Για τις προσαγωγές μελών μας έξω από το ρουφιανοκάναλο Europe1

Όποιος έχει παρακολουθήσει για πάνω από 10 δευτερόλεπτα αθλητικές εκπομπές σίγουρα καταβάλλει τεράστια προσπάθεια για να μην ξεράσει. Χυδαία σεξιστικά σχόλια και υπονοούμενα, ρατσιστικά παραληρήματα και κυρίως πολιτική άποψη παντός επιστητού κατακλύζουν τα πάνελ των ρουφιάνων που μαζεύουν τον κάθε κακομοίρη δίνοντάς του δημόσιο βήμα για να πεί τις μαλακίες του. Ένα τετοιο σκουπίδι και μάλιστα από τα μεγαλύτερα του είδους του είναι ο Κ. Ραπτόπουλος που εκπροσωπεί το λαϊκό αίσθημα του παραδοσιακού Θεσσαλονικιού ή αλλιώς το συνάφι των μέσων ηλιθίων δεξιών. Γνωστός για τις σχέσεις του με Χρυσαυγίτες και λοιπούς φασίστες καθώς δε χάνει στιγμή ευκαιρία να πηγαίνει αγκαζέ σε σουαρέ αθλητικών δραστηριοτήτων με τον πρώην βουλευτή της ΧΑ Αντώνη Γρεγό (που μυξοκλαίγεται εδώ και μέρες στα αφεντικά του για να γλιτώσει τη φυλακή) και τον φασίστα προπονητή των Ultra Fighters Δημήτρη Παπαδόπουλο.

Σκουπίδια σα τον Ραπτόπουλο ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά για την οποία πληρώνονται. Γνήσια τέκνα των φασιστών και χειραγωγοί της εκφασίζουσας κοινωνικής μάζας, αραδιάζουν ένα κάρο εμετικά κηρύγματα μίσους που ξεκινούν από αστεία σχολιάκια και πειράγματα και καταλήγουν σε δηλώσεις σαν αυτές που ακούστηκαν την Κυριακή 11 Οκτώβρη. Στο πάνελ της τηλεμαλακίας του ο Ραπτόπουλος, μαινόμενος επειδή γι’ αυτόν σε αυτή τη ζωή όλα ξεπουλιούνται και όλα αγοράζονται, ισχυριζόταν πως η αγωνίστρια Μάγδα Φύσσα πανηγυρίζει γιατί θα εισπράξει 800.000 ευρώ από το δημόσιο ως αποζημίωση από την καταδίκη της ΧΑ. Αυτό το σκουπίδι τολμάει να αμφισβητεί μια γυναίκα που έκανε τον πόνο της σημαία του αγώνα ενάντια στον φασισμό, που κάθε λυγμός της μπαίνει ανάχωμα στον εντεινόμενο εκφασισμό της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Μια γυναίκα που το βλέμμα της καθηλώνει κάθε εχθρό, που όσο μίσος έχει εισπράξει το έχει μετατρέψει σε αγάπη για τον καθέναν από εμάς.

Το πρωί του Σαββάτου 2 μέλη της συλλογικότητάς μας προσήχθησαν έξω από τα γραφεία του ρουφιανοκάναλου Europe1, πριν απο προγραμματισμένη παρέμβαση της συλλογικότητας, που ως γνήσιος μηχανισμός αστικής προπαγάνδας και καταστολής δίνει στέγη και βήμα στα τέκνα του παρα-κράτους και των αφεντικών. Παρότι η αρχική πληροφόρηση ήταν πως πρόκειται για τυπική προσαγωγή, έπειτα από εντολή οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης όπου και κρατήθηκαν για 4 ώρες. Επειδή κάθε στόμα έχει και μια γνώμη από πίσω ξεκαθαρίζουμε πως δε θα αφήσουμε κανένα κήρυγμα μίσους αναπάντητο όση καταστολή και αν δεχθούμε, όσοι μπάτσοι και να σας φυλάνε. Μέσα στον κόσμο της εκμετάλλευσης και της υποταγής οι δημοσιογράφοι ήταν, είναι και θα είναι για μια ζωή αλήτες και ρουφιάνοι.

Αλήτες και ρουφιάνοι γιατί έχουν κάνει το ψέμα και την υποκρισία επάγγελμα, χειραγωγώντας ολόκληρη την κοινωνία του θεάματος. Αυτός είναι ο ρόλος των ΜΜΕ: να κατασκευάζουν την συστημική αλήθεια επιβάλλοντάς την μέσα από τον συντονισμένο καταιγισμό της παρα-πληροφορίας στο κοινωνικό σώμα και να κατα-δικάζουν στα τρομοπάνελ κάθε φωνή αντίστασης στην κρατική αυθαιρεσία και εξαθλίωση. Αμέτρητα ψεύδη μετατρέπονται σε μεθοδευμένες αλήθειες, αμέτρητη λάσπη επιβάλλεται ως βεβαιότητα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο για το σύστημα από την κατοχή και τον έλεγχο των μηχανισμών προπαγάνδας. Ας θυμηθούμε τις πρόσφατες συλλήψεις συντροφισσών και συντρόφων στην επιχείρηση που έστησε η αντιτρομοκρατική στις 23 Σεπτέμβρη σε περιοχές της Αθήνας και οδήγησε στην προφυλάκιση του αγωνιστή Πολύκαρπου Γεωργιάδη, ενώ οι υπόλοιποι 2 σύντροφοι αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Από την πρώτη στιγμή η αστυνομία μιλάει μέσα από τα δελτία των ειδήσεων: στοχοποιούν την πολιτική οργάνωση Ταξική Αντεπίθεση ως δεξαμενή τρομοκρατών, μιλούν για εξάρθρωση της επαναστατικής οργάνωσης Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών, περιφέρουν τις εικόνες συλληφθέντων που κατηγορούνται για πλημμελήματα με τον τίτλο των τρομοκρατών, βαφτίζουν γιάφκες τα σπίτια συντρόφων, μέσα σε μια επιχείρηση που το θέαμα και η ουσία σε σχέση με τα ευρήματα συμπυκνώνονται στη φράση ουδέν ανευρέθει. Αποτέλεσμα είναι η προληπτική καταδίκη των συλληφθέντων μέσα από τα τρομοπάνελ των τηλεδικίων.

