Ανταποκρινόμενοι στην πρωτοβουλία των συντροφισσών και συντρόφων για την οργάνωση ενός Διεθνούς 3μέρου αλληλεγγύης στους απανταχού φυλακισμένους, δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι από την πόλη της Θεσσαλονίκης συμμετείχαν και συνδιοργάνωσαν πλήθος δράσεων ενάντια στο καθεστώς του εγκλεισμού και την στέρησης της ελευθερίας.

Την Παρασκεύη 29 Μάη στα αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα 1431am και Radio Revolt πραγματοποιήθηκε εκπομπή με τη συμμετοχή του αιχμάλωτου συντρόφου Γιάννη Δημητράκη.

Το Σάββατο 30 Μάη δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι συμμετείχαν στην μηχανοκίνητη πορεία που κατευθύνθηκε προς τις φυλακές Διαβατών όπου κρατείται ο αγωνιστής του Λαϊκού Μετώπου Şadi Naci Özpolat. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αιχμάλωτο σύντροφο ο οποίος κατήγγειλε το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνει ο ίδιος αλλά και οι υπόλοιποι σύντροφοί του. Στην επιστροφή η μηχανοκίνητη πορεία κατευθύνθηκε προς τα κρατητήρια της Γ.Α.Δ.Θ. όπου κρατούνταν προσωρινά οι 2 συλληφθέντες της 27^ης Μάη. Το απόγευμα του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση σχετικά με την Καταστολή, τον Εγκλεισμό και τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη στην κατάληψη Terra Incognita. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης τοποθετήθηκαν σύντροφοι από την Ιταλία σε σχέση με τις συνθήκες ομηρίας του Ιταλικού κράτους, Τούρκοι αγωνιστές του Λαϊκού Μετώπου αλλά και εκπρόσωπος του νομικού γραφείου του Λαού σε σχέση με τις εν εξελίξει απεργίες πείνας των Τούρκων αγωνιστών αλλά και ο αιχμάλωτος Ιρανός σύντροφος και μέλος τουYPG Hoshmand Alipour για το καθεστώς ομηρίας και την θανατική του καταδίκη. Οι δράσεις αποτέλεσαν ταυτόχρονα και κομμάτι των κινήσεων εν όψει της εβδομάδας αλληλεγγύης στους Τούρκους απεργούς πείνας μέχρι θανάτου. 

Εισήγηση της κατάληψης Terra Incognita στην εκδήλωση

Την Κυριακή 31 Μάη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο καμπ του Βαγιοχωριου έξω από τη Θεσσαλονίκη. Κατα τη διάρκεια της παρέμβασης ενημερωθήκαμε από τους/τις μεταναστ(ρι)ες για τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν και αφορούν τόσο την ελλειπή υγειονομική τους κάλυψη (χαρακτηριστικό είναι ότι λόγω του ότι δε διαθέτουν ΑΜΚΑ, ο εμβολιασμός ενός παιδιού από τους γονείς του απαιτεί να διαθέτει ο γονέας 135€) όσο και τα εμπόδια της διαδικασίες απόκτησης ασύλου (τα περιοριστικά μέτρα λόγω Covid-19 ήρθαν να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα με αποτέλεσμα να αναμένουν πολλοί ακόμα και μετά από μήνες ραντεβού για συνέντευξη στην επιτροπή ασύλου). Η παρέμβαση αυτή αποτέλεσε ακόμα μια απόπειρα περαιτέρω σύνδεσης μας με τους/τις  μετανάστ(ρι)ες σε μια απόπειρα να σπάσουμε την αορατότητα και την απομονωσή τους.

Αυτές οι μέρες αλλά και κάθε αντίστοιχη πρωτοβουλία είναι μια ευκαιρία να ενώνουμε τις φωνές μας με φυλακισμένους αγωνιστές σε κάθε γωνιά της Γης, μηδενίζοντας τις αποστάσεις και τα τείχη αιχμαλωσίας. Στέλνουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη σε κάθε εξεγερμένο κρατούμενο, σε κάθε αιχμάλωτο πολέμου. Κάθε αιχμαλωσία και κάθε απώλεια στο πεδίο του αγώνα είναι για μας αιτία και αφορμή να συνεχίσουμε τον επαναστατικό πόλεμο. Για το γκρέμισμα της κάθε φυλακής. Για μια ελεύθερη κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης.

Συνέντευξη του αιχμάλωτου Ιρανού συντρόφου-μέλους του YPG Hoshmand Alipour, με αφορμή την εκδήλωση της συλλογικότητας για το 3μερο Διεθνούς αλληλεγγύης στους απανταχού φυλακισμένους

*

Χαιρετισμός του Νομικού Γραφείου του Λαού:

Χαιρετίζουμε τους φίλους και τους συντρόφους μας,

Πρώτα απ ‘όλα, χαιρετίζουμε αυτήν την εκδήλωση που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της ημέρας αλληλεγγύης προς τους πολιτικούς κρατουμένους, με όλη την αγάπη και το σεβασμό μας.

Αναμφίβολα, αυτό το γεγονός αποτελεί απαίτηση και συγκεκριμένη έκφραση της ανάγκης και του πνεύματος της διεθνούς αλληλεγγύης μεταξύ των λαών. Επειδή η πολιτική αιχμαλωσία είναι αποτέλεσμα αγώνα ενάντια στη φασιστική διακυβέρνηση, παντού από τις κυρίαρχες δυνάμεις, ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε όλο τον κόσμο. Εκείνοι που φυλακίζονται σε αυτόν τον αγώνα, όπου κι αν βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, όποια γλώσσα και αν μιλούν, η πατρίδα τους είναι o κόσμος και η μητρική τους γλώσσα είναι o διεθνισμός.

