17 Απρίλη 2015

Πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην κατειλημμένη πρυτανεία του ΕΚΠΑ, συλλαμβάνοντας 14 άτομα. Πρόκειται για μία επιχείρηση που αποτελεί τον προσωρινό επίλογο ενός κύκλου προσπαθειών τρομοκράτησης τόσο του κινήματος αλληλεγγύης στην απεργία πείνας των φυλακισμένων συντρόφων, όσο και των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Μία τρομολαγνική εκστρατεία με καθημερινές συλλήψεις έξω από το κατειλημμένο κέντρο αγώνα, με συνεχή αποκλεισμό από τις δυνάμεις της αστυνομίας και ενός τρομοσόου συκοφάντησης των συντρόφων στα τηλεοπτικά πάνελ.

Εν μέσω της ψήφισης των επι μέρους άρθρων του νομοσχεδίου που κατέθεσε ο κυβερνητικός σχηματισμός ως απάντηση στην απεργία πείνας των φυλακισμένων συντρόφων, επιλέγεται η στρατηγική της έντασης ως παρακαταθήκη στα λεγόμενα περί κυβέρνησης-ανοχής.

Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των απεργών, βρίσκονται φρουρούμενοι από κουκουλοφόρους εκαμίτες σε διάφορα νοσοκομεία, η χθεσινή συνεδρίαση της ολομέλειας “των 50 θεατρίνων της Βουλής” δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια παράσταση για ηλιθίους.

Ακούσαμε τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του Πα. Σο. Κ. να μιλούν για θύματα της τρομοκρατίας.

Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για τρομοκρατία;

Οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί τόσων χρόνων τρομοκρατίας από τις τάξεις του κράτους και του κεφαλαίου. Οι υπεύθυνοι για την φτώχεια και την ανέχεια στην οποία βρίσκεται μεγάλο μέρος της κοινωνίας σήμερα. Οι εκβιαστές, οι επίσημοι τοκογλύφοι που ζούνε εις βάρος μας, οι υπεύθυνοι για εκατοντάδες δολοφονίες ντόπιων και μεταναστών στα σύνορα, στις φυλακές, στους δρόμους…

Παρακολουθήσαμε το “αδιάφθορο και προοδευτικό” Ποτάμι, με τους “αμόλυντους” βουλευτές του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια περαιτέρω συντηριτικοποίησης της νέας κυβερνητικής πολιτικής.

Ακούσαμε τη Χρυσή Αυγή να μιλάει για τις φυλακές και τις άθλιες συνθήκες κράτησης, τη στιγμή που απολαμβάνουν πολυτελή περιποίηση ολομόναχοι σε πτέρυγα vip συνθήκης, στοιβάζοντας τις υπόλοιπες κρατούμενες των γυναικείων φυλακών στην άλλη πτέρυγα.

Ακούσαμε το ΚΚΕ να μιλάει για λαϊκή πάλη, τη στιγμή που ιστορικά η παρουσία του στα αγωνιστικά κινήματα υπήρξε από αποτρεπτική έως ύποπτη. Είναι αυτοί που αποκήρυξαν τους ίδιους τους συντρόφους τους, που προβοκάραν λαϊκές εξεγέρσεις, που ακόμα και σήμερα συνθηκολογούν με τους εκφραστές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Και τέλος ακούσαμε και ακούμε τους τελευταίους μήνες τη κυβέρνηση Σύριζα-Αν. Ελ. να μιλούν για κινήματα, αγώνες, ανθρωπισμό, ρήξη και και και…

Αρκετά με τον εμπαιγμό. Αυτοί που συνθηκολόγησαν και συγκυβερνούν με την ακροδεξιά, θα βάλουν στο στόμα τους τις λέξεις του αγώνα, της ρήξης και της επανάστασης; Αυτοί που παίζουν με τις ζωές των απεργών, μιλούν για ανθρωπισμό; Αυτοί που από τη δίψα τους για λίγη, έως πολύ εξουσία έχουν κάνει την πολιτική κωλοτούμπα, επάγγελμα;

Κάποτε στη Βάρκιζα, οι “αριστεροί” ηγέτες συνθηκολόγησαν σταματώντας τη λαϊκή πάλη ενάντια στους καταπιεστές.

“Κάποιοι απόγονοί τους” σήμερα στρέφουν τα όπλα ενάντια στην κοινωνία. Και η ιστορία κάνει ατέρμονους κύκλους.

