Τις τελευταές δεκαετίες στην Πολωνία υπάρχει ένα νομοσχέδιο που θεσμοθετεί τον βασανισμό  των γυναικών και αντιτίθεται σε όλη την ρητορική περί «θεσμοθέτησης» των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών, που έχουν κατοχυρωθεί και κερδηθεί με πολλούς αιματηρούς και μη αγώνες. Αναφερομάστε στο νομοσχέδιο που απαγορεύει τις εκτρώσεις, με εξαίρεση τις περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας, κινδύνου της ζωής της μητέρας και λόγω κάποιας εμβρυικής δυσμορφίας ή κάποιας θανατηφόρας ασθένειας του εμβρύου. Τον οκτώβριο του 2020 η κυβέρνηση απαγόρευσε τη τελευταία περίπτωση, εκμεταλλευόμενη το γενικό lock down της πανδημίας,  καθώς το Συνταγματικό Δικαστήριο της Πολωνίας κήρυξε αντισυνταγματικές τις εκτρώσεις λόγω κάποιας εμβρυικής δυσμορφίας, οπότε και απαγορεύτηκαν στην συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί όπως υποστηρίζουν παραβιάζεται το πολωνικό Σύνταγμα που προστατεύει τη ζωή κάθε ατόμου!

Ο συγκεκριμένος νόμος για τις εκτρώσεις πέρασε από το πολωνικό κοινοβούλιο και ψηφίστηκε το 1993 υπό την κυβέρνησητης Χάνα Σουτσόκα, μιας δεξιάς πολιτικού και ιδεολογικά όμοιας της Θάτσερ. Μεγάλη επιρροή φυσικά  στην ψήφιση του νομοσχεδίου είχε και η καθολική εκκλησία. Παρόλο που υπάρχουν αυτές οι εξαιρέσεις για το πότε κρίνεται απαραίτητη η έκτρωση, το 1996 ψηφίστηκε ένα νέο νομοσχέδιο που επέτρεπε στους γιατρούς το δικαίωμα της «αντίρρησης συνείδησης στην άμβλωση», ακόμη και αν αυτές είναι απολύτως νόμιμες. Επικαλούνται δηλαδή, ότι η έκτρωση έρχεται σε αντίθεση με την ηθική τους, με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και την συνείδησή τους. 

Όμως όλη αυτή η νομοθεσία έρχεται σε αντιδιαστολή με τους ίδιους τους τους κανόνες καθώς υπήρξε ο πρώτος θάνατος εγκύου με προβλήματα υγείας στο έμβρυο, παρόλο που η κυβέρνηση το έθαψε και προσπαθεί να το συγκαλύψει ως «μεμονωμένο περιστατικό». Η 30χρονη Ιζαμπέλα έχασε την ζωή της στις 22 Σεπτεμβρίου καθώς οι γιατροί καθυστέρησαν να δράσουν εγκαίρως. Το έμβρυο δεν είχε αμνιακό υγρό και οι γιατροί περίμεναν να πεθάνει (σύμφωνα με τη νομοθεσία όπως υποστηρίζουν) για να προχωρήσουν στην έκτρωση. Η κοπέλα όμως ανέβασε πυρετό και λίγο αργότερα πέθανε από σηπτικό σοκ. Η είδηση του θανάτου της στάθηκε αφορμή για νέες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από ακτιβιστές που ζητούν να ακυρωθεί η νομοθεσία για τις αμβλώσεις.

Η Πολωνία είναι χώρα καθολικών, που επηρεάζεται έντονα από την θρησκεία της, βαθιά συντηρητικήμε κυβερνών κόμμα το Prawo i Sprawiedliwosc (PiS), το οποίο είναι ένα εθνικό-συντηρητικό και χριστιανικό πολιτικό κόμμα με την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο έχοντας διορίσει «δικούς» του ανθρώπους σε διάφορα θεσμικά όργανα όπως και στο δικαστήριο,εξού και οι αλλαγές στο νομοσχέδιο περί εκτρώσεων.

