Ο αγώνας των απεργών πείνας στην Τουρκία για δικαίωση και ελευθερία, συνεχίζεται. Ένας αγώνας που έχει αφήσει πίσω του μάρτυρες, τους αδιάλλακτους αγωνιστές Helin Bölek, Ibrahim Gökçek και Mustafa Koçak. Οι απεργοί πείνας φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν από την δικτατορική κυβέρνηση Ερντογάν που δε δίστασε μέχρι και την τελευταία στιγμή της εξόντωσής τους, να βεβηλώσει τη μνήμη των αγωνιστών στέλνοντας στρατό κατοχής για να επιτεθεί στις κηδείες των νεκρών απεργών με αποκορύφωμα την απαγωγή του νεκρού σώματος του Ibrahim Gökçek, αρνούμενοι την ταφή του.

Ο αγωνιζόμενος λαός της Τουρκίας έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια αιματηρούς αγώνες ενάντια στον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση των κυβερνήσεων. Από τις αιματοβαμμένες απεργίες πείνας ενάντια στις φυλακές τύπου F το 2001 που άφησαν πίσω τους 122 νεκρούς εκ των οποίων δεκάδες αγωνίστριες και αγωνιστές αυτοπυρπολήθηκαν για να σταθούν εμπόδιο στη συνέχιση των βασανιστηρίων, μέχρι τις σημερινές απεργίες πείνας μέχρι θανάτου των μελών του Grup Yorum, του Mustafa Koçak και των Δικηγόρων του Λαού, το αίμα είναι το μελάνι της ιστορίας του αγώνα ενάντια στην εξουσία των εκμεταλλευτών.

Οι απεργοί πείνας βασανίστηκαν σωματικά και ψυχολογικά, κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, υπεβλήθησαν στο ψυχοσωματικό βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης, δολοφονήθηκαν και βεβηλώθηκαν τα νεκρά τους σώματα, όμως ακόμα και νεκροί αποτελούν απειλή για το καθεστώς Ερντογάν. Γιατί μπροστά στο μονοπώλιο της φασιστικής βίας δεν υποχώρησαν ούτε στιγμή. Γίνανε μάρτυρες και σύμβολα αντίστασης. Γιατί οι θάνατοί τους δεν θρέφουν φόβο και αναστολές. Αποτελούν έμπνευση πάλης ενάντια στην αδικία.

Στο πλάϊ τους μένουν ακόμα ζωντανοί και παρόντες στον αγώνα ακόμα 4 απεργοί. Την απεργία πείνας μέχρι θανάτου που έχει ξεπεράσει τις 100 μέρες συνεχίζουν οι υπόλοιποι απεργοί, οι δύο δικηγόροι Ebru Timtik και Aytaç Ünsal, καθώς και οι πολιτικοί κρατούμενοι Didem Akman και Özgür Karakaya, μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Βάζοντας τα σώματα τους ανάχωμα, φωνάζουν μέσα από τις φυλακές:

• Να γίνουν άμεσα δεκτά τα αιτήματα του Grup Yorum.
• Να αφεθούν ελεύθεροι οι δικηγόροι του Λαού.
• Να αρθεί το καθεστώς αδικίας στις πολιτικές διώξεις.
• Να ακυρωθούν όλες οι άδικες ποινές που δόθηκαν ως αποτέλεσμα των εκδικητικών δικών και να αρθούν τα εμπόδια που μπαίνουν στο δικαίωμα της δίκαιης εκδίκασης όπως είναι οι κρυφοί μάρτυρες.

Πλάι τους έχει αναδειθεί ένα διεθνές κίνημα συμπαράστασης που έχει μετουσιώσει την διεθνιστική αλληλεγγύη σε πράξη. Σε κάθε γωνιά της γης αντηχεί η φωνή των απεργών για δικαίωση του αγώνα τους. Σε κάθε συγκέντρωση και πορεία, σε κάθε οδόφραγμα και επίθεση, σε κάθε φλόγα αντίστασης αντηχούν οι κραυγές ενάντια στη λήθη: Helin Bölek, Ibrahim Gökçek, Mustafa Koçak ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας Ebru Timtik, Aytaç Ünsal, Didem Akman και Özgür Karakaya