Όποιος διψάει για εξουσία δε μπορεί παρά να στρέφεται ενάντια στη κοινωνία, ενάντια στο ένστικτο του αγώνα και της ελευθερίας. Όποιος όμως διψάει για αγώνα, στρέφεται με κάθε κόστος ενάντια στην εξουσία και την καταπίεση.

Και εμείς διψάμε για αγώνα γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους που συνελήφθησαν τόσο κατά τη διάρκεια της εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας του ΕΚΠΑ, όσο και κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού της από τους έμμισθους δολοφόνους όλες αυτές τις μέρες. Σε εκείνους τους συντρόφους που δήλωσαν και δηλώνουν έμπρακτα την στήριξη τους στον αγώνα των απεργών πείνας, παραβιάζοντας το ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας των περιοριστικών όρων που τους είχε επιβληθεί από παλαιότερες υποθέσεις. Σε όλους εκείνους τους συντρόφους που επέλεξαν με το λόγο και τη δράση τους να προωθήσουν τον αγώνα των απεργών ως συνολικό αγώνα για την κοινωνική επανάσταση.

Και τέλος στους ίδιους τους απεργούς πείνας που στην 47η μέρα συνεχίζουν να μάχονται ολόψυχα ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των αγωνιστών.

Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

Μαχόμαστε όλοι μαζί, μέχρι το τέλος, μέχρι την Αναρχία.

Κατάληψη Terra Incognita
Θεσσαλονίκη, Παρασκευή 17 Απρίλη 2015

Σήμερα βρισκόμαστε στην 38ή μέρα ενός αγώνα που από την πρώτη στιγμή, ανέδειξε το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο τίθενται πλέον όχι μόνο οι πολιτικοί κρατούμενοι αλλά ολόκληρα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Σε έναν αγώνα που τα ίδια τα πολιτικά υποκείμενα και το κίνημα αλληλεγγύης προτάσσουν το δίλημμα: εμπιστοσύνη ή πόλεμος στη νέα κυβέρνηση.

Βρισκόμαστε όμως και στην 38η μέρα υποκρισίας και εμετικής αδιαφορίας της κυβέρνησης σχετικά με μια επίσημη απάντηση στο σύνολο των αιτημάτων των απεργών. Μια απάντηση πέρα και πάνω από τις καθεστωτικές διαρροές στα τηλεοπτικά πάνελ και τις “φιλικές” προσεγγίσεις για διαπραγματεύσεις.

Σε μια κρίσιμη καμπή του ίδιου του αγώνα, με τα μέλη του ΔΑΚ, τους αγωνιστές από την Τουρκία και τον κρατούμενο Γιώργο Ιγγλέση να συνεχίζουν την απεργία πείνας, βλέπουμε πως τα ίδια τα αιτήματα που τέθηκαν εξαρχής από τους συντρόφους, ξεπέρασαν τον διεκδικητικό τους χαρακτήρα και εξέθεσαν την συνολική κατασταλτική στρατηγική της νέας κυβέρνησης.

Απέναντι στην οργανωμένη αντεπίθεση των συντρόφων, στο καθεστώς εξαίρεσης και πολιτικής απομόνωσης βλέπουμε ότι “το αριστερό κράτος έχει συνέχεια” όπως δηλώνουν αγωνιωδώς κυβερνητικά στελέχη. Οι καταλήψεις κυβερνητικών και μη κτιρίων, οι συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις, οι συγκρούσεις και οι επιθέσεις που λαμβάνουν χώρα, ξεπερνούν το επίπεδο του προβληματισμού και δημιουργούν ρωγμές στη βιτρίνα της εξουσίας. Ρωγμές τόσο σε εγχώριο επίπεδο, σε σχέση με την πολιτική ομαλότητα, όσο και σε διεθνές, με τις ρήξεις στις σχέσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των ευρωπαίων εταίρων.

Από το κατειλημμένο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης στέλνουμε ακόμη μια φορά την αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους συντρόφους, στους συντρόφους που επέλεξαν να αμφισβητήσουν έμπρακτα τον κουκουλονόμο παραβιάζοντας τους περιοριστικούς τους όρους αλλά και σε όσους επιλέγουν να προωθήσουν με κάθε μέσο και κόστος τον αγώνα ενάντια σε κράτος και εξουσία.