Το νομοσχέδιο αυτό, το οποίο υπάρχει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καταπατά τις ατομικές ελευθερίες εκατομμυρίων γυναικών και τους αφαιρεί το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιες το τί θα κάνουν με το σώμα τους. Επιπρόσθετα τις υποβάλλουν σε μια διαδικασία ψυχολογικών και σωματικών βασανιστηρίων, καθώς είναι αναγκασμένες να γεννήσουν μωρά τα οποία δεν θα καταφέρουν να ζήσουν πολλές ώρες ή και μέρες. Πολλές από αυτές καταφεύγουν για έκτρωση σε άλλες χώρες αλλά κάποιες που δεν έχουν ίσως την οικονομική δυνατότητα, οδηγούνται σε μη ασφαλείς εκτρώσεις στο σπίτι θέτοντας την ίδια τους τη ζωή σε κίνδυνο.

Για ακόμη μία φορά η γυναίκα βρίσκεται σε κατώτερη θέση και κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για το σώμα και τη ζωή της. Όλα αυτά είναι απότοκα της πατριαρχίας πουυπάρχει από την απαρχή του ανθρώπινου είδους,η οποία συντηρείται από την ίδια την κοινωνία και αναπαράγεται από τον καπιταλισμό, όπουκαι η θρησκεία κατέχει μια υποβόσκουσα αλλά πολύ σημαντική θέση στην διαιώνισή της, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους.

Το πρωί της Δευτέρας 15 Νοέμβρη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης με πανό, αφίσες και τρικάκια στο Προξενείο της Πολωνίας, για το θάνατο της 30χρονης Ιζαμπέλα καθώς και τους αγώνες των γυναικών στην Πολωνία ενάντια στο νομοσχέδιο για τις εκτρώσεις. Ως αναρχικές/οι μαχόμαστε για την καταστροφή αυτού του σάπιου εξουσιαστικού οικοδομήματος. Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο δικαστικό-θεσμικό σύστημα ότι θα αλλάξει κάτι προς βελτίωση των συνθηκών ζωής. Η γυναικεία απελευθέρωση δε θα έρθει μέσα από νομικά τερτίπια αλλά από καθημερινούς μαχητικούς αγώνες των εκμεταλλευόμενων ενάντια σε κάθε είδους εξουσία. Γι’αυτό αγωνιζόμαστε για ένα νέο κόσμο ελευθερίας και ισότητας σε αρμονική συνύπαρξη με τον φυσικό κόσμο, όπου θα ορίζουμε εμείς το τι θα κάνουμε με τα σώματά μας και τον σεξουαλικότητά μας. Για την αναρχία και την συνολικήαπελευθέρωση.

Κατω τα ξερά σας από τα σώματά μας

Δύναμη στις αγωνιζόμενες γυναίκες της Πολωνίας

Ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις για όλες

Το αυτοδιαχειριζόμενο βιβλιοπωλείο Γραφή & Αντίσταση της κατάληψης Terra Incognita παρουσιάζει ένα κύκλο αφιερωμένο στα ένοπλα κινήματα και τα γεγονότα που καταγράφουν την επαναστατική ιστοριογραφία.

Γ΄ μέρος του αφιερώματος ΕΝΟΠΛΗ ΜΝΗΝΗ-Προλεταριακή Νέμεσις και λαϊκά δικαστήρια απέναντι στους βασανιστές της Χούντας. Μια χρονική καταγραφή της ένοπλης αντίστασης κατά τη διάρκεια της επταετίας των Συνταγματαρχών και των λαϊκών δικαστηρίων που ανέτρεψαν την αθώωση των βασανιστών της Χούντας.

