Το κράτος καταστέλλει την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη για να επιβάλλει τον καπιταλιστικό προσανατολισμό στη διαχείριση της πανδημίας. Τα μέτρα που λαμβάνει εντείνουν τους ταξικούς διαχωρισμούς και τον αποκλεισμό ολοένα και περισσότερων κομματιών της κοινωνικής βάσης. Οι φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ασφυκτιούν απο τον υπερπληθυσμό, οι εργαζόμενες εκτίθενται καθημερινά στις εγκληματικές (για τη συνθήκη που ζούμε) συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς (συνωστισμός στις βιομηχανικές μονάδες, κανένα μέτρο πρόληψης κ.α.), τα ποσοστά φτώχειας και εξαθλίωσης εκτοξεύονται καθημερινά ελλείψει κρατικής μέριμνας και πρόνοιας… Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΕΣΥ σκόπιμα υποβαθμίζεται καθημερινά για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα.
Η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού σχεδιασμού. Καταστρατηγεί και τα στοιχειώδη απεργιακά δικαιώματα, παρανομοποιώντας τους συνδικαλιστικούς αγώνες, κανονικοποιεί την απλήρωτη εργασία αυξάνοντας το ετήσιο πλαφόν στις υπερωρίες και επεκτείνει την κυριακάτικη εργασία σε ακόμα περισσότερους κλάδους.
Εκατοντάδες εργαζόμενες όλο αυτό το διάστημα έρχονται αντιμέτωπες με την εντατικοποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης και την ελαστικοποίηση της εργασίας. Εργαζόμενες στον κλάδο της υγείας, της καθαριότητας, της βιομηχανικής παραγωγής, του επισιτισμού, των διανομών και του εμπορίου τροφίμων όλο αυτό το διάστημα εκτίθενται σε συνεχή υγειονομικό κίνδυνο, πολλές φορές χωρίς την παροχή και των στοιχειωδών μέτρων ατομικής προστασίας. Το κράτος και ο καπιταλισμός θέτουν ως άμεση προτεραιότητα το αλώβητο πέρασμα του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού μέσα από τη πανδημική κρίση, αδιαφορώντας για το κόστος που θα επιφέρει η επιλογή αυτή στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων.
Στον αντίποδα τα αφεντικά συσπειρώνονται για να περιφράξουν τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα. Στην πόλη μας, κάτω από τη δράκα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, οι εκφραστές της ταξικής βίας απέναντι στην εκμεταλλευόμενη βάση, συγκροτούν ένα κοινό μπλόκ δυνάμεων για να περισώσουν τις επενδύσεις και τη παραγωγική δραστηριότητα των επιχειρήσεων τους. Θα αναφέρουμε ενδεικτικά πως πρόεδρος του ΕΒΕΘ αυτή τη στιγμή είναι ο Ιωάννης Μασούτης, ένας από τους πιο επιφανείς επιχειρηματίες και επενδυτές στη βόρεια Ελλάδα. Ο ίδιος διευθύνει 264 καταστήματα λιανικής πώλησης τροφίμων και ποτών, υφαρπάζοντας την εργατική δύναμη χιλιάδων εργαζόμενων που εξοντώνονται καθημερινά κάτω απόεντατικοποιημένους ρυθμούς εκμετάλλευσης με ανύπαρκτα μέτρα πρόληψης, μέριμνας και προστασίας. Ως συνέχεια των παρεμβάσεων κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης σε όσους εκτίθενται καθημερινά για τα κέρδη των αφεντικών, την Δευτέρα 30 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο κτίριο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Η μόνη ατομική ευθύνη που έχουμε, είναι η μαχητική υπεράσπιση της συλλογικής σωτηρίας των ζωών μας και η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης στον κόσμο των αφεντικών. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων, ενισχύοντας στην πράξη τις αντιστάσεις τους, γιατί η τρομοκρατία του κράτους και των αφεντικών σπάει στους δρόμους του αγώνα, της κοινωνικής συνείδησης και της ταξικής αλληλεγγύης.
Άμεση λήψη μέτρων ουσίας για όλους
Πόλεμος σε κράτος και αφεντικά