Η Θεσσαλονίκη διατηρεί ακέραια την ιστορική μνήμη:

Τα σχολεία, οι γειτονιές και οι δρόμοι της ανήκουν σε όσες και όσους αγωνίζονται

και όχι στους φασίστες

Τα πρόσφατα γεγονότα σε σχολικό συγκρότημα στη Σταυρούπολη δεν αφήνουν περιθώρια παρεξηγήσεων. Ναζιστικοί χαιρετισμοί, μαχαίρια, μολότοφ, κατήχηση νέων παιδιών στον φασισμό από εξωσχολικούς, ξυλοδαρμοί αντιφασιστών μαθητών αλλά και πρωτοφανής κάλυψη από τη διεύθυνηση του σχολείου και τους μπάτσους οι οποίοι πραγματοποιούσαν ταυτόχρονες επιθέσεις στους φοιτητές και τις φοιτήτριες με δακρυγόνα. Λίγες ημέρες πριν πραγματοποείται επίθεση στο κινηματικό μπλοκ του thessaloniki pride.

Ξέρουμε καλά το ποια συμφέροντα οπλίζουν τα χέρια των φασιστών κάθε φορά που τους χρειάζονται και δεν περιμένουμε τίποτα από την αστική δικαιοσύνη.

Έχουμε μνήμη

Γιατί στην ίδια πόλη ήταν πολλές φορές που οι φασίστες για λογαριασμό των αφεντικών τους, αποπειράθηκαν να σηκώσουν χέρι πάνω σε μειονότητες, σε ομοφυλόφιλους, σε μαθητές, σε εργαζόμενους, σε αγωνιστές. Από τον εμπρησμό του συνοικισμού του Κάμπελ μέχρι τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, από τις επιθέσεις σε απεργούς τη δεκαετία του 1930 από την 3Ε και τις εκτελέσεις από τους ναζί επί κατοχής μέχρι τις επιθέσεις σε προσφυγάκια που κάποιοι “άριοι” γονείς δεν θέλαν στα σχολεία, από το διαρκές κυνήγι των μεταναστών από φασίστες και μπάτσους στα σύνορα και τις πόλεις μέχρι το σπάσιμο μαθητικών καταλήψεων από κάθε λογής φασίστες τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι η ίδια ρίζα που γεννάει, θρέφει και οπλίζει τον ρατσισμό και τη φασιστική βία.

Είναι το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα που όπως χαρτζιλίκωνε την Χρυσή Αυγή για να κάνει επερωτήσεις για τις φοροελαφρύνσεις των εφοπλιστών μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2009, τώρα προετοιμάζει τα νέα τάγματα εφόδου που θέλει να στήσει απέναντι σε κάθε έναν και κάθε μία που κρίνεται ως περιττός, που διεκδικεί, που αγωνίζεται.

Έχουμε οργή

Μετά τη μεγαλειώδη αντιφασιστική πορεία 4000 και πλέον ανθρώπων την προηγούμενη Τετάρτη στους δρόμους της Σταυρούπολης, η ακροδεξιά γκρούπα του Ιερού Λόχου ανακοίνωσε συγκέντρωση στην γειτονιά.

Είναι καθήκον του κινήματος της πόλης να τους ξαναστείλει στις τρύπες τους όπως έκανε και πριν 3 χρόνια και να περιφρουρήσει την ιστορία, το παρόν και το μέλλον της.

Είναι καθήκον κάθε αναρχικού, κάθε κομμουνιστή, κάθε αντιφασίστα αλλά και κάθε εκμεταλλευόμενου και καταπιεσμένου να υπερασπιστεί τα νέα παιδιά που βγαίνουν ματωμένα από τα σχολεία, τις γειτονιές μας, την ίδια μας την ύπαρξη από το μακρύ χέρι του κράτους και του κεφαλαίου.

Έχουμε δίκιο. Θα νικήσουμε…

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν πρέπει να μας αποσπάσει την προσοχή από την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση την ίδια περίοδο σε μία σειρά μετώπων. Ούτε όμως μπορεί να υποτιμηθεί.

Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης και απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό είναι να ισοπεδωθούν παλιά και νέα τάγματα νεοναζί.

Καλούμε σε νέα συνέλευση για τον σχεδιασμό των επόμενων αντιφασιστικών δράσεων την Παρασκευή 1 Οκτωβρίου στις 18.00 στη ΣΘΕ και σε

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ενάντια στην συγκέντρωση φασιστών στην Σταυρούπολη το Σάββατο 2 Οκτωβρίου στις 17.30 στην οδό Λαγκαδά στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά.