Και ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση:

Όποιος σπέρνει κυβερνητικές ελπίδες θα θερίσει αντικυβερνητικές θύελλες.

Συγκεντρώσεις Τετάρτη 8 Απρίλη

10:00: Έξω από το κατειλημμένο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης

16:00: Κεντρική συγκέντρωση στο άγαλμα Βενιζέλου, απέναντι από τα κυβερνητικά γραφεία Συριζα και Αν. Ελ.

Ο πόλεμος συνεχίζεται…

κατάληψη Terra Incognita

Θεσσαλονίκη, Τετάρτη 8 Απρίλη

«Φτάσαμε στο όριο με τους αντιεξουσιαστές. Σε κάποιες ομάδες που ήθελαν να προκαλέσουν επεισόδια και να επιτεθούν στην αστυνομία δώσαμε περιθώρια με μια ήπια διαχείριση να το ξανασκεφθούν. Η στάση μας δεν είναι ούτε υποχωρητική, ούτε ανεκτική αλλά αυτό που είπα για τη δεύτερη σκέψη. Όμως αν θέλουν πόλεμο, η Αστυνομία και το κράτος δικαίου δεν θα το ανεχθούν…».

Αυτές είναι οι τελευταίες δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης Γιάννη Πανούση που προαναγγέλλουν το “νέο” κατασταλτικό δόγμα της κυβέρνησης Συριζα-Ανελ. Ένα δόγμα που ξεπερνά τη μηδενική ανοχή της δεξιάς του Σαμαρά και εφαρμόζει την επίθεση στο μη αφομοιώσιμο. Ένα δόγμα που στοχεύει στην απορρόφηση και αδρανοποίηση των κινημάτων μέσα από μια προσχηματική εικονική κατανόηση των διεκδικήσεών τους.

Με φόντο την απεργία πείνας των συντρόφων από 2-3 ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων αλλά και ολόκληρων κομματιών της κοινωνίας, η κυβέρνηση εξαπολύει την πιο χυδαία επίθεση στο κίνημα αλληλεγγύης.

Έπειτα από συγκρούσεις στο πολυτεχνείο Αθηνών στις 28-3, συλλαμβάνονται 2 άτομα τα οποία και κατηγορούνται για “διατάραξη κοινής ειρήνης και φθορά περιουσίας”. Κατά τη διάρκεια της κράτησής, οι μπάτσοι ζητούν dna προειδοποιώντας για ενδεχόμενη βίαιη λήψη δείγματος, τη στιγμή που στο αντίστοιχο αίτημα των απεργών κρατουμένων δεν υπάρχει καμία αναφορά από τη κυβέρνηση.

Αυτή τη στιγμή σε καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας βρίσκονται και οι σύντροφοι που κατέλαβαν την πρυτανεία του ΕΚΠΑ καθώς μετρούν ήδη 10 συλλήψεις από άτομα που προσπαθούσαν είτε να προσεγγίσουν, είτε να απομακρυνθούν από το κτίριο.

Στις 31-3 στη Θεσσαλονίκη καθ’ όλη τη διάρκεια της προσυγκέντρωσης για την πορεία αλληλεγγύης, οι μπάτσοι πραγματοποιούν προληπτικές προσαγωγές συντρόφων μεταξύ των οποίων και μελών του συντονισμού αναρχικών συλλογικοτήτων που καλούσε και στην πορεία.

Τα γεγονότα προδίδουν από μόνα τους τη στρατηγική της κυβέρνησης. Από τη μία ο αγώνας των κρατουμένων που θέτει συνολικά ζητήματα ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις που καλλιεργήθηκαν επί σειρά ετών και βρίσκουν πρόθυμο να τα υπηρετήσει και το νέο κυβερνητικό μόρφωμα και από την άλλη το κλίμα έντασης που καλλιεργείται από την εξουσία και τους φορείς της. Σε αυτό τον αγώνα τα έχουμε δει όλα. Δημοσιογράφους να μιλούν για τη φίμωση του λόγου κατά τη διάρκεια των καταλήψεων των επικοινωνιακών οργάνων της κυβέρνησης. Γιατρούς σε ρόλο ανακριτή να καταστρατηγούν την ιατρική δεοντολογία, παίζοντας με την υγεία των απεργών, όπως στην περίπτωση του συντρόφου Φοίβου Χαρίση στο Τζάνειο. Πρυτάνεις να καλούν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την παρακώληση της λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, προετοιμάζοντας την αστυνομική επέμβαση στο κέντρο αγώνα της κατειλημμένης πρυτανείας του ΕΚΠΑ. Ακόμα και δηλωσίες που τους ξέβρασε η ίδια η ιστορία των επαναστατικών κινημάτων να μιλούν για “.σταλινικό καπέλωμα και νταβατζιλίκι των δήθεν αναρχικών στους κρατούμενους”, καταθέτοντας την δικιά τους ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση.

