αφίσα κοινής υπογραφής

ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το Σάββατο 05/02/2011 στις 5:00 το πρωί ισχυρός εκρηκτικός δολοφονικός μηχανισμός εξερράγη έξω από το στέκι «σφεντόνα» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ο δεύτερος στον ίδιο χώρο (πρώτος το καλοκαίρι 2008) και τρίτος ολόιδιος σε στέκι (προηγούμενος στο στέκι  buena ventura επίσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης).

Το χτύπημα αυτό που στόχευσε και γάζωσε μια ολόκληρη γειτονιά και από τύχη δεν υπήρξαν θύματα και για το οποίο οι γνωστοί παπαγάλοι-τηλεμαϊντανοί δεν είπαν λέξη είναι η επικεφαλίδα σε μία σειρά επιθέσεων από την πλευρά του κράτους και της αστυνομίας με την βοήθεια παρακρατικών καθαρμάτων, που αναλαμβάνουν να κάνουν τη βρομοδουλειά.

Το τελευταίο διάστημα εξαιτίας και της κρίσης, όλο και περισσότερος κόσμος αρχίζει να οργανώνεται από τα κάτω και να διεκδικεί αυτά που του έχουν κλέψει. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Από τις αρνήσεις πληρωμών στα διόδια και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τις γενικές απεργίες και τις συγκρούσεις έξω από την βουλή, τις καταλήψεις και τα μπλοκαρίσματα παραγωγής, τα οδοφράγματα και οι συγκρούσεις των κατοίκων στην Κερατέα και την Λευκίμη ενάντια στην κατασκευή χυτά, μέχρι τους αγώνες των μεταναστών και την απεργία πείνας 300 εξ’αυτών. Είναι αυτή η άρνηση, η ανυπακοή και η αντίσταση που έρχεται από τα κάτω, που κάνει τους κρατικούς μηχανισμούς να καταφεύγουν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά, να σκορπίζουν τρόμο. Γι’ αυτό και το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης.

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους για το ποίοι βρίσκονται πίσω από τέτοιες ενέργειες. Ποιες στοχεύσεις εξυπηρετούν οι επαναλαμβανόμενες εμπρηστικές επιθέσεις στο στέκι δυτικών συνοικιών, οι επαναλαμβανόμενες εμπρηστικές επιθέσεις στο radio revolt, οι επαναλαμβανόμενες έφοδοι και οι γενικευμένες πολυήμερες παρακολουθήσεις που πραγματοποιούνται σε σπίτια και σε στέκια, το φόρτωμα κατηγοριών και οι διώξεις με βάση το φρόνημα και τις ιδέες για την στοχοποίηση ανθρώπων και χώρων, οι προφυλακίσεις με ανύπαρκτα στοιχεία, ο βομβαρδισμός των πορειών με τόνους χημικά και το ξυλοφόρτωμα απεργών και αλληλέγγυων σε κάθε πορεία, οι μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές, η μετατροπή του κέντρου της πόλης σε στρατοκρατούμενη περιοχή με τους πραίτορες των ματ και των Δίας να βρίσκονται παντού με το χέρι στην σκανδάλη.

Μία αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν θα μας δείξει πως τέτοιες ενέργειες μόνο το κράτος και οι υπηρεσίες του μπορούν και συμφέρει να κάνουν. Όπως και τώρα έτσι και τις δύο προηγούμενες  και δολοφονικές βόμβες σε χώρους αγωνιζόμενων ανθρώπων μόνο πράκτορες της κρατικής ασφάλειας Θεσσαλονίκης μπορούν να βάζουν. Οι καλά εκπαιδευμένοι και ακριβοπληρωμένοι στρατιώτες της «αντί»τρομοκρατικής υπηρεσίας που σκάσανε πρώτοι για να συλλέξουν τα υπολείμματα από τον μηχανισμό τους και που ξημεροβραδιάζονται έξω από τα στέκια, τις καταλήψεις, τους χώρους εργασίας και τα σπίτια μας ξέρουν πολύ καλά τι έγινε το πρωί του Σαββάτου έξω από το στέκι σφεντόνα.