Νίκη στον αγώνα ενάντια στον φασισμό και την κρατική τρομοκρατία

*

Μικροφωνική αλληλεγγύης: Σάββατο 23 Μάη, 13:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Πορεία προς το Τούρκικο Προξενείο Τρίτη 26 Μάη, 18:00 Καμάρα

Με αφορμή την πρωτοβουλία συντροφισσών και συντρόφων για τη διοργάνωση ενός διεθνούς τριημέρου αλληλεγγύης και δράσης για τους απανταχού φυλακισμένους στις 29-31 Μάη, καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Παρασκευή 22 Μάη στις 20:00 στην κατάληψη Terra Incognita για την οργάνωση δράσεων ενάντια στην συνθήκη του εγκλεισμού.

Ακολουθεί το κάλεσμα των συντροφισσών και συντρόφων

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΔΡΑΣΗΣ

Η παρούσα υγειονομική κρίση και η ως τώρα διαχείρισή της από τις κυβενήσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, ξεσκέπασε το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας, το οποίο κρυβόταν πίσω από τις δημοκρατικές φανφάρες. Το καταπιεστικό αυτό σύστημα επέβαλλε τον πλήρη έλεγχο της ζωής απαγορεύοντας τα πάντα. Πλέον, όλες οι αστικές ελευθερίες έχουν γίνει κουρελόχαρτα. Σε αυτή την ακραία συνθήκη που ζούμε, αποδεικνύεται ότι το μοντέλο της φυλακής είναι το αληθινό κοινωνικό μοντέλο του καπιταλισμού.

Η φυλακή είναι η πιό ξεκάθαρη μορφή βιοπολιτικής διαχείρισης αλλά και εξόντωσης. Οι κρατούμενοι βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση και έλεγχο, πράγμα που αυτή τη στιγμή συμβαίνει σε ολόκληρη την κοινωνία.

Αυτή τη χρονική περίοδο, οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον για ασήμαντες αιτίες όπως σαπισμένα δόντια κλπ. Ο Σελίμ Ζερολάρι και η Αζιζέλ Ντεμιρόγλου ήταν δύο από αυτές τις περιπτώσεις που έφτασαν στα αυτιά μας τον τελευταίο μήνα. Φυσικά, τα ΜΜΕ φρόντισαν να θάψουν ή να διαστρεβλώσουν αυτά τα γεγονότα. Επίσης, με την ευκαιρία της απαγόρευσης κυκλοφορίας, το κράτος έχει προχωρήσει σε μεταγωγές αναρχικών και άλλων κρατουμένων, πρώτα-πρώτα των πιό δραστήριων, δηλαδή των πιό ενοχλητικών για το καθεστώς. Η σιωπή που επικρατεί στους δρόμους, δίνει στο κράτος την δύναμη να καταστείλει τις φωνές που βρίσκονται μέσα στις φυλακές.

Ο εγκλεισμός ήταν πάντα και παραμένει βασανιστήριο και εργαλείο υποταγής στα χέρια της εξουσίας. Αν δεν αντισταθούμε στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, θα ζούμε μόνιμα σε αυτή την κοινωνία-φυλακή που το κράτος διαχρονικά διαμορφώνει.

Σε όλο τον πλανήτη, αντιμέτωποι με την απειλή του κωρονοϊού, κρατούμενοι στοιβαγμένοι σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών κραυγάζουν: Είμαστε κρατούμενοι, όχι θανατοποινίτες!

• Στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών Κορίνθου: 1,200 μετανάστες προχωρούν σε απεργία πείνας, Μάρτιος ´20
• Ιταλία, Μάρτιος ´20: 27 φυλακές σε εξέγερση λόγω του κωρονοϊού, πολλοί νεκροί κρατούμενοι στις συγκρούσεις
• Αργεντινή, Απρίλης ´20: Εξέγερση στη φυλακή Concordia, οι δεσμοφύλακες απαντούν με σφαίρες
• Παλμασόλα, Βολιβία, Μάης ´20: 2 κρατούμενοι αφήνονται να πεθάνουν από κωρονοιό, εξέγερση των κρατουμένων
• Χιλή: κινητοποίηση με απεργία στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Σαντιάγκο, Μάης ´20
• Φυλακές Θήβας, Ελλάδα: εξέγερση των κρατουμένων μετά από θάνατο κρατουμένης γιατί δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, Απρίλης ´20