Απέναντι στην κοινωνία του θεάματος, υπερασπιζόμαστε τους αγώνες που δίνουν ουσία στη ζωή. Εκεί όπου δε φτάνουν οι σφαίρες των ένστολων δολοφόνων, τα μαχαίρια των φασιστών και των μαφιόζων που υπερασπίζονται τα αφεντικά τους, φτάνει το ψέμα των έμμισθων ρουφιάνων του συστήματος. Αυτό το ψέμα έχουμε συλλογική υποχρέωση να το τσακίσουμε μέχρι να λάμψει η αλήθεια.

Μπάτσοι ΤV Νεοναζί-Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Παρεμβάσεις σε 3 γραφεία νεοναζί δικηγόρων της Χρυσής Αυγής

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης είναι κάτι που σίγουρα αφήνει πίσω του κάποια συμπεράσματα σε σχέση με την εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και τον κοινοβουλευτισμό αλλά και το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα και τους αγώνες που δίνει τόσα χρόνια. Η έκταση που πήρε η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα κατά τη διάρκεια συμπλοκής με το τάγμα εφόδου της Νίκαιας ήταν η απαρχή για να οδηγηθεί η συμμορία του Μιχαλολιάκου στα δικαστήρια. Όμως η ακροδεξιά τρομοκρατία δε σταμάτησε. Άλλωστε η δολοφονία του Φύσσα είναι ένα στίγμα της χρόνιας δράσης των φασιστών με επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί συνδικαλιστών και αγωνιστών, πογκρόμ και δολοφονίες μεταναστών, συμμετοχή  σε παραστρατιωτικές αποστολές στα σύνορα και στο εξωτερικό, trafficking και προστασίες σε μαγαζιά της νύχτας και άλλα πόσα…

Η τιμωρία των φασιστών έρχεται πάντα μέσα από τον κόσμο του αγώνα, ούτε με δικαστήρια ούτε με φυλακές. Την ίδια στιγμή που οι φασίστες κλαίγονται για ακόμη μια μέρα στα πόδια των αφεντικών τους ζητώντας ανασταλτικές ποινές, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με μπογιές και τρικάκια σε 3 δικηγορικά γραφεία των νεοναζί δικηγόρων της Χρυσής Αυγής στη Θεσσαλονίκη Χασιώτη, Κουλογιάννη και Τζαρού. Και οι 3 χρυσαυγίτες είναι μέλη της Κίνησης Εθνικιστών Δικηγόρων που αποτελεί το επίσημο συνδικαλιστικό όργανο της Χρυσής Αυγής στο δικηγορικό σύλλογο με τον Χασιώτη μάλιστα ουκ ολίγες φορές να παρέχει το γραφείο του για χουντογλέντια μεταξύ φασιστών. Είναι αυτοί που εκπροσωπούν το νομικό σκέλος των εγκλημάτων που πραγματοποιεί η Χρυσή Αυγή, χτίζοντας την εικόνα του επιφανούς νόμιμου πολιτικού φορέα. Δεν περιμένουμε τίποτα από την αστική δικαιοσύνη. Δε θα γλιτώσετε από τα δικά μας χέρια.

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση σίγουρα δεν είναι κάτι που περνάει ως αδιάφορο. Και αυτό όχι γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στην αδέσμευτη αστική δικαιοσύνη. Το αντίθετο. Εδώ και 5,5 χρόνια η δίκη αφορά το μεθοδευμένο ξέπλυμα των φασιστών που παραμένουν ατιμώρητοι για τα εκατοντάδες εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Η πρόταση της εισαγγελέως περί έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων που να ανάγουν την ΧΑ σε εγκληματική οργάνωση πυροδότησε εκ νέου την κοινωνική δυσαρέσκεια και τον ξεσηκωμό απέναντι στις κρατικές και δικαστικές μεθοδεύσεις. Έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και με όρους που πολλές φορές άγγιζαν το θέαμα και όχι την ουσία, το κράτος και η δικαιοσύνη εκβιάστηκαν έτσι ώστε να καταδικάσουν της ΧΑ για τη δράση της. Όμως ο αγώνας δε σταματάει εδώ, όλα τώρα ξεκινάνε.

Η ουσία παραμένει ίδια και αμετάλλακτη. Οι ποινές που θα ακούσουν οι φασίστες θα ε΄ναι ένα θεσμικό χτύπημα στην πλάτη την ίδια στιγμή που η αγωνιζόμενη κοινωνική βάση όταν σέρνεται στα δικαστήρια συλλέγει δεκαετίες ακόμα και για ευτελή αδικήματα. Ακόμα και η ολιγωρία σε σχέση με τα ελαφρυντικά και τις αναστολές που δίνει χρόνο για να ανεβάσουν το δικό τους θέατρο ηρωισμού όταν οι μετανάστες καταδικάζονται με fast track διαδικασίες, αποδεικνύει πως η αστική δικαιοσύνη χαϊδεύει τους υπαλλήλους της.

Όμως τους φασίστες δε τους ξεπλένει μόνο η αστική δικαιοσύνη αλλά και η εμπιστοσύνη σε αυτή. Το οπλισμένο χέρι του συστήματος δε το νικάς θεσμικά, το πολεμάς τσακίζοντας το σύστημα που το γεννά και το θρέφει για τις ανάγκες τους. Και μαζί του τσακίζεις και τη συνθήκη που γεννά. Γιατί η η Χρυσή Αυγή δεν μπήκε στο κοινοβούλιο ως μια μικρή μειοψηφία αλλά ως εκπρόσωπος του κοινωνικού εκφασισμού. Και μπορεί προσωρινά να αναστέλλει τη δράση της όμως τη θέση της παίρνουν άλλα μορφώματα (από οργανωμένους σχηματισμούς όπως ο Ιερός Λόχος μέχρι ομάδες αγανακτισμένων κατοίκων που κυνηγάνε μετανάστες στα νησιά και στα σύνορα πλάι στους μπάτσους) που συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις ανάγκες του κράτους και του καπιταλισμού.

Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι μια ιστορική συνθήκη που αποτελεί καθαρά υπόθεση των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους δυνάστες τους. Είμαστε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ μας. Είμαστε εμείς που χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων όλης της Γης, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είμαστε εμείς που απλώνουμε το χέρι μας σε κάθε κατατρεγμένο τσακίζοντας όσους ευθύνονται για τα δεινά του, την ίδια στιγμή που αυτοί οραματίζονται καμένα κορμιά στη Μόρια και πνιγμένους στο Αιγαίο. Είμαστε εμείς που ονειρευόμαστε ένα κόσμο που να μας χωράει όλες, όποιο χρώμα και αν έχουμε, όποια γλώσσα και αν μιλάμε, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται φράχτες και κάγκελα, φυλακές και εξορίες. Γνωρίζουμε τους συμμάχους μας, πόσο μάλλον τον κοινό μας εχθρό και τον πολεμάμε κάθε μέρα.

Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί μονόδρομο για την υπεράσπιση της ελευθερίας των εκμεταλλευόμενων απέναντι στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους: από την καθημερινή πάλη με διαρκή παρέμβαση στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές ενάντια στον ολοένα αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας μέχρι την όξυνση της μαχητικής αντιπαράθεσης με πορείες, συγκρούσεις, περιπολίες και επιθέσεις στα οργανωμένα τάγματα εφόδου, που αποτελούν οπλισμένο χέρι του κράτους και των αφεντικών. Γιατί για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου οι άνθρωποι θα ζουν αρμονικά μεταξύ τους σεβόμενοι τη φύση, αδιαφορώντας για το φύλο, τη φυλή, τη γλώσσα και το χρώμα του καθενός, πρέπει πρώτα να ισοπεδώσουμε καθετί που μνημονεύει το μίσος και τον σκοταδισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Τίποτα δεν τελειώνει με την καταδίκη της ΧΑ-Ο μαχητικός αγώνας ενάντια στον φασισμό συνεχίζεται

Όλες και όλοι στους δρόμους…

Αντιφασιστική συγκέντρωση Κυριακή 18 Οκτώβρη, 17:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Παρέμβαση στα γραφεία του γερμανικού κολοσσού τουρισμού TUI-Defend Liebig34

Στις 9 Οκτώβρη-μέρα λήξης του τελεσίγραφου που εξέδωσαν οι δικαστικές αρχές του γερμανικού κράτους- πραγματοποιείται η εκκένωση της κατάληψης LIEBIG34. Από το προηγούμενο βραδύ συντρόφισσες καταληψίες βρισκόντουσαν μέσα στην κατάληψη αλλά και τους γύρω δρόμους για να υπερασπιστούν το απελευθερωμένο τους έδαφος από τα ένστολα σκουπίδια. Ακολούθησαν για ώρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και αλλεπάλληλες επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους κατά τις οποίες πραγματοποιήθηκαν δεκάδες προσαγωγές ενώ κάποιες μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Κατά τη διάρκεια της εκκένωσης πραγματοποιήθηκαν 13 προσαγωγές καταληψιών εκ των οποίων 2 μετατράπηκαν σε συλλήψεις με την κατηγορία της αντίστασης κατά τη σύλληψη.

Την Κυριακή 11 Οκτώβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στα γραφεία του γερμανικού κολοσσού ταξιδιών και τουρισμού TUI στη Θεσσαλονίκη, στέλνοντας ένα πρώτο μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που υπερασπίζονται τα απελευθερωμένα εδάφη λέγοντας πως η καταληψιακή αλληλεγγύη δε γνωρίζει σύνορα και μιλάει την ίδια γλώσσα-τη γλώσσα της αδιαλλαξίας και της αξιοπρέπειας. Η TUI είναι η μεγαλύτερη εταιρεία αναψυχής, ταξιδιών και τουρισμού στον κόσμο, ενώ διαθέτει και ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία, αεροπορικές εταιρείες, κρουαζιερόπλοια και καταστήματα λιανικής πώλησης. Ο όμιλος που καταγράφει ετήσιους τζίρους εκκατομυρίων διαθέτει έξι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες-τον μεγαλύτερο τουριστικό στόλο στην Ευρώπη-και εννέα ταξιδιωτικούς πράκτορες που εδρεύουν στην Ευρώπη. Στη χώρα μας κατέχει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της τουριστκής ανάπτυξης με βάση και τις τελευταίες συμφωνίες που υπέγραψε απο κοινού με το υπουργείο τουρισμού (το προηγούμενο έτος καταγράφηκαν πάνω από 3 εκ. τουριστικές επισκέψεις μέσω της TUI) ενώ αποτελεί κεντρικό στυλοβάτη του φασιστικού καθεστώτος Ερντογάν με τεράστιες επενδύσεις μέσα στο τουρκικό κράτος όπως το TUI’s Sensatori Barut Fethiye Resort και το Family Life Ephesus. Όσο το γερμανικό κράτος στοχοποιεί τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας καμιά ασφάλεια δεν θα προστατέψει τις γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Το κτήριο της Liebig34 για πρώτη φορά καταλήφθηκε το 1990, μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου. Αποτελεί safe place για γυναίκες και μέλη της LGBTQI κοινότητας καθώς είναι σημείο αναφοράς για το anarchoqueer κίνημα και τον αγώνα ενάντια στην πατριαρχική καπιταλιστική κοινωνία από το 1999. Στις 9/10 είχε εκδοθεί εντολή εκκένωσης από το γερμανικό κράτος. Οι καταληψίες όμως από την πρώτη στιγμή είχαν δηλώσει ότι δεν θα αποχωρήσουν και θα υπερασπιστούν την κατάληψη. Οι συντρόφισσες/οι μας δεν είναι μόνοι απέναντι στην καταστολή.