Αυτή η κατάσταση απαιτεί από εμάς, ως αντιιμπεριαλιστές και αντιφασιστές, να δείξουμε αλληλεγγύη και να αγωνιστούμε για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που φυλακίζονται σε αυτόν τον αγώνα. Αυτός ο αγώνας είναι απαίτηση του διεθνισμού, του πνεύματος της διεθνούς αλληλεγγύης. Με άλλα λόγια, η διεθνής αλληλεγγύη δεν είναι επιλογή για εμάς, είναι φυσικό αποτέλεσμα του να είσαι αντιιμπεριαλιστής/αντιιμπεριαλίστρια, αντιφασίστρια/αντιφασίστας, είναι επιτακτική ανάγκη. Επειδή ο διεθνισμός είναι το πιο ισχυρό όπλο των λαών.

Είμαστε οι σύντροφοι/συντρόφισσες του διεθνούς επαναστάτη Τσε Γκεβάρα που είπε «Οπουδήποτε στον κόσμο, αμφιβάλλω για την ανθρωπότητα εκείνων που δεν νιώθουν το χαστούκι στο πρόσωπο κάποιου άλλου ». Οπουδήποτε στον κόσμο, η θέση μας είναι δίπλα σε ανθρώπους που διώκονται από τον κυρίαρχο. Παλεύουμε μαζί τους και γι ‘αυτούς/αυτές. Σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που διώκονται, βασανίζονται, δολοφονούνται, φυλακίζονται. Επίσης, υπάρχουν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι/κρατούμενες σε όλο τον κόσμο που φυλακίζονται επειδή αντιστέκονται στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και την αδικία του κυρίαρχου. Όλοι αυτοί είναι οι σύντροφοί/συντρόφισσές μας. Το πεπρωμένο και οι εχθροί μας είναι οι ίδιοι. Οι επαναστάτ(ρι)ες καλλιτέχνες Helin Bölek και İbrahim Gökçek, μέλη του Grup Yorum, που αντιστάθηκαν για να μπορούν να τραγουδούν τα τραγούδια τους ελεύθερα και ελεύθερα να κάνουν την τέχνη του λαού, και ο επαναστάτης φυλακισμένος Mustafa Koçak, ο οποίος αντιστάθηκε για το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, ήταν μάρτυρες σε αυτόν τον αγώνα. Σήμερα, τέσσερις ακόμη επαναστάτες κρατούμενοι συνεχίζουν αυτόν τον αγώνα. Ο Ebru Timtik, ένας από τους δικηγόρους του γραφείου μας, βρίσκεται σε απεργία πείνας για 142 ημέρες και ο Aytaç Ünsal είναι για 118 ημέρες, για το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη. Άλλοι επαναστάτες κρατούμενοι οι Didem Akman και Özgür Karakaya βρίσκονται σε απεργία πείνας για 102 ημέρες. Τώρα είναι η ώρα να αναπτύξουμε τη διεθνή αλληλεγγύη και να αγωνιστούμε μαζί. Αντιστέκονται όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για όλους μας. Τα αιτήματά τους είναι ίδια με όλα τα δικά μας. Ας δείξουμε αλληλεγγύη σε αυτούς και να τους αφήσουμε να ζήσουν μαζί με τον αγώνα και την αλληλεγγύη μας!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ. ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ!

 ΝΟΜΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ / ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟ

G-Ένας σύντροφος που πέρασε από τις κρατικές φυλακές

Πριν από λίγες ημέρες, ενημερώθηκα για τη συγκεκριμένη εκδήλωση και για το ενδιαφέρον να
υπάρξει και μια δικιά μας συμμετοχή και συμβολή στη συζήτηση ως προς την κατάσταση που
επικρατεί στις φυλακές και τις εξεγέρσεις που ξέσπασαν. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να πω κάτι
σχετικά με αυτά.

Να πω εδώ ότι αυτό που ακολουθεί είναι η δική μου οπτική για τα πράγματα,
βασισμένη στη δική μου προσωπική εμπειρία, ενώ επίσης δεν εξαντλεί όλα τα γεγονότα ούτε είναι μία καθολική ανάλυση, αλλά περισσότερο μερική. Εγώ συγκεκριμένα, πέρασα ενάμιση χρόνο μέσα σε δικαστική φυλακή της κεντρικής Ιταλίας. Αυτό που με ενδιαφέρει να περιγράψω είναι η κατάσταση που βιώναμε σε πολλές φυλακές τις Ιταλίας πριν από τον Κοβιντ-19, καθώς εκτιμώ ότι είναι σημαντικό έτσι ώστε να γίνουν κατανοητές οι εξεγέρσεις που υπήρξαν. Δε θα μιλήσω για τις ίδιες τις εξεγέρεσεις, διότι όταν συνέβησαν εγώ βρισκόμουν ήδη σε κατ’οίκον περιορισμό και δεν έχω άμεση πληροφόρηση παρά μόνο μέσω ακουσμάτων και διηγήσεων.

