζε την κόρη του. Και η πατριαρχική κοινωνία είναι αυτή που άλλοτε σιωπηλά και άλλοτε ολοφάνερα νομιμοποιεί την σεξιστική βία απέναντι στις γυναίκες, αλλά και σε όσους δεν ακολουθούν τις επιταγές της επιβεβλημένης σεξουαλικής κανονικότητας, ως κατώτερα υποκείμενα μπροστά στον ισχυρό και πολλά βαρύ άντρα. Και ο καθένας από εμάς έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης στην αναπαραγωγή και  διαιώνιση των ανισοτήτων με βάση το φύλο.

Αν ενοχή σημαίνει να αντιστέκεσαι με κάθε μέσο στη σεξουαλική παρενόχληση και την παραβίαση της αυτοδιάθεσης του σώματός σου, τότε είμαστε όλοι ένοχοι.

Καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη που προασπίζεται ένα κόσμο δίχως αρχές, αξίες και ιδανικά-ένα κόσμο που το μόνο που του αξίζει είναι να πεθάνει.  Καμία γυναίκα μόνη της απέναντι στο φόβο της σεξιστικής βίας. Κανένας βιαστής, ζωντανός. Η αντίσταση της καθεμιάς και του καθενός σε κινήσεις και πράξεις παραβίασης οφείλει να είναι μια πράξη κοινωνικά νομιμοποιημένη.

Αλληλεγγύη στις γυναίκες που αγωνίζονται απέναντι στη σεξιστική βία.

Άμεση απελευθέρωση της 22χρονης που έπραξε το αυτονόητο: σκότωσε τον επίδοξο βιαστή της.

 

Οικονομική ενίσχυση των φυλακισμένων αγωνιστών του noG20 στο Αμβούργο

Στις 7-8 Ιούλη έλαβε χώρα στο Αμβούργο της Γερμανίας η διεθνή σύνοδος των 19 οικονομικά ισχυρότερων κρατών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (G20) -μια σταθερή σύσκεψη ηγετών που καθορίζει τις οικονομικοπολιτικές συμμαχίες ανά την υφήλιο.  Με σύνθημα «Αμβούργο G20: καλωσήρθατε στην κόλαση» για 4 μέρες η πόλη παραδόθηκε στα χέρια των αγωνιστών. Δεκάδες κρατικοί και καπιταλιστικοί στόχοι λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν με την οικονομική ζημία να ανέρχεται σε εξωφρενικά ποσά ενώ χιλιάδες κόσμος συγκρούστηκε με τους μπάτσους στις γειτονιές της St Pauli. 

Ο πρώτος κατασταλτικός απολογισμός των γεγονότων της συνόδου  κατέγραψε 265 προσαγωγές και 144 συλλήψεις από την έναρξή της. 3 μήνες μετά 27 αγωνιστές βρίσκονται ακόμα φυλακισμένοι με κάποιους από αυτούς να περιμένουν τις δίκες τους και άλλους να εκτίουν ήδη τις ποινές τους. Ταυτόχρονα η καταστολή του γερμανικού κράτους συνεχίζεται με εξωφρενική άνοδο καθώς έχουν ανοίξει πάνω από 200 δικογραφίες που  σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με τα γεγονότα της συνόδου.

Οι φυλακισμένοι αγωνιστές έχουν την ανάγκη της πολιτικής, ηθικής και οικονομικής μας στήριξης περισσότερο από ποτέ. Από τις μέρες  του selanik tattoo circus μέχρι και τη διεθνή συνάντηση αλληλεγγύης στους διωκόμενους συντρόφους στις 3-5 Νοέμβρη στη Rote Flora (Αμβούργο) θα διατίθενται μπλουζάκια και card postal για την αλληλεγγύη και την οικονομική στήριξη των φυλακισμένων αγωνιστών του noG20 στο Αμβούργο.