Από 2 Μάρτη διεξάγεται ένας δυναμικός αγώνας που συνολικοποιεί τον αντικατασταλτικό σχεδιασμό του ανταγωνιστικού κινήματος. Οι απεργοί πείνας, πολλοί από τους οποίους αυτή τη στιγμή έχουν ξεπεράσει τις 30 μέρες, βρίσκονται διαχωρισμένοι σε διάφορα νοσοκομεία, κάτω από καθεστώς ειδικής μεταχείρισης. Νοσηλεύονται φρουρούμενοι συνεχώς από τους κουκουλοφόρους των ΕΚΑΜ μέσα σε ειδικά διαμορφωμένους θαλάμους-κελιά. Και ενώ ο κίνδυνος για τη ζωή τους είναι παραπάνω από ορατός, η κυβέρνηση εμμένει στη στάση της προκλητικής αδιαφορίας.

Οι τρομονόμοι, ο κουκουλονόμος, οι φυλακές τύπου γ΄, η βίαιη λήψη dna, οι προφυλακίσεις συγγενών και φίλων πολιτικών κρατουμένων δεν είναι μέρος αλλά το ίδιο το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Έτσι και ο αγώνας για την κατάργηση τους είναι ο συνολικός αγώνας ενάντια το κράτος έκτακτης ανάγκης.

Καλούμε όλον τον κόσμο του αγώνα σε συγκέντρωση-πορεία στην κατειλημμένη πρυτανεία στις 17:00.

Παύση των διώξεων των συντρόφων που συμμετέχουν στις δράσεις αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των συντρόφων απεργών πείνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος.

Όσων αφορά τις δηλώσεις του Πανούση:
Δεν θέλουμε πόλεμο,
έχουμε πόλεμο με το κράτος και το κεφάλαιο.

Καμία ανακωχή-ρήξη και επίθεση
Αδιάλλακτος αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση, ως την Αναρχία.

κατάληψη Terra Incognita
Θεσσαλονίκη, 1-4-2015

Την Κυριακή 29 Μάρτη 2015 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση από περίπου 200 συντρόφους στις φυλακές Λάρισας όπου κρατείται ο σύντροφος και απεργός πείνας από 2-3, Αντώνης Σταμπούλος, ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης καθώς και οι Τούρκοι απεργοί πείνας πολιτικοί κρατούμενοι. Ακολούθησε πορεία στις γειτονιές της Λάρισας.

   Τρίτη 31/3/15 στις 18:00 καμάρα

Πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των συντρόφων ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων

Για την κατάργηση:

• του τρομονόμου 187-187α
• του κουκουλονόμου
• των φυλακών τύπου ΄Γ

Για τη διεκδίκηση:

• της οριοθέτησης της χρήσης του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο
• την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού

10:00-Προσυγκέντρωση στο πολυτεχνείο ΑΠΘ για μετάβαση με λεωφορεία στις φυλακές Λάρισας, όπου κρατείται ο σύντροφος και απεργός πείνας Αντώνης Σταμπούλος-μέλος του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των συντρόφων ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων

Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον ραδιοσταθμό “στο κόκκινο” 93,4, από την κατάληψη terra incognita, την αναρχική συλλογικότητα μαύρο/πράσινο, συντρόφους και συντρόφισσες και τον σύντροφο Α.Δ.Μπουρζούκο. Η κατάληψη έγινε με σκοπό να δοθεί το βήμα στους ίδιους τους απεργούς ώστε να μιλήσουν για τον αγώνα και τα αιτήματά τους.

Οι σύντροφοι Δ.Πολίτης και Α.Δ. Μπουρζούκος, συμμετέχοντες στο Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων, συμμετέχουν από σήμερα στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων.

Δύναμη και αλληλεγγύη στους συντρόφους που αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων. Άμεση ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους.