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ Κ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

29-30-31 ΜΑΙΟΥ 2020

*

SOLIDARITY WITH PRISONERS ALL OVER THE WORLD

CALL FOR INTERNATIONAL DAYS OF ACTION

The existing health crisis and its management from governments until now, globally, has unmasked the real character of authority, which was hiding itself behind the democratic mask. This oppressive system imposed an ultimate control of life, forbidding everything. Now, all civil liberties have become senseless words. This extreme condition that we live in, reveals that the prison-model is the true capitalistic model of society.

Prison is the most extreme form of bio-politics and extermination. Prisoners are under constant surveillance and control, something that, nowadays is happening to the whole society.

In this period of time, prisoners in greek prisons are dying, one after another, from minor causes such as rotten teeth etc. Selim Zerolari and Azizel Demiroglou were two prisoners that we were informed about their deaths, this month. Mass media, of course, managed to conceal or distort these news. Furthermore, the state has grabbed the opportunity, due to the curfew, to move the most active prisoners, anarchists and others, into other prisons. Silence in the streets gives more power to the state to repress the voices of the imprisoned people.

Incarceration has always been, and remains, a form of torture and a tool of submission for authority. If we don’t resist to this modern totalitarianism, we will live in this prison-society, which states systematically impose.

Throughout the planet, in the face of the corona virus threat, prisoners stacked in prisons and migrant concentration camps are shouting: We are prisoners, not death row convicts!

• Korinthos migrant concentration camp, Greece: 1,200 migrants go on hunger strike, March ‘20
• Italy, March ‘20: 27 prisons in revolt due to the corona virus, many prisoners killed in the clashes
• Argentina, April ‘20: revolt in Concordia prison, guards respond with shootings
• Palmasola, Bolivia, May ‘20: 2 prisoners left to die from the corona virus, prisoners revolt
• Chile: stirke mobilization at high security prison in Santiago, May ‘20
• Thebes prison, Greece: prisoners revolt after prisoner dies beause she was not taken to hospital, April ‘20

MEET ALL PRISONERS DEMANDS

FREEDOM TO ALL WHO ARE IN THE CELLS

PUBLIC HEALTH CARE FOR ALL – PRISONERS AND MIGRANTS

OPEN ALL CONCENTRATION CAMPS FOR MIGRANTS

AS LONG AS BORDERS AND PRISONS EXIST NOBODY IS FREE

CALL TO INTERNATIONAL DAYS OF ACTION IN SOLIDARITY WITH PRISONERS

29-30-31 MAY 2020

Η φωτιά στο σχολείο Shinabad ξέσπασε εξαιτίας μιας ελαττωματικής σόμπας λαδιού που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα για να θερμαίνει μια τάξη κοριτσιών ηλικίας 6 έως 10 ετών. Ένα μέλος του προσωπικού επιχείρησε να αφαιρέσει τη σόμπα ενώ οι μαθητές ήταν ακόμα στο δωμάτιο και εξερράγη, προκαλώντας τραυματισμούς που σκότωσαν δύο κορίτσια και άφησαν 26 άλλα παιδιά να υποφέρουν από εγκαύματα. Μερικά από τα κορίτσια που επιβίωσαν χρειάζονται ακόμη επανορθωτική χειρουργική επέμβαση περισσότερο από πέντε χρόνια μετά το συμβάν.

Τον Δεκέμβριο του 2017, ομάδες του εξωτερικού για τα δικαιώματα δημοσίευσαν αναφορές παραθέτοντας τον Ahmadiniaz που διαμαρτύρονταν ότι η ιρανική κυβέρνηση δεν παρέχει πλήρη χρηματική αποζημίωση, γνωστή ως «Diyah», στα επιζώντα κορίτσια ή στις οικογένειες των δύο κοριτσιών που πέθαναν. Σύμφωνα με τους ισλαμικούς νόμους του Ιράν, η Diyah καταβάλλεται ως χρηματική αποζημίωση στα θύματα ή στους κληρονόμους ενός θύματος σε περιπτώσεις δολοφονίας, σωματικής βλάβης ή υλικών ζημιών. Σε συνέντευξή του στο Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το Ιράν που εδρεύει στις ΗΠΑ, ο Ahmadiniaz είπε ότι η κυβέρνηση προσέφερε μόνο το ήμισυ της χρηματικής αποζημίωσης στα θύματα του σχολείου Shinabad επειδή ήταν κορίτσια και το χαρακτήρισε ως «μεροληπτικό και άδικο».