Να μην αφήσουμε κανέναν όμηρο στα χέρια του κράτους.

κατάληψη Terra Incognita

Δευτέρα 2/10: συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα

Στηρίζουμε και υπερασπιζόμαστε τις δομές του αγώνα γιατί στην ύπαρξή τους βλέπουμε τη θέση μας στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο.

Ενάντια στην αλλοτρίωση, την εξατομίκευση και την ματαιοδοξία προτάσσουμε την αλληλεγγύη, την συλλογικοποίηση και την αντίσταση.

Ενάντια στην καπιταλιστική δίνη εντείνουμε την αναρχική δράση.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα.

Συγκέντρωση Δευτέρα 2 Οκτώβρη, στις 10:00, δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Παρεμβάσεις αλληλεγγύης σε όσους αγωνίζονται ενάντια στις εξορύξεις

Στην καταστροφή του φυσικού κόσμου απαντάμε συλλογικά και επιθετικά απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο.

Τα τελευταία χρόνια οι Σκουριές αποτελούν το πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και έμπρακτης σύγκρουσης δύο κόσμων. Ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της βίαιης κοινωνικής και ταξικής αναδιάρθρωσης με την τοπική κοινωνία και τα αλληλέγγυα κινήματα που αγωνίζονται ενάντια στις εξορύξεις.

Η δημιουργία μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική (αλλά και οπουδήποτε αλλού) είναι ένα έργο που πριν ακόμα ξεκινήσει να λειτουργεί έχει αφήσει πίσω του καμένη γη. Η εγκατάσταση των μηχανημάτων και όλων των απαραίτητων εγκαταστάσεων για την εκκίνηση των εξορύξεων έχει ήδη καταστρέψει τον φυσικό κόσμο και έχει θανατώσει την άγρια ζωή. Πόσο μάλλον όταν θα ξεκινήσει και το έργο τον εξορύξεων όπου τα καταστροφικά αποτελέσματα θα είναι ορατά πλέον και εκτός της Χαλκιδικής.  

Κράτος και κεφάλαιο διεξάγουν αυτή τη στιγμή ακόμα ένα μικροπολιτικό πόλεμο εντυπώσεων και οικονομικής διαπραγμάτευσης καθώς η el dorado gold απειλεί πως θα αποχωρήσει. Κάτι τέτοιο γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι μια πλάνη καθώς όλο το επενδυτικό κεφάλαιο που έχει δοθεί για τις μέχρι τώρα ανάγκες του έργου αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα για να κάνει κάποιος πίσω.

Όλο αυτό το διάστημα έχουν δοθεί πολυμέτωπες μάχες ενάντια στο κράτος και τον στρατό κατοχής της  δημοκρατίας, ενάντια στο ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο και το μισθοφορικό στρατό που έχει δημιουργήσει ο Μπόμπολας από τους εργαζόμενους στα μεταλλεία. Μάχες που έχουν προκαλέσει ένα από τα μεγαλύτερα κύματα καταστολής της κοινωνικής βάσης. Αμέτρητες συλλήψεις και τραυματισμοί σε διαδηλώσεις, εισβολές κουκουλοφόρων των ΕΚΑΜ στα χωριά της Χαλκιδικής και απαγωγές κατοίκων, βίαιη λήψη DNA και δημιουργία τράπεζας γενετικού υλικού με αποτέλεσμα πάνω από 450 αγωνιστές σε δικαστική ομηρία (με κάποιους από αυτούς να έχουν προφυλακιστεί στο παρελθόν για κάποιο διάστημα). Τους επόμενους μήνες διεξάγονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα μαζικές δίκες για διάφορες υποθέσεις που αφορούν στιγμές αγώνα ενάντια στις εξορύξεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