Με ενότητα και οργάνωση, με οργή και σχέδιο, όσες φορές κι αν χρειαστεί απ’ την αρχή, στις δουλειές, στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, στο δρόμο και μόνο στο δρόμο:

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ!

Αντιφασίστες/ αντιφασίστριες

Το βράδυ της Κυριακής 26 Σεπτέμβρη μέλη της συλλογικότητάς μας, πραγματοποίησαν παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο παράρτημα του Χημείου του Κράτους, ως μια πρώτη κίνηση αλληλεγγύης και ανάδειξης της κατασταλτικής μεθόδευσης ενάντια σε 14 συντρόφισσες και συντρόφους που λαμβάνουν κλήσεις το τελευταίο διάστημα για λήψη γενετικού υλικού και ανάλυση DNA. Το κοινό σημείο αναφοράς των 14 αγωνιστών-τριών αποτελεί η κατάληψη της πρυτανείας του Ε.Μ.Π, που πραγματοποιήθηκε εν όψει της επετείου της 17 Νοέμβρη της περασμένης χρονιάς, με πρόταγμα τη διατήρηση του ανοιχτού ακαδημαϊκού ιδρύματος ενώ η νέα κατασταλτική επιχείρηση αφορά την ταύτιση ανδρικού γενετικού υλικού μεταξύ κινητού αντικειμένου(άδειου μπουκαλιού) που βρέθηκε εντός της κατειλημμένης πρυτανείας, με κάποια χαρτιά με αίμα, που βρέθηκαν επί της οδού Σπύρου Τρικούπη 3 στα Εξάρχεια, μετά από επίθεση κατά δελτάδων με μολότοφ τις πρωινές ώρες της 7/12/2014. Τη χρονιά εκείνη κάποιοι εκ των συντρόφων/συντροφισσών βρισκόντουσαν στην ηλικία των 12-15, δεν ήταν πολιτικά ενεργοί ή ζούσαν και σε άλλη πόλη.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης, πλήθος δυνάμεων της ΟΠΚΕ με προτεταμένα τα όπλα και ύφος χιλίων καρδιναλίων συνέλαβαν τους 2 συντρόφους, οι οποίοι παραπέμφθηκαν με τη διαδικασία του αυτοφώρου στα δικαστήρια λαμβάνοντας αναβολή. Απέναντι σε ακόμη μια απόπειρα φίμωσης και δέσμευσης του αγωνιζόμενου κινήματος που υψώνει αναχώματα ενάντια στην κρατική και κατασταλτική τρομοκρατία, στεκόμαστε δίπλα στους διωκόμενους συντρόφους και συντρόφισσες με κάθε κόστος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος χρησιμοποιεί σαθρά κατηγορητήρια, στημένες υποθέσεις και σάπιες μεθοδεύσεις για να καταστείλει αγώνες και να τρομοκρατήσει. Οι συνεχείς διώξεις και φυλακίσεις, η στοχοποίηση και οι εκκενώσεις δομών του αγώνα, οι δρομολογημένες αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, οι παρακολουθήσεις, οι παγιδεύσεις και το φακέλωμα ολόκληρων ζωών είναι μια φαιδρή απόπειρα να λυγίσει το δίκιο του αγώνα μπροστά στον φόβο και την καταστολή. Είναι μια αδύναμη προσπάθεια να διασπάσει τις κοινότητες του αγώνα και να στρέψει την κοινωνική οργή στην παραίτηση και την εξατομίκευση. Μπροστά στον επαπειλούμενο φόβο, απαντάμε συλλογικά, μαχητικά και αδιάλλακτα πως το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες/-οι…

Αλληλεγγύη στους 14 συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονται αντιμέτωποι με τους διωκτικούς μηχανισμούς

Αγώνας ενάντια στην υποχρεωτική λήψη DNA

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης είναι κάτι που σίγουρα αφήνει πίσω του κάποια συμπεράσματα σε σχέση με την εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και τον κοινοβουλευτισμό αλλά και το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα και τους αγώνες που δίνει τόσα χρόνια. Η έκταση που πήρε η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα κατά τη διάρκεια συμπλοκής με το τάγμα εφόδου της Νίκαιας ήταν η απαρχή για να οδηγηθεί η συμμορία του Μιχαλολιάκου στα δικαστήρια. Όμως η ακροδεξιά τρομοκρατία δε σταμάτησε. Άλλωστε η δολοφονία του Φύσσα είναι ένα στίγμα της χρόνιας δράσης των φασιστών με επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί συνδικαλιστών και αγωνιστών, πογκρόμ και δολοφονίες μεταναστών, συμμετοχή  σε παραστρατιωτικές αποστολές στα σύνορα και στο εξωτερικό, trafficking και προστασίες σε μαγαζιά της νύχτας και άλλα πόσα…