Μετά από πολλά χρόνια επιτέλους οι γιατροί στο Ιράν συνειδητοποίησαν την κατάσταση που σχετίζεται με την περίπτωση των κοριτσιών του Shinabad και προειδοποίησαν τις οικογένειές τους για ανεπανόρθωτες ζημιές. Έχουν επίσημα δηλώσει ότι η ζημιά και η βαθιά παραμόρφωση του δέρματος των κοριτσιών μπορούν να γίνουν ανεπανόρθωτες ειδικά στην περίπτωση 3 κοριτσίών που δέχθηκαν ελάχιστη υγειονομική περίθαλψη μετά το κάψιμο.  Σε αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και μετά από πολλά αναπάντητα αιτημάτα βοήθειας στην ιρανική κυβέρνηση, μέλη της οικογένειας των θυμάτων ζητούν βοήθεια και προσπαθούν να βρουν ασφαλείς συνδέσεις και να συλλέξουν το απαραίτητο χρηματικό ποσό για να ενεργήσουν αμέσως και να σώσουν τα κορίτσια. Την Τρίτη 19 και την Παρασκευή 22 Μάη, τα έσοδα που θα συγκεντρωθούν στην Δομή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που στεγάζει η κατάληψη Terra Incognita, θα διατεθούν για τα ιατρικά έξοδα των μαθητριών του Shinabad.

Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

*

The Shinabad school fire broke out in a faulty oil stove being used during winter to heat a classroom of girls ages 6 to 10. A staff member attempted to remove the stove while the students were still in the room and it exploded, causing injuries that killed two girls and left 26 other children suffering burns. Some of the surviving girls still need reconstructive surgery more than five years after the incident.

In December 2017, overseas rights groups published reports quoting Ahmadiniaz as complaining that the Iranian government was not providing a full blood money payment known as “Diyah” to the surviving girls or to the families of the two girls who died. Under Iran’s Islamic laws, Diyah is paid as financial compensation to victims or heirs of a victim in cases of murder, bodily harm or property damage. But Iran’s Diyah for women is half the value of that provided for men. In an interview with the U.S.-based Center for Human Rights in Iran, Ahmadiniaz said the government was offering only half of a blood money payment to the Shinabad school victims because they were girls and called that “discriminatory and unfair.”

After many years finally doctors in iran realised the information related to case of the girls of shinabad and warned their families about Irreparable damage . They have officially sad that damage and deep skin deformation of girls is going to Irreparable conditions specially in case of 3 of them who where in minimum level of health care after burning . In this emergency situation and after many unanswered help requests such has been sent to Iranian government , family members of the victims are calling for help and trying to find safe connections and collect the needed amount of money to act immediately and save the girls.

Στις 5 Μάη κλείσαμε 10 χρόνια από την υπόθεση της Marfin με τη δολοφονία 3 υπαλλήλων (μεταξύ των οποίων και μιας εγκύου) έπειτα από τον εμπρησμό του τραπεζικού υποκαταστήματος, στο οποίο ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν κατα την πανελλαδική μερα απεργίας ενάντια στην εφαρμογή του πρώτου μνημονίου. Σε αυτά τα δέκα χρόνια όλος ο πολιτι(καντι)κός κόσμος δε σταμάτησε ούτε στιγμή να σκυλεύει τη μνήμη των νεκρών της Marfin, για να εξυπηρετήσει τα μικρά και μεγάλα συμφέροντά του. Και φτάνουμε σήμερα που ο αρχι-Δολοφόνος και αρωγός της θεσμικής και κρατικής Τρομοκρατίας Χρυσοχοϊδης, απειλεί ξανά τις ριζοσπαστικές δυνάμεις και τα κινήματα αντίστασης  με νέες συλλήψεις και δίκες για την υπόθεση. Δέκα χρόνια μετά μνημονεύουμε τα πρώτα μας λόγια για την υπόθεση: πρωθ-υπουργοί και τραπεζίτες, δικαστικοί και εισαγγελείς, δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι αν ψάχνετε για δολοφόνους, κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Το μεσημέρι του Σαββάτου 16 Μάη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο γραφείο του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, Στρ. Σιμόπουλου. Καμία απόπειρα φίμωσης του απελευθερωτικού λόγου και λοιδορίας αγωνιστή δε θα μείνει αναπάντητη.