Προβολές, διάθεση βιβλίων, συζητήσεις την Δευτέρα 15 Νοέμβρη στις 18:00 στο στέκι του Βιολογικού|ΑΠΘ

Το πρωί της Παρασκευής 5 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη παρέμβαση στα γραφεία της COSCO με αφορμή την εργατική δολοφονία του Δημήτρη Δαγκλή, λιμενεργάτη στις προβλήτες της COSCO στον Πειραιά. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν 30 σύντροφοι και συντρόφισσες από την Αναρχική Ομάδα Πυρανθός, την κατάληψη Terra Incognita, την Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά, τον ΕΚΧ Σχολείο, την Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών), την Φάμπρικα Υφανέτ, και την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσ/νίκης.

Αναρτήθηκε γιγαντοπανό στην πρόσοψη των γραφείων της εταιρίας, ενώ κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης μοιράστηκαν κείμενα σε εργαζομένους και εργαζόμενες, πετάχτηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στις προμελετημένες εργατικές δολοφονίες που βαφτίζονται σταθερά ως “ατυχήματα”, καθώς και στη διαρκή προσπάθεια να ξεπλυθούν οι ευθύνες που βαραίνουν πλήρως και αποκλειστικά το κεφάλαιο και το κράτος.

Η νίκη της απεργίας των λιμενεργατών της COSCO που εξώθησε την εργοδοσία στο να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα τους για την ασφάλεια και την υγεία τους στο χώρο εργασίας, αποδεικνύει πως μόνο η οργάνωση κι ο ανυποχώρητος αγώνας μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα της εργατικής τάξης μπροστά στην επιθετική επέλαση του κεφαλαίου που δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή περισσότερο από την κερδοφορία του.

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/11 | 18.00 | Αγ. Βενιζέλου

Πορεία ενάντια στις δολοφονίες κράτους και κεφαλαίου

Παρασκευή 12 Νοέμβρη στις 18:00 στο Άγ. Βενιζέλου

Το αυτοδιαχειριζόμενο βιβλιοπωλείο Γραφή & Αντίσταση της κατάληψης Terra Incognita παρουσιάζει ένα κύκλο αφιερωμένο στα ένοπλα κινήματα και τα γεγονότα που καταγράφουν την επαναστατική ιστοριογραφία.

Β’ Μέρος: Μια ένοπλη απόπειρα απέναντι στην λονδρέζικη δυστοπία-το χρονικό δράσης της Οργισμένης Ταξιαρχίας.

Προβολές, διάθεση βιβλίων, συζητήσεις την Πέμπτη 4 Νοέμβρη στις 18:00 στο στέκι του Βιολογικού|ΑΠΘ

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε όλοι και όλες μάρτυρες μιας εσπευσμένης προσπάθειας του κράτους να προλάβει όσο είναι καιρός να σπείρει τον τρόμο και την καταστολή σε όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια που επιλέγουν και επιμένουν να αγωνίζονται. Θεσπίζονται νομοσχέδια για περιστολή των κινητοποιήσεων, των διαδηλώσεων και των απεργιών ενώ στην πράξη κάθε κινητοποίηση χτυπιέται βίαια (από τις απεργιακές διαδηλώσεις μέχρι τις τελευταίες αντιφασιστικές πορείες).

Την πρωτοκαθεδρία όμως για ακόμη μια φορά στο κυνήγι κεφαλών έχουν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες των ριζοσπαστικών ρευμάτων πάλης και αντίστασης. Με ατράνταχτο στοιχείο την παρωδία του μείγματος DNA οι κατασταλτικοί μηχανισμοί βάζουν στο στόχαστρο του 14 αγωνιστές και αγωνίστριες απο την κατάληψη της πρυτανείας, προφυλακίζουν τον σύντροφο Χάρη Μ. για υπόθεση απαλλοτρίωσης που συνέβει το 2018 και για εμπρηστική επίθεση του 2009. Σειρά έχει ο σύντροφος Κώστας Κ. που καλείται για ανάκριση, διωκόμενος για εμπρηστική επίθεση στο υπουργείο Πολιτισμού το 2007 έπειτα απο μείγμα DNA που βρέθηκε σε ιμάντα απο σακίδιο. Ο σύντροφος παραπέμπεται με κατηγοριες που αφορούν απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά συρροή και έκρηξη από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος σε ανθρώπους και πράγματα για μια υπόθεση 14 χρόνια πίσω. Η προφυλάκιση του συντρόφου θα εξετασθεί έπειτα απο αίτημα αναβολής στις 4 Νοέμβρη.