Διαρκής και ανυποχώρητος αγώνας μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.

Το link για το ηχητικό αρχείο:

https://www.sendspace.com/file/590gpl

Η ελπίδα έρχεται
με αδιάλλακτους αγώνες

Από τις 2/3 οι πολιτικοί κρατούμενοι δίνουν ακόμα έναν αγώνα ενάντια στο καθεστώς του εγκλεισμού. Συγκεκριμένα τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Τ.Θεοφίλου, Α.Ντάλιος, Φ.Χαρίσης, Α.Σταμπούλος, Γ.Καραγιαννίδης καθώς και οι σύντροφοι Δ.Κουφοντίνας, Κ.Γουρνάς και Ν.Μαζιώτης ξεκινούν απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Από τις 9/3 συμμετέχει και ο Γ.Σαραφούδης(μέλος Δ.Α.Κ.), ενώ από τις 11-3 συμμετέχουν με κυλιόμενη απεργία πείνας και οι Τούρκοι πολιτικοί κρατούμενοι. Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα θα εντάσσονται στην απεργία πείνας και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι.

Οι σύντροφοί μας, βάζοντας ως τελευταίο ανάχωμα το σώμα τους μέσα στην ασφυκτική συνθήκη του εγκλεισμού, διεκδικούν:

• Την κατάργηση του «τρομονόμου» 187
• Την κατάργηση του «τρομονόμου» 187Α
• Την κατάργηση του «κουκουλονόμου»
• Την παύση της βίαιης λήψης DNA και της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των 2 ατόμων όπως επίσης και την πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του κατηγορουμένου
• Την κατάργηση των φυλακών τύπου γ’

Και απαιτούν:

Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.

Αντιτρομοκρατικός νόμος 187, περί εγκληματικής οργάνωσης
Κατά τη διάρκεια έκτακτης συνόδου στις Βρυξέλλες, στις 20 Σεπτεμβρίου 2001 και μέσα σε ένα κλίμα τρομοϋστερίας μετά και την επίθεση στους δίδυμους πύργους, ψηφίζεται ο πρώτος «τρομονόμος». Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που αυτός τίθεται σε εφαρμογή, καθώς η πρώτη απόπειρα του ελληνικού κράτους να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό (εκείνη την περίοδο στον ελλαδικό χώρο δραστηριοποιούνταν οι επαναστατικές οργανώσεις 17Ν και ΕΛΑ) χρονολογείται από το 1978. Τότε είχε θεσμοθετηθεί ο αντιτρομοκρατικός νόμος 774/1978 «περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος» που εισηγήθηκε η τότε κυβέρνηση Καραμανλή και ήταν προσαρμοσμένος στα πρότυπα της γερμανικής και ιταλικής νομοθεσίας. Καταργήθηκε το 1983 μετά από αντιδράσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η δεύτερη απόπειρα έγινε το 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, με το νόμο 1916/1990 «για την προστασία της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα». Εκείνη την εποχή είχε προηγηθεί η δολοφονία του Μπακογιάννη. Με το νόμο αυτό, η κυβερνητική νομοθετική πλειοψηφία, θέλησε να ενοποιήσει την επαναστατική δράση με τη δράση των συμμοριών του κοινού οργανωμένου εγκλήματος υπό τον γενικό όρο «οργανωμένο έγκλημα». Η εγκληματική οργάνωση θα μπορούσε να είναι πλέον είτε «πολιτικά τρομοκρατική» είτε μία οργάνωση του κοινού ποινικού δικαίου (π.χ. μαφία) – ταύτιση που συμβαίνει για πρώτη φορά. Καταργήθηκε το 1993 πάλι μετά από αντιδράσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Αντιτρομοκρατικός νόμος 187Α, περί τρομοκρατικής οργάνωσης
Το 2010 το κράτος αναβαθμίζει τον «τρομονόμο» 187 με την προσθήκη μίας διάταξης περί τρομοκρατικής οργάνωσης, στοχεύοντας ξεκάθαρα τις οργανώσεις ένοπλης επαναστατικής δράσης και τα μέλη αυτών, με τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο να αποτελεί την κύρια δεξαμενή εκφραστών της επαναστατικής βίας. Μετατρέποντας τον σε ιδεολογικό όπλο, τιμωρεί πολιτικά ανταγωνιστικές προς αυτό ομάδες.