Τα γεγονότα είναι πολλά και όχι μόνο τοπικά. Δεν ξεχνάμε την δολοφονική ρήψη χειροβομβίδας στο στέκι μεταναστών στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 2008, τα δολοφονικά πογκρόμ των έμμισθων νοσταλγών του Χίτλερ στον Αγ. Παντελεήμονα και στις  πλατείες της Αθήνας, τις δολοφονικές επελάσεις των ομάδων Δίας και Ζήτα εναντίον ολόκληρων μπλοκ σε πορείες και τις μηχανοκίνητες παρελάσεις σε δρόμους και πλατείες με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό μιας 7χρονης στο Μενίδι από έναν τέτοιο ένστολο δολοφόνο, τους εμπρησμούς σε σπίτια μεταναστών, τις σφαίρες από το όπλο του φασίστα και γνωστού αφεντικού της πόλης της Ηγουμενίτσας το Νοέμβριο του 2010 εναντίον μεταναστών.

Θέλουμε να υπενθυμίσουμε όμως σε όλους αυτούς τους κρατικούς υπηρέτες ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και τίποτα δεν μένει αναπάντητο. Θυμίζουμε στους επίδοξους Γκοτζαμάνηδες και Καλαμπόκες ότι παίζουν με την φωτιά που μόνοι τους ανάψανε.

Δυστυχώς για αυτούς, αν νομίζουν ότι θα σταματήσουν την οργή μας και θα κάμψουν την αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων ανθρώπων τρομοκρατώντας τους με τέτοιου είδους ενέργειες είναι βαθιά γελασμένοι.

Δεν επιτρέψαμε και δεν σκοπεύουμε να το κάνουμε τώρα, σε υπαλλήλους, πράκτορες, κάθε  λογής ρουφιάνους και νοσταλγούς της Γκεστάπο και των ταγμάτων εφόδου της δημοκρατίας να βάλουν χέρι στις ζωές μας .

Ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση θα περάσει από πάνω τους.

Φλεβάρης 2011

Κατάληψη terra incognita

Από αυτή την πέμπτη 20 Ιανουαρίου, και για κάθε πέμπτη έως και τις 24 Μαρτίου (εκτός απ’ την 24-02), στον χώρο της κατάληψη terra incognita, θα πραγματοποιούνται οι παρακάτω προβολές

Σκοπός μας είναι, στο πλαίσιο της αυτομόρφωσης (μέσα από αυτοοργανωμένες κυρίως παραγωγές), να αναδείξουμε την σημασία της ιστορίας όχι σαν μια στείρα διαδικασία που κάνει κύκλους γενικά και αόριστα. Αυτή η παραδοχή θα οδηγούσε άλλωστε σε μια “Ιστορία-Κανόνα”. Θα καθιστούσε έτσι κάθε μελλοντική αντίσταση μια μάταιη κίνηση καταδικασμένη να αποτύχει.

Για εμάς η ιστορία και η γνώση της είναι ένα κουβάρι δυναμικών. Είναι η γνώση της αυτή που μας δίνει εφόδια. Η συνεχής επεξεργασία των δεδομένων που αντλούμε και η προβολή τους στο παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον είναι η ουσία που κάνει τελικά το ζουμί της ιστορίας “ά-χρονο” και κατεπέκταση όπλο.

Όπλο ενάντια στη μνήμη-μνημόσυνο, για την έξοδο απ’ το λήθαργο.

Επίσης θα λειτουργεί αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης

–

Επιλέξαμε με αυτόν τον κύκλο προβολών να κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο, ένα ταξίδι ενάντια στη λήθη. Μία βόλτα με τη βοήθεια της εικόνας στους αγώνες του παρελθόντος. Ξεκινάμε στις αρχές του 20^ου αιώνα με το ντοκυμαντέρ «Αλλοτρίωση και εργατικοί αγώνες». Μεταφερόμαστε στην καρδιά της παραγωγής, τη βιομηχανία, βλέποντας την καταπίεση που υφίστανται οι εργάτες εκεί. Παράλληλα, μία σειρά αγώνων μέσα στα εργοστάσια αρχίζουν να ξεσπούν και να κερδίζονται τα πρώτα εργασιακά δικαιώματα όπως η καλοκαιρινή άδεια μετ’ αποδοχών που πέτυχαν οι εργάτες του εργοστασίου της Renault το 1910, καταλαμβάνοντάς το.