Η 5^η Μάη ήταν στιγμή κορύφωσης των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Χιλιάδες διαδηλωτ(ρι)ές συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου και την αρχή της οικονομικής δέσμευσης και υποτέλειας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη χρηματοπιστωτική δικτατορία. Σε κάθε πόλη ξεσπούν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, ενώ στην Αθήνα χιλιάδες πολιορκούν τη Βουλή. Οι πορείες δέχονται βίαιη καταστολή ενώ σε διάφορες πόλεις διαδηλωτές ξυλοκοπούνται και συλλαμβάνονται.Στην Αθήνα οι μπάτσοι επιτίθενται σε πολλά κομμάτια της πορείας σπάζοντας την. Και εκεί ο χρόνος σταματά.Ανάμεσα στις συγκρούσεις και τις επιθέσεις, ένα κατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου που βρίσκεται σε λειτουργία, καθώς η διοίκηση της τράπεζας αρνήθηκε το απεργιακόδικαίωμα στους εργαζόμενους,  δέχεται εμπρηστική επίθεση με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό και τον θάνατο 3 εργαζομένων.

Οι θάνατοι των εργαζομένων αποτέλεσαν το εργαλείο άσκησης πολιτικής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια για να απονομιμοποιήσουν τα αντικαθεστωτικά κινήματα και τους αγώνες που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στην μνημονιακή γενοκτονία. Από την πρώτη στιγμή πολιτικοί και οικονομικοί κυβερνήτες, δικαστές και εισαγγελείς, δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι χρέωσαν και χρεώνουν ακόμα και σήμερα την επίθεση στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα. Ένα χρόνο μετά για τις πολιτικές ανάγκες επινοήσαν ένα ανώνυμο και ασύντακτο σημείωμα που κατονόμαζε 3 συντρόφους ως υπεύθυνους για τη δολοφονία των εργαζομένων, με έναν από αυτούς τον αναρχικό σύντροφο Θοδωρή Σίψα να οδηγείται σε δίκη. Παρότι ο ίδιος αθωώθηκε πανηγυρικά 6 χρόνια μετά, καθώς ούτε τα στημμένα κατηγορητήρια δεν αρκούσαν για να τον καταδικάσουν, η ενοχή, οι ευθύνες αλλά και η ποινική καταδίκη  του διευθύνον σύμβουλου της Marfin Βγενόπουλου, του υπεύθυνου ασφαλείας του κτιρίου και της διευθύντριας του καταστήματος για φόνο εξ αμελείας τριών υπαλλήλων, τις σωματικές βλάβες άλλων 21 και για πολλαπλές παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού πέρασαν στα ψιλά.  Έπειτα από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της Χρυσής Αυγής, η Marfin επανήλθε για να αποτελέσει τον δεύτερο πόλο στην θεωρία της βίας των δύο άκρων. Σε αυτά τα δέκα χρόνια η υπόθεση επιστρατεύθηκε όποτε κρίθηκε αναγκαίο ως το εργαλείο απόπειρας καθεστωτικής φίμωσης και αποδόμησης του επαναστατικού και απελευθερωτικού λόγου και δράσης. Αλλά και ενδοκινηματικά δεν ήταν λίγοι όσοι με αφορμή-εργαλείο τη Marfin καταδίκασαν και αποκύρηξαν την επαναστατική βία ως επιλογή αγώνα υπογράφοντας δηλώσεις νομιμοφροσύνης.