Η καταστολή των καταλήψεων στην Γερμανία δεν είναι κάτι καινούργιο. Μέσα στο 2020 έχει εκκενωθεί επίσης το αυτοργανωμένο μπαρ Syndikat, η κατάληψη Luwi71 στη Λειψία λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση του κτηρίου, ενώ η κατάληψη Rigaer94 ερευνήθηκε 2 φορές από την αστυνομία. Είναι απότοκο της προσπάθειας εξευγενισμού ολόκληρων περιοχών στο Βερολίνο στο πλαίσιο της μετατροπής του σε μια σύγχρονη καπιταλιστική μητρόπολη όπου όλα ξεπουλιούνται στο βωμό του κέρδους. Ήδη από το 2015 η περιοχή γύρω από την Rigaer Strasse έχει χαρακτηριστεί ως ζώνη κινδύνου υποβάλλοντας όσους είτε ζουν, είτε περνάνε από την περιοχή σε επαναλαμβανόμενους ελέγχους, ενώ ταυτόχρονα δεν λείπουν και περιστατικά επιθέσεων από πλευράς της αστυνομίας προς τον ίδιο κόσμο με στόχο να κάμψουν την δημόσια παρουσία του. Ταυτόχρονα, με αφετηρία τις μαζικές συγκρούσεις στο G20 στο Αμβούργο δεν είναι μόνο οι καταλήψεις που βρίσκονται στο στόχαστρο. Με μεγάλη συχνότητα τα μέλη της ομοσπονδιακής αστυνομίας της Γερμανία ανοίγουν δικογραφίες για δεκάδες συντρόφισσες/ους εισβάλοντας σε καταλήψεις, στέκια και σπίτια αγωνιστ(ρι)ών στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία με σκοπό την συλλογή στοιχείων εναντίον τους και την γενικευμένη τρομοκρατία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τελευταία κατασταλτική επιχείρηση της Europol, με τη συνδρομή των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών Ελλάδας και Γερμανίας: κατά τη διάρκεια ταυτόχρονων εισβολών σε σπίτια στο Βερολίνο και την Αθήνα, οι μπάτσοι προσήγαγαν γερμανούς συντρόφους και συντρόφισσες με βάση το άρθρο 129 του αντιτρομοκρατικού νόμου περί εγκληματικής οργάνωσης.

Το κατασταλτικό πλαίσιο που υπάρχει τα τελευταία 20 χρόνια στην Γερμανία αποτελεί το πρότυπο του δόγματος “ησυχία, τάξη και ασφάλεια” που επιχειρεί να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Δεν είναι ούτε τυχαίο ότι το νέο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο γερμανικό, ούτε οτι η ΕΛΑΣ έστειλε τους ενστόλους δολοφόνους για εκπαίδευση εκεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πλαίσιο του τελεσιγράφου ενάντια στις καταλήψεις τον προηγούμενο Δεκέμβρη, αποτέλεσε μια κακή αντιγραφή του γερμανικού μοντέλου εκκενώσεων.

Καμία εκκένωση ή απειλή δεν θα μείνει αναπάντητη. Δεν θα αφήσουμε σπιθαμή χώρου και καμία συντρόφισσα μόνη της απέναντι στην καταστολή και τις επιθέσεις κράτους και του κεφαλαίου. Οι καταλήψεις αποτελούν τον δικό μας χώρο όπου ελεύθερα και με όρους αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης ζούμε και αγωνιζόμαστε ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό και πατριαρχία. Και θα τους υπερασπιστούμε μέχρι τέλους…

ΑΠΟ ΤΗ TERRA ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ LIEBIG34

ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ

Αλληλεγγύη στις/ους συλληφθείσες/έντες από τα γεγονότα της εκκένωσης της Liebig34

Παρεμβάσεις σε σχολεία για τη στήριξη των μαθητικών καταλήψεων

Το σύστημα της διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος

Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούνται παρεμβάσεις με σπρέι, τρικάκια και αυτοκόλλητα σε σχολεία και γειτονιές του κέντρου, της Άνω Πόλης και των Συκεών ενάντια σην καταστολή των μαθητικών καταλήψεων και τις διώξεις των αγωνιζόμενων μαθητ(ρι)ών. Εδώ και βδομάδες οι αγώνες των μαθητ(ρι)ών βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο της καταστολής. Η αυτοδιάθεση των καταληψιών βρίσκει απέναντί της, σχολάρχες και εισαγγελείς, κρατιστές και μπάτσους αλλά και φασίστες υπό τον μανδύα των αγανακτισμένων γονιών. Από την πρώτη στιγμή δηλώσαμε ξεκάθαρα πως δε θα αφήσουμε κανέναν ούτε να πειραματιστεί με τις ζωές των μαθητ(ρι)ών εκθέτωντας τους στην πανδημία, ούτε να καταστείλει τους αγώνες τους γιατί πολύ απλά είναι δικές τους οι ζωές και θα τις κάνουν οι ίδιοι-ες ό,τι θέλουν. Είναι άραγε μεγαλύτερη η έκθεση των παιδιών στις σχολικές καταλήψεις ή μπροστά στην κρατική αδιαφορία. Και αφού το μόνο που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά είναι αίθουσες-κελιά, άγχη και υποταγή, αφήστε τα που ξέρουν να παίξουν και πάλι: πέτρα, μολύβι, λουκέτο, φωτιά.

Κάτω τα ξερά σας από τους/τις μαθητ(ρι)ές

Αλληλεγγύη σε όσους χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, συνελήφθησαν στην πανεκπαιδευτκή πορεία έξω από το υπουργείο παιδείας στις 9/10

Αντιφασιστική συγκέντρωση ενάντια στην εμφάνιση των σύγχρονων ταγμάτων ασφάλειας

Η Χ.Α. ΠΕΘΑΝΕ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

Στις 7/10/20, ως αποτέλεσμα της συσπείρωσης χιλιάδων ανθρώπων υπό το σύνθημα “ποτέ ξανα φασισμός” το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής καταδικάστηκε. Δεν αυταπατόμαστε πως η αστική δικαιοσύνη μπορεί να βάλει τέλος στον φασισμό. Το καπιταλιστικό σύστημα δε θέλει να συντρίψει τον φασισμό, γιατί τον χρειάζεται. Οι φασίστες είναι η πιο αντιδραστική εφεδρεία των αφεντικών και αποτελούν τον παρακρατικό βραχίονα για την καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τον φασισμό, τον θρέφει και, όταν τον χρειάζεται, τον αφήνει να θεριέψει.