Κοινό στοιχείο σε όλες τις υποθέσεις είναι η σαθρότητα των κατηγορητηρίων απέναντι στην αδιάλειπτη επιλογή αγώνα ενάντια στο κράτος και την καταστολή. Οι μηχανισμοί καταστολής ξεθάβουν από τα συρτάρια τους κάθε ανεξιχνίαστη υπόθεση επιχειρώντας να γεμίσουν για ακόμη μια φορά τις φυλακές της δημοκρατίας. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται. Ο ίδιος ο πόλεμος συνεχίζεται και σε αυτόν τον πόλεμο το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουμε είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ μας. Τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο. Όλοι και ολες στα αναχώματα ενάντια στην κρατική καταστολή.  Όλοι και όλες στα οδοφράγματα για την υπεράσπιση των συντρόφων και συντροφισσών μας.

Κάτω τα ξερά σας από τους 14 αγωνιστές-ριες της κατειλημμένης πρυτανείας

Άμεση απελευθέρωση του προφυλακισμένου συντρόφου Χάρη Μ.

Καμία δίωξη στον σύντροφο Κώστα Κ.

Τον Οκτώβριο του 2020 άτομα του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος του Παρισιού καταλαμβάνουν ένα παλιό εργοστάσιο μαρμάρου και να του δώσουν ζωή. Αποφασίζουν έτσι να εναντιωθούν στις κοινωνικές νόρμες της μητροπολιτικής ρουτίνας και να ζήσουν με βάση την αυτοοργάνωση ενάντια σε όλα τα προτάγματα των κομμάτων και των θεσμικών δομών. Ένα μέρος του σπιτιού της Marbre χρησιμοποιείται για τις στεγαστικές ανάγκες του κόσμου, δίνοντας μια ανάσα ελευθερίας στην εξευγενοποίηση της περιοχής της Montreuil (περιοχή στα ανατολικά προάστια του Παρισιού) όπου καθημερινά ανοίγουν καινούρια bio-shop, αυξάνονται τα ενοίκια και καθαρίζουν τους δρόμους από όλα εμάς τα παρείσακτα αυτού του κόσμου. Η Marbre σαν ύπαρξη εναντιώνεται σε αυτό το καθεστώς, αφού αν δεν είχε καταληφθεί το κτίριο θα είχε ήδη χρησιμοποιηθεί ως βάση για καινούρια τουριστικά διαμερίσματα ή λοφτ προς πώληση, στέκεται απέναντι στον καπιταλιστικό τρόπο ζωής προάγοντας την ελεύθερη συνεισφορά, αγωνίζεται ενάντια στις φυλακές, στον σπισισμό και δρα για την κατάργηση των συνόρων-φυλακών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος επιτίθεται ανοιχτά στην Marbre καθώς τον Φεβρουάριο του 2021 το κτίριο εκκενώθηκε και ανακαταλήφθηκε την αμέσως επόμενη μέρα. Στην συνέχεια του αγώνα, το δικαστήριο του Ιουνίου έκανε δεκτές τις αιτήσεις παραμονής στην καταληψη από 1.11.21 μέχρι 1.04.22, όπου είναι μειωμένες οι εξώσεις και εκκενώσεις λόγω κρύου. Παρόλα αυτά οι υπεύθυνοι δεν φάνηκαν να πτοήθηκαν και υπέγραψαν τα χαρτιά για την απομάκρυση των καταληψιών ως και τις 23 Σεπτεμβρίου. Η επόμενη δικαστική απόφαση αναμένεται στις 16 Νοέμβρη και μέχρι τότε η Marbre βρίσκεται σε συνεχή επαγρύπνηση, καλεί και οργανώνεται με κομμάτια του κινήματος σε ανοιχτές συνελεύσεις και διαλόγους, workshop, παρουσιάσεις με σκόπο να αποτραπεί  με τον καλύτερο τρόπο μια απόπειρα εκκένωσης. Οι συλλογικές διαδικασίες έχουν ως στόχο να αντιμετωπισθεί οσό το δυνατόν καλύτερα το συλλογικό και ατομικό άγχος, ο φόβος και η οργή λόγω της καταστολής.