Κουκουλονόμος (επιβαρυντική διάταξη για πράξη που τελείται με καλυμμένα χαρακτηριστικά)
Η πρώτη φορά που στον ελλαδικό χώρο θεσπίστηκε ο κουκουλονόμος ήταν τον Απρίλιο του 1943 από τη κυβέρνηση του Ι.Ράλλη που όριζε ως κακουργήματα -τιμωρούμενα με θάνατο- τις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και τις επιθέσεις κατά αστυνομικών, εφόσον πραγματοποιούνταν από διαδηλωτές «επιδιώκοντες αναρχικούς ή κομμουνιστικούς σκοπούς». Οριζε, μάλιστα, ως ιδιαίτερη επιβαρυντική περίπτωση τη διάπραξη αυτών των αδικημάτων από «προσωπιδοφόρους». Στο πρόσφατο παρόν, μετά τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου το 2008 που είχε ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα ενός κύματος οργής και κοινωνικής αντιβίας με αλλεπάλληλες επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους , αλλά και τη ριζοσπαστικοποίηση όλο και περισσότερων κομματιών της κοινωνίας που έβγαιναν στους δρόμους, το κράτος θέλησε να κάμψει όλη την αγωνιστική διάθεση και δράση που αναπτυσσόταν. Έτσι τον Απρίλιο του 2009, επί υπουργίας Δένδια, επανέρχεται ο «κουκουλονόμος» σύμφωνα με τον οποίο πλέον, ένα απλό πλημμέλημα μετατρέπεται σε κακούργημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση των κατηγοριών σε περίπτωση σύλληψης κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων με κίνδυνο ακόμα και την προφυλάκιση.

Βίαιη λήψη DNA
Το κράτος χρησιμοποιώντας την επιστημονική εγγύτητα προσπαθεί να επιβάλλει στην κοινή γνώμη την άποψη ότι το γενετικό υλικό αποτελεί αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο ώστε να χρησιμοποιεί τα αποτελέσματα της ανάλυσής του με όποιο τρόπο το βολεύει. Στην πραγματικότητα όμως, το DNA είναι ένα στοιχείο εξαιρετικά επισφαλές από τη φύση του, καθώς μπορεί εύκολα τόσο να μεταφερθεί, να δομηθεί όσο και να αναμιχθεί με άλλο δείγμα γενετικού υλικού και ως εκ τούτου να βγάλει λανθασμένα αποτελέσματα. Παρ’όλη την ασάφεια που αυτό περιέχει έχουμε δει περιπτώσεις καταδίκης αναρχικών με μόναδικό αποδεικτικό στοιχείο το DNA (χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτές του Α.Σειρηνίδη, του Μπ.Τσιλιανίδη, του Τ. Θεοφίλου κ.α.).
Η εξουσία, μέσα στα πλαίσια του καθολικού ελέγχου που θέλει να επιβάλλει πάνω στις ζωές μας, έχει δημιουργήσει την τράπεζα γενετικού υλικού με ποιο πρόσφατη την περίπτωση των διώξεων στις Σκουριές Χαλκιδικής. Πλέον και με την εισαγγελική διάταξη που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA, νομιμοποιείται η συλλογή του ακόμη και από μία απλή προσαγωγή και χωρίς τη συγκατάθεση του ατόμου. Το κράτος έχει έτσι την ευχέρεια να φακελώνει και να χαρτογραφεί όλους όσους αντιδρούν απέναντι σε αυτό.