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό, όμως, δεν περιορίζεται στη μάχη εναντίον της Χρυσής Αυγής. Συνεχίζεται με την πάλη ενάντια στις υπόλοιπες εθνικιστικές γκρούπες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση των μεταναστών, τις επιθέσεις στην queer κοινότητα, με τον αγώνα ενάντια στην επιχειρούμενη ροπή του κοινωνικού συνόλου προς τη συντήρηση και την αντίδραση. Στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις σχολές και στους δρόμους είναι καθήκον μας να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης στον φασισμό, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Με τον φασισμό θα ξεμπερδέψουμε οριστικά, όταν οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που τον γεννά και τον θρέφει.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αντιφασιστική συγκέντρωση Κυριακή 18 Οκτώβρη, 17:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Τα άδεια σπίτια μας ανήκουν…

Ένα σπίτι άδειο και νεκρό. Ένα ακόμα σπίτι ανάμεσα σε τόσα που ρημάζουν μέσα στις μητροπόλεις. Ένα σπίτι που στεγάζει την ανυπαρξία. Άδειο και κενό σαν τις ζωές των ανθρώπων γύρω μας. Και ξαφνικά το λουκέτο σπάει και η πόρτα ανοίγει. Και μαζί της ανοίγει και ένας καινούριος κόσμος. Ακόμη μια ανεξερεύνητη γη. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τη γλυκιά αυτή μελωδία από τη θραύση των λουκέτων.

Αυτές τις μέρες δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης ανοίγουν συντονισμένα άδεια κτήρια  και τους δίνουν έστω και για λίγα λεπτά ζωή, σπάζοντας τη σιωπή και την εγκατάλειψη, τον μαρασμό και την αδιαφορια. Οι καταλήψεις τόσο ως στεγαστική λύση χωρίς εξωστρεφή πολιτικά χαρακτηριστικά όσο και ως κέντρα αγώνα στις μέρες μας είναι κάτι δεδομένο. Είναι όμως μια συνθήκη που έχει κερδηθεί με πείσμα, συνέπεια και αδιαλλαξία όλα αυτά τα χρόνια που το κράτος έβαζε στο στόχαστρο την πρακτική αυτή. Γι’ αυτό και η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που διατηρούν ακόμη ισχυρό καταληψιακό κίνημα. Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ατομική κ συλλογική απελευθέρωση.Γι αυτό και σήμερα αποτελεί αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής.

Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο κανόνες και συμβάσεις, εκεί όπου τα θέλω πνίγονται στα πρέπει, οι καταλήψεις έρχονται να απαλλοτριώσουν τον κλεμμένο χώρο και χρόνο. Έρχονται να δώσουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε όλα όσα φαντάζουν αδύνατα. Οι καταλήψεις δεν είναι ο αυτοσκοπός, είναι η ευκαιρία. Η ευκαιρία να στεγάσεις ότι πιο κρυφό έχεις. Εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, χωρίς τα κυρίαρχα πρότυπα και την αλλοτρίωση. Χωρίς την εξουσιαστική επιβολή και τις επιτελέσεις της.

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι η έμπρακτη δυνατότητα του καθενός από εμάς να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διαμορφώσει την προσωπικότητά του, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία.
Δημιουργούμε χώρους όπου συλλογικοποιούμε τόσο τις ανάγκες μας όσο και τις επιθυμίες μας αμφισβητώντας στην πράξη την ιδιότητα της ιδιοκτησίας. Μέσα στη καπιταλιστική συνθήκη, όλα είναι κλεμμένα και όλα μας ανήκουν. Μαθαίνουμε να ζούμε μέσα σε κοινότητες μακριά και απέναντι στο αδιέξοδο της εξατομίκευσης. Βρίσκουμε συλλογικές λύσεις στα υπαρκτά ατομικά προβλήματα ενώ αμφισβητούμε στην πράξη τα επίπλαστα αδιέξοδα που τεχνηέντως δημιουργεί ο καπιταλισμός για να εισάγει υποσυνείδητα εξαρτήσεις.

Μας δίνεται η δυνατότητα να αποτυπώσουμε τη δημιουργικότητά μας και να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας χωρίς αυτές να φιλτράρονται μέσα από το πρίσμα της κερδοσκοπικής αξιοποίησης και των καινοτόμων δυνατοτήτων που μπορεί να γεννήσουν. Το κίνητρο είναι αποκλειστικά και μόνο η εκπλήρωση της επιθυμίας και όχι η κριτική επεξεργασία των δυνατοτήτων και η χρησιμότητα που εμπεριέχει.
Οργανώνουμε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας από την κάλυψη των βασικών αναγκών μέχρι την διασκέδαση με βάση πολιτικά κριτήρια και όχι κριτήρια μαζικής αποχαύνωσης. Με βάση την οριζοντιότητα και την αυτοοργάνωση πολεμάμε στην πράξη κάθε μορφή ιεραρχίας. Οι καταλήψεις δεν είναι η χαβούζα μέσα στην οποία χωράνε όλοι. Εξουσιαστικές συμπεριφορές και επιτελέσεις, ματσο κουλτούρα και σεξιστικές λογικές, είναι εχθρικές και ως τέτοιες οφείλουν να αντιμετωπίζονται. Η προσπάθεια να οικοδομήσουμε ένα νέο κόσμο ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης απαιτεί αδιάλλακτη θέση και έμπρακτη άρνηση κάθε συμπεριφορικού καρκινώματος που κυοφορείται μέσα στη μικροαστική κουλτούρα που αντιπαλεύουμε.

Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που έχει κάνει ο καθένας από εμάς και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτό και οφείλουν να ξεπερνούν το ρόλο της νησίδας ελευθερίας και να αποτελούν ορμητήριο ενάντια στο υπάρχον. Και η υπεράσπισή τους δεν είναι κάτι άλλο από την υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, για την Επανάσταση και την Αναρχία.

Η χρησιμότητα των καταλήψεων ως επαναστατικής συνθήκης αυτοοργάνωσης της δράσης μας κρύβεται στην παρακάτω ερώτηση: μπορεί να φανταστεί κάποιος σήμερα πως θα ήταν τα επαναστατικά κινήματα αν δεν υπήρχε καταληψιακή κίνηση. Πόσο δύσκολο είναι να κινείσαι μέσα σε ένα χώρο χωρίς σημεία αναφοράς, χωρίς τη δυνατότητα να έρθεις σε άμεση επαφή με συντρόφους. Πόσο δύσκολο θα ήταν να οργανωθούν οι νευραλγικές διαδικασίες του κινήματος: συνελεύσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις. Ακόμα και η κουλτούρα της συλλογικοποίησης από τη πολιτική δράση μέχρι τη διαβίωση θα ήταν κάτι που με δυσκολία θα ήταν εφικτό.
Οι καταλήψεις είναι η ευκαιρία, είναι η αρχή. Είναι η δυνατότητα να στεγάσουμε την εικόνα του νέου κόσμου που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε. Είναι η απόδειξη πως μέσα στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης υπάρχει λύση για το ξεπέρασμά της. Λύση ριζική που τίθεται απέναντι στους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Αν όμως οι καταλήψεις δεν είναι ορμητήριο σύγκρουσης με τον κόσμο του καπιταλισμού δεν απέχουν καθόλου από αυτόν. Αν ο καθένας βολευτεί στην ασφάλεια και τον εγωκεντρισμό του εναλλακτικού τρόπου ζωής μέσα στη συνθήκη της κρατικής και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και δεν κοινωνικοποιήσει την ανατρεπτική δράση ενάντια στο υπάρχον τότε ή αφομοιώνεται ή βρίσκεται ασυνείδητα σε καθεστώς πλήρους ελέγχου καθώς εγκλωβίζει την επαναστατικότητά του σε 4 τοίχους.

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια μας, είναι οι ζωές μας ολόκληρες. Και όταν οι ζωές μας βρίσκονται σε ομηρία γινόμαστε πιο οργισμένοι από ποτέ. Γιατί κανένας δεν μπορεί να σταματήσει τη δίψα για ελευθερία. Κανένας δεν μπορεί να μας τελειώσει έτσι απλά. Ένα πλήθος ένστολων γελασμένων δούλων πλανιέται γύρω μας. Στέκει απέναντι μας και γελάει με μίσος. Ώ γελοίοι υπήκοοι, τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ο χειρότερός σας εφιάλτης.

Η Terra θα μείνει κατάληψη για πάντα-Ούτε βήμα πίσω

Εκδήλωση για τις καταστροφικές επιπτώσεις της βιομηχανικής ανάπτυξης

Μια εκδήλωση με τη συμμετοχή κοινοτήτων αγώνα στα πλαίσια της διεξαγωγής της 2ης πανελλαδικής συνάντησης για την ενέργεια που θα πραγματοποιηθεί (μέσω τηλεδιάσκεψης) στις 17-18 Οκτώβρη

 

Υδροηλεκτρικά φράγματα

Ορειβατικός Σύλλογος Περιηγητών Γουμένισσας

Σταγιάτες Πηλίου: Αγώνας για την υπεράσπιση του νερού

Ανεξάρτητη Πηλιορείτικη Ομάδα Δράσης

ΕΛ.ΠΕ.: Εστία ρύπανσης στη δυτική Θεσσαλονίκη

Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛ.ΠΕ.

Εξόρυξη χρυσού/χαλκού στη Χαλκιδική

Επιτροπή Αγώνα Μ. Παναγίας

Αγωγοί μεταφοράς ενέργειας

Συνέλευση Γη & Ελευθερία Σερρών

Ενεργειακή ανάπτυξη και πολεμική προετοιμασία

κάταληψη Terra Incognita

Β.Φ.Λ.: Η πανδημία της Καβάλας

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

 

Σάββατο 10 Οκτώβρη από τις 14:00 στο Ε.Κ.Θ.

  • Η εκδήλωση θα αναμεταδοθεί ζωντανά από το Ελεύθερο Κοινωνικό Ραδιόφωνο 1431am (143am.org)
  • Θα τηρηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας

 

Η επενδυτική πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα της ενεργειακής ανάπτυξης συνεχίζει να αποτελεί κεντρικό διακύβευμα ύψιστης εθνικής σημασίας κατά τα λεγόμενα του ίδιου του πολιτικού προσωπικού, των ντόπιων και ξένων επενδυτών αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών που καθορίζουν την ενιαία στρατηγική της ΕΕ σε θέματα ανάπτυξης και ενέργειας. Ο δρόμος για την ένταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας, για την αποψίλωση κάθε κορυφογραμμής προς εγκατάσταση ΑΠΕ, για την αποστράγγιση κάθε πηγής από την δημιουργία υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων, για την εξόρυξη όλου του θαλλάσιου ορίζοντα για υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο,  ανοίγει και οδηγεί τις ζωές μας προς την απόλυτη δυστοπία. Ο αγώνας ενάντια στις ενεργειακές επενδύσεις και τους πολέμους που γεννούν, παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ. Να μπλοκάρουμε στην πράξη την επενδυτική πολιτική του ελληνικού κράτους. Να υπερασπιστούμε τις ζωές μας, τη γη και την ελευθερία μας, στηρίζοντας τους τοπικούς αγώνες ενάντια στην πράσινη ανάπτυξη. Από τις Σταγιάτες και τον Βόλο μέχρι τη Νάξο και από την Κρήτη μέχρι την Χαλκιδική, την Ξάνθη και τη Σαμοθράκη έχουμε το δίκιο και θα νικήσουμε.

Δικτύωση Κινημάτων για Γη & Ελευθερία

Μήνυμα αλληλεγγύης από το Αυτόνομο Εργοστάσιο Rog στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας

Το Αυτόνομο Εργοστάσιο Rog σαν κατάληψη αλλά και κοινότητα την οποία δημιουργήσαμε μέσα από τα τείχη, καταλαβαίνει πολύ καλά την σημασία του να αντιστέκεσαι στις αρχές προς τη διατήρηση ενός κατειλημμένου χώρου για την κατασκευή αυτοοργανωμένων δομών αυτοεκπαίδευσης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας χωρίς κανένα αποκλεισμό και διάκριση σε ένα τοπικό πλαίσιο.

Ως εκ τούτου, είμαστε σαφώς αλληλέγγυοι με όλα τα συντρόφια σε όλο το κόσμοπου αγωνίζονται να κάνουν το ίδιο, διότι κατανοούμε τους μικρούς απελευθερωμένους χώρους ως ένα απαραίτητο εργαλείο στον αγώνα μας για την ελευθερία. Γι’αυτό το λόγο λοιπόν, θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα δύναμης στα συντρόφια μας της Terra Incognita και της Rosa Nera. Απελευθερώστε τους χώρους σας και πάλι!

Παρεμβάσεις στις 2 Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ενάντια στην καταστολή των μαθητικών αγώνων

Λουκέτο και φωτιά στα σχολικά κελιά-Αλληλεγγύη στους καταληψίες

Αυτό που κανένας από εμάς δεν είναι πολλές φορές διατεθημένος να κάνει απέναντι στην κοινωνική κρίση που γεννά η πανδημική περίοδος, το κάνουν τις τελευταίες μέρες οι μαθητ(ρι)ές καταλαμβάνοντας εκατοντάδες σχολεία της χώρας. Αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μας διδάσκουν όλες και όλους πως η μόνη λύση απέναντι στην κρατική ανεπάρκεια και τους αποκλεισμούς, προέρχεται από τις δυνάμεις της ίδιας της κοινωνικής βάσης. Το κράτος παίζει με τις ζωές όλων μας, αφού βάζει από την πρώτη στιγμή ως άμεση προτεραιότητα την κίνηση του κεφαλαίου και τα κέρδη των αφεντικών. Δισεκατομμύρια δαπανούνται σε πολεμικούς εξοπλισμούς, ρυθμίσεις και ευεργετικά νομοσχέδια για τα αφεντικά ενώ 7 μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας κανένα μέτρο προστασίας για τους μαθητές, καμία πρόσληψη εργαζομένων στον τομέα της καθαριότητας, κανένα σχέδιο αντιμετώπισης της πιο προβλέψιμης συνθήκης δεν έχει εφαρμοστεί ουσιαστικά.

Το βράδυ της Πέμπτης 1 Οκτώβρη-μέρας πανελλαδικών μαθητικών κινητοποιήσεων, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με μπογιές και τρικάκια στα 2 γραφεία των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ανατολικής και δυτικής Θεσ/νίκης. Δε θα αφήσουμε κανέναν ούτε να πειραματιστεί με τις ζωές των μαθητ(ρι)ών εκθέτωντας τους στην πανδημία, ούτε να καταστείλει τους αγώνες τους όχι μόνο για δίκαια αιτήματα αλλά γιατί πολύ απλά είναι δικές τους οι ζωές και θα τις κάνουν οι ίδιοι-ες θέλουν. Άλλωστε ποιος από εμάς δεν χάρηκε στην παιδική του ηλικία όταν δεν έπρεπε να πάει σχολείο, για οποιονδήποτε λόγο. Όταν άκουγε πως σήμερα θα πάμε εκδρομή ή πως θα σχολάσουμε πιο νωρίς επειδή η καθηγήτρια είναι άρρωστη. Ποιός δεν χάρηκε όταν άκουσε στις ειδήσεις πως “… αύριο λόγω του χιονιού τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά ” και έτρεξε να παίξει. Ποιός δεν έτρεξε πρώτος να κάνει κατάληψη για να χάσει μάθημα λέγοντας πως “… η τυρόπιτα είναι στρόγγυλη και δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε κυρία”. Ποιός δεν λάτρεψε τις κοπάνες, τον κάθε λόγο να χάσει μάθημα, τα πειράγματα, τις φάρσες στους καθηγητές ακόμα και τις ωριαίες και μη αποβολές σαν τιμωρία. Ποιος άλλος; Ο φασίστας συμμαθητής μας, εκείνος που για να πάρει καλό βαθμό μας ρουφιάνευε στους καθηγητές, αυτός που μετέπειτα πήγε και έγινε μπάτσος.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για δυο ασύμβατες έννοιες μεταξύ τους που μέσα στο μυαλό μας έχουν ταυτιστεί σαν όμοιες-την θεσμική εκπαίδευση και την παιδεία. Η κυρίαρχη εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια του κράτους, μέσα από το θεσμό του σχολείου, να δημιουργήσει τον τέλειο υπήκοο. Το σχολείο έχει δομηθεί με τόσο μελετημένο τρόπο ώστε να διαμορφώσει τη συνείδηση ενός παιδιού καθ’ εικόνα και ομοίωση του τέλειου ευυπόληπτου έλληνα πολίτη. Κάθε ερέθισμα, κάθε βίωμα ακόμα και έξω από την διδακτική ώρα, δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια καταστολής της ελεύθερης σκέψης και της κριτικής ικανότητας του παιδιού.  Το σχολείο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εικόνα από το μέλλον που υπόσχεται το κράτος και ο καπιταλισμός.

Με λίγη θέληση και σκέψη θα δούμε εν τέλει πως στο σχολείο δε διδάσκονται τόσο τα μαθήματα όσο τα βιώματα.

Ανταγωνισμός

Οι βαθμοί, οι έπαινοι, οι εξετάσεις, ο θεσμός του καλύτερου μαθητή ως απουσιολόγου, το άγχος, όλα αυτά δημιουργούν μια συνθήκη ανταγωνισμού που δε στοχεύει στην εξελικτική διαδικασίας της μάθησης. Το παιδί προετοιμάζεται για την αυριανή μέρα όπου πρέπει να είναι ανταγωνιστικό και παραγωγικό μέσα στην καπιταλιστική εργασία. Θα πρέπει να πατήσει επί πτωμάτων, πάση θυσία για την οικονομική και κοινωνική του ανέλιξη.

Ιεραρχία και υποταγή

Η παραδοχή πως ο δάσκαλος είναι η αυθεντία και όλοι μαθαίνουμε από αυτόν είναι το σκαλοπάτι για την μάθηση της υποταγής. Ο αυριανός έντιμος πολίτης θα έχει τυφλή υποταγή στους ανωτέρους του χωρίς να επεξεργάζεται και να κρίνει τις πληροφορίες που δέχεται. Τυφλή υποταγή στους ανωτέρους μας λοιπόν: στο αφεντικό, στους μπάτσους που επιβάλλουν την τάξη και την ασφάλεια του κράτους, στα λαμόγια που κυβερνούν τις ζωές μας.

Ρατσισμός και διακρίσεις

Εδώ είναι ίσως και η μεγαλύτερη κουβέντα. Η προσευχή, οι παρελάσεις, ο εκκλησιασμός είναι εικόνες ενός σκοτεινού παρελθόντος, που υπόσχονται ένα ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον βασισμένο στο ρητό της χούντας «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Η ελλάδα είναι η μόνη χώρα, μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, που έχει διατηρήσει τη ναζιστική συνήθεια των μαθητικών παρελάσεων, την ίδια στιγμή που εντείνεται η εξοικίωση με τον μιλιταρισμό μέσα από τη συζήτηση για υποχρεωτκή στράτευση στα 18. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη θα διακριθούν οι καλοί και ικανοί μέσα από τους κοινωνικά άχρηστους. Ο καλύτερος μαθητής θα πάρει τη σημαία αρκεί να μην είναι μετανάστης, ο ψηλός θα πάει μπροστά, όλοι θα γυρίσουν το κεφάλι τους να τιμήσουν τους επιφανείς καλεσμένους στην εξέδρα και με στρατιωτικό βήμα θα τιμήσουν τα εγκλήματα του πολέμου που δε διδάχθηκαν ποτέ.

Από το μίσος για τον μετανάστη και την άρνηση να δεχτούμε μετανάστ(ρι)ες στις τάξεις μας μέχρι το καθημερινό bulling για τον χοντρό συμμαθητή, την άσχημη, τον φλώρο, την τσούλα συμμαθήτρια, το σχολείο διδάσκει το ρατσισμό και την ξενοφοβία, την αποδοχή της κοινωνίας διακρίσεων, την πατριαρχεία και τον σεξισμό.

Όσο το σχολείο δε νοιάζεται για σένα, εσύ γιατί να νοιαστείς γι’ αυτό;

Απέναντι στην θεσμική εκπαίδευση όμως στέκεται η παιδεία. Η δημιουργία μιας συνθήκης που δε θα βασίζεται στο άγχος αλλά στη θέληση. Εκεί όπου στόχος δεν είναι να διδαχθούμε αλλά να μάθουμε. Δε θέλουμε περισσότερα λεφτά για την παιδεία. Θέλουμε μια διαδικασία όπου ο καθένας μας ταυτόχρονα να δίνει και να παίρνει. Μια διαδικασία που οξύνει την κριτική σκέψη και την ικανότητα του καθενός να επιλέξει αυτό που πραγματικά θέλει και τον ενδιαφέρει και όχι αυτό που καθορίζει το κράτος ως κοινωνικά σωστό και αναγκαίο.

Η παιδεία καθρεφτίζει την κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε, όπως και η κοινωνία στην οποία ζούμε καθρεφτίζει την ανύπαρκτη παιδεία των μελών της. Αγωνιζόμαστε για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης. Χωρίς διακρίσεις και προνόμια, χωρίς ηγέτες και ηγεμονευόμενους. Μια κοινωνία που βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες του καθενός και αλληλέγγυα αγωνίζεται για την κάλυψή τους. Μια κοινωνία αυτοδιάθεσης που λειτουργεί με την οριζόντια συμμετοχή όλων μας.

Σε σχολεία και σχολές, χώρους εργασίας και όλες τις γειτονιές παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

Όσο η εκπαιδευτική διαδικασία εκπορεύεται από το κράτος, υπηρετεί τις ανάγκες του. Να οργανώσουμε την δική μας αντιεκπαιδευτική διαδικασία μέσα από αυτοοργανωμένα μαθήματα, κύκλους αυτομόρφωσης, δομές παιδείας οργανωμένες από τη βάση για τις ανάγκες της βάσης, σπάζοντας την αυθεντία του δασκάλου. Χωρίς λογοκρισία στην πληροφόρηση, χωρίς όρια στην μόρφωση, χωρίς αξιολογήσεις στην ικανότητα και την απόδοση.

Δεν θέλουμε επιστήμονες, μεγαλογιατρούς, εργολάβους και καταξιωμένους καριερίστες σε μια ζωή γεμάτη συμβάσεις και πρέπει. Θέλουμε σκεπτόμενους ανθρώπους σε μια ασυμβίβαστη ζωή γεμάτη θέλω. Μέχρι τότε όμως συνεχίζουμε με καταλήψεις και κοπάνες, γιατί είναι προτιμότερες οι απουσίες σε μια σχολική χρονιά, παρά μια ολόκληρη ζωή γεμάτη με απουσίες.

Μήνυμα αλληλεγγύης στον κόσμο του αγώνα μέσα από την κατάληψη Δέλτα

Terra κατάληψη για πάντα

Μήνας διεθνούς αλληλεγγύης

Το ημερολόγιο της ανυπακοής είναι γεμάτο από χιλιάδες κατειλημμένες στιγμές. Ελεύθερες ανάσες μέσα σε τσιμεντένια κλουβιά που άλλοτε ρημάζαν. Όμως είμαστε εδώ εκατοντάδες οργισμένες μειοψηφίες, για να δώσουμε πνοή σε ότι στέκει γερασμένο μέσα στη μητρόπολη. Οι πόρτες ανοίγουν και ξαφνικά φωνές σπάνε τη σιωπή. Ο χρόνος και ο χώρος μας ανήκει. Και ξεκινάνε τα όνειρα και τα σχέδια για το μέλλον. Εδώ παίρνουν σάρκα και οστά οι στρατηγικές μας. Εδώ τα λόγια συναντάν τις πράξεις.

Και ξαφνικά στρατός. Εκατοντάδες κράνη παρελαύνουν πάνω στα σώματά μας. Χημικά, βία, συλλήψεις. Οι πόρτες κλείνουν και στη θέση τους πάλι μπετά. Πόσο γελασμένοι! Ποιός μπορεί να σφραγίσει τόσα όνειρα μέσα στο μπετό.

Τα πρώτα βήματα του Οκτώβρη μας βρίσκουν να βαδίζουμε σε γνώριμα εδάφη. Μέσα από την κατάληψη Δέλτα κλέβουμε λίγες ακόμα κατειλημμένες στιγμές από τους ένστολους δολοφόνους στέλνοντας την αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που υπερασπίζονται τις δομές και τις επιλογές αγώνα, στην κατάληψη Gare, τη Βανκούβερ, την Κουβέλου, σε όλη την κατειλημμένη κοινότητα Κουκακίου, τη Δερβενίων, τη Rosa, τη Φιλολάου μέχρι τη Rigaer94 και τη Liebig34 στις γερμανικές μητροπόλεις. Όσα χρόνια και άν περάσουν, τα άδεια κτίρια θα ζωντανεύουν μόνο στα δικά μας χέρια.

Τίποτα δεν τελείωσε-Τίποτα δε μας σταματά

Ούτε βήμα πίσω