Γενικά, στην Ιταλία οι φυλακές χωρίζονται σε δύο μεγάλες ζώνες , τις δικαστικές όπου σύμφωνα με ένα γενικό κανόνα βρίσκονται οι κρατούμενοι που αναμένουν κάποια δικαστική απόφαση και οι ποινικές, όπου βρίσκονται τα άτομα που ήδη έχουν καταδικαστεί. Υπάρχουν πολλές διαφορές
ανάμεσα στις διάφορες φυλακές ανά την επικράτεια, από το Νότο ως το Βορά, περισσότερο ως
προς τον πληθυσμό των κρατουμένων παρά ως προς τις ίδιες τις εγκαταστάσεις. Στην βορειο-
κεντρική ιταλία η πλειοψηφία των κρατουμένων απαρτίζεται από μετανάστες (κυρίως από
Μαρόκο, Τυνησία, Αλβανία, Ρουμανία, Νιγηρία και την υποσαχάρια Αφρική), οι οποίοι σε
ορισμένες περιπτώσεις αποτελούν περισσότερο από το 70% των κρατουμένων, ενώ στη νότιο-
κεντρική Ιταλία, Ιταλοί και μετανάστες είναι στα ίδια νούμερα, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις
όπου η μεγάλη πλειοψηφία των κρατουμένων αποτελείται από Ιταλούς. Όσο κι αν αυτό μπορεί να φαίνεται ένα πολύ κοινότοπο στοιχείο, ωστόσο επηρεάζει πολύ τις καταστάσεις, υπό πολλά
πρίσματα, τόσο της ‘διαχείρισης’ στο εσωτερικό της κάθε πτέρυγας, όσο και στη ‘σχέση’ με τους φύλακες. Οι μετανάστες, κυρίως αυτοί που δεν έχουν κανέναν έξω, δεν κάνουν συζητήσεις και δεν έχουν και χρήματα (σε ορισμένες περιπτώσεις αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία). Είναι συνήθως τα πιο ‘ευάλωτα’ άτομα με την έννοια του ότι γίνονται συχνά στόχος των φρουρών , οι οποίοι πολλές φορές τους εκβιάζουν, ενώ εάν υποστούν κακοποιητική συμπεριφορά τους είναι πιο δύσκολο να το γνωστοποιήσουν έξω. Πολλοί από αυτούς τους μετανάστες είναι και αυτοί που εξεγερθηκαν κατά τη διάρκεια της ‘εκτάκτου ανάγκης λόγω κοβιντ’ παρότι συχνά δεν έχουν επαφές με κόσμο από έξω και κατά συνέπεια ήταν αυτοί που πλήχθηκαν λιγότερο από την απαγόρευση και ακύρωση των συναντήσεων.

Οι δικαστικές φυλακές είναι ασφυκτικά γεμάτες. τΤα άτομα στοιβάζονται ανά τρεις σε κελία λίγων τετραγωνικών ή ανά 6 σε μεγαλύτερο κελί. Σε όλη την πτέρυγα υπάρχουν 3 ή 4 ντουζ ανά 60 κρατουμένους , τα κελιά παραμένουν κλειστά για 20 ώρες τη μέρα , και επιτρέπεται ο προαυλισμός για 2 ώρες το πρωί και δύο ώρες το απόγευμα ( εάν ,μάλιστα , χρειάζεται κανείς να κάνει μπάνιο, ουσιαστικά χάνει μία από αυτές τις δύο ώρες προαυλισμού). Το απόγευμα επιτρέπεται η ‘κοινωικοποίηση’ δηλαδή η επίσκεψη σε άλλο κελί για κάποιες ώρες , όπου ωστόσο οι κρατούμενοι παραμένουν έγκλειστοι. Τα κελιά δεν είναι ποτέ ανοιχτά (όχι σε όλες τις φυλακές, αλλά σε πολλές ισχύει αυτό) . Η μόνη υπάρχουσα δραστηριότητα (τουλάχιστον εκεί που βρισκόμουν εγώ) είναι η δυνατότητα να παίξει κανείς μπάλα τρεις φορές το μήνα για κάποιες ώρες. Δραστηριότητες λοιπόν, ποδόσφαιρο και ‘κοινωνικοποίηση’ , που με την πρώτη αντιπαράθεση ασφαλώς ακυρώνονται. Από κει και πέρα, το απόλυτο κενό. Τίποτα δε με εκπλήσσει. Πάντα πίστευα ότι η φυλακή επιτελέι για το κράτος δύο βασικές λειτουργίες, από τη μία να ασκεί μία αποτρεπτική δύναμη και από την άλλη να τιμωρεί και να εκδικείται. Ο φυλακισμένος πρέπει να τιμωρείται, να υποφέρει και γι αυτό αποπροσωποιείται, αντιμετωπίζεται σα παιδί, καταστέλλεται. Υπήρχαν χίλια κίνητρα για να εξεγερθεί κανείς πριν ακόμη κι από τη συγκυρία με τον Κόβιντ, σε ένα μέρος όπου οι καταχρηστικές επιθέσεις είναι καθημερινές, όπου ζει ο ένας πάνω στον άλλον, υπό ανθυγιεινές συνθήκες, με ανεπαρκή και πολύ κακής ποιότητας γεύματα, όπου η μόνη απάντηση στη δυστυχία είναι φάρμακα παντός τύπου. Και, δυστυχώς, συχνά δεν είναι καν μόνο αυτό. Ίσα ίσα, σε γενικές γραμμές οι βασικές διαμάχες προκύπτουν μεταξύ κρατουμένων (κυρίως μεταξύ κρατουμένων διαφορετικής ‘καταγωγής’ ) και σπάνια ενάντια στους υπεύθυνους της καταπίεσης.Το σύστημα επιβράβευσης που υπάρχει στην Ιταλία είχε και αυτό τις δικές του καταστροφικές συνέπειες. Ως σύστημα ‘επιβράβευσης’ εννοώ για παράδειγμα το γεγονός ότι κάθε έξι μήνες καλής συμπεριφοράς (χωρίς αναφορές) αφαιρούνται από τον εκάστοτε κρατούμενο 45 ημέρες κράτησης.