Και ενώ όλα έδειχναν ότι αυτή την εποχή οι προσδοκίες για κοινωνική επανάσταση, ειδικά στην κεντρική Ευρώπη θα γινόταν πραγματικότητα, αντί αυτού επικράτησε ο εθνικισμός και  ο σοβινιστικός πατριωτισμός. Έτσι με το σύνθημα «Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε» ξεκίνησε ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος, ο πρώτος βιομηχανικού τύπου πόλεμος (1914-1918). Γνωστός και ως πόλεμος των χαρακωμάτων από τον τρόπο που πολέμησαν τα αντίπαλα στρατόπεδα, άφησε πίσω του εκατομμύρια νεκρούς και ανάπηρους, εγκαινίασε τη μαζική χρήση χημικών αερίων, τα οποία στη συνέχεια απαγορεύτηκαν, και αποτέλεσε  την ταφόπλακα στα επαναστατικά κινήματα της περιόδου εκείνης. «Φωτεινή» εξαίρεση η Ρωσία και η επιτυχία της επανάστασης εκεί το 1917. Μέσα στο ντοκυμαντέρ αναφέρεται και η στάση που κράτησαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης υπέρ του πολέμου.

Μετά το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου ελάχιστες οικονομίες έμειναν ανέγκηχτες σε παγκόσμιο επίπεδο. Μία από αυτές ήταν και των ΗΠΑ. Η χώρα αυτή βρέθηκε η μόνη κερδισμένη στο επίπεδο της οικονομίας. Τα νούμερα τα λένε όλα. Οι ΗΠΑ το 1914 χρωστούσαν στην Ευρώπη 926.000.000 λίρες. Το 1919 η Ευρώπη μετά από 51 μήνες πολέμου χρωστούσε 3.000.000.000 λίρες. Η άνοδος αυτή οφειλόταν στη προφανή αύξηση της παραγωγικότητας. Η οικονομική εφορία της δεκαετίας του ‘20 η οποία στηρίχτηκε στην ανάπτυξη των ΗΠΑ και την ταχεία ανοικοδόμηση της κατεστραμένης Ευρώπης, οδήγησε σε χρηματοοικονομική φούσκα που έσκασε τον Οκτώβρη του 1929 και έσπρωξε τον εκβιομηχανισμένο κόσμο σε κρίση. Ουρές εκατομμυρίων ανέργων ανά τον κόσμο (15 εκατομμύρια στις ΗΠΑ, 6 εκατομμύρια σε Γερμανία και Αυστρία το 1932) και λουκέτα σε εργοστάσια, βιοτεχνίες κ.α. σηματοδοτούν το «Κραχ του ’29» και οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Για πολλούς αποτέλεσε την αφετηρία για στροφή στα ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως ο εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία.

«…Όμως η κρίση και τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο πόλεμος, επανέφεραν τις σοσιαλιστικές ιδέες στο προσκήνιο. Η μεγάλη ρωσική επανάσταση του 1917, δημιούργησε την προσδοκία στο προλεταριάτο, ειδικά της Ευρώπης, ότι είναι δυνατό να απαλλαγεί από τους δυνάστες και εκμεταλλευτές του.   Ένα χρόνο μετά, ξεσπά η επανάσταση των Συμβουλίων στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης  διεξάγονται επαναστατικές απόπειρες. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να εδραιωθούν και να επικρατήσουν.