Οι κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους των πλουσίων είναι ένα φαινόμενο που δεν γνωρίζει σύνορα. Μπορεί τα κράτη να είναι διαφορετικά αλλά αυτό που μας ενώνει είναι η ανάγκη για ελευθερία, ο αγώνας για έναν κόσμο φτιαγμένο από χαμόγελα και χορούς πάνω στις στάχτες του γερασμένου αυτού κόσμου. Η επίθεση στην Marbre μπορεί να μην μας βρίσκει όλους/ες δίπλα στους δρόμους της μητρόπολης αλλά μας συνδέει ο κοινός στόχος προς την ελευθερία σε όλη τη γη. Από το εργοστάσιο της Φάμπρικα Υφανέτ που απειλείται με κατεδάφιση-εκκένωση μετά απο 17 χρόνια, μέχρι την Marbre στους δρόμους της Montreuil επιλέγουμε συνειδητά να στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στην σωστή πλευρά του οδοφράγματος. Εκκενώνουν καταλήψεις και όχι ιδέες, αγκαλιές και αναμνήσεις. Στοχεύουν τους τοίχους και εμείς θα δείχνουμε για πάντα ότι δεν πέτυχαν ποτέ τις καρδιές μας. Γιατί θέλουμε ακόμη τον ήχο της καταιγίδας.

ΚΙ ΑΝ ΕΠΙΤΙΘΕΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΜΑΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΤΡΟΒΟΛΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΕΚΚΕΝΩΣΗ

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ

*

During October of 2020 people of the anti-authoritarian movement of Paris decide to occupy an old marble factory and bring back life to its ruins. In this way they decided to go against the social norms of the everyday metropolitan routine and live a life based on self-organization against all the parties and institutions. One part of Marbre is used for the housing needs of the people, providing a space of freedom against the gentrification of the Montreuil region (a region of the east suburbs of Paris) where new bio shops open every day, rent prices are rising while they try to cleanse the streets from all of us, the outcasts of this word. Marbre exists against all this status, since if the building has not been occupied it would have already been used as a foundation for new tourist apartments and lofts. It stands against the capitalist lifestyle promoting free contribution instead of standard payment, it fights for the demolition of prisons, speciesism and borders.

This is not the first time that the state acts against Marbre since during February of 2021 the squat was evicted for the first time, yet the people managed to reoccupy the building the next day. The next steps of the struggle for the house go with a trial taking place on June 2021 accepting the request of the people to remain in the building from 01.11.2021 until 01.04.2022 when the eviction of the buildings are more rare due to the winter period. However, the people in charge did not seem to care and signed the paperwork demanding the people to leave the building until the 23^rd of September. The next legal procedure is on the 16^th of November and until then Marbre is widely alerted, calls, and organizes parts of the movement in open assemblies, workshops and events in order to prevent an attempt of eviction. These events, also, have as a goal to deal with the stress, the fear, and the rage of oppression in the best way possible.

These attacks of the state of the rich work as a tactic that meets no borders. The state’s name may be different but what brings us together is the need for freedom, the struggle for a world full of laughter and dance build on the ashes of this old, miserable world. The attack against Marbre may not find all of us next to each other in the streets of the same city but the common struggle for liberation across the world is what deeply connects us in a way they will never understand. From the factory of Fabrika Ifanet which is, also, being threatened with its demolition-eviction after 17 years, until Marbre in the streets of Montreuil, we consciously decide to stand in solidarity at the right side of the barricades. They may evict squats, but they cannot evict our smiles, hugs and memories. They aim at the walls of our houses, but we will always show them that they can never get our hearts. Because we still yearn for the sound of the storm.