Η τιμωρία των φασιστών έρχεται πάντα μέσα από τον κόσμο του αγώνα, ούτε με δικαστήρια ούτε με φυλακές. Γιατί τους φασίστες δε τους ξεπλένει μόνο η αστική δικαιοσύνη αλλά και η εμπιστοσύνη σε αυτή. Το οπλισμένο χέρι του συστήματος δε το νικάς θεσμικά, το πολεμάς τσακίζοντας το σύστημα που το γεννά και το θρέφει για τις ανάγκες τους. Και μαζί του τσακίζεις και τη συνθήκη που γεννά. Γιατί η η Χρυσή Αυγή δεν μπήκε στο κοινοβούλιο ως μια μικρή μειοψηφία αλλά ως εκπρόσωπος του κοινωνικού εκφασισμού. Και μπορεί προσωρινά να αναστέλλει τη δράση της όμως τη θέση της παίρνουν άλλα μορφώματα (από οργανωμένους σχηματισμούς όπως ο Ιερός Λόχος μέχρι ομάδες αγανακτισμένων κατοίκων που κυνηγάνε μετανάστες στα νησιά και στα σύνορα πλάι στους μπάτσους) που συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις ανάγκες του κράτους και του καπιταλισμού.

Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι μια ιστορική συνθήκη που αποτελεί καθαρά υπόθεση των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους δυνάστες τους. Είμαστε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ μας. Είμαστε εμείς που χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων όλης της Γης, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είμαστε εμείς που απλώνουμε το χέρι μας σε κάθε κατατρεγμένο τσακίζοντας όσους ευθύνονται για τα δεινά του, την ίδια στιγμή που αυτοί οραματίζονται καμένα κορμιά στη Μόρια και πνιγμένους στο Αιγαίο. Είμαστε εμείς που ονειρευόμαστε ένα κόσμο που να μας χωράει όλες, όποιο χρώμα και αν έχουμε, όποια γλώσσα και αν μιλάμε, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται φράχτες και κάγκελα, φυλακές και εξορίες. Γνωρίζουμε τους συμμάχους μας, πόσο μάλλον τον κοινό μας εχθρό και τον πολεμάμε κάθε μέρα.

Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί μονόδρομο για την υπεράσπιση της ελευθερίας των εκμεταλλευόμενων απέναντι στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους: από την καθημερινή πάλη με διαρκή παρέμβαση στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές ενάντια στον ολοένα αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας μέχρι την όξυνση της μαχητικής αντιπαράθεσης με πορείες, συγκρούσεις, περιπολίες και επιθέσεις στα οργανωμένα τάγματα εφόδου, που αποτελούν οπλισμένο χέρι του κράτους και των αφεντικών. Γιατί για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου οι άνθρωποι θα ζουν αρμονικά μεταξύ τους σεβόμενοι τη φύση, αδιαφορώντας για το φύλο, τη φυλή, τη γλώσσα και το χρώμα του καθενός, πρέπει πρώτα να ισοπεδώσουμε καθετί που μνημονεύει το μίσος και τον σκοταδισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Τίποτα δεν τελειώνει με την καταδίκη της ΧΑ-Ο μαχητικός αγώνας ενάντια στον φασισμό συνεχίζεται

Όλες και όλοι στους δρόμους…

Σάββατο 18/9, 18:00 Καμάρα

(Στηρίζουμε το κοινό αναρχικό-αντιεξουσιαστικό μπλοκ)

Τη Τρίτη 14/9 δικάζονται οι σύντροφοι/ισσες από την πρώτη εκκένωση της κατάληψης Ματρόζου στο Κουκάκι τον Μάρτιο 2018 και αντιμετωπίζουν μια σειρά από πλημμεληματικές κατηγορίες. Κατά την ίδια επιχείσηση εκκενώθηκαν και οι καταλήψεις Ζαίμη 11 και Gare, οι πρώτες εκκενώσεις επι διακυβέρνησης Σύριζα. Λίγο καιρό αργότερα συντρόφισσες/οι προχώρησαν σε ανακατάληψη του κτιρίου στην Ματρόζου, όπου ακολούθησε μια τεράστια επιχείρηση/πολιορκία των μπάτσων απέναντι σε μια μαχητική υπεράσπιση του κτιρίου που ξεφτύλισε τις δυνάμεις καταστολής παρά το ξύλο, τα χημικά και τις συλλήψεις.