Το επόμενο χρονικό διάστημα ακόμα μια επένδυση ετοιμάζεται να λάβει χώρα, αυτή τη φορά στο όρος Σάος της Σαμοθράκης. Το επιχειρηματικό πρότζεκτ αφορά την κατασκευή αιολικού πάρκου με πρόσχημα την εναλλακτική τροφοδότηση στη βάση της πράσινης ανάπτυξης και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια ακόμη μπίζνα στην οποία πρωτοστατεί ο Μπόμπολας. Η όλη επένδυση με λίγα λόγια αφορά την αρπαγή επιχορηγήσεων και την τήρηση του ισοζυγίου που αφορά την παραγωγή ρύπων σε σχέση με την «πράσινη αναπτυξιακή λογική» που ακολουθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι (κάθε επιχειρηματικός όμιλος οφείλει να τηρεί ένα ισοζύγιο σε σχέση με την παραγωγή ρύπων και την «οικολογική δραστηριότητα» πχ. αιολικά πάρκα, πράγμα που σημαίνει πως αυξάνοντας την κατασκευή αιολικών πάρκων επί της ουσίας αυξάνεται και η δυνατότητα παραγωγής ρύπων των εργοστασίων). Το μόνο σίγουρο προς στιγμήν είναι πως τόσο η ιστορία των αιολικών πάρκων που έχουν εγκατασταθεί σε άλλες περιοχές  όσο και γενικότερα η καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνουν ληστρική λεηλασία της φύσης για τις υπηρεσίες του κεφαλαίου και όχι τις πραγματικές ανάγκες των κοινωνιών.

 

Οι θύλακες του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου κινούνται με βάση μια ενιαία και κεντρική στρατηγική που στο όνομα του ακατάσχετου κέρδους θέτει σε ομηρία τις κοινωνίες. Οι αντιστάσεις δε μπορεί να είναι μεμονωμένες και περιορισμένες σε τοπικιστικές λογικές. Οφείλουν να σπάνε τις συντεχνιακές λογικές και τα ατομικιστικά κίνητρα. Να οξύνουμε τις κοινωνικές αντιστάσεις μέσα από τη συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες και τη σύνδεση των επιμέρους αγώνων πάνω σε μια αντικρατική και αντιθεσμική στρατηγική που θα εναντιωθεί έμπρακτα στα εγκληματικά σχέδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Καμία δίωξη σε όσους αγωνίζονται ενάντια στις εξορύξεις.

Αλληλεγγύη στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που εναντιώνονται έμπρακτα στην επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου.

Άμεση δράση ενάντια στα εγκληματικά σχέδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Παρέμβαση στα γραφεία της κατασκευαστικής ΕΡΓΟΝ ΑΤΕ

Το τελευταίο διάστημα, και εν μέσω πλήθους νέων κατασταλτικών μέτρων, ξαναμπαίνει στο τραπέζι η, πολλά υποσχόμενη, στοχοποίηση των αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων χώρων. Με πρόσχημα την αξιοποίηση (μια πρόφαση που έχει καταρρεύσει ακόμα και στα μάτια των ευυπόληπτων πολιτών καθώς στο παρελθόν η συντριπτική πλειοψηφία των κατειλημμένων χώρων που εκκενώθηκαν βρίσκονται ακόμα ερμητικά σφραγισμένοι και παρατημένοι όπως και πριν) το κράτος, μέσω της εκάστοτε ιδιοκτησιακής αρχής, επιχειρεί να ανακαταλάβει τα χαμένα του εδάφη που έχουν μετατραπεί σε κοινότητες αγώνα.   

Αυτή τη στιγμή αρκετοί είναι οι κατειλημμένοι χώροι που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Σε διάφορες πόλεις, με βάση διαφορετικά αναπτυξιακά σχέδια αλλά με κοινό αποδέκτη τον κόσμο του αγώνα, το κράτος μετράει αντιδράσεις, ζυγίζει την κατάσταση και τις συνέπειες και καταστρώνει την αντίστοιχη στρατηγική.

