Η φετινή επέτειος μνήμης και αγώνα για την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, σηματοδοτεί τον ρεβανσισμό της κρατικής καταστολής απέναντι στην επικαιροποίηση του αγώνα στο σήμερα. Εδώ και μήνες η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα μιντιακό σόου διασποράς τρομοκρατίας, με σημείο αναφοράς το μεγάλο ξεκαθάρισμα στο ραντεβού της 17 Νοέμβρη. Όλα άλλωστε συνοψίζονται στις δηλώσεις του εκπροσώπου της ΠΟΑΣΥ, Σταύρου Μπαλάσκα, πως …οι φυλακές είναι έτοιμες.
Έχει προηγηθεί το κρεσέντο εκκενώσεων σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, δομές φιλοξενείας και στέγασης μεταναστών, το εκδικητικό παιχνίδι της αντιτρομοκρατικής απέναντι σε αγωνιστές και αγωνίστριες με συνεπή παρουσία χρόνων στα κινήματα (κάτω από τον μανδύα της εξάλειψης της εγχώριας τρομοκρατίας), οι εισβολές σε χώρους εργασίας και οι βασανισμοί αγωνιστών όπως η υπόθεση του συντρόφου Λάμπρου Γούλα, το φρεσκάρισμα του ποινικού κώδικα, η επανασύσταση των μηχανοκίνητων ταγμάτων εφόδου της ΔΕΛΤΑ που κατέχουν το μονοπώλειο της νόμιμης βίας. Σε όλα αυτά έρχεται να θεσμοθετηθείάγραφα η κανονικοποίηση της κατασταλτικής βίας με καθημερινά πλέον περιστατικά ξυλοδαρμών και τραμπουκισμών, σεξιστικών επιθέσεων από τους έμμισθους δολοφόνους των ΜΑΤ.
Μη γελιέστε, δε παραπονιόμαστε. Εξηγούμε τους λόγους για τους οποίους το επόμενο διάστημα οφείλουμε να εντείνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση απέναντι στο κράτος και τα αφεντκά. Να οξύνουμε την αντιπαράθεση. Να απαντήσουμε στον πόλεμο που έχει κυρήξει το κράτος απέναντι στον κόσμο του αγώνα.
Η Χούντα τελικά, όντως είναι ζωντανή
Το πρωί της Κυριακής 10-11-19, μια εβδομάδα μετά την εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν (κτήριο που βρίσκεται στην ιδιοκτησία του οικονομικού πανεπιστημίου), αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο χώρο της σχολής με σκοπό την εκκένωση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού ΑΣΟΕΕ. Στο βίντεο που αναρτά η ΕΛΑΣ, πάνοπλοι αστυνομικοί με κουκούλες και τα όπλα ανα χείρας, εισβάλλουν σε ένα άδειο στέκι μέσα σε ένα άδειο πανεπιστήμιο, με σκοπό, τί άλλο, παρά την επιβολή του κλίματος τρομοκράτησης και μηδενικής ανοχής. Το στέκι βαφτίζεται ως γιάφκα και η επιχείρηση ως χειρουργική επέμβαση πριν τα έκτροπα του Πολυτεχνείου. Η ουσία βεβαια των κατασχεμένων πειστηρίων, καμία.
Ακολουθεί Lock out από την πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ, παρουσία διμοιριών των ΜΑΤ στη φοιτητική λέσχη με σκοπό των αποκλεισμό όσων τρέφονται, χωρίς να έχουν φοιτητικό πάσο, αλλά και η επέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων που εισβάλλουν μέσα στο πανεπιστήμιο για να διαλύσουν τη διαμαρτυρία φοιτητικών παρατάξεων που αντιδρούσαν στο Lock out. Δακρυγόνα, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις (ακόμα και καρτέρια κάτω από τα σπίτια φοιτητών) είναι η απάντηση στην μέριμνα της κυβέρνησης που καταργεί το άσυλο και την ανομία όπως λέει μέσα στα πανεπιστήμια. Εικόνες με βαριά νοηματοδότηση και μηνύματα που ζητάν νέα Πολυτεχνεία, νέους νεκρούς της δημοκρατίας και νέες εξεγέρσεις.
Το σύγχρονο στοίχημα της 17ης Νοέμβρη παραμένει ανοιχτό
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήταν μια αντικρατική εξέγερση. Δεκάδες χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαναυσότητα του κρατισμού παραμένει πιο επίκαιρο απο ποτέ. Σε κάθε γωνιά της γης αυτή τη στιγμή βρίσκονται εν εξελίξει δεκάδες αιματηρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, που μετρούν χιλιάδες νεκρούς και φυλακισμένους. Στη Χιλή, τη Βολιβία, το Χονγκ Κόνγκ, το Ιράκ, το Λίβανο εκατομμύρια καταπιεσμένες συνειδήσεις εξεγείρονται ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση και την κρατική βαρβαρότητα. Στα βουνά της Συρίας οι αντάρτες μάχονται ενάντια στην εισβολή του τούρκικου φασιστικού κράτους και της διεθνούς διπλωματίας. Το πρόταγμα της εξέγερσης είναι υπαρκτό, έχει σάρκα και οστά. Το όνειρο της παγκοσμιοποιημένης επανάστασης είναι μπροστά στα μάτια όλων μας.
Το κράτος προσπαθεί να κλέψει το χαμένο του γόητρο. Σπέρνει το φόβο και την τρομοκρατία σε όλη την κοινωνία με σκοπό να επικρατήσει η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια. Όμως ξεχνάει κάτι βασικό. Οι κυβερνήσεις και μαζί τους και οι πολιτικές διαχείρισης που εφαρμόζονται, έρχονται και παρέρχονται. Διαρκή σταθερά σε αυτό τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποτελέσει τα κινήματα αντίστασης, όλοι εμείς πουθα συνεχίσουμε να δίνουμε τους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας κάτω από κάθε συνθήκη. Μέσα στα σχολεία και τις σχολές, τις γετονιές και τους χώρους εργασίας, τους δρόμους, τις πλατείες και τις γειτονιές μας, να κάνουμε την αντίσταση στην εκμετάλλευση και τον εξευτελισμό, καθημερινότητα.
Το κράτος θέλει νέους νεκρούς-ας μην τους περιμένουμε για να εξεγερθούμε
Πορεία μνήμης και αγώνα ενάντια στον φόβο και τον τρόμο
17 Νοέμβρη 2019, 17:00 Πολυτεχνείο