Επίσης, αναφέρομαι στη δυνατότητα πρόσβασης σε ορισμένα οφέλη (όπως την εργασία εκτός της φυλακής, δικαίωμα να πάρεις άδεια, κλπ. ) ή και αυτά τα μικρά ‘μπόνους’ που η διοίκηση της φυλακής βάζει στο παιχνίδι ώστε να κερδίσει τη συνεργασία των κρατουμένων , όπως ο εκβιασμός για εργασία (σε βάζω να δουλέψεις πρώτα αν είσαι καλός ή απλά μου λες τι συμβαίνει στην πτέρυγα), το άνοιγμα κάποιων κελιών για μερικές ώρες μέσα στη μέρα , κάποιο φάρμακο παραπάνω και τα σχετικά. Η αλληλεγγύη, συνήθως, είναι λίγη και περιορίζεται στη δικια σου ‘ομάδα αναφοράς’. Δεδομένης όλης αυτής της κατάστασης και με βάση όσα εγώ προσωπικά είδα, πριν από την επείγουσα κατάσταση λόγω του ιού, η ατμόσφαιρα στη δικαστική φυλακή ήταν πολύ τεταμένη και αρκούσε να ανοίξει κανείς τα μάτια για να δει ότι υπό τέτοιες συνθήκες μία ελάχιστη παραπάνω κακομεταχείριση και κατάχρηση θα ωθουσε στο να εκδηλωθεί όλη αυτή η ασυγκράτητη και ανεκδήλωτη οργή , συσσωρευμένη με τα χρόνια, χρόνια άρνησης και κακομεταχείρισης, χρόνια στέρησης και εξευτελισμού. Και έτσι κι έγινε.

Μία τεράστια κοροιδεία για έναν κρατούμενο που παρακολουθεί στα δελτία μια επέιγουσα
κατάσταση που αφορά όλο τον πληθυσμό, με ειδικά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, μέσα
προσωπικής προστασίας, νεκρούς και αρρώστους και εσύ, περιορισμένος να ζεις στοιβαγμένος,
χωρίς κανενός τύπου προστασία, ενώ επιπλέον σου αρνούνται να δεις τους δικούς σου ‘λόγω της
κατάστασης’ όταν ταυτόχρονα είσαι σε καθημερινή επαφή με ανθρώπους ( φύλακες, γιατρούς,
κοινωνικούς λειτουργούς) που μπαινοβγαίνουν στη φυλακή!

Και μαζί με αυτό, πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν ότι όταν είσαι κλεισμένος σε ένα τσιμεντένιο
κλουβί οι πληροφορίες που λαμβάνεις είναι πολλές φορές αλλοιωμένες ή τουλάχιστον
καθοδηγούμενες από τα mass media που είναι οι μάγοι της παραποίησης των γεγονότων. Ήταν
μάλλον εκεί που το ποτήρι ξεχείλισε! Ελπίζοντας πάντα ότι η εξέγερση θα έχει ενώσει κατά πολύ τις καρδιές αυτών των εξεγερμένων , ότι θα έχουν έρθει πολύ πιο κοντά οι καταπισμένοι , ότι θα έχει γίνει δίδαγμα ότι ο μόνος δρόμος είναι η εξέγερση.

Κείμενο κρατουμένων από τη Φυλακή της piacenza, που δημοσιεύθηκε στις 15 Μάη 2020

Σας ευχαριστούμε όλους! Ευχαριστούμε επίσης για το πακέτο φακέλων και γραμματοσήμων!
Η Έλενα και εγώ (Νικόλ) βρισκόμαστε στην πτέρυγα AS3. Φτάσαμε στις 11:30 το πρωί της 13^ης Μαιου, έπειτα από μία πρώτη στάση στη σκηνή που έχει τοποθετηθεί εξωτερικά, για τη μέτρηση
της σωματικής θερμοκρασίας των νέων κρατουμένων. Μπήκαμε σε ιατρικό αποκλεισμό για 15
μέρες, σε ατομικά αλλά γειτονικά κελιά. Αφού έχουν περάσει δύο μέρες, δε διαθέτουμε πρόσβαση στο γυμναστήριο και στη βιβλιοθήκη, λόγω της εκτάκτου ανάγκης για τον Covid 19 και της απομόνωσής μας. Έπειτα από αυτό το μέτρο, δε θα είμαστε πλέον πιθανός φορέας μόλυνσης.

Μετά από έναν έντονο εκνευρισμό από μέρους μας, μας έδωσαν τέσσερα βιβλία και τώρα
ετοιμάζουν τον εσωτερικό κανονισμό.. (κάτι που ζητήσαμε από την είσοδό μας). Θα δούμε.
Έχουμε δύο ώρες προαυλισμού την ημέρα , τον οποίο κάνουμε ξεχωριστά από τις υπόλοιπες, και
πάλι λόγω του κοβιντ , οπότε βγαίνουμε οι δυο μας, με μάσκες στις 12-13 το πρωί και στις 3-4 το απόγευμα. Όπως θα ξέρετε, εδώ βρίσκεται και η Νατάσα, την οποία προς το παρόν καταφέρνουμε να δούμε μόνο μέσα από τις μπάρες , όταν διασχίζουμε το διάδρομο, αλλά τα χαμόγελά της ήταν και είναι πολύ σηματνικά. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να αγκαλιαστούμε.