Η ΕΡΓΟΝ ΑΤΕ στη Θεσσαλονίκη είναι τεχνική-κατασκευαστική εταιρεία που συμμετέχει μαζί με ακόμα 22 αντίστοιχες εταιρείες (https://athens.indymedia.org/post/1576323/) στο διαγωνισμό για την ανάδειξη ανάδοχου κατεδάφισης της κατάληψης Τερμίτα στο Βόλο. Η παρέμβαση μας στα γραφεία της εταιρείας στέλνει ένα και μόνο μήνυμα:

όποιος εποφθαλμιά κέρδη από την καταστολή των καταλήψεων να είναι έτοιμος να αναλάβει και τις ευθύνες που του αντιστοιχούν.

Οι καταλήψεις δεν είναι τα νεκρά ντουβάρια. Είναι ζωντανοί αγώνες. Είναι σχέσεις ζωής και αλληλεγγύης. Είναι οι δικές μας στιγμές αντίστασης μέσα στον εντεινόμενο κανιβαλισμό. Είναι οι κραυγές ελευθερίας μέσα στη σιωπή του κοινωνικού εγκλεισμού. Είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Είναι αγκάθι, γι’ αυτό και θα ματώσετε για να τις πάρετε.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

που απειλούνται από την κρατική και καπιταλιστική καταστολή.

Να μπλοκάρουμε στην πράξη τον διαγωνισμό για την ανάδειξη ανάδοχου κατεδάφισης.

Κατάληψη Terra Incognita

Αμβούργο G20: Μόνο η σύγκρουση ανοίγει περάσματα

Στις 7-8 Ιούλη έλαβε χώρα στο Αμβούργο της Γερμανίας η διεθνή σύνοδος των 19 οικονομικά ισχυρότερων κρατών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (G20) -μια σταθερή σύσκεψη ηγετών που καθορίζει τις οικονομικοπολιτικές συμμαχίες ανά την υφήλιο.

Τους τελευταίους μήνες, στα διεθνή μέσα, η γερμανική κυβέρνηση μονοπώλησε σχετικά με το εκτεταμένο σχέδιο ασφαλούς διεξαγωγής της συνόδου. Ένα σχέδιο που προέβλεπε τη μετατροπή «ολόκληρου» του Αμβούργου σε κόκκινη ζώνη, τη στρατοπέδευση πάνω από 20000 μπάτσων και τη δημιουργία κλίματος μηδενικής ανοχής σε οποιαδήποτε προοπτική μαζικής παρουσίας του κινήματος nog20. Παράλληλα η γερμανική αστυνομία κάλεσε αρκετές χώρες να συμβάλλουν στην πρόληψη οποιασδήποτε αγωνιστικής δραστηριότητας (χαρακτηριστική είναι η συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών αντι-Τρομοκρατικών στρατηγίων προς αυτή την κατεύθυνση). Τις μέρες της συνόδου, στα γερμανικά εδάφη καταργείται η συνθήκη Schengen*, δημιουργούνται διεθνείς λίστες Γνωστών-Αγνώστων με σκοπό την απαγόρευση συμμετοχής αγωνιστών  από άλλες χώρες, διεξάγονται προληπτικές έρευνες και συλλήψεις αγωνιστών και απαγορεύεται η κατασκήνωση των διαδηλωτών του nog20.