Δέκα χρόνια μετά η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναφερόμενη στον εθνικό διχασμό και την τυφλή βία σκυλεύει για ακόμη μια φορά τη μνήμη των νεκρών εργαζομένων για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Για να ξεπλύνει τα δικά της εγκλήματα, τις χιλιάδες δολοφονίες συνανθρώπων μας  που κουβαλάει ο ίδιος και όλη η υπόλοιπη πολιτική γκρούπα που απολαμβάνει την πολιτική ασυλία της Βουλής (όποιο χρώμα και αν έχει) ανοίγει ξανά την υπόθεση ως μια κίνηση που μοιράζει άρτο και θεάματα, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.

Ο εμπρησμός της Marfin, όσο και αν επιχειρήθηκε να καταλογιστεί ως έργο αδίστακτων αναρχικών ομάδων τυφλής βίας, θα καταχορυθεί στην ιστορία ως παρα-κρατική δολοφονία. Και αυτό γιατί οι πράξεις όλων κρίνονται τόσο από τα αίτια και τις αφορμές όσο και από το αποτέλεσμα. Η επαναστατική βία δεν εμπεριέχει τυφλές ενέργειες που βάλλουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Η επαναστατική βία είναι το ιστορικό εργαλείο της κοινωνικής βάσης για να στρέψει τη δύναμή της προς την πηγή της καταπίεσης. Γι αυτό και οι επαναστατικές στοχεύσεις και ενέργειες δεν αφήνουν δυσανάγνωστα νοήματα. Είναι ξεκάθαρες και αντιληπτές από την πρώτη στιγμή και δεν αφήνουν περιθώρια προβοκάτσιας, λασπολογίας και αμφισβήτησης. Οι πράξεις επαναστατικής βίας είναι στιγμές αγώνα ιστορικά αναγκαίες και κοινωνικά δικαιωμένες. Γι΄αυτό και επαναστάτης-ρια δεν αυτοανακηρρύσεσαι ο ίδιος, αλλά σε κρίνει η ίδια η ιστορία. Η Marfin είναι ένα (ακόμα) πολιτικό έγκλημα με υπεύθυνους το κράτος και τους τραπεζίτες, τους δικαστές και τους εισαγγελείς, τον στρατό κατοχής της δημοκρατίας, τους δημοσιογράφους και τους τηλεδίκες στα πάνελ, αλλά και κάθε συνεργάτη τους. Γιατί για να είσαι συνεργάτης του κράτους δε χρειάζεται να πληρώνεσαι, αρκεί οι πράξεις σου να εξυπηρετούν την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Δέκα χρόνια μετά οι ένοχοι της Marfin αλλά και κάθε άλλης κρατικής και καπιταλιστικής δολοφονίας είναι ακόμα ατιμώρητοι. Δέκα χρόνια μετά οι νεκροί στο κάτεργο της Marfin αλλά και κάθε άλλο εργασιακό κάτεργο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές, στον Εβρο και στο Αιγαίο, στις πλατείες και τις γειτονιές αλλά και στις μέρες μας στα νοσοκομεία και όπου αλλού χάθηκαν ζωές για την εξυπηρέτηση των κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων, ζητούν δικαίωση. Και τα ριζοσπαστικά κινήματα αντίστασης είναι εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στην παρα-κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία, υπερασπιζόμενα κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια ξεχωριστά που βρίσκεται και θα βρεθεί στο στόχαστρο της προβοκάτσιας και της λασπολογίας του πολιτικαντισμού.

Η βιτρίνα του κράτους και του καπιταλισμού έχει ραγίσει-Θα τη θρυμματίσουμε μια για πάντα

Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους-ες στον κλάδο των ταχυμεταφορών

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση των διαδικτυακών αγορών, αφού το μεγαλύτερο ποσόστο των εταιρειών για να καλύψουν τη χασούρα απο το κλείσιμο των φυσικών καταστημάτων τους, βγάζουν συνέχως προσφορές στα προιόντα τους. Πρόκειται για μια επίφαση ασφάλειας καθώς ο κίνδυνος προσβολής και διασποράς του ιού συνεχίζει να υπάρχει εφόσον δεν πρόκειται για μια μαγική διαδικασία που το αντικείμενο αγοράς φτάνει απολυμασμένο στα χέρια των αγοραστών αλλά μια σειρά εργαζομένων λαμβάνουν την παραγγελία, το τυλίγουν, το πακετάρουν, το φορτώνουν και το παραδίδουν.