Η κοινότητα καταλήψεων Κουκακίου αποτέλεσε ένα ζωντανό κομμάτι του κινήματος που δε δέχτηκε καμία διαπραγμάτευση, γι αυτό και βρέθηκε πολύ σύντομα στην αιχμή του δόρατος της καταστολής και χτυπήθηκε επανειλημμένα.

Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο κανόνες και συμβάσεις, εκεί όπου τα θέλω πνίγονται στα πρέπει, οι καταλήψεις έρχονται να απαλλοτριώσουν τον κλεμμένο  χώρο και  χρόνο. Έρχονται να δώσουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε όλα όσα φαντάζουν αδύνατα. Οι καταλήψεις δεν είναι ο αυτοσκοπός, είναι η ευκαιρία. Η ευκαιρία να στεγάσεις ότι πιο κρυφό έχεις. Εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, χωρίς τα κυρίαρχα πρότυπα και την αλλοτρίωση. Χωρίς την εξουσιαστική επιβολή και τις επιτελέσεις της.

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι η έμπρακτη δυνατότητα του καθενός από εμάς να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διαμορφώσει την προσωπικότητά του, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία.

Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που έχει κάνει ο καθένας από εμάς και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτό και οφείλουν να ξεπερνούν το ρόλο της νησίδας ελευθερίας και να αποτελούν ορμητήριο ενάντια στο υπάρχον. Και η υπεράσπισή τους δεν είναι κάτι άλλο από την υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, για την Επανάσταση και την Αναρχία.

Ως συλλογικότητα υπερασπιζόμαστε αδιάλλακτα εδω και σχεδόν 17 χρόνια την επιλογή της κατάληψης ως μέσο οργάνωσης του αντικρατικού αγώνα, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αγωνιζόμενων, ως τόπο έκφρασης και δημιουργικότητας μακριά και ενάντια στο εμπόρευμα, ως ορμητήριο ρήξης και σύγκρουσης με τους μηχανισμούς καθυπόταξης της ελευθερίας. Αν και μας εκκένωσαν, αν και κρατάνε ακόμα δέσμιο το έδαφός μας, τώρα περισσότερο από ποτέ νιώθουμε την αναγκαιότητα να διεκδικήσουμε ότι μας αρπάζουν.

Αλληλεγγύη στις συντρόφισσες/ους που δικάζονται για την πρώτη εκκένωση της κατάληψης Ματρόζου

10,100 1000άδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος είναι αυτός του ανυποχώρητου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Όσο θα παραμένουμε γονατιστοί και απογοητευμένοι, τόσο θα συνεχίζουν να μας φαίνονται μεγάλοι αυτοί που μας καταπιέζουν και μας εκμεταλλεύονται, οι ισχυροί και οι προνομιούχοι τους οποίους εξυπηρετεί η ταξική διάρθρωση του καπιταλιστικού συστήματος. Οργανωμένοι βάσει της κοινότητας των υλικών μας συμφερόντων, με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη, καλούμαστε να περάσουμε στην αντεπίθεση, για να διανοίξουμε συλλογικά τον δρόμο για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση.

Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική πορεία Σάββατο 11-9, !8:00 Καμάρα

Τρομοκράτες και ληστές είναι τα κράτη & οι καπιταλιστές

Στις 12 Ιούνη 2019, κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αντι-τρομοκρατικής στη Θεσσαλονίκη, συλλαμβάνονται οι αναρχικοί σύντροφοι Κώστας Σακκάς, Γιάννης Δημητράκης και Δήμητρα Συριανού. Οι σύντροφοι απαγάγονται με συνοπτικές διαδικασίες και οδηγούνται στη ΓΑΔΘ όπου και βρίσκονται για ώρες απομονωμένοι, δεμένοι πισθάγκωνα και με κουκούλες στο κεφάλι. Η επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής αφορά την απόπειρα απαλλοτρίωσης χρηματαποστολής που θα εφοδίαζε το μηχάνημα αυτόματης ανάληψης που βρίσκεται μέσα στο ΑΧΕΠΑ-υπόθεση για την οποία οι σύντροφοι οδηγούνται στον εισαγγελέα με την κατηγορία της ληστείας κατά συναυτουργία για τον Γιάννη και τον Κώστα και της απλής συνέργειας για τη Δήμητρα. Παράλληλα πραγματοποιήθηκαν έρευνες σε σπίτια τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα και κατασχέθηκαν δεκάδες προσωπικά αντικείμενα τόσο των συλληφθέντων όσο και άλλων φιλικών τους προσώπων. Με το πέρας της διαδικασίας ανάκρισης οι 2 πρώτοι σύντροφοι κρίθηκαν προφυλακιστέοι ενώ η τρίτη συντρόφισσα αφέθηκε προσωρινά ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.