Η ιστορία τελικά θα καταγράψει μια από τις μεγαλύτερες κατασταλτικές παρωδίες στην ιστορία των κινημάτων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Απέναντι στα κατασταλτικά πλάνα της γερμανικής αστυνομίας αντιπαρατέθηκε το σθένος, η αποφασιστικότητα και η φαντασία των εξεγερμένων του nog20. Με σύνθημα «Αμβούργο G20: καλωσήρθατε στην κόλαση» για 4 μέρες η πόλη παραδίδεται στα χέρια των αγωνιστών. Δεκάδες κρατικοί και καπιταλιστικοί στόχοι λεηλατούνται και καταστρέφονται με την οικονομική ζημία να ανέρχεται σε εξωφρενικά ποσά ενώ χιλιάδες κόσμος συγκρούεται καθημερινά με τους μπάτσους στις γειτονιές της St Pauli. Οι μπάτσοι επιτίθενται μανιασμένα στα πλήθη προσπαθώντας να ανακτήσουν τον έλεγχο ενώ πραγματοποιούν και εισβολή στην κατάληψη rote flora συλλαμβάνοντας διαδηλωτές.

 

 

Ο πρώτος κατασταλτικός απολογισμός των γεγονότων της συνόδου στο Αμβούργο καταγράφει 265 προσαγωγές και 144 συλλήψεις από την έναρξή της. Από αυτές 51 αγωνιστές βρίσκονται αυτή τη στιγμή προφυλακισμένοι ενώ υπάρχουν ακόμα κάποιοι οι οποίοι «δικαστικά αγνοούνται». Ακόμα το γερμανικό κράτος ζητάει τη βοήθεια ευυπόληπτων πολιτών να παρέχουν οπτικό υλικό και πληροφορίες για την ταυτοποίηση και άλλων δραστών.  

 

Η σύνοδος του Αμβούργου δε θα μείνει στην ιστορία για τις βαρυσήμαντες αποφάσεις στο τραπέζι των ηγετών, ούτε για τις εξελίξεις σε θέματα καπιταλιστικής ανάπτυξης, γεωστρατηγικού ελέγχου και επιβολής, περαιτέρω λεηλασίας των φυσικών πόρων και άλλων εγκληματικών ενεργειών. Η εξέλιξη του καπιταλισμού είναι σύμφυτη με την εντεινόμενη εξόντωση των μη προνομιούχων κοινωνικών ομάδων και όλων όσων αδυνατούν να προσαρμοστούν πόσο μάλλον αυτών που συνειδητά αντιτίθενται στην κυρίαρχη κανονικότητα. Η ιστορία θα καταγράψει ίσως τη δυναμικότερη εμφάνιση του black block τα τελευταία χρόνια τόσο σε επίπεδο κινηματικών διεργασιών όσο και σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής. Οι εμπρησμοί και οι λεηλασίες, οι συγκρούσεις και τα επαναλαμβανόμενα σαμποτάζ και η μαζική συμμετοχή από κάθε γωνιά της γης είναι ένα μεγάλο βήμα απέναντι στην συνεχιζόμενη ματαιοδοξία που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στις συνειδήσεις όλων μας. Είναι στιγμή που τα γεγονότα της συνόδου δεν πρέπει να αποτελέσουν τον επιθανάτιο ρόγχο των κινηματικών διαδικασιών αλλά την θρυαλλίδα για τη συνέχιση του αγώνα με επαναστατική προοπτική.

Να επανανοηματοδοτήσουμε τους αγώνες που δίνουμε και τις ευκαιρίες που γεννιούνται μέσα από αυτούς. Να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εξεγερμένους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Να συνεχίσουμε τον πόλεμο ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο με αμείωτη ένταση. Η βιτρίνα του καπιταλισμού έχει ραγίσει. Να τη θρυμματίσουμε μια για πάντα.

 

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της συνόδου κορυφής στο Αμβούργο.

Κατάληψη Terra Incognita      

*Η συνθήκη Schengen είναι η συμφωνία που υπεγράφη στις 14 Ιουνίου  1985 και τέθηκε σε εφαρμογή 10 χρόνια αργότερα, βάσει της οποίας στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αλλά και σε όποιον έχει ζητήσει την εισχώρησή του στο κεκτημένο της συμφωνία) καταργείται ο έλεγχος στα σύνορα, καθιερώνεται η ελεύθερη μετακίνηση και επικυρώνεται η αστυνομο-δικαστική συνεργασία.

