Το πρωί της Δευτέρας 17 Αυγούστου η κατάληψη Terra Incognita εκκενώνεται ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ! από τις κατασταλτικές δυνάμεις του νεοφιλέλευθερισμού. Δυνάμεις κατοχής της δημοκρατίας εισβάλλουν στο κτήριο και για ώρες πραγματοποιούν έρευνες και κατασχέσεις.
Για πάνω από 16 χρόνια η κατάληψη Terra Incognita, έχει αποτελέσει σημείο συνάντησης και τριβής εκατοντάδων αγωνιστριών και αγωνιστών της μαχόμενης κοινωνικής βάσης. Με συνεχείς εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις βρέθηκε παρούσα σε στιγμές μαχητικού αγώνα ενάντια στη βία του κρατισμού, ενάντια στα συμφέροντα των καπιταλιστικών μονοπωλείων, ενάντια στην παραβιαστική εξουσία του φασισμού και της πατριαρχίας, ενάντια σε κάθε διάκριση και ειδισμό. Μέσα στα εδάφη και τις αυτοοργανωμένες δομές αυτομόρφωσης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας της κατάληψης συναντήθηκαν και συναντιούνται ακόμα όλοι οι ¨γνωστοί-Άγνωστοι¨ μαχητές της ελευθερίας. Οικοδομήθηκαν απελευθερωτικές και ανεξούσιες σχέσεις, ανατρεπτικά σχέδια και επιχειρήσεις, όνειρα που μέρα με τη μέρα βρήκαν και βρίσκουν ακόμη και σήμερα ηθική και υλική υπόσταση. Η κατάληψη για πανω από 16 χρόνια αποτελεί σάρκα από τη σάρκα του πολύμορφου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση, χωρίς να ιεραρχεί και να διαχωρίζει τα μέσα που συμβάλλουν στην διασπορά των ελευθεριακών προταγμάτων και την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Γιατί για μας αυτό είναι απελευθέρωση.
H Terra είναι ακόμα ένα εργαλείο αγώνα που μέσα από τη στρατηγική της συμβάλει στην κοινωνική διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και την ένταση του αδιαμεσολάβητου αντικαθεστωτικού αγώνα. Γι’ αυτό και ανήκει κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά στα χέρια ολόκληρου του αντιεξουσιαστικού κινήματος που δεκαετίες τώρα μάχεται με όλα τα μέσα, ενάντια στην βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης. Αν όμως η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος θιασώτης της καθεστωτικής νομιμότητας πιστεύει πως αυτό είναι το τέλος μας, ως κατάληψη, ως αναρχικοί αγωνιστές και αγωνίστριες και ως μαχόμενο κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινωνίας επενδύει σε τυφλές ελπίδες.
Για μας η απόφαση αυτή, αποτελεί κομμάτι της κεντρικής κατασταλτικής στρατηγικής, υπαγορευμένη από τα υψηλά κλιμάκια της κρατικής τρομοκρατίας. Το κράτος επιζητεί (εδώ και μήνες) την ευθεία αντιπαράθεση με τις μαχόμενες δυνάμεις της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Στέλνει τελεσίγραφα, κακοποιεί και βασανίζει στους δρόμους και στα σωφρονιστήρια, δολοφονεί και πνίγει μετανάστριες και μετανάστες στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα, σημαδεύει το καθένας και την καθεμία μας ξεχωριστά με το χέρι στη σκανδάλη. Είναι η δική μας στιγμή να περάσουμε στην ολομέτωπη επίθεση. Στον πόλεμο απαντάμε με πόλεμο. Στη βία του κρατικού και καπιταλιστικού αυταρχισμού απαντάμε με βία. Στη βαρβαρότητα της εξατομίκευσης απαντάμε συλλογικά οξύνοντας την μαχητική αντιπαράθεση.
Τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία.
Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα χτυπήματα και να δεχθούμε, μια φωνή θα αντηχεί πάνω από το γκρίζο αυτής της πόλης που θα ουρλιάζει διαταράσσοντας τον ήσυχο ύπνο κάθε μπάτσου, δικαστή, δημοσιογράφου, βιομήχανου, εφοπλιστή, μαφιόζου και κάθε ευυπόλυπτου σκουπιδιού που τρίβει τα χέρια του. Μια φωνή που θα κραυγάζει λυσσαλέα πως η Terra θα μείνει κατάληψη για πάντα…