Κατάργηση των ειδικών συνθηκών κράτησης (φυλακές τύπου γ’)
Τον Ιούλιο του 2014 ψηφίστηκε, με τον τότε υπουργό δικαιοσύνης Αθανασίου, το νομοσχέδιο για την δημιουργία φυλακών “υψίστης ασφαλείας (τύπου γ’)”. Το ελληνικό γκουαντανάμο ακόμα και αν σε πρώτο χρόνο δεν εφαρμόστηκε, προέβλεπε 23 ώρες εγκλεισμό χωρίς προαυλισμό, περιορισμό στο δικαίωμα της επικοινωνίας των κρατουμένων, στέρηση κάθε δικαιώματος ή αναστολή της ποινής. Δημιουργείται, λοιπόν, μία φυλακή μέσα στη φυλακή, που θα αποτελεί το φόβητρο για όποιον κρατούμενο διεκδικήσει τα δικαιώματά του για μία πιο αξιοπρεπή επιβίωση απέναντι στην εξαθλίωση της φυλακής. Στόχος δε μπορεί παρά να είναι η κάμψη του ηθικού, ο φυσικός και ψυχολογικός εξευτελισμός των κρατουμένων, η απομόνωσή τους σε ένα ειδικό καθεστώς κράτησης και η διάλυση των σχέσεων και των δομών αλληλεγγύης που έχουν δημιουργήσει εντός και εκτός των τειχών. Πέραν όμως της απομόνωσης, επιχειρείται και η αποπολιτικοποίηση της επαναστατικής δράσης στα μάτια της κοινωνίας διαμηνύοντας πως οι φυλακές τύπου γ’ αφορούν “τρομοκράτες και βαρυποινίτες”. Όλο αυτό φυσικά έχει και εξωστρεφή χαρακτηριστικά καθώς στοχεύει και στα κομμάτια της κοινωνίας που συνεχίζουν να αγωνίζονται καθημερινά απέναντι στη λαίλαπα του καπιταλισμού, με την απειλή ότι “όποιος δε συμμορφώνεται, πειθαρχείται σε ειδικές συνθήκες”.

Άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού
Ο Σάββας Ξηρός βρίσκεται έγκλειστος στα μπουντρούμια των φυλακών από το καλοκαίρι του 2002. Το 2011 έκανε αίτηση για διακοπή της ποινής του και την μεταφορά του σε δημόσιο νοσοκομείο για μία ουσιαστική περίθαλψη της υγείας του, την οποία η δικαστική εξουσία απέρριψε χωρίς να αναφέρει κάποιο συγκεκριμένο επιχείρημα. Το 2014 ζητά εκ νέου να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του κατ’ οίκον, λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει και συγκεκριμένα με ποσοστό αναπηρίας που φτάνει το 93%. Απορρίπτεται και αυτό το αίτημά του, καταδικάζοντάς τον σε έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή. Για την εξουσία όμως ο Σάββας Ξηρός δεν είναι ακόμα ένας κρατούμενος αλλά ένα από τα κοσμήματα της αντιτρομοκρατικής πολιτικής την τελευταία 15ετία. Το κράτος δεν αρκείται στην ψυχολογική εξόντωση των φυλακισμένων αλλά βλέπουμε ότι παρατείνει την κράτησή του ως ένα ακόμη βασανιστήριο, ως ένα ακόμα δείγμα εκδικητικότητας απέναντι στους αγωνιστές κρατούμενους.

∗

Διανύουμε μία εποχή έντονων πολιτικών, οικονομικών αλλά και κοινωνικών αλλαγών, όπου ο απελπισμένος ελληνικός λαός ανέθεσε τη διαχείριση της ζωής του, αυτή τη φορά σε ένα κόμμα της «αριστεράς» πέφτοντας στην παγίδα μιας «ελπίδας που έρχεται». Ο κατά τα άλλα αριστερός Σύριζα επέλεξε να συγκυβερνήσει με ένα ακροδεξιό κόμμα του 5%, τους Αν.Ελ. και το αποτέλεσμα.. μια από τα ίδια. Από τις αρχικές εξαγγελίες του Σύριζα έχουν επέλθει πολλές κωλοτούμπες και οι ψηφοφόροι του βλέπουν πλέον την ελπίδα με το κιάλι. Εμείς ως αναρχικοί δίχως να ξεχωρίζουμε κατευθύνσεις ούτε και χρώματα στην εξουσία, συνεχίζουμε με αμείωτη ένταση τον αγώνα μας μέσα και έξω από τα τείχη. Δεν ελπίζουμε σε τίποτα από όσα τάζει η καινούρια κυβέρνηση, ούτε ευφησυχαζόμαστε από τις δηλώσεις της. Στεκόμαστε εδώ όπως πάντα, αντικρατικά, αντιιεραρχικά, αντιθεσμικά και με τα αναρχικά μας προτάγματα ακέραια. Γι’αυτό και δε θα αφήσουμε κανέναν αιχμάλωτο σύντροφο μόνο του στα χέρια του κράτους, αλλά θα πολεμήσουμε όλοι μαζί για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους μας
που πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια
στο καθεστως εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων

Ούτε βήμα πίσω

Kατάληψη Terra Incognita
Θεσσαλονίκη, Μάρτης ’15