EVEN IF YOU ATTACK OUR SPACES, EVEN IF YOU TEAR THEM DOWN

YOU WILL ALWAYS FIND US IN FRONT YOU, STONING YOU WITH THEIR REMAINS

SOLIDARITY TO THE SQUATS THAT ARE THREATENED WITH EVICTION.

OUR HAPPINESS WILL BE OUR BEST REVENGE AND THEIR WORST NIGHTMARE

44 χρόνια μετά τη δολοφονία του αντάρτη πόλης Χρ. Κασίμη, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Α΄ μέρος του αφιερώματος ΕΝΟΠΛΗ ΜΝΗΝΗ με αναφορά στα γεγονότα του Οκτώβρη του 1977. Προβολές, διάθεση βιβλίων, συζητήσεις την Τετάρτη 20 Οκτώβρη στις 18:00 στο στέκι του Βιολογικού|ΑΠΘ

Τις τελευταίες δυο εβδομάδες φασίστες επιτέθηκαν σε φοιτητές/φοιτήτριες και αγωνιστές/αγωνίστριες του αντικαπιταλιστικού κινήματος στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Οι πρώτες φασιστικές επιθέσεις σημειώθηκαν έξω από το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, όπου παλαιότερα είχαν πραγματοποιηθεί καταλήψεις με εθνικιστικό πρόσημο στα πλαίσια του γενικότερου εθνικιστικού παροξυσμού που είχε ανακινήσει το μακεδονικό.

Καμία φασιστική κίνηση δεν έμεινε, όμως, αναπάντητη. Πλήθος κόσμου πλαισίωσε επί μέρες τις αντιφασιστικές δράσεις, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις στα δυτικά. Μάλιστα, οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν απρόκλητα στην αντιφασιστική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 2/10, συλλαμβάνοντας δύο συντρόφους, προστατεύοντας έτσι την συγκέντρωση 50 φασιστών του Ιερού Λόχου.

Διαπιστώνουμε ήδη την προσπάθεια δημόσιας επανεμφάνισης των φασιστικών και παρακρατικών δυνάμεων, την απόπειρα στρατολόγησης και ένταξης νέων μελών στις τάξεις τους. Η συγκυρία είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Τώρα, στην αρχή της προσπάθειας για την εκ νέου ανάπτυξη του φασιστικού κτήνους, πρέπει το αντιφασιστικό κίνημα να δράσει οργανωμένα, συσπειρωμένα και μαχητικά, για να στείλουμε τους φασίστες πίσω στις τρύπες τους. Η κυβέρνηση της ΝΔ από τη μια προσπαθεί να ενισχύσει τη θεωρία των δύο άκρων στον δημόσιο λόγο, ξεπλένοντας πολιτικά τον φασισμό, από την άλλη οι δυνάμεις καταστολής κατ’ εντολή της κυβέρνησης επικουρούν το έργο των φασιστών παρέχοντάς τους κάλυψη και υποστήριξη. Καμία απόφαση της αστικής δικαιοσύνης δε σηματοδοτεί το τέλος του φασισμού. Ο φασισμός είναι αντεπαναστατικό εργαλείο της αστικής τάξης. Αυτήν τη στιγμή επιχειρεί να κερδίσει έδαφος κοινωνικά, για να καταστεί αντίπαλο δέος απέναντι στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των από τα κάτω, για να αποτελέσει αρωγό στην εντεινόμενη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Τον φασισμό έχουν ιστορικό χρέος και ταξικό συμφέρον να τον τσακίσουν όσοι βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας. Μόνο οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι δύνανται να συντρίψουν τον φασισμό στον αγώνα τους για την επαναστατική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα διέπεται από σχέσεις ελευθερίας, ισότητας, αμοιβαιότητας, αλληλεγγύης, από αυτοδιαχείριση της οικονομικής ζωής και των κοινωνικών υποθέσεων.