Θεσσαλονίκη – Παρεμβάσεις αλληλεγγύης στους αγωνιστές του “NO G20”

Στις 7 και 8 Ιουλίου διεξάγεται στο Αμβούργο η σύνοδος G20.  Πρόκειται για ένα διεθνές φόρουμ στο οποίο συμμετέχουν οι 20 ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, εκπροσωπούμενες από τους προέδρους των χωρών τους και τους διοικητές των αντίστοιχων εγχώριων κεντρικών τραπεζών. Ξεχωριστή παρουσία μέσα στη σύνοδο έχει η Ε.Ε.. Ως παρατηρητές παρίστανται εκπρόσωποι ορισμένων κρατών που δεν υπάγονται στο G20, αλλά και εκπρόσωποι διεθνών χρηματοπιστωτικών και εμπορικών ενώσεων. Μιλάμε συνεπώς για μία διεθνή σύναξη που θέτει ως στόχο το σχεδιασμό των επόμενων βημάτων του καπιταλισμού. Πίσω από τις δημόσιες δηλώσεις για την ευστάθεια της οικονομίας, την παγκόσμια ειρήνη, τις δημοκρατικές αξίες και την ισορροπία του κλίματος, κρύβεται η στυγνή πραγματικότητα του καπιταλισμού: εκμετάλλευση και εξαθλίωση των καταπιεσμένων, πόλεμοι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, θάνατος, ξεριζωμένοι άνθρωποι, αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων, ισοπέδωση του οικοσυστήματος, καταστολή και τυραννικός έλεγχος από το κράτος.
 
Το γερμανικό κράτος επιλέγει να δείξει από νωρίς τα δόντια του. Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κλίμα πανικού, ώστε να αποσοβήσει τις αντιδράσεις των διαδηλωτών για τη σύνοδο. Γι’ αυτό, έφτιαξε φυλακή ειδικά για τους διαδηλωτές του “No G20”, θέτει περιοριστικές γραμμές στις διαδηλώσεις και την κατασκήνωση των διαδηλωτών, ενώ μπάτσοι πραγματοποιούν έρευνες σε σπίτια αγωνιστών. Τις μέρες διεξαγωγής του G20, το Αμβούργο θα είναι κατακλεισμένο από 20.000 αστυνομικούς, ενώ η ομοσπονδιακή αστυνομία έχει ήδη ζητήσει ενισχύσεις για την αναβάθμιση της καταστολής.

 

 
Απέναντι στα σχέδια του κεφαλαίου για την περαιτέρω εξόντωση της κοινωνικής βάσης, απέναντι στις κατασταλτικές ενέργειες των κρατικών μηχανισμών που έχουν σκοπό να σωπάσουν κάθε μορφή αντίστασης, η πάλη ενάντια στην κυριαρχία είναι μονόδρομος. Η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό συνιστά αγώνα για ζωή. Αυτός ο αγώνας δε γνωρίζει ούτε σύνορα ούτε επίπλαστους διαχωρισμούς (φύλο, φυλή, ηλικία, θρησκεία). Είναι διεθνιστικός, πολυμορφικός και χειραφετικός.
 
Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους αγωνιστές του “No G20” και ως μια προπαγανδιστική νύξη ενάντια στην κρατική καταστολή εν όψει της συνόδου, την Πέμπτη 6 Ιουλίου κολλήσαμε plotter έξω από καταστήματα και υπηρεσίες που είναι μέλη του ελληνογερμανικού εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου. Όποιος επιδιώκει να καρπώνεται οφέλη από τις πολιτικοοικονομικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας έχει και το αντίστοιχο μερίδιο ευθύνης απέναντι στην καταστολή των αγωνιστών του “Νο G20”.
 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ “NO G20”
 
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
 
 
Αναρχική Συλλογικότητα ΒΑΒΕΛ
Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
κατάληψη Terra Incognita