Ιδιαίτερα στη Γερμανία δέχτηκε την επίθεση της αντίδρασης που την απάρτιζε μια συμμαχία βιομηχάνων , τραπεζιτών, παλιών γαιοκτημόνων (γιούγκερς), στρατοκρατών και μεσοαστών. Αυτή η συμμαχία ήταν που λίγο αργότερα θα αποτελούσε τη βάση και τη μαγιά για τη συγκρότηση και τη δημιουργία του ναζιστικού κινήματος. Οι ναζί, για να προσεταιριστούν το προλεταριάτο της Γερμανίας, επικαλέστηκαν το σοσιαλισμό και υπέκλεψαν συνθήματα και ιδέες, αφού ο σοσιαλισμός παρέμενε δημοφιλής στους κόλπους της εργατικής τάξης.

Τα Freikorps, παραστρατιωτικές οργανώσεις κρούσης, που κάλυψε και χρηματοδότησε η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών  αποτέλεσε η βάση που πάνω της στηρίχτηκε η δημιουργία των ταγμάτων εφόδου, ενώ η μυστικιστική οργάνωση «Εταιρεία της Θούλης», ήταν αυτή που πρόσφερε το ιδεολογικό και πολιτικό εποικοδόμημα σαν πρόπλασμα της ναζιστικής θεωρίας.….»

(Απόσπασμα από κείμενο της λέσχης των ισοπεδωτών  «Ναζισμός (η άνοδος)»)

Ο ναζισμός και ο φασισμός ήταν η απάντηση του κεφαλαίου στην επαναστατική σοσιαλιστική προοπτική.

Ναζί και ρατσισμός, δύο έννοιες ταυτόσημες.

«…Στο επίκεντρο του εθνικού σοσιαλισμού βρισκόταν – βρίσκεται η ρατσιστική – φυλετική θεώρηση. Με ένα μοναδικό φίλτρο εθνικισμού, μιλιταρισμού και φυλετίκης θεωρίας, ο Χίτλερ και οι ναζί δίδαξαν το γερμανικό λαό να πιστεύει ότι ήταν η Άρχουσα κυρίαρχη Φυλή.

Ο αντισημιτισμός απέκτησε σύντομα νόμιμη- νομική βάση. Ο διωγμός των μη αρίων εντάθηκε και το 1941-42 τα SS άρχισαν τη συστηματική εξόντωση των Εβραίων, των τσιγγάνων, των νοητικά και σωματικά ανάπηρων και των ομοφυλόφιλων της Γερμανίας. Εννοείται και όλων των πολιτικών αντιπάλων τους και ιδιαιτέρα των κομμουνιστών.

Μετά κατακτώντας την υπόλοιπη Ευρώπη επιχείρησαν να δώσουν τη λεγόμενη «τελική λύση » με την εξόντωση περίπου έξι εκατομμύριων Εβραίων.…»

(Απόσπασμα από κείμενο της λέσχης των ισοπεδωτών «Ναζι και ρατσισμός (η άρια φυλή)»)

Τα «προνόμια» που απολάμβαναν οι εργαζόμενοι της λαικής τάξης, όπως η πλήρης απασχόληση, τα έργα υποδομής, η μέριμνα για τις εργατικές καλλιέργιες κ.α. καθώς και η μαζική προπαγάνδα με τις μεγάλες παραστρατιωτικές συγκεντρώσεις παρελάσεις και φιέστες συνέβαλαν στην εδραίωση του ναζισμού σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής στη Γερμανία.

Η ελπίδα για την κοινωνική επανάσταση δεν πέθανε ποτέ. Παρόλο που ο φασισμός κυριάρχησε στην Ευρώπη (Γερμανία, Ιταλία, Ελλάδα, Αυστρία) οι προλετάριοι δεν το βάλανε κάτω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επανάσταση του ’36 στην Ισπανία και η προσπάθεια να αποτρέψουν τον φασίστα Φράνκο να καταλάβει την εξουσία. Το ντοκυμαντέρ αποτελεί ένα χρονικό για το τι έγινε σε αυτή τη γωνία της Ευρώπης λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος. Είναι εμφανής η βοήθεια που πρόσφεραν οι υπόλοιποι φασίστες ηγέτες στον Φράνκο συμβάλλοντας στην επικράτηση του. Από την άλλη σύντροφοι από ολόκληρο τον κόσμο κατεύθαναν στην Ισπανία συγκροτώντας τις διεθνείς ταξιαρχίες και πολεμώντας στο πλευρό των Ισπανών συντρόφων για την επανάσταση.