Σημερα περάσαμε ανάκριση όπου επιλέξαμε να μη μιλήσουμε. Έγινε με βιντεοκλήση μαζί με
όλους τους υπόλοιπους. Τη Δευτέρα θα δούμε τους δικηγόρους. Από χθες τα νέα είναι ότι από τις 19 ως τις 30/06 θα συνεχιστούν οι συνεντεύξεις online και θα υπάρξουν συζητήσεις μέσω Skype. Η συγκεκριμένη επιχείρηση (που φαίνεται αν δεν κάνω λάθος ότι έχει ονομαστεί Ritrovo), έχει επιφέρει σύμφωνα με τους νόμους 270 και 270bis , για τα 11 εκ των 12 ατόμων κατηγορίες για: παρακίνηση σε διάπραξη αδικήματος μέσα από άρθρα , flyer και αφίσες , με επιβαρυντικη τη χρήση τεχνολογικών μέσων όπως το tribolo.noblogs.org και την πλατφόρμα roundrobin.info , πρόκληση ζημιών σε ΑΤΜ κατά τη διάρκεια μη επιτρεπόμενης πορείας στις 13/02/19, αλλοίωση και καταστροφή κτηρίων με σπτρέι σε Μόντενα και Μπολόνια με συνθήματαπου εμφανίζονται από το Δεκέμβρη του 18 μέχρι σήμερα.

Ένας από τους συλληφθέντες κατηγορείται μαζί με άλλα άτομα που το κράτος προσπαθεί να
ταυτοποιήσει για εμπρησμό σε τηλεοπτικά δίκτυα της οδού santa libertata τη νύχτα μεταξύ 15 και 16/12/18. Τι να πούμε.. όπως λενε (σημείωση: και οι ίδιοι οι κρατικοί εκπρόσωποι) “η διάπραξη εγκληματος… δεν είναι απαραίτητη , ίσως άλλη μια απόπειρα μετά από τις επιχειρήσεις outlaw και magniafuoco καταλήξει να είναι μια φούσκα.. αλλά να κλείσει τα στόματα αυτών που ‘σιχαίνονται τους καταπιεστές’”. Πιο συγεκριμένα , δεν υπάρχει κανένα μυστήριο , αντιθέτως. Το βροντοφωνάζουν και οι ίδιοι. Η τάξη έχει το στίγμα της 6ης μάρτη.

Αναρωτιόμαστε αν τα μίζερα αυτά χωρίς αξίες όντα ανέβαλλαν τη σύλληψή μας για τις 13 μάρτη για να αποφύγουν να μας κλείσουν στη φυλακή εν μέσω πανδημίας, ή εάν το έκαναν για να αποφύγουν επιπλέον άβολες και εξεγερτικές παρουσίες στα κρατικά κελι, κατά τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Η απάντηση έρχεται από μόνη της. Γιατροί και δεσμοφύλακες, ενωμένοι σαν ένα σώμα, μιλούν για τη δική τους ‘επιλογή ζωής’. Οι γιατροι , συγκεκριμένα, ωθούμενοι από τις δικές μας προβοκατόρικες ερωτήσεις κατά την πρώτη επίσκεψή τους, υπερήφανα ισχυρίστηκαν ότι δουλεύουν για να διαφυλάξουν την υγεία των ανθρώπων που βρίσκονται στη φυλακή.

Δεδομένου βέβαια του αριθμού νεκρών και αρρώστων στη φυλακή, μπορούμε μόνο να
συμπεράνουμε και να τους φωνάξουμε κατάμουτρα ότι τη δουλειά τους την κάνουν σίγουρα λάθος, αλλά σε πλήρη αρμονία με τους φύλακες. Σε τέτοια μέρη, δεν μπορεί να υπάρξει προστασία της υγείας των ανθρώπων , μόνο και μόνο αν σκεφτεί κανείς τι είναι οι ίδιες οι φυλακές και τι εκπροσωπούν. Η μόνη ασφάλεια είναι η ελευθερία.

Θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλα εκείνα τα άτομα που εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους με
τηλεγραφήματα-τόσα πολλά! Ίσως έξω να φαίνεται ασήμαντο, αλλά μας ζέσταναν την καρδιά και το πνέυμα! Η σκέψη μας πάει, πρώτα απ όλα στη Stefy, που είναι και η μοναδική που βρίσκεται μόνη της στη φυλακή στο Vigevano, σε όλους τους φίλους και συντρόφους από Φεράρα και Αλεσσάντρια, σε όλους όσοι βρίσκονται σε κατοίκον περιορισμό και σε όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που συνεχίζουν από έξω να αγωνίζονται μαζί μας!

Νικόλ και Έλενα

Το πρωί της Τετάρτης 27 Μάη κατά τη διάρκεια επιχείρησης της Κρατικής ασφάλειας συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Δ. Σώφλος και Ρ. Ζούκας, ενώ προσάγονται αρκετοί ακόμα κατά την εισβολή για έρευνα, στην κατειλημμένη κοινότητα καστρόπληκτων στο Τσινάρι. Οι δύο αναρχικοί κατηγορούνται για απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού του πρώην βουλευτή και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας και νύν προέδρου του ταμείου παρακαταθηκών και δανείων, Δ. Σταμάτη. Την Πέμπτη 28 Μάη στις 9:00, οδηγούνται στον εισαγγελέα όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες όπως κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών υλών, συμμορία, απόπειρα εμπρησμού και έκρηξης.

Δεν ξεχνάμε τους αιχμαλώτους του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Αλληλεγγύη στους 2 συλληφθέντες για την απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού του Δ. Σταμάτη.