Οφείλουμε, λοιπόν, να σταθούμε ανάχωμα στην ανάπτυξη της φασιστικής απειλής. Στους χώρους εργασίας, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις σχολές και τους δρόμους να τσακίσουμε τους φασίστες. Να εμποδίσουμε κάθε φασιστική κινητοποίηση στον δρόμο, όπως την επιχειρούμενη συγκέντρωση την Κυριακή 10/10 που καλείται από τους φασίστες του Ιερού Λόχου.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:

ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΟΚΤΩΒΡΗ, 17:30 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

κάλεσμα :

• Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
• Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
• Ανοιχτή συνέλευση δυτικών συνοικιών
• Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
• Κατάληψη Terra Incognita

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια, είναι ζωντανοί αγώνες και εστίες αντίστασης για έναν κόσμο ελευθερίας

Τον Αύγουστο του 2021 ένα δημοσίευμα σε τοπικό ρουφιανοσάιτ παρουσιάζει το κατειλημμένο κτίριο της Υφανέτ ως «μια εικόνα αισθητικά απελπιστική και επικίνδυνη-στα όρια της κατάρρευσης εξωτερικά και ερειπωμένο εσωτερικά και ότι οι εγκαταστάσεις του παραμένουν αναξιοποίητες». Πίσω από όλο αυτό κρύβεται το νομοσχέδιο για την εκμετάλλευση των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων που υπόκεινται στο υπουργείο πολιτισμού. Παρόλο που αρκετοί τέτοιοι χώροι είχαν κριθεί διατηρητέοι, οπότε δε μπορούσαν να γκρεμιστούν, το 2018 επί κυβέρνησης Σύριζα, πέρασαν στον ΤΑΙΠΕΔ (μεταξύ των οποίων και η Υφανέτ), που σημαίνει ότι μπορούν να αξιοποιηθούν για εμπορικούς λόγους είτε απ’ το δημόσιο είτε απ’ τον ιδιωτικό τομέα. Προσθετικά  για όσα κτίρια χρειάζεται πολύ μεγάλη επένδυση γιατί μπορεί να βρίσκονται σε κακή κατάσταση και «προστατεύονται» από τον αρχαιολογικό νόμο, ψηφίστηκε ένα έξτρα νομοσχέδιο που επιτρέπει την κατεδάφιση κτιρίων άνω των 100 χρόνων που θεωρούνται επικίνδυνα, κάτι που είναι αρκετά φωτογραφικό για την Υφανέτ, καθώς στις 8/8 το υπουργείο πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για «καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη».

Ας μη μιλήσουμε για το γελοίο πρόσχημα της αξιοποίησης ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου ενώ τριγύρω μας υπάρχουν άπειροι άστεγοι, άνθρωποι χωρίς φαγητό, μετανάστριες που φυλακίζονται στα camps και το κράτος απλά συνεχίζει να εθελοτυφλεί και να τους κρατάει στο περιθώριο. Ας μη μιλήσουμε για κατειλημμένα κτίρια που έπρεπε να εκμεταλλευτούν για το κέρδος και μόνο, οπότε εκκενώθηκαν ενώ στην ουσία αποτελούσαν απειλή για την εξουσία με άπειρα παραδείγματα που εντέλει δε προέβησαν σε καμία «αξιοποίηση»: η Terra Incognita (το κτίριο που στεγαζόμασταν για σχεδόν 17 χρόνια και παραμένει κλειδαμπαρωμένο και φρουρούμενο), η Δέλτα, το Ορφανοτροφείο που γκρεμίστηκε και παρέμεινε έτσι, η Βανκούβερ στην Αθήνα, η Σκαραμαγκά και πολλά άλλα. Πρέπει να σταθούμε εμπόδιο σε όλο αυτό το πρόσχημα της «αξιοποίησης» κτιρίων, να στήσουμε παντού εστίες ανομίας, να μπούμε στα άδεια σπίτια και να τα μετατρέψουμε σε χώρους συνάντησης και τριβής όλου του μαχόμενου κοινωνικού συνόλου, σε ακόμα ένα εργαλείο αγώνα που συμβάλλει στην κοινωνική διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και την ένταση του αδιαμεσολάβητου αντικαθεστωτικού αγώνα.