Από το επαναστατικό στρατό δεν έλειπαν και οι γυναίκες. Δεν έλειπαν αυτές που επέλεξαν τον αγώνα κινούμενες από την ανάγκη για την ελευθερία, οπλισμένες με την οργή τους ενάντια στους καταπιεστές που δεν έχουν ούτε φύλο ούτε φυλή, μόνο το ίδιο λαίμαργο βλέμμα του κατακτητή. Η ταινία Libertarias παρουσιάζει τη δράση των γυναικών στις γραμμές των αναρχικών κατά την Ισπανική επανάσταση.

Και μια και μιλάμε για δράση και αντίσταση, τέτοια υπήρχε και κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου σε όλες τις χώρες που βρίσκοταν υπό ναζιστική-φασιστική κατοχή. Τέτοιο παράδειγμα αντίστασης είναι και οι αναρχικοί στην Ιταλία και τα όσα αφηγούνται κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της εποχής 1943-1945. Τέτοια αντάρτικα τμήματα και σε κάποιες περιοχές στρατοί ολόκληροι εμφανίστηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη συμβάλλοντας και αυτά με τον τρόπο τους στην ιστορία όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Από τα Βαλκάνια μέχρι τη Νορβηγία και από τη Γαλλία μέχρι τη Λετονία, αυτή η αντάρτικη δράση φρόντιζε κάθε τόσο να θυμίζει ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται. Αυτό όμως που μας προκαλεί εντύπωση και έχει επιμελώς κρυφθεί από την ιστορία είναι οι πράξεις αντίστασης στη ναζιστική Γερμανία ακόμη και την περίοδο του πολέμου. Θα μας το θυμίζουν όμως η δράση των «συμμοριών» των νέων προλετάριων που έγιναν γνωστές με το όνομα «Οι πειρατές των Εντελβαϊς». Οι καθημερινές τους δράσεις ανυπακοής σε όλους τους τομείς της ζωής τους έχει τη σημασία τους, ιδιαίτερα όταν λαμβάνουν αντικαθεστωτική δράση με το σύνθημα «Διαρκής πόλεμος στην Χιτλερική Νεολαία».

Για μας η ιστορία και το ταξίδι σε αυτή δεν είναι μόνο μια ταινία ή ένα βιβλίο, αλλά είναι εργαλείο του παρόντος για την κοινωνική επανάσταση του μέλλοντος. Είναι ένα όπλο στα χέρια μας. Για αυτό το λόγο η ιστορία μονοπωλείται από τους νικητές για να μην ξυπνάει συνειδήσεις στους ηττημένους. Μέσα από αυτή την ιστορική αναδρομή ηττημένοι είναι οι προλετάριοι όλων των χωρών και το τίμημα το αίμα που χύσανε. Ελπίζουμε μέσα από αυτό τον κύκλο των προβολών να συμβάλλουμε και εμείς στο ξαναγράψημο της ιστορίας από τα κάτω. Της ιστορίας των προλετάριων όλων των χωρών. Της δικιά μας ιστορίας.

Οι απόψεις που εμπεριέχονται στα ντοκυμαντέρ δεν ταυτίζονται απόλυτα με τις απόψεις της κατάληψης Terra Incognita.

Πηγές λέσχη των ισοπεδωτών, athens indymedia, black tracker.

Γενάρης 2011, Θεσσαλονίκη

Κατάληψη terra incognita

Κοινωνικός πόλεμος και ιερά εξέταση στα χρόνια της δημοκρατίας στη χιλή.
Εκδήλωση – ενημέρωση από χιλιανή συντρόφισσα και προβολή βίντεο την τρίτη 14/12 και ώρα 7 στον χώρο της κατάληψης Terra Incognita (Ολύμπου 67 & Τ.Παπαγεωργίου 2).

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους αιχμαλώτους του κοινωνικου πολέμου στη χιλή και σ’ολόκληρη τη γη