Από την πρώτη στιγμή τα ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους και τους δικαστικούς λοιδορούν τους συντρόφους μας. Αναπαράγουν συνεχώς τις φωτογραφίες των συντρόφων Σακκά και Δημητράκη επιδιδόμενοι σε ένα ακόμα κυνήγι κεφαλών, που μέσα από τα τρομοπάνελ προ-δικάζει τους συλληφθέντες. Ξερνάνε λάσπη και χολή για δήθεν χτύπημα σε νέο πυρήνα που τροφοδοτεί χρηματικά το αντάρτικο πόλης, στην επανεμφάνιση του επαναστατικού ταμείου και των ληστών με τα μαύρα με σκοπό να νομιμοποιήσουν κοινωνικά, όχι μόνο τη σύλληψη των συντρόφων αλλά την καταστολή εν γένει απέναντι σε πράξεις επαναστατικής αλληλεγγύης όπως οι απαλλοτριώσεις.

Στις 16/9/19 στο πρωτόδικο δικαστήριο τους επιβλήθηκαν ποινές 11,5 χρόνια στον Γ. Δημητράκη, 7 χρόνια και 10 μήνες στον Κ. Σακκά και 2 χρόνια στη Δ. Συριανού. Στις 6/9/21 οι σύντροφοί μας θα οδηγηθούν για ακόμη μια φορά δέσμιοι και αιχμάλωτοι στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης, όπου εκδικάζεται το εφετείο της υπόθεσης, για τις επιλογές αγώνα που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια.Για όλες αυτές τις επιλογές που αποτελούν το σύνολο των εργαλείων αντιπαράθεσης και αγώνα με το κράτος και το κεφάλαιο. Απέναντι σε αυτό το νέο κατασταλτικό χτύπημα, θα βρεθούμε όλοι και όλες μαζί περήφανα δίπλα στους συντρόφους μας.

Λευτεριά στους συντρόφους Γ. Δημητράκη και Κ. Σακκά που βρίσκονται προφυλακισμένοι για την απαλλοτρίωση της χρηματαποστολής στο ΑΧΕΠΑ

Αλληλεγγύη στη συντρόφισσα Δήμητρα Συριανού που διώκεται για την ίδια υπόθεση

Κανένας μόνος στα χέρια του κράτους

Συγκέντρωση Δευτέρα 6/9 στις 9:00 στα Δικαστήρια Θεσ/νίκης

Στηρίζουμε το κάλεσμα συλλογής ειδών για τους κατοίκους και τα ζώα των πληγεισών περιοχών τη Τετάρτη 11/8 και την Πέμπτη 12/8 στις 19:30-21:30 στον Eλευθεριακό Xώρο Sabot (Γκαρμπολά 2)

ΛΙΣΤΑ ΕΙΔΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ ΤΩΝ ΠΛΗΓΕΙΣΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ

Τρόφιμα μακράς διαρκείας, όπως:

Φρυγανιές,

Κρουασάν

Μπισκότα διάφορα (μικρές συσκευασίες)

Ξηροί καρποί (μικρές συσκευασίες)

Παστέλια

Κονσέρβες (με αυτόνομο άνοιγμα – όχι χοιρινό κρέας),

Νερό (500ml),

Ισοτονικά

γάλα εβαπορέ,

Χυμοί (μικροί) 2

Πλαστικά κουτάλια και πιρούνια

Βρεφικά είδη, όπως:

Γάλα βρεφικό,

Μπιμπερό,

Κρέμες (έτοιμες, σε ατομικά βαζάκια),

Μωρομάντηλα,

Πάνες

Είδη προσωπικής υγιεινής, όπως:

Χαρτί υγείας,

Σερβιέτες,

Σαμπουάν-αφρόλουτρα (ατομικές συσκευασίες,)

Οδοντόκρεμες και οδοντόβουρτσες (ατομικές συσκευασίες),

Μπατονέττες,

Ξυραφάκια,

Σαπούνια,

Αφρός ξυρίσματος (μόνο μικρές συσκευασίες)

Υγειονομικό υλικό, όπως: –

Βαμβάκι,

Γάζες,

Επίδεσμοι,

Φυσιολογικοί οροί,

Αντιϊσταμινικές αλοιφές,

Αντισηπτικά,

Αυτοκόλλητες γάζες για τραύματα,

Αλοιφές για εγκαύματα

Ψυκτικά σε σπρέυ για τραύματα,

Ηλεκτρολύτες σε σκόνη

Παυσίπονα & ασπιρίνες

Ζωοτροφές κάθε είδους

Έναν χρόνο μετά, οι νεκροί σύντροφοι μας δηλώνουν επιβλητικά παρόντες

Ένα χρόνο πρίν η κορύφωση των κοινωνικών αντιστάσεων στην πόλη του Βόλου, που συμμετείχε δυναμικά στην μεγαλειώδη πορεία που πολιόρκησε το κάτεργο της ΑΓΕΤ, βρέθηκε αντιμέτωπη με τη βία των ένστολων φρουρών της Δημοκρατίας. Και δεν ήταν μόνο τα χημικά, το συνεχές κυνηγητό για 2 συνεχόμενες μέρες στην ΑΓΕΤ, στο αστυνομικό μέγαρο και τα δικαστήρια την επόμενη μέρα, οι συλλήψεις και οι διώξεις. Ήταν και εκείνη η στιγμή που το κράτος έδειχνε τα δόντια του μπροστά στον κόσμο του αγώνα, βασανίζοντας επιδεικτικά μπροστά σε όλους τον αγωνιστή Βασίλη Μάγγο στέλνοντας τον στο νοσοκομείο. Ένα περιστατικό αστυνομικής βίας και κρατικής κακοποίησης που έμελλε να αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ψυχολογία του, οδηγώντας τον στην ψυχολογική κατάρρευση και το θάνατο ένα μήνα μετά.

Για τον κόσμο που οχυρώνεται από την μεριά του οδοφράγματος, που κοιτάει τον εχθρό στα μάτια με ψηλά το κεφάλι, ο Βασίλης ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, ψυχή και σώμα ταγμένος στον αγώνα. Με τις αντιφάσεις που διέπουν τον καθέναν μας ξεχωριστά, με τις ατομικές και συλλογικές επιλογές και αντιστάσεις που τον χαρακτήριζαν ως παιδί, ως αγωνιστή μα πάνω απ’ όλα ως Άνθρωπο. Ο Βασίλης άφησε έναν αγώνα στη μέση, που καλείται ο καθένας μας ξεχωριστά να συνεχίσει πιάνοντας το νήμα της αντίστασης από την αρχή.

Έναν χρόνο μετά το θάνατο του συντρόφου Βασίλη Μάγγου, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης με πανό και τρικάκια στις εγκαταστάσεις της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης. Η συγκεκριμένη υπηρεσία είναι υπεύθυνη για την απαγωγή του νεκρού σώματος του Βασίλη από την αντίστοιχη υπηρεσία Λάρισας, χωρίς να ενημερωθούν οι γονείς και το περιβάλλον του, για να διενεργήσουν εν κρυπτώ νεκροτομή χωρίς την παρουσία  ιατροδικαστή της οικογένειας. Για το κράτος ο βασανισμός δε σταματά ακόμα και όταν είμαστε νεκροί. Αυτό ήταν και το τελευταίο ταξίδι του Βασίλη στην πόλη μας.

Δεν ξεχνάμε όσους έχασαν την αναμέτρηση με τη ζωή και το θάνατο. Δεν ξεχνάμε όσους αγωνίστηκαν μέχρι τέλους για την αξιοπρέπεια, τη γη και την συλλογική ελευθερία. Ο Βασίλης είναι ένας από αυτούς και εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Γιατί χαμένος αγώνας, είναι μόνο αυτός που δε δίνεται.

Δε θα υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη

Δε θα ξεχαστεί τί κάναν στον Βασίλη

Φλώρινα, 8 Ιουλίου

Εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην περιοχή του Νυμφαίου. Μετά από τη συγκέντρωση κατοίκων και αλληλέγγυων το δικαστήριο δέχθηκε τα ασφαλιστικά μέτρα με την εγκατάσταση ΑΠΕ να ανακόπτεται προσωρινά.

Νίκη στις τοπικές αντιστάσεις ενάντια στην πράσινη ανάπτυξη