Πόλεμος με όλα τα μέσα για την Επανάσταση και την Αναρχία

Συγκέντρωση 01/06 11:00 δικαστήρια Θεσ/νίκης

Το πρωί της Τετάρτης 27 Μάη κατά τη διάρκεια επιχείρησης της Κρατικής ασφάλειας συλλαμβάνονται δύο αναρχικοί, ενώ προσάγονται αρκετοί ακόμα κατά την εισβολή για έρευνα, στην κατειλημμένη κοινότητα καστρόπληκτων στο Τσινάρι. Οι δύο αναρχικοί κατηγορούνται για απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού του πρώην βουλευτή και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας και νύν προέδρου του ταμείου παρακαταθηκών και δανείων, Δ. Σταμάτη. Την Πέμπτη 28 Μάη στις 9:00, οδηγούνται στον εισαγγελέα με βάση τις διατάξεις περί εγκληματικής οργάνωσης, κατοχής και κατασκευής εκρηκτικών υλών και απόπειρας εμπρησμού και έκρηξης.

Δεν ξεχνάμε τους αιχμαλώτους του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Αλληλεγγύη στους 2 συλληφθέντες για την απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού του Δ. Σταμάτη.

Πόλεμος με όλα τα μέσα για την Επανάσταση και την Αναρχία

Συγκέντρωση 28/5 09:00 Δικαστήρια Θεσ/νίκης

Σάββατο 30 Μαη

14:30 στο Εργατικό Κέντρο Θεσ/νίκης

Προσυγκέντρωση για μηχανοκίνητη μετάβαση στις φυλακές Διαβατών όπου κρατείται ο αγωνιστής του Λαϊκού Μετώπου Şadi Naci Özpolat

19:00 στην κατάληψη Terra Incognita

Καταστολή-Εγκλεισμός Διεθνιστική αλληλεγγύη

μια εκδήλωση για τα καθεστώτα εξαίρεσης, τις συνθήκες κράτησης και τους αγώνες εντός και εκτός τειχών και συνόρων με τη συμμετοχή (πρώην και νυν) κρατουμένων από φυλακές της Τουρκίας, του Ιράν, του Κουρδιστάν και της Χώρας των Βάσκων

*θα παρέμβει  τηλεφωνικά  ο δικηγόρος των Τούρκων απεργών πείνας

*

29-31 Μάη Διεθνές τριήμερο αλληλεγγύης στους απανταχού φυλακισμένους

Η δικτατορία του εγκλεισμού είναι ο καθρέφτης της Δημοκρατίας

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ

Την Κυριακή 24 Μάη, στα πλαίσια της συνάντησης της Δικτύωσης κινημάτων για Γη & Ελευθερία, πραγματοποιήσαμε ένα οδοιπορικό με σκοπό την καταγραφή της υπάρχουσας συνθήκης που επικρατεί στο βουνό των Σκουριών, εκεί όπου η εξορυκτική δραστηριότητα της El Dorado έχει διαλύσει ολοκληρωτικά την ισορροπιά της φύσης. Παραθέτουμε κάποιες σημειώσεις που αφορούν την εξελικτική πορεία του μεγα-έργου σε συνδιασμό με την θεσμική διευκόλυνση των διαδικασιών λεηλασίας και καταστροφής του φυσικού κόσμου:

• Το τελευταίο διάστημα το έργο φαινόταν πως βρισκόταν σε καθεστώς υπολειτουργίας. Τουναντίον! Η σταθερή εργασία και απασχόληση ακόμα και ολιγάριθμου προσωπικού στάθηκε ικανή συνθήκη για να δημιουργήσει όλο αυτό το τερατούργημα με την εγκατάσταση νέων υποδομών, βάσεων εγκαταστάσεων και αποστραγγιστηρίων. Στις φωτογραφίες βλέπουμε πως είναι ήδη έτοιμες οι δεξαμενές επίπλευσης, οι μύλοι λειοτρίβισης, οι χώροι αποθήκευσης λυμάτων καθώς και το open pit-όρυγμα ανοιχτή εξόρυξης.
• Τα καιρικά φαινόμενα του χειμώνα που πέρασε αφήσαν πίσω τους βλάβες και ζημιές ακόμα και στο εργοτάξιο-πόσο μάλλον στις υπόλοιπες εκτάσεις που λόγω της αποψίλωσης είναι ακόμα πιο ευάλωτες. Αυτό είχε αφενός μεν ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό αγροτικών εκτάσεων που συνεπάγεται την οικονομική καταστροφή κατοίκων που ζούν από την αγροκαλλιέργεια αφετέρου την μόλυνση των υδάτων μέχρι και την Ιερισσό, με αρσενικό και άλλα βαρέα μέταλλα από πλημμύρες που ξεκινούσαν μέσα από το εργοτάξιο.
• Αρκετό ενδιαφέρον έχει η οριστική αποχώρηση του ΑΚΤΩΡ (Μπόμπολας) από το μετοχικό σχήμα διαχείρισης, όπου πλέον την αποκλειστική δραστηριότητα κατέχει η καναδική El Dorado όπως και στα μεταλλεία της Θράκης (ακόμα και στα διοικητικά συμβούλια τα μεγαλοστελέχη του ΑΚΤΩΡ αποχώρησαν). Προκαλεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός πως σε μια τόσο μεγάλη επένδυση ο ΑΚΤΩΡ επέλεξε να εγκαταλείψει, προφανώς επενδύοντας από εδώ και πέρα σε άλλα αναπτυξιακά έργα όπως οι ΑΠΕ.
• Ενώ οι περιφερειακές εκτάσεις γύρω από τις εγκαταστάσεις της El Dorado, όπως για παράδειγμα η Μεγάλη Παναγία κτλ, είναι περιοχές που χαρακτηρίζονται ως προστατευόμενες κάτω από το καθεστώς Natura 2000, οι εγκαταστάσεις των μεταλλείων που βρίσκονται στην καρδιά των δασών της Χαλκιδικής με βάση και τις αναθεωρήσεις στα νομοσχέδια επι υπουργείας Σταθάκη, θεωρούνται Περιοχές Αποκλειστικής Μεταλλευτικής Δραστηριότητας.
• Καθόλη τη διάρκεια του οδοιπορικού (και παρότι δεν κινούμασταν σε ορατή θέση αλλά μέσα στο δάσος) βρισκόταν συνεχώς εξ απροόπτου αντιδιαμετρικά από εμάς και σε μεγάλη απόσταση προσωπικό φύλαξης της εταιρείας, ενώ σε συγκεκριμένο σημείο παρατηρήσαμε πως υπεύθυνος φύλαξης κατέγραφε τις κινήσεις μας με κάμερα. Το αξιοσημείωτο είναι πως η θέση μας γινόταν συνεχώς αντιληπτή γεγονός που υποδηλώνει την πιθανή παρουσία είτε θερμικών καμερών ή ανιχνευτή κίνησης περιμετρικά του έργου.