Όλη αυτή η συνθήκη εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο της ανάπλασης και του εξευγενισμού που παρατηρείται και σε διάφορες άλλες περιοχές της Θεσ/νίκης, όπως στην Άνω Πόλη, η οποία χαρακτηρίζεται πλέον από τις πιο ακριβές περιοχές με μια ραγδαία αύξηση των ενοικίων καθώς στη θέση παλιών νεοκλασικών κτιρίων βλέπουμε να ξεφυτρώνουν νέα κυριλέ ομοιόμορφα τριώροφα.

Όμως δεν υπολόγισαν σωστά. Οι καταληψίες της Υφανέτ και άλλοι πόσοι που την πλαισιώνουν καθημερινά δίνουν ζωή στο κτίριο εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια. Γεμίζουν τους χώρους του εργαστασίου με φωνές, γέλια, εκδηλώσεις, συζητήσεις, πορείες στους γύρω δρόμους της γειτονιάς και πολλά άλλα. Η κατάληψη της Υφανέτ στεγάζει επιθυμίες και όνειρα πολλών ανθρώπων που παίρνουν υλική υπόσταση, δίνει χώρο στο να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και τα θέλω όσων νιώθουν καταπιεσμένοι/ες από το εξουσιαστικό σύστημα. Δημιουργούνται αληθινές και ειλικρινείς σχέσεις μακριά από την αλλοτρίωση, την αποξένωση, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την εκμετάλλευση που βιώνουμε μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.

Οι καταλήψεις για εμάς από την αρχή αποτελούν ρήξη με τον κόσμο της εξουσίας και της καταστολής. Αποτελούν εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, όπου η καθεμία από εμάς μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία. Γι’ αυτό και οι καταλήψεις δεν είναι κάτι ξεπερασμένο. Δε θα αποτελέσουν μια εικόνα του παρελθόντος. Θα παραμείνουν ζωντανές και παρούσες στις στιγμές αγώνα του παρόντος. Θα είναι εδώ να περιμένουν όσους και όσα θα έρθουν. Υπερασπιζόμαστε αδιάλλακτα ως συλλογικότητα εδώ και σχεδόν 17 χρόνια την επιλογή της κατάληψης ως μέσο οργάνωσης του αντικρατικού αγώνα, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αγωνιζόμενων, ως τόπο έκφρασης και δημιουργικότητας μακριά και ενάντια στο εμπόρευμα, ως ορμητήριο ρήξης και σύγκρουσης με τους μηχανισμούς καθυπόταξης της ελευθερίας. Και αυτό γιατί πολύ απλά, οι ανάσες ελευθερίας δεν εξαγοράζονται, κατακτιούνται με αγώνες.

Για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους και για χιλιάδες άλλους είμαστε εδώ για να δείξουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας και την έμπρακτη στήριξη μας στους συνοδοιπόρους μας σε αυτό το ταξίδι αυτά τα 17 χρόνια. Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε την Υφανέτ και κάθε άλλη κατάληψη που απειλείται με εκκένωση. Γιατί ό,τι αγαπήσαμε σε αυτόν τον κόσμο ήταν πάντα εναντίον του.

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα

Αλληλεγγύη στην κατάληψη της Υφανέτ

Μικροφωνική αλληλεγγύης-Τρίτη 5 Οκτώβρη 18:00 Καμάρα

Πορεία υπεράσπισης της κατάληψης Φάμπρικα*Υφανέτ

Παρασκευή 15 Οκτώβρη 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας