Το κράτος καταστέλλει την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη για να επιβάλλει τον καπιταλιστικό προσανατολισμό στη διαχείριση της πανδημίας. Τα μέτρα που λαμβάνει εντείνουν τους ταξικούς διαχωρισμούς και τον αποκλεισμό ολοένα και περισσότερων κομματιών της κοινωνικής βάσης. Οι φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ασφυκτιούν απο τον υπερπληθυσμό, οι εργαζόμενες εκτίθενται καθημερινά στις εγκληματικές (για τη συνθήκη που ζούμε) συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς (συνωστισμός στις βιομηχανικές μονάδες, κανένα μέτρο πρόληψης κ.α.), τα ποσοστά φτώχειας και εξαθλίωσης εκτοξεύονται καθημερινά ελλείψει κρατικής μέριμνας και πρόνοιας… Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΕΣΥ υποβαθμίζεται καθημερινά σκόπιμα για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα. Ο μόνος δρόμος για την υπεράσπιση και την κάλυψη των αναγκών μας απέναντι στην κρατική θανατοπολιτική είναι η διασπορά της κοινωνικής αλληλεγγύης μέσα από την οργάνωση δικτύων αλληλοβοήθειας σε κάθε γειτονιά. Στηρίζουμε τους αποκλεισμένους και τις αόρατες αυτού του κόσμου. Συμμετέχουμε έμπρακτα ως συλλογικότητα στο Δίκτυο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας του ε.κ.χ. «Σχολείο για τη μάθηση της Ελευθερίας»

Συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης κάθε Δευτέρα και Πέμπτη 17:00-19:00

Στις 9 Οκτώβρη του 2019, στρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού φασιστικού κράτους πραγματοποιούν γενικευμένη πολεμική εισβολή στις βάσεις που μέχρι πρότινος ελέγχονταν από τις αντάρτικες ομάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). 2 μέρες πριν, έχει προηγηθεί η επίσημη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων που εμφανίζονταν ως συμμαχική δύναμη των κουρδικών πολιτοφυλακών. Πρόκειται για μια άριστα συντονισμένη επιχείρηση που στόχο έχει να πλήξει ξεκάθαρα την επαναστατική απόπειρα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού ίσως τον πιο σύγχρονο, όσον αφορά την έκταση και τη μαζικότητά του, κοινωνικό πείραμα ριζοσπαστικού κοινοτισμού και αυτοδιάθεσης, που λαμβάνει χώρα στα συριακά εδάφη τα τελευταία χρόνια. Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει από το τουρκικό φασιστικό κράτος, κάτω από τις επιταγές και τη στήριξη των υπερδυνάμεων της δύσης, μέχρι στιγμής μετράει χιλιάδες νεκρούς και βίαια εκτοπισμένους από τα συριακά εδάφη.

Οι αντάρτικες ομάδες των  Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG) και των Μονάδων Προστασίας των Γυναικών (YPJ) με την συνδρομή των διεθνιστικών ταγμάτων επαναστικής αλληλεγγύης στην πράξη, βρίσκονται από την πρώτη μέρα της κοινωνικής αλλαγής στα συριακά εδάφη, στην πρώτη γραμμή με το όπλο στο χέρι. Γιατί έτσι αρμόζει σε ένα επαναστατικό εγχείρημα. Γιατί έτσι αλλάζει ο κόσμος. Μάχονται άνισα μεν αλλά με ποιοτικούς όρους (αν υπολογίσουμε την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα) απέναντι στην επέλαση των ιμπεριαλιστικών μονοπωλειών που ορέγονται τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες των εδαφών της Μέσης Ανατολής αλλά ταυτόχρονα υψώνουν το μοναδικό ριζοσπαστικό ανάχωμα ενάντια στη βαρβαρότητα του φονταμενταλισμού που ενσαρκώνει το ISIS, ίσως το πιο κεντρικό παράδειγμα θρησκευτικού σκοταδισμού που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν σε επίπεδο κριτικής σκέψης, όσον αφορά τις επιλογές των μαχώμενων ανταρτισσών και ανταρτών όλο αυτό το διάστημα σε επίπεδο στρατηγικής, στρατιωτικών συνεργασιών και πολιτικής διαχείρισης. Σίγουρα η άνεση της κοινωνικής ειρήνης που μας προσφέρει η πραγματικότητα της Δύσης, μας δίνει τροφή για σκέψη και αναστοχασμό, φιλτράρισμα αλλά πολλές φορές και ελιτισμό. Στο πεδίο του πολέμου όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν είναι το ίδιο. Ας οραματιστούμε οι ίδιοι (έχοντας αυτή την πολυτέλεια) ένα πιθανό επαναστατικό εγχείρημα στα δυτικά εδάφη και ας ξεκινήσουμε να δίνουμε υπαρκτές λύσεις στα αδιέξοδα που ολοένα θα προκύπτουν.

Κανείς δε μπορεί να αμφιβάλλει για την κρισιμότητα που έχει για την εποχή που ζούμε, η εξέλιξη του επαναστατικού εγχειρήματος στη Συρία. Για την ανάσχεση της πατριαρχικής καταπίεσης που αποτελεί νόμο στη Μέση Ανατολή-οι αντάρτισσες του YPJ και οι διεθνίστριες συντρόφισσες από κάθε μεριά της γης δίνουν το φωτεινό παράδειγμα στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Για την οικοδόμηση αποανεπτυγμένων κοινοτήτων βάσης (ενάντια στην ανάθεση) για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών ενάντια στην καπιταλιστική ολίσθηση. Για την γενικευμένη αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων και συσχετισμών, για τον αγώνα προς μια κοινωνία αυτοδιάθεσης, ισότητας και αλληλεγγύης.   Όπως τέλος κανένας (ακόμα και η λογοκρισία των στρατευμένων μονοπωλειών εξημέρωσης) δε μπορεί να κρύψει την ουσιαστική συμβολή στην εξάρθρωση της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας του ISIS.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή που αφορά την εξέλιξη του πολέμου. Οι υπερδυνάμεις κόβουν την πίτα και μοιράζουν, τη στιγμή που οι αντάρτικες μονάδες αμύνονται με κάθε μέσο. Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία βρίσκονται σε διαρκή διαπραγματεύσεις με ανοιχτή τη συμμετοχή και της συριακής κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ Άσαντ-που εμφανίζεται μεν ως συμπολεμιστής των Κούρδων ανταρτισσών και ανταρτών όμως στην πραγματικότητα συναινεί στην αποχώρησή τους και τον ολοκληρωτικό τερματισμό του εγχειρήματος του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού. Οι διαπραγματεύσεις αυτές που άλλοτε εμφανίζονται κάτω από την σκέπη της ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ και άλλοτε θάβονται κάτω από τη μιντιακή σιγή, δεν είναι τίποτα άλλο από την επικοινωνιακή σιωπή για τη συνέχιση της σφαγής των πληθυσμών της Συρίας.

Ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ποτέ. Η πόλη Serakaniye βομβαρδίστηκε ολοκληρωτικά την πρώτη νύχτα της εκεχειρίας, ειρηνευτικές ομάδες που επιχείρησαν άλλοτε να σπάσουν τον αποκλεισμό των τούρκικων στρατευμάτων για να παραλάβουν τραυματίες δέχτηκαν καταιγισμό πυρών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αιχμάλωτα μέλη του ISIS απελευθερώνονται ή δραπετεύουν (αφού τα φυλάκια φρουράς των κέντρων κράτησής τους δέχονται επιθέσεις) και συστρατεύονται με τις τουρκικές δυνάμεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σύλληψη και απαγωγή αντάρτισσας του YPJ από τζιχαντιστικές δυνάμεις και η μεταφορά της στην Τουρκία. Το επικοινωνιακό θέατρο συνεχίζεται με τα αμερικάνικα στρατεύματα να υποδύονται τους πολεμιστές του ISIS (με την τότε εκτέλεση του φερόμενου ως επικεφαλής του ISIS Abu Bakr al-Baghdadi αλλά και του διάδοχού του), την ίδια στιγμή που βρίσκονται σε απόλυτη συνοδοιπορία με το τουρκικό φασιστικό κράτος σε αυτόν τον πόλεμο. Στον αντίποδα οι αντάρτικες δυνάμεις της κούρδικης απελευθέρωσης εντείνουν τις αντιστάσεις τους καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο έδαφος ενάντια στα τούρκικα στρατεύματα και τους συμμάχους τους. Εμμένουν αδιάλλακτα στη μαχητική υπεράσπιση του κινήματος απελευθέρωσης του Κουρδιστάν και εντείνουν τόσο την ένοπλη αντιπαράθεση όσο και την πολιτιστική ανασυγκρότηση των κοινοτήτων βάσης του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού.

Το πρωί της Παρασκευής 6 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στα γραφεία του ομίλου τουρκικών συμφερόντων EKOL Logistics, στα πλαίσια της διεθνούς εβδομάδας αλληλεγγύης στην κούρδικη αντίσταση. Η EKOL Logistics αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις του τουρκικού φασιστικού κράτους με αντιπροσωπείες σε 13 ευρωπαϊκές χώρες. Η άμυνα των μαχόμενων ανταρτισσών και ανταρτών στην Συρία, είναι υπόθεση όλων μας. Μέσα από διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις πολιτικών πρωτοβουλιών σε κάθε γωνιά της γης, δημιουργείται ένα διεθνές κίνημα ριζοσπαστικής αλληλεγγύης στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης των πληθυσμών της Συρίας που μπλοκάρει στην πράξη την εξέλιξη αυτού του πολέμου, επιτιθέμενο με κάθε μέσο στα οφέλη και τα συμφέροντα των άμεσα εμπλεκόμενων. Μέσα από αυτό το κίνημα στοχοποιούμε τα συμφέροντα του τούρκικου φασιστικού καθεστώτος αλλά και όσων στηρίζουν υλικά, οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά τον πόλεμο αυτό. Στοχοποιούμε τις επενδύσεις και τις πολιτικές υπηρεσίες των άμεσα εμπλεκόμενων, που βρίσκονται στους τόπους που δραστηριοποιείται ο καθένας και η καθεμιά μας. Δημιουργούμε ένα αντιπολεμικό ανάχωμα σε κάθε χώρα, μπλοκάροντας την πολεμική της προετοιμασία και τις εξοπλιστικές κούρσες, κάνοντας σαφές πως η εμπλοκή κάθε κράτους είτε σε ενεργή θέση είτε σε επίπεδο υποστήριξης αυτού (αλλά και κάθε άλλου) πολέμου θα έχει και το αντίστοιχο κόστος. Εργαζόμαστε για τη κοινωνική απονομιμοποίηση του πολέμου δείχνοντας πως εχθρός μας είναι τα αίτια και όχι το αποτέλεσμά του. Υποδεχόμαστε τους μετανάστες που εκτοπίζονται βίαια για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση.

Γκρεμίζουμε στην πράξη τα σύνορα που έχουνε ορθώσει ανάμεσά μας και στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους που βρίσκονται στην άλλη μεριά και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς τί σημαίνει εκμετάλλευση κάτω από τον ζυγό του τούρκικου φασιστικού κράτους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι εκατοντάδες συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες αγωνιστών και αγωνιστριών του Λαϊκού Μετώπου τον τελευταίο χρόνο με πάνω από 100 να συλλαμβάνονται την τελευταία εβδομάδα σε 12 δαφορετικές πόλεις. Γνωρίζουμε όπως γνωρίζουνε και αυτοί πολύ καλά πως δε μας χωρίζει τίποτα, έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινούς εχθρούς. Με τις γροθιές μας υψωμένες, στέλνουμε ένα κοινό μήνυμα προς το ελληνικό και το τουρκικό κράτος, πως αν η επόμενη σφαγή που ετοιμάζουν, αφορά τα συμφέροντά και τις κυριαρχικές τους επιδιώξεις για τις ΑΟΖ, τα κοιτάσματα και ότι άλλο βάζουν πάνω από τις ζωές μας, θα μας βρούνε χέρι χέρι απέναντί τους. Να στρέψουμε τις κοινές μας δυνάμεις στο εσωτερικό του κάθε κράτους. Είμαστε  ο εσωτερικός τους εχθρός.

Αναγνωρίζοντας στον αγώνα των ανταρτών και ανταρτισσών στη Συρία, τη δίψα για κοινωνική αλλαγή, τη δίψα για ζωή και το όνειρο της επανάστασης στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με κριτική σκέψη αλλά πάνω απ’ όλα σεβασμό στη μαχητική διεκδίκηση της αυτονομίας τους, σκεπτόμενοι τη θέση από την οποία μιλάμε και πράττουμε. Ενώνουμε τις φωνές μας απο τα μητροπολιτικά πεδία της Ευρώπης μέχρι τα επαναστατημένα βουνά της Μέσης Ανατολής, φωνάζοντας όλοι μαζί πως τα όπλα των ανταρτισσών και ανταρτών έχουν τις δικές μας σφαίρες. Μεταφέρουμε τον αγώνα τους και τον συνδέουμε με τους δικούς μας αγώνες εντείνοντας τον μοναδικό πόλεμο στον οποίο στρατευόμαστε με όλη μας τη ψυχή. Γιατί η ειρήνη των καταπιεσμένων, θα έρθει μόνο μέσα από τον πόλεμο των τάξεων. Τον πόλεμο για την Επανάσταση και την Αναρχία.

Νίκη στις πολιτοφυλακές αυτοάμυνας των Κούρδων Ανταρτισσών–ων

και των διεθνιστριών–ών συντροφισσών–ων

Από την Ελλάδα μέχρι τη Συρία, τα όπλα των κολασμένων δε θα σιγήσουν ούτε λεπτό

Μέσα στον καπιταλισμό οι ζωές όλων μας μετατρέπονται σε ποσοστά και στατιστικά για τα κέρδη που μπορεί να φέρει η παραγωγική δραστηριότητα των εκμεταλλευόμενων στις τσέπες των αφεντικών. Όμως πέρα από την υφαρπαγή της παραγωγικής δύναμης της κοινωνικής βάσης το μεγαλείο της καπιταλιστικής δραστηριότητας αποκρυσταλλώνεται στο γεγονός πως η εγκληματική παρέμβαση στη φύση και η υποβάθμιση των ζωών μας βαφτίζεται καινοτομία.

Τα τελευταία χρόνια τα κράτη στρέφουν την επενδυτική τους δραστηριότητα προς τη διαχείριση των απορριμμάτων. Μέχρι πρότινος, η κύρια επένδυση αφορούσε την κατασκευή Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων ή Υπολειμμάτων. Τα τελευταία όμως χρόνια η προσοχή έχει στραφεί προς την παραγωγή ενέργειας για την κάλυψη βιομηχανικών αναγκών μέσω της καύσης RDF και των παραγώγων του SRF-δηλαδή του καυσίμου που παράγεται από  αστικά στερεά, βιομηχανικά ή εμπορικά απόβλητα και υποπροϊόντα που έχουν τη δυνατότητα να ανακτήσουν τη θερμογόνο δύναμή τους κατά την καύση σε κλίβανους τσιμέντου, αντικαθιστώντας ένα μέρος των συμβατικών ορυκτών καυσίμων, όπως πχ ο άνθρακας. 

Αποτέλεσμα είναι η διαρκής υποβάθμιση των ζωών των κατοίκων που συνιστά η επιδείνωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Παρατηρούνται τεράστια ποσοστά συγκέντρωσης βαρέων μετάλλων κατά την καύση στερεών αποβλήτων στην τέφρα (πυθμένα και αιωρούμενη) και σε αιωρούμενα σωματίδια ενώ οι κάτοικοι βρίσκονται υπό διαρκή έκθεση στην παραγωγή και εκπομπή στο περιβάλλον οργανικών ενώσεων, όπως διοξίνες και φουράνια. Και όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στις ήδη επιβαρυμένες συνθήκες ζωής καθώς τα αστικά κέντρα στα οποία υπάρχει ενεργή δραστηριότητα καύσης σκουπιδιών αποτελούν πλήρως βιομηχανοποιημένες ζώνες. Οι τελευταίες μάλιστα μελέτες που αφορούν τα στατιστικά έντασης της πανδημικής περιόδου,  καταγράφουν ραγδαία επιδείνωση της υγείας των κατοίκων περιοχών που πλήττονται άμεσα από τη βιομηχανική ρύπανση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της συνθήκης  αποτελεί η απόφαση της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος στις ΗΠΑ για τη χαλάρωση της εφαρμογής των περιβαλλοντικών νόμων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κάτι που συνεπάγεται ότι οι βιομηχανίες δεν θα αντιμετωπίσουν κυρώσεις, εφόσον προκαλέσουν ρύπανση της ατμόσφαιρας ή του νερού. Οι ρυπαίνοντες θα μπορούν να αγνοούν τους περιβαλλοντικούς νόμους ισχυριζόμενοι με κάποια αιτιολογία ότι αυτές οι παραβιάσεις προκλήθηκαν από την πανδημία, για παράδειγμα, λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού.  

Ο Βόλος αποτελεί το επίκεντρο της δραστηριότητας αυτή τη στιγμή με την κολεγιά των μεγάλων αφεντικών της ΑΓΕΤ-La Farge με το μαφιόζικο σκουπίδι της τοπικής αυτοδιοίκησης που ακούει στο όνομα Μπέος. Η ΑΓΕΤ-La Farge μέχρι τώρα εισάγει σκουπίδια από την Ιταλία για να παράξει βιομηχανική ενέργεια μέσω της καύσης τους όμως στα σχέδια έχει κατατεθεί και η δημιουργία μονάδας παραγωγής SRF μέσα στις εγκαταστάσεις της Αγριάς. Στην πόλη μας τα πράγματα λίγο πολύ είναι παρόμοια καθώς η ΤΙΤΑΝ έχει προχωρήσει εδώ και χρόνια παράτυπα σε δοκιμαστική λειτουργία καύσης σκουπιδιών, δραστηριότητα που επιχειρεί να κανονικοποιήσει νόμιμα πλέον. 

Η νέα αυτή δραστηριότητα της ΤΙΤΑΝ έρχεται να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την ενεργοβόρο συνθήκη που επικρατεί κυρίως στις δυτικές συνοικίες αλλά κα στην υπόλοιπη Θεσσαλονίκη, εκεί όπου οι κάτοικοι είναι περικυκλωμένοι από τεράστιες βιομηχανίες όπως η ΤΙΤΑΝ από τη μια μεριά και τα ΕΛ.ΠΕ. από την άλλη. Η συντεταγμένη επενδυτική δραστηριότητα μέσα σε αυτές τις βιομηχανίες για να αυξήσει τα κέρδη των μεγάλων αφεντικών (με τη δημιουργία πρόσθετων βιομηχανικών εγκαταστάσεων όπως η νέα μονάδα της Elpedison και η μονάδα καύσης RDF) σκορπίζει το θάνατο στους κατοίκους που αγωνίζονται πλέον για το αυτονόητο δικαίωμα στην αναπνοή. Η βιομηχανίες θανάτου που δραστηριοποιούνται στην πόλη μας αποτελούν ανοιχτούς τάφους από τη μια για τους ίδιους τους εργάτες και τις εργάτριες  που εξοντώνονται καθημερινά ακόμα πιο εντατικά για τη διατήρηση της κυκλοφορίας του χρήματος μέσα στη πανδημία και από την άλλη για όλους εμάς που εισπνέουμε τον καρκίνο από τα κέρδη των αφεντικών. 

Την Πέμπτη 5 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στις εγκαταστάσεις του βιομηχανικού κάτεργου του ΤΙΤΑΝ στη Θεσσαλονίκη. Για όλους αυτούς που κάθονται πίσω από μεγάλα γραφεία και υπολογίζουν τις ζωές μας με αριθμούς, η φύση αποτελεί απλή έκταση για αναπτυξιακή δραστηριότητα. Η ανάσα μας κοστολογείται και  το νερό που πίνουμε οφείλει να αποτελεί εμπόρευμα. Κόντρα στους καιρούς της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και δημιουργούμε αυτόνομες κοινότητες αγώνα που οξύνουν με μαχητικότητα τις τοπικές αντιστάσεις ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας, ενάντια στη λεηλασία και καταστροφή του φυσικού κόσμου. Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στο μέτωπο αγώνα των κατοίκων του Βόλου που βρίσκεται αντιμέτωπο με συνεχή δικαστήρια αυτό το διάστημα γιατί υψώνει με αποφασιστικότητα ανάχωμα όλο αυτό το διάστημα απέναντι στα σχέδια της τοπικής μαφίας του κράτους και των αφεντικών.  

Από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Βόλο μπλόκο στην καύση σκουπιδιών 

Να κλείσουν οι βιομηχανικές μονάδες θανάτου ΤΙΤΑΝ, ΕΛ.ΠΕ., ΑΓΕΤ 

Φαντάζει ακατόρθωτο σε λιγοστές γραμμές να συμπυκνώσει κανείς τους λόγους για τους οποίους επιλέγει να χτίσει τις αντιστάσεις του απέναντι στην κυριαρχία του κράτους, του καπιταλισμού αλλά και κάθε εξουσίας , πάνω σε κατειλημμένα θεμέλια. Και αυτό γιατί θα πρέπει να περιγράψουμε κάθε στιγμή που βιώνουμε μέσα στα σπίτια του αγώνα. Εκεί που η πόρτα κλείνει και αφήνει πίσω της τη μιζέρια και την αλλοτρίωση της καθημερινότητας. Σήμερα βρισκόμαστε ανάμεσα σε συντρόφισσες και συντρόφους που μέσα από τις δικές τους ιδιαίτερες εμπειρίες αγώνα, επικαιροποιούν το πρόταγμα της κατάληψης στο εδώ και στο τώρα. Διαφορετικές εμπειρίες αγώνα, διαφορετικοί δρόμοι, που όμως έχουν κοινή αφετηρία για όλους μας: δε συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από τα πάντα γι αυτό και θα καταλάβουμε ότι μας ανήκει. 

Υπερασπιζόμαστε αδιάλλακτα ως συλλογικότητα εδω και σχεδόν 17 χρόνια την επιλογή της κατάληψης ως μέσο οργάνωσης του αντικρατικού αγώνα, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αγωνιζόμενων, ως τόπο έκφρασης και δημιουργικότητας μακριά και ενάντια στο εμπόρευμα, ως ορμητήριο ρήξης και σύγκρουσης με τους μηχανισμούς καθυπόταξης της ελευθερίας. Και αυτό γιατί πολύ απλά, οι ανάσες ελευθερίας δεν εξαγοράζονται, κατακτιούνται με αγώνες.

17 χρόνια πίσω λοιπόν η Terra (όπως και η Υφανέτ λίγο πιο μετά) αποτέλεσε την οχύρωση του αντιεξουσιαστικού κινήματος που αναζητούσε σταθερά σημεία αναφοράς και έκφρασης της αναρχικής θεωρίας και πράξης μετά τα γεγονότα της συνόδου κορυφής του 2003 και του κινήματος αλληλεγγύης και υπεράσπισης των συλληφθέντων από τις συγκρούσεις της αντισυνόδου και του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Ακολούθησαν χιλιάδες στιγμές αγώνα, εκατοντάδες συντρόφισσες και σύντροφοι που πέρασαν το κατώφλι της κατάληψης κα συναντήθηκαν μαζί μας. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει όμως το πρόταγμα για μας παραμένει αναλλοίωτο.

Και φτάνουμε σήμερα που ο κλοιός στενεύει γύρω μας. Μετράμε απώλειες, χάνουμε έδαφος, οπισθοχωρούμε. Αυτή είναι η κρίσιμη στιγμή που δημιουργεί δεκάδες ερωτήματα. Πως προχωράμε. Αλλάζουμε στρατηγική; Πόσες διώξεις μπορούμε να αντέξουμε; Πόσα δικαστήρια μας περιμένουν; Μήπως να προσαρμοστούμε στη νέα συνθήκη; Χωρίς σημεία αναφοράς πως θα οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας; Μετά τις καταλήψεις τι; Εμείς με συντροφικότητα αλλά πάνω απ’ όλα σεβασμό στις επιλογές αγώνα του καθενός, θα πούμε πως η απάντηση βρίσκεται στα πεδία του ίδιου του αγώνα. Δεν μας οδήγησε στην κατάληψη ο εκβιασμός του ενοικίου και μονο, αλλά ο εκβιασμός του κράτους για νομιμοποίηση της αντιπαράθεσης.

Η κατάληψη για μας από την αρχή αποτελεί ρήξη με τον κόσμο της εξουσίας και της καταστολής. Ανοίξαμε την πόρτα της Terra κλείνοντας αυτή της ιδιοκτησίας, του συμβιβασμού και της νομιμότητας. Ανοίξαμε τα παράθυρα ενός κτιρίου που σάπιζε από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία για να ξεχειλίσει όλος ο θυμός και η οργή μας για την αδικία και την εκμετάλλευση που καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο γύρω μας. Καί κάθε φορά που βγάζαμε μπάζα ξεπηδούσαν από κάτω τα γέλια μας. Τα γέλια της παιδικότητας που ξαναβρήκαμε μέσα στην κατάληψη μας. Από την πρώτη μέρα καταθέσαμε πως υπερασπιζόμαστε την οργάνωση της αδιαλλαξίας της  αξιοπρέπειας. Από τότε δεν άλλαξε τίποτα. Τώρα περισσότερο από ποτέ καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος των επιλογών μας. 

Ότι και να πούμε κανένας δε θα καταλάβει πως νιώθουμε που αυτή τη στιγμή δε μπορούμε να βαδίσουμε μέσα στο έδαφος μας, επειδή μια στοίβα σκουπίδια στέκεται απέξω. Όμως οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τις εαυτές μας και τις επιλογές μας. Τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς απώλειες. Αν δεν είμαστε έτοιμοι να χάσουμε πράγματα τότε δεν είμαστε αποφασισμένες να διεκδικήσουμε. Αν μέσα στο κίνημα επικρατήσει το κριτήριο της ασφάλειας πάνω από αυτό την αναγκαιότητα της σύγκρουσης,  τότε έχουμε ήδη νικηθεί. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της κοινότητας καταλήψεων Κουκακίου μας το απέδειξαν πολύ καλά αυτό υπερασπιζόμενοι μαχητκά τα εδάφη τους, γι αυτό και έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις δίκες που έρχονται.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, δε θα έρθουν πιο εύκολες μέρες. Στον πόλεμο ποτέ δε μιλάς για εύκολες μέρες, όμως είσαι εκεί για να τις φτιάξεις. Η καταστολή θα σκληρύνει για όλους μας, θα δεχτούμε χτυπήματα, διώξεις, δικαστήρια και φυλακίσεις. Εμείς ως συλλογικότητα που υπερασπίζεται την πολύμορφη αντιπαράθεση με τον εχθρό έχουμε έναν και μοναδικό δρόμο προς την ανυποχώρητη ρήξη και στο τέλος γράφει κατάληψη Terra Incognita. Γιατί οι καταλήψεις δεν είναι κάτι ξεπερασμένο. Δε θα αποτελέσουν μια εικόνα του παρελθόντος. Θα παραμείνουν ζωντανές και παρούσες στις στιγμές αγώνα του παρόντος. Θα είναι εδώ να περιμένουν όσους και όσα θα έρθουν.

Είμαστε κομμάτι των σημείων αναφοράς του αναρχικού κινήματος. Είμαστε κομμάτι των πεδίων ζύμωσης ανεξούσιων συντροφικών σχέσεων ελευθερίας και ισότητας. Είμαστε κομμάτι των εργαστηρίων οργάνωσης του ανατρεπτικού αγώνα. Γι’ αυτό και δε μπορούν να μας τελειώσουν. Γιατί είμαστε αγκάθι στον κορμό της κοινωνίας που αντιστέκεται στην εξουσία και την υποταγή. Και το αγκάθι όταν το ακουμπήσεις, ματώνεις.

Το πρωί του Σαββάτου 31/10 πλήθος δυνάμεων καταστολής καταλαμβάνουν την πλατεία της Καμάρας αποτρέποντας την ανακοινωμένη συγκέντρωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις, ενόψει της πανελλαδικής μέρας δράσεων υπεράσπισης των δομών του αγώνα που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Κλούβες και βανάκια ματατζήδων με παρατεταγμένες τις ομάδες σύλληψης, δίκυκλοι βασανιστές και ένοπλοι δολοφόνοι συνωστίζονται στο σημείο προσυγκέντρωσης για να κάνουν ξεκάθαρο σε όλους εμάς  πως δε θα αφήσουν κανέναν να αμφισβητήσει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας του κράτους και των αφεντικών απέναντι στην πληττόμενη κοινωνική βάση που βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο. Ας ετοιμαστούν λοιπόν να εισπράξουν το θυμό και την οργή μας. 

Από το πρωί δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι που κατευθύνονταν προς τη συγκέντρωση, σπάζοντας τον φόβο που επιχειρεί να επιβάλλει το κράτος, επέλεξαν να πλαισιώσουν τα καλέσματα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των καταλήψεων. Για πάνω από 2 ώρες περισσότεροι/ες από 250 συντρόφισσες και σύντροφοι στήριξαν τις ανοιχτές περιφρουρήσεις των καταλήψεων 111 και Mundo Nuevo, ως μια αντανακλαστική απάντηση στην απαγόρευση της διαδήλωσης. Κατά τη λήξη των περιφρουρήσεων οι μπάτσοι ξεκίνησαν ένα «πολιτισμένο» σόου αποτροπής της συγκέντρωσης προτρέποντας μέσα από μεγάφωνα τον κόσμο να συμμορφωθεί με τα μέτρα απαγόρευσης, επιχειρώντας να αποκλείσουν την κατάληψη 111 με διμοιρίες και μηχανοκίνητα τάγματα εφόδου.  

Η πρώτη μέρα εφαρμογής των νέων μέτρων που αφορούν την έξαρση της πανδημίας δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη στρατηγική της κρατικής διαχείρισης. Το μύθευμα της αποτροπής του συνωστισμού θα αποτελέσει το εργαλείο αναχαίτισης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που επιχειρούν να μπούν ανάχωμα στην ανασυγκρότηση του νεοφιλελευθερισμού. Συνωστισμός δεν είναι οι στοιβαγμένοι εργάτες στα σούπερ μάρκετ που θα βρεθούν σε εντατική έκθεση το επόμενο διάστημα, δεν είναι οι εργάτες στις βιομηχανικές μονάδες θανάτου, δεν είναι οι εργαζόμενες στον κλάδο της δημόσιας υγείας, δεν είναι οι φυλακισμένες στα κάτεργα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν είναι όλοι όσοι αποτελούν καθημερινά θυσία για να λαδώσουν τα γρανάζια του συστήματος. Συνωστισμός θα είναι όσοι και όσες θα αποφασίσουν να αναδείξουν τις αντιφάσεις της κρατικής διαχείρισης, να αμφισβητήσουν όσα μέτρα εντείνουν την ταξική εκμετάλλευση, να αντισταθούν στην θανατοπολιτική του κράτους και του κεφαλαίου, να αντεπιτεθούν.  

Ως συλλογικότητα, από την πρώτη στιγμή έξαρσης της κρατικής θανατοπολιτικής που αφορά τη διαχείριση της πανδημίας, αποφασίσαμε πως, μπροστά στην επίθεση που δεχόμαστε, αρνούμαστε να σιωπήσουμε και οφείλουμε να αυτοοργανώσουμε τις μικρές κα μεγάλες μας δυνάμεις. Η κατάληψή μας αποτέλεσε έναν ανοιχτό πνεύμονα συνάντησης όσων ασφυκτιούσαν από τον περιορισμό, ζύμωσης και οργάνωσης των αντιστάσεων μας. Μέσα από τη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, τη σταθερή έκφραση δημόσιου αντίλογου που έσπαγε το μονοπώλιο της κρατικής προπαγάνδας αλλά και δράσεων αυτοάμυνας και υπεράσπισης των εκμεταλλευόμενων και αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων σπάγαμε καθημερινά στην πράξη τις απαγορεύσεις. Ακόμα και μετά την εκκένωση της κατάληψης, δε μας τελειώνει τίποτα και κανένας.  

Απέναντι στην καθημερινή αλλοτρίωση και την ένταση της εκμετάλλευσης, είμαστε τα κύτταρα της αντίστασης και της δημιουργίας. Απέναντι στην επιβαλλόμενη σιωπή θα παραμείνουμε ο εκκωφαντικός ήχος της καταιγίδας. Θα μείνουμε στους δρόμους, δίπλα στους αόρατους και τις αποκλεισμένες αυτού του κόσμου, δίπλα σε όσες στοχοποιεί το κράτος και το κεφάλαιο, δίπλα σε όσους αντιστέκονται στην μόνιμη πανδημία του κρατισμού και του καπιταλισμού. 

Μένουμε στους δρόμους 

Υπερασπιζόμαστε τις δομές του αγώνα που βάλλονται από την καταστολή 

Οργανώνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση 

Καμία ανακωχή-Έχουμε πόλεμο…   

Την Τετάρτη 21 Οκτώβρη, αγανακτισμένοι κάτοικοι και μαγαζάτορες της γειτονιάς μας πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής γύρω από την ρωμαϊκή αγορά. Οι ίδιοι αναφέρουν την εντεινόμενη εγκληματικότητα, το ναρκεμπόριο ακόμα και …τις ομοφυλοφιλικές περιπτύξεις όπως λένε που παρατηρήθηκαν το τελευταίο διάστημα.Πίσω από την οργάνωση της συγκεκριμένης συγκέντρωσης βρίσκεται γνωστός μαγαζάτορας της περιοχής διάσημος για τις στενές επαφές που έχει με την αστυνομία και τη μαφία, ενώ στο πλευρό του συστρατεύθηκαν και πληθώρα τηλερουφιάνων που θέλαν να προβάλλουν τα συμφέροντά του ως μαζικά προβλήματα της γειτονιάς.

Ενάντια στην μετατροπή της περιοχής σε αστικό γκέτο συμφερόντων των τοπικών αφεντικών, της μαφίας αλλά και κάθε ψύγματος συντηρητισμού, την Παρασκευή πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης στη γειτονιά μας με τρικάκια, κείμενα και αφίσες. Μια γειτονιά που όπως όλα τα τελευταία 17 χρόνια έτσι και τώρα θα την υπερασπιστούμε μέχρι τέλους ενάντια σε κάθε απόπειρα φίμωσης του λόγου και της παρουσίας κοινοτήτων ισότητας και αλληλεγγύης που αμφισβητούν στην πράξη το πολιτικό, επιχειρηματικό και μαφιόζικο κατεστημένο.

Ενάντια στην στρατοπέδευση μπάτσων, μαφιόζων και αφεντικών στη γειτονιά μας

Όλοι και όλες στους δρόμους Σάββατο 31/10, 13:00 Καμάρα

“Δεν θέλω να υπηρετήσω ένα σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα, στο φόβο και στην αδυναμία του να δει τις ανάγκες του άλλου… Αυτό είναι το ίδιο τρομακτικό για έναν νέο Ισραηλινό όσο και για έναν νέο Παλαιστίνιο. Δεν υπάρχει στον κόσμο καλοπροαίρετη καταπίεση, ούτε δικαιολογημένος ρατσισμός.”

Με αυτά τα λόγια και το κεφάλι ψηλά, η 19χρονη ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης Χαλέλ Ράμπιν βρίσκεται αντιμέτωπη για 3 φορά με τη φυλακή. Η Χαλέλ αρνείται πεισματικά να καταταχθεί στον ισραηλινό στρατό, έναν από τους μιλιταριστικούς μηχανισμούς που είναι υπεύθυνοι αυτή τη στιγμή για μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες θηριωδίες απέναντι στην ανθρωπότητα και αφορά τον αποκλεισμό και την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και όσων κατοικούν σε αυτά. Αγωνίζεται με συνέπεια, σταθερότητα και επιμονή ενάντια στην καταπίεση, τη βία και την εξουσία, για να διατηρήσει την επιλογή ζωής που έχει θέση. Η Χαλέλ είναι μια μαχήτρια της ειρήνης των καταπιεσμένων και πληρώνει το τίμημα στερούμενη επανειλημμένα την ελευθερία της.

Οι ισραηλινές στρατιωτικές αρχές έχουν την εξουσία να μετατοπίζουν πληθυσμούς σε ελεγχόμενα εδάφη εντός της ισραηλινής επικράτειας ενώ εκατομμύρια είναι οι παλαιστίνιοι που έχουν εκτοπιστεί βίαια ή έχουν βρει φριχτό θάνατο μέσα από τις συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις. Καταλαμβάνουν όλο και περισσότερα παλαιστινιακά εδάφη, ελέγχουν πλήρως την οικονομική ανάπτυξη των παλαιστινίων, την κυκλοφορία τους καθημερινά, τις συναθροίσεις και τον δημόσιο λόγο τους, καταστέλλοντας με διάφορα μέσα την παλαιστινιακή αντίσταση στον ισραηλινό εποικισμό και την κατοχή ενώ είναι υπεύθυνοι για τη διασπορά του εθνικισμού μεταξύ των καταπιεσμένων σε περιοχές όπως η Δυτική  Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας.

Όπως μας μεταφέρουν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της αναρχοκομμουνιστικής οργάνωσης Unity-Ahdut-Al-Wihdeh, που δραστηριοποιείται τόσο στο Ισραήλ αλλά και στην κατεχόμενη Παλαιστίνη …η πολυδιάστατη αντίσταση της παλαιστινιακής εργατικής τάξης όλα αυτά τα χρόνια έχει πετύχει κυρίως την μερική ανάσχεση της γενικευμένης καθυπόταξής της από το ισραηλινό κράτος, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω. Πράξεις όμως όπως αυτή της Χαλέλ που οπλίζει τις αρνήσεις της ενάντια στον ισραηλινό μιλιταρισμό, οξύνουν την ένταση του πολέμου που διεξάγει ο εσωτερικός εχθρός απέναντι στα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους.

Από την ολική άρνηση στράτευσης, στην συνολική στράτευση των αρνήσεών μας

Η Χαλέλ είναι μια διεθνίστρια αγωνιζόμενη που μάχεται για την υπεράσπιση της ισότητας και της αλληλεγγύης και γι’ αυτό αξίζει την αμέριστη υποστήριξή μας. Την Πέμπτη 29 Οκτώβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο κτίριο Βιέννη, που ανήκει πλέον σε ξενοδοχειακό όμιλο επενδυτών ισραηλινών συμφερόντων, ενάντια στην επίσκεψη του υπουργού εξωτερικών του Ισραήλ στην Αθήνα Gabi Ashkenazi για την τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου. Η Ελλάδα είναι πιστός σύμμαχος και συνεργάτης του Ισραήλ με βαθιά συνενοχή στο αιματοκύλισμα της κατεχόμενης Παλαιστίνης. Αποτελεί άλλωστε εξέχουσα συνιστώσα στην τριμερή συμμαχία με το Ισραήλ και την Κύπρο για την ενεργειακή τροφοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής, Αποτέλεσμα της σταθερότητας που διέπει την ελληνο-ισραηλινή φιλία είναι το τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον που επιδεικνύουν τα επιχειρηματικά fund Ισραηλινών στον ελλαδικό χώρο στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας (προοπτική της εξαγοράς της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων από τον ισραηλινό κολοσσό αμυντικού υλικού Elbit Systems καθώς και της συνεργασίας με τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) αλλά και του real estate. Από την Ευρώπη μέχρι τη Μέση Ανατολή η ειρήνη των καταπιεσμένων θα έρθει μέσα από τον πόλεμο των τάξεων. Και σε αυτόν τον πόλεμο οι επενδύσεις των εχθρών μας βρίσκονται σε διαρκές στόχαστρο. Για την οικοδόμηση ενός μαχόμενου αντιμιλιταριστικού αναχώματος. Για να μη γίνει ο πόλεμος η τελευταία εικόνα πριν το  χαμό μας.

Διεθνιστική αλληλεγγύη στην Ισραηλινή αντιρρησία συνείδησης Χαλέλ Ράμπιν

Καμία ειρήνη με τους εχθρούς της ελευθερίας

Σήμερα το πρωί δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι προχωρήσαμε στην συμβολική κατάληψη της σχολής Θεάτρου του ΑΠΘ για να δημιουργήσουμε τη στέγη οργάνωσης μια μέρας αφιερωμένης στον αγώνα για την υπεράσπιση και την αλληλεγγύη στις καταλήψεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους το τελευταίο διάστημα.

Καλούμε τον κόσμο να πλαισιώσει τις δράσεις της κατειλημμένης σχολής Θεάτρου:

12:00 Μικροφωνική αλληλεγγύης στις καταλήψεις με τοποθετήσεις συντροφισσών και συντρόφων από τις καταλήψεις Rosa Nera (Χανιά), Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου (Αθήνα), Βανκούβερ Απάρτμαν (Αθήνα), Δερβενίων (Αθήνα), Rigaer94 (Γερμανία)

15:00-17:00 Σεμινάριο αυτομόρφωσης με θέμα τις τεχνικές αυτοάμυνας-αυτοπροστασίας

19:00 Εκδήλωση για τις καταλήψεις ως πρόταγμα αγώνα στο σήμερα. Μια συζήτηση για τις καταλήψεις ως βάση οργάνωσης του μαχητικού αγώνα (κατάληψη Terra Incognita), ως μέσο μετάδοσης του ελευθεριακού λόγου (ελεύθερο κοινωνικό ραδιόφωνο 1431am) και ως στεγαστική λύση (καταληψίες στέγης Καστρόπληκτων).

Καθόλη τη διάρκεια της μέρας στον χώρο θα υπάρχουν πάγκοι με έντυπα, βιβλία και μπροσούρες ανατρεπτικού λόγου και ελευθεριακής έκφρασης, distro diy μουσικής και fanzine.

Επίσης στον χώρο τηρούμε τους ατομικούς κανόνες υγειονομικής προστασίας χωρίς να βάζουμε σε κίνδυνο εμάς και τους γύρω μας.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις που δέχονται επίθεση

Όλοι και όλες στη Διαδήλωση αλληλεγγύης το Σάββατο 31/10, 13:00 Καμάρα

Κατάληψη Σχολής Θεάτρου

Συμμετέχετε στο κάλεσμα για μια παγκόσμια εβδομάδα διεθνιστικής αλληλεγγύης 1-8 Νοεμβρίου 

Η Παγκόσμια ημέρα για το Κομπάνι και η επανάσταση στη Ροζάβα

Τη 1η Νοεμβρίου του 2014, εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια κατέβηκαν στον δρόμο για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην ηρωική αντίσταση στο Κομπάνι. Εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες, νέοι/ες και ηλικιωμένοι/ες, προοδευτικοί άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, ενωμένοι αλλά και διαφορετικοί, στάθηκαν αποφασιστικά στο πλευρό των ανθρώπων της Ροζάβα και έδειξαν την υποστήριξη τους στον αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα και τον θάνατο που έσπερναν οι συμμορίες του Ισλαμικού κράτους. Όλος ο κόσμος με κομμένη την ανάσα παρακολούθησε τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές των Μονάδων Προστασίας των Γυναικών και των Ανθρώπων, YPJ και YPG, να παίρνουν θέση απέναντι στο σκοτάδι και να υπερασπίζονται την ανθρώπινη ύπαρξη σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο του Κομπάνι.

Με την επανάσταση στο Κομπάνι, που έμελλε να αποτελέσει την αρχή του τέλους του αυτοανακηρυχθέντος χαλιφάτου, άρχισε να γεννιέται ένα παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης αντίστασης και κοινών αγώνων, το οποίο πλέον οργανώνετε και υπάρχει σε κάθε γωνιά της γης χωρίς να γνωρίζει σύνορα και που υπερασπίζεται την ελπίδα. Η επανάσταση στην Ροζάβα αποτέλεσε ελπίδα και έμπνευση για ανθρώπους και αγώνες σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί τότε όπως και τώρα, στην Ροζάβα δεν υπερασπίζονται απλά την γη, τις πόλεις και τα χωριά. Με την Αυτόνομη Αυτοδιοίκηση, οι κοινωνίες τις βόρειας Συρίας δημιούργησαν ένα απτό παράδειγμα ενός ελεύθερου και δημοκρατικού μέλλοντος για την Μέση Ανατολή, πέρα από τον τοπικό δεσποτισμό και την ξένη κυριαρχία. Βασισμένοι στην ισότητα της συνύπαρξης όλων των πληθυσμών, την απελευθέρωση των γυναικών, έναν τρόπο ζωής που σέβεται το περιβάλλον και τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων και μια πρωτόγνωρη μορφή ριζοσπαστικής δημοκρατίας, ανθίζει ένα διαφορετικό σύστημα για να δώσει λύσεις στα προβλήματα της βόρειας Συρίας έχοντας απέναντι του το χάος, την καταστροφή και τον πόνο του πολέμου.

Μέσα από αυτές τις ριζοσπαστικές προσεγγίσεις και λύσεις στα υπάρχοντα κοινωνικά ζητήματα, η επανάσταση στη Ροζάβα ήδη ακτινοβολεί πέρα από τα σύνορα της Μέσης Ανατολής. Σε μια εποχή που οι άνθρωπο σε όλο τον κόσμο αναζητούν νέες λύσεις και έναν τρόπο να ξεφύγουν από την άβυσσο στην οποία το καπιταλιστικό σύστημα έχει ρίξει την ανθρωπότητα, οι άνθρωποι της βορειοανατολικής Συρίας προσφέρουν πρακτικές απαντήσεις στα μεγαλύτερα ερωτήματα αυτής της εποχής.

Είτε ενάντια στις γυναικοκτονίες και την βία κατά των γυναικών, είτε για να σταματήσει η συνεχής καταστροφή και η απεριόριστη λεηλασία του φυσικού κόσμου, ενάντια στις κρατικές δολοφονίες και την ρατσιστική αστυνομική βαρβαρότητα και για να δοθεί ένα τέλος στην άρση φασιστικών πεποιθήσεων – σε όλο τον κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους για να εκφράσουν την οργή τους. Από άκρη σε άκρη, η αντίσταση δρα ενάντια σε ένα σύστημα που πρέπει να σταματήσει να κρατά την ανθρωπότητα και την φύση υπό τον ζυγό του. Η επανάσταση στην Ροζάβα/Βόρεια Συρία αποκτά την πραγματική της σημασία μέσα από αυτό ακριβώς το περιεχόμενο. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις τα εμπόδια, κατά την διάρκεια του πολέμου και την πανδημίας του Covid-19, οι άνθρωποι εκεί χτίζουν την δική τους διαφορετική καθημερινότητα αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Μια ζωή μακριά από την κρατική καταπίεση και την καπιταλιστική εκμετάλλευση με βάση την αυτο-οργάνωση και την ελευθερία γίνεται πραγματικότητα μέρα με τη μέρα. Επομένως, η επανάσταση στη Ροζάβα στην βόρεια Συρία πραγματώνει την ελπίδα μιας αξιοπρεπής, δίκαιης και ελεύθερης ζωής στον 21ο αιώνα.

Κουρδιστάν -Πόλεμος και Αντίσταση

 Η κοινωνική αυτοδιαχείρηση είναι ένα αγκάθι στην πλευρά αυτών που κυβερνούν την περιοχή και τις πολεμικές δυνάμεις που προσπαθούν να αναδιαμορφώσουν την Μέση Ανατολή σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Με ένα εμπάργκο από όλες τις πλευρές, πολιτικούς και διπλωματικούς αποκλεισμούς και ένα μεγάλο φάσμα ψυχολογικού πολέμου γίνετε μια εσκεμμένη προσπάθεια ώστε να βυθίσουν τα απελευθερωμένα μας εδάφη και το κίνημα στην κρίση και να του στερήσουν την αυτονομία του. Το φασιστικό τουρκικό κράτος, κάτω από την διεύθυνση του δικτάτορα Ερντογάν, επιτίθεται στην επανάσταση στο Κουρδιστάν, είτε στην Τουρκία, την Συρία ή το Ιράκ με ορμή και βαρβαρότητα. Από το 2016, ο τουρκικός στρατός κατοχής μαζί με τους Ισλαμιστές συμμάχους του, έχει εισβάλει επανειλημμένα στα απελευθερωμένα μας εδάφη και έχει κατακτήσει μεγάλες εκτάσεις της βόρειας Συρίας από το Αφρίν ως το Σερεκάνιγιε. Όμως οι επιθέσεις του τούρκικου φασισμού δεν περιορίζονται στην βόρεια Συρία. Το καθεστώς της Άγκυρας χτύπα οπουδήποτε κάποιος/α προσπαθεί να ζήσει ελεύθερος/η.

Επίσης, στο βόρειο Ιράκ (νότιο Κουρδιστάν), οι Τούρκοι κατακτητές προσπαθούν να κερδίσουν έδαφος εδώ και χρόνια και έτσι ξεκίνησαν φέτος τον Ιούνιο μια μεγάλου εύρους επίθεση ενάντια στην περιοχή του Χαφτανίν. Οι αντάρτικες μονάδες του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, PKK, έχουν αντισταθεί ενάντια στους εισβολείς για να υπερασπιστούν τις περιοχές του νότιου Κουρδιστάν. Ο αυτο-οργανωμένος προσφυγικός καταυλισμός του Μαχμούρ στο νότιο Ιράκ και τα βουνά του Σένγκαλ, όπου οι Γιεζίντι έχουν πάρει τις ζωές τους στα χέρια τους από την στιγμή της απελευθέρωσης τους από το Ισλαμικό κράτος και έχουν καθιερώσει την αυτο-διαχείριση βασισμένη στο σχέδιο βορειοανατολικής Συρίας, αποτελούν στόχο εναέριων επιθέσεων σχεδόν κάθε εβδομάδα. Ο στόχος του φασιστικού Τούρκικου κράτους δεν είναι η διεκδίκηση μιας περιοχής αλλά η διάλυση της επανάστασης και η καταστροφή οποιασδήποτε ελπίδας για ελευθερία.

Ο τούρκικος φασισμός είναι παγκόσμια απειλή – πρέπει να αντιμετωπισθεί παγκόσμια

Ο πόλεμος κατοχής που έχουν εξαπολύσει ενάντια στους ανθρώπους της περιοχής κάτω από την υποκριτική ταμπέλα του “πολέμου ενάντια στη τρομοκρατία” θα ήταν αδιανόητος χωρίς της πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη των συνεργατών τους , του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Χωρίς την εξωτερική τους υποστήριξη, τα δισεκατομμύρια οικονομικής υποστήριξης που λαμβάνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς τα συστήματα όπλων της Γερμανίας. Ιταλίας, Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών και χωρίς την πολιτική νομιμοποίηση που ο τουρκικός φασισμός λαμβάνει από τους συμμάχους του , αυτό το καθεστώς θα είχε πέσει εδώ και καιρό. Στην Τουρκία, το Κουρδιστάν, την Συρία, το Ιράκ, την Λιβύη, την ανατολική Μεσόγειο και παντού όλα φτιάχνουν την ίδια εικόνα: Το φασιστικό σύστημα, το οποίο όχι μόνο κρατάει αιχμάλωτους τους Κούρδους και τους ανθρώπους της Τουρκίας και που έχει καταφέρει σταδιακά να αποτελέσει απειλή για όλη την περιοχή, κρατιέται ζωντανό από την παγκόσμια υποστήριξη και για αυτό τον λόγο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διεθνιστικά.

Οι υποστηρικτές του πολέμου ενάντια στην επανάσταση, αυτοί που πλουτίζουν με τα μακελειά και τις φρικαλεότητες και αυτοί που νομιμοποιούν τις εφόδους κάθονται στην ασφάλεια των μετόπισθεν και πλουτίζουν από τις δολοφονίες. Ήρθε η ώρα να υποδείξουμε τους υπεύθυνους και να τους φέρουμε μπροστά στις ευθύνες τους.

Σε όλο τον κόσμο, για ένα καλύτερο μέλλον: Εξέγερση ενάντια στον φασισμό

Πλέον δεν θα παρατηρούμε παθητικά καθώς αυτοί θα καταστέλλουν την ελπίδα μας και καλούμε σε μια βδομάδα διεθνής αντίστασης από 1-8 Νοεμβρίου. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας ενάντια στον φασισμό για έναν άλλο κόσμο μπορεί να κερδηθεί μονάχα μέσα από κοινούς αγώνες .

Ας εκφράσουμε όλοι μαζί την αλληλεγγύη μας με τους/ις μαχόμενους/ες στη Ροζάβα και ας κατεβούμε στους δρόμους την 1η Νοεμβρίου για την παγκόσμια ήμερα για το Κομπάνι.

Από τις 2 έως τις 5 Νοεμβρίου ας αναδείξουμε τους κοινούς μας αγώνες και στόχους που μας ενώνουν, μας κινητοποιούν παγκόσμια και που μας ενδυναμώνουν παρά τις διαφορές μας.

Από τις 6-8, ας ενοχλήσουμε – μπλοκάρουμε – καταλάβουμε με έναν αποκεντρωμένο τρόπο τα σημεία της διεθνούς συνεργασίας και υποστήριξης του Τούρκικου κράτους.

Καλούμε, λοιπόν, σε μια βδομάδα αλληλεγγύης, μια εβδομάδα ενδυνάμωσης του αντιφασιστικού αγώνα παγκοσμίως, μια εβδομάδα αντίστασης κατά του φασιστικού καθεστώτος, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και του πολεμικού ολέθρου των ζωών μας.

Ξεσηκωθείτε για τη Ροζάβα! – Ξεσηκωθείτε ενάντια στον Φασισμό!

Rise Up 4 Rojava! – Rise Up against Fascism!

Το πρωί του Σαββάτου 24 Οκτώβρη συντρόφισσες και σύντροφοι της ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στην κατάληψη Terra Incognita, πραγματοποίησαν προπαγανδιστική μηχανοκίνητη πορεία ενόψει της κεντρικής διαδήλωσης αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα που δέχονται επίθεση όλο αυτό το διάστημα. Η πορεία ξεκίνησε από το Πολυτεχνείο του ΑΠΘ με κατεύθυνση πρώτα την κατάληψη Terra Incognita που βρίσκεται ακόμη υπό καθεστός ομηρίας με τα ένστολα σκουπίδια να στρατοπεδεύουν έξω από το κτίριο. Ακολούθησε στάση στην κατάληψη Mundo Nuevo και την 111, ενώ στη συνέχεια οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι κινήθηκαν προς τα ανατολικά της πόλης όπου βρίσκονται οι καταλήψεις Φάμπρικα Υφανέτ και Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα Τούμπας. Τελικό σταθμό αποτέλεσαν οι καταλήψεις ΕΚΧ Σχολείο για τη Μάθηση της Ελευθερίας και Libertatia. Οι δράσεις για την αλληλεγγύη και την υπεράσπιση των καταλήψεων συνεχίζονται στους δρόμους.