Την συνθήκη της λεηλασίας και καταστροφής της φύσης και των ζωών των κατοίκων της Χαλκιδικής έρχεται να εντείνει το νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο που περιέχει φωτογραφικές διατάξεις για την επίσπευση του έργου. Τη στιγμή για παράδειγμα που η 10ετή περιβαλλοντική άδεια της εταιρείας λήγει και με δεδομένο πως δεν κατάφερε να αποδείξει (όπως προϋπέθετε η άδεια) την ασφαλή εφαρμογή της μεθόδου ακαριαίας τήξης (flash smelting), το νέο νομοσχέδιο έρχεται να παρατείνει για ακόμη 5 χρόνια τη δραστηριότητα της εταιρείας αυξάνοντας το όριο της άδειας στα 15 έτη.Παράλληλα οι ενστάσεις που θα κατατίθενται από εδώ και πέρα, αν δεν απαντηθούν σε διάστημα 6 μηνών θα θεωρούνται αστοιχείωτες και θα απορρίπτονται. Συμπερασματικά το νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο σε ότι αφορά τις Σκουριές θεσμοθετεί τη διευκόλυνση της εξορυκτικής δραστηριότητας περιορίζοντας νομοθετικά κάθετι που μπορεί να σταθεί εμπόδιο. Όλα αυτά ενώ παράλληλα καταργείται κάθε κρατική εποπτεία σε σχέση με τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τις επιθεωρήσεις ορίζοντας ιδιωτικούς φορείς μελετών που θα μπορούν να προσληφθούν ακόμα και από την ίδια εταιρεία.

Η επενδυτική πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα της ενεργειακής ανάπτυξης συνεχίζει να αποτελεί κεντρικό διακύβευμα ύψιστης εθνικής σημασίας κατά τα λεγόμενα του ίδιου του πολιτικού προσωπικού, των ντόπιων και ξένων επενδυτών αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών που καθορίζουν την ενιαία στρατηγική της ΕΕ σε θέματα ανάπτυξης και ενέργειας. Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στις ενεργειακές επενδύσεις και τους πολέμους που γεννούν, παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ. 

Ο αγώνας ενάντια στην λεηλασία της φύσης συνεχίζεται

Να μπλοκάρουμε στην πράξη την εφαρμογή του νέου αντιπεριβαλλοντικού πολυνομοσχεδίου

Ούτε κέντρα κράτησης ούτε φιλοξενίας, είμαστε με τις αόρατες αυτής της κοινωνίας

Στις 08/05 ψηφίστηκε στη βουλή το νέο αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο που αποτελεί συνέχεια των ήδη υπάρχοντων, με σκοπό τη μεγαλύτερη εξαθλίωση και εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών. Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται ως συνέχεια των προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης με στήριξη από την ευρωπαϊκή ένωση με αποτέλεσμα την ένταση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Ξεκινώντας ένα νέο κυνήγι μαγισσών, με σκοπό τη  μείωση του αριθμού των μεταναστών στην Ελλάδα, την αποσυμφόρηση των νησιών και την επιτάχυνση των διαδικασιών χορήγησης και απόρριψης ασύλου, δρομολογεί εκατοντάδες απελάσεις.

Εν μέσω της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που έχει προκύψει λόγω του κορονοϊού ήδη οι μετανάστ(ρι)ες αντιμετωπίζονται ως πλεονάζων και αόρατος πληθυσμός. Για τα camp και τα κέντρα κράτησης ο συνωστισμός συνεχίζεται, τα μέσα υγιεινής είναι ελλιπή ενώ οι περιορισμοί στις μετακινήσεις τους (που προστέθηκαν εν μέσω της καραντίνας στους ήδη υπάρχοντες περιορισμούς) συνεχίζονται, αφού μέχρι και σήμερα από κάθε camp επιτρέπεται να απουσιάζει την ίδια στιγμή το 2% του καταγεγραμμένου πληθυσμού του, καθώς επίσης μετά και την αφαίρεση του δικαιώματος σε ΑΜΚΑ για τους αιτούντες ασύλου η δυνατότητα πρόσβασης τους σε υγειονομική περίθαλψη έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό.Τα βασικά σημεία του νέου νομοσχεδίου είναι τα εξής:

• Σε άμεση κράτηση οδηγούνται οι αιτούντες ασύλου των οποίων οι προσφυγές απορρίπτονται, καθώς και όσων υπόκεινται σε διαδικασίες επιστροφής. Η «περίοδος κράτησης για σκοπούς επιστροφής» θα έχει διάρκεια ως και 12 μήνες. Η κράτηση μέχρι την απέλαση και η κράτηση κατά τη διάρκεια της εξέτασης του ασύλου θα υπολογίζονται ξεχωριστά με αποτέλεσμα τον μακροχρόνιο εγκλεισμό τους.
• Αντικατάσταση των ανοιχτών camp στα νησιά με «κλειστά ελεγχόμενα κέντρα». Στους χώρους αυτούς θα γίνεται η καταγραφή και ταυτοποίηση των μεταναστών καθώς και η διαμονή αλλά και η κράτηση όσων θα έχει απορριφτεί η αίτηση τους εν αναμονή της επαναπροώθησης τους.
• Ο νέος νόμος καταργεί επίσης τη δυνατότητα χορήγησης καθεστώτος ανθρωπιστικής προστασίας σε άτομα των οποίων η αίτηση ασύλου απορρίφθηκε. Αναδρομικά από 01/01/2021 δε θα μπορούν να ανανεώσουν για ανθρωπιστικούς λόγους τις αιτήσεις ασύλου όσοι έχουν ήδη λάβει άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους και θα πρέπει να λάβουν άλλη αιτιολογία.
• Η υπηρεσία ασύλου θα μπορεί με δική της απόφαση να ορίζει την γλώσσα της συνέντευξης. Με βάση την χώρα προέλευσης θα μπορεί να εκτιμά ποια γλώσσα ομιλεί ή θα έπρεπε να μπορεί να ομιλεί (πχ αν η χώρα του ήταν παλιά γαλλική αποικία θα έπρεπε να γνωρίζει Γαλλικά) και θα την κάνει σε αυτή τη γλώσσα ασχέτως αν μπορεί ο αιτών/η αιτούσα ασύλου να επικοινωνήσει σε αυτή τη γλώσσα.
• Αύξηση του αριθμού των υποθέσεων όπου οι προσφυγές θα εξετάζονται μόνο από μονομελή επιτροπή. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι προσφυγές που υποβάλλονται, μεταξύ άλλων, από χιλιάδες αιτούντες άσυλου που διαμένουν στα νησιά του Αιγαίου (Σάμος, Χίος, Λέσβος, Λέρος και Κως) θα μεταβιβαστούν στην αρμοδιότητα της διαδικασίας μονομελούς επιτροπής.
• Την ίδια στιγμή εμφανίστηκαν μυστικά κονδύλια στον προϋπολογισμό του Υπουργείου μετανάστευσης. Γιατί με κάποιο τρόπο θα πρέπει να μπορούν να καλυφθούν οι απαγωγές/επαναπροωθήσεις που πραγματοποιούνται τόσο από τα νησιά όσο και από τα καμπ και τα κέντρα κράτησης στην ηπειρωτική Ελλάδα.
• Ταυτόχρονα ορίζονται από την κυβέρνηση διοικητές κάμπ που θα επιβλέπουν τόσο τη λειτουργία των κάμπ στα πλαίσια των κυβερνητικών εντολών όσο και την επίβλεψη των ΜΚΟ και των εργαζομένων σε αυτές.

Οι μετανάστες αποτελούν ένα από τα πιο εκμεταλλευόμενα κομμάτια αυτής της κοινωνίας παρέχοντας το εργατικό τους δυναμικό σε συνθήκες έννομης ή παράνομης δουλείας. Ζώντας διαρκώς σε ένα καθεστώς φόβου λόγω των πογκρόμ που εξαπολύουν εναντίον τους κράτος και παρακράτος, αλλά και της ίδιας της κοινωνικής τους περιθωριοποίησης. Η (όχι και τόσο) νέα στρατηγική διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών αποκόβει τους/τις μετανάστ(ρι)ες  από κάθε δυνατότητα νόμιμης ενσωμάτωσης στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Οι αλλαγές στις άδειες παραμονής, στις αιτήσεις ασύλου, η αδυναμία έκδοσης ΑΜΚΑ σε συνδυασμό με την εντεινόμενη καταστολή (εκκενώσεις καταλήψεων στέγης, συλλήψεις και εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) δημιουργούν μια νέα συνθήκη επιβίωσης των μεταναστ(ρι)ών, καθώς δεν έχουν δικαίωμα στη νόμιμη εργασία, την εκπαίδευση, την περίθαλψη κτλ. Για όλους εμάς, που μετράμε μόνο νεκρούς στα πεδία των δικών τους πολέμων, ο αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου δε θα υπάρχουν ντόπιοι και ξένοι, όπου η λέξη πόλεμος θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος , συνεχίζεται. Μέχρι τότε οφείλουμε να στηρίξουμε τους αγώνες των μεταναστ(ρι)ών. Μέχρι τα δικά μας αυτονόητα (ελεύθερες μετακινήσεις, εκπαίδευση, νοσηλεία …), να γίνουν δικά τους κεκτημένα. Τα σύγχρονα κολαστήρια δεν εξανθρωπίζονται  αλλά καταστρέφονται.

Δεν υπάρχουν Έλληνες δεν υπάρχουν ξένοι, μόνο καταπιεστές και καταπιεσμένοι

Φωτιά στα κέντρα κράτησης

ΥΓ. Ξημερώματα 18/05/2020 εκκενώθηκε η κατάληψη μεταναστ(ρι)ων Θεμιστοκλέους 58. Οι μετανάστες στοιβάχτηκαν σε πούλμαν και μεταφέρθηκαν στη διεύθυνση αλλοδαπών και στη συνέχεια σε ήδη γεμάτες δομές ή για όσους δεν έχουν χαρτιά σε κέντρα κράτησης. Την ίδια στιγμή που το κράτος επιτίθεται σε κόσμο που βρίσκεται σε πλατείες με δικαιολογία την αποτροπή συνωστισμού και την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας επιβεβαιώνεται ότι κάποιες/οι περισσεύουν.

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ-ΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
Πέμπτη 28/5 19:00, στις ομπρέλες της Νέας Παραλίας