Αναμενόμενα, η συνθήκη αυτή έχει προκαλέσει υπερφόρτωση της εργασίας και των ταχυδιανομέων, αφού την περίοδο αυτή το ποσοστό των δεμάτων που πρέπει να μεταφερθούν φτάνει στο 60% , αυξήθηκε δήλαδη κατά 30% απο την περίοδο πρίν την καραντίνα. Με πραγματικούς όρους αυτό σημαίνει, ότι οι ταχυδιανομείς συνωστίζονται σε μικρούς χώρους με σκοπό να φορτώσουν όσα περισσότερα δέματα μπορούν πάνω στα οχήματα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο πιο γρήγορα στους τόπους παράδοσης. Το άγχος και η πίεση για την ταχύτητα της παράδοσης σε συνδυασμό με το μεγάλο φόρτο εργασίας και τις άβολες καιρικές συνθήκες, έχουν προκαλέσει, αρκετές φορές, ακόμα και θανάσμους τραυματισμούς στους εργαζόμενους.

Στις περισσότερες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν παρέχονται είδη υγιεινής για την ατομική τους προστασία, οπότε και αναγκάζονται να τα αγοράζουν οι ίδιοι και οι ίδιες, ώστε να μειώσουν το κίνδυνο προσβολής τους απο τον ιό αλλά και μετάδοσής του στους υπόλοιπους. Οι λύσεις δίνονται μόνο μέσα από ταξικούς αγώνες καθώς σε μία απο τις εταίρειες, οι εργαζόμενοι απαίτησαν και κέρδισαν την παροχή ειδών ατομικής προστασίας.

Και σαν να μην έφτανε η ήδη επιβαρυμένη συνθήκη εργασίας που βιώνουν, η κατάσταση χειροτερεύει από απαιτητικούς πελάτες και πελάτισσες που πίεζουν να φτάσουν τα προίοντα όσο πιο γρήγορα, στην πόρτα τους με όρους όσο γίνεται πιο βολικούς για αυτούς, με διάφορους καλοθελητές βεβαίως που με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουν τηλέφωνο τα αφεντικά να ρουφιανέψουν. Η πίεση των βιαστικών πελατών είναι μια πραγματικότητα και στην παραλαβή απο τα καταστήματα, όπου στέκονται σε ουρές έξω απο αυτά περιμένοντας την άμεση παραλαβή προιόντων τους που τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης.

‘’Παλιά μου τέχνη κόσκινο’’ σκέφτηκαν τα αφεντικά των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφοράς και αυτήν την περίοδο και προσπάθησαν να βγάλουν όσο περισσότερο κέρδος γίνεται με τρανά παραδείγματα την ACS, θυγατρικής του ομίλου Quest πρόεδρος της οποίας είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θοδωρής Φέσσας και τη Γενική Ταχυδρομική που προσπάθησαν να προβούν σε ραγδαία αύξηση των τιμολογίων τους. Και παρά το αυξημένο κέρδος που έχουν την περίοδο της καραντίνας οι εταιρείες ταχυμεταφοράς, περιληφθήκαν στο επίδομα για τις πληττόμενες επιχειρήσεις. Καμία πρόβλεψη όμως δε φαίνεται να υπάρχει για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των μισθών των ταχυδιανομέων ή και για πρόσληψη νέων. Αντιθέτως, οι νέες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (μειώση 50% της εργασίας και μείωση μισθού το μήνα και αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να καταχωρεί κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου) θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας στα αφεντικά.

Ο κλάδος των ταχυδιανομέων βάλλεται συνεχώς με εξαντλητικά ωράρια, τεράστιο φόρτο εργασίας, απαιτητικούς πελάτες και αφεντικά και συνεχώς νέες επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Ο Άκης Γ, μέλος της συνέλευσης βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου ( Σ.Β.Ε.Ο.Δ.) , που δούλευε για 2,5 χρόνια στα ΕΛΤΑ Courier μέσω του συστήματος ενοικίασης εργαζομένων των εταιρειών Onex και της θυγατρικής της Skycom, στις 10 Απριλίου ενημερώθηκε, μέσω τηλέφωνου, ότι δε θα ανανεωθεί η σύμβασή του, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους όμως η μη ανανέωση της σύμβασης σημαίνει απόλυση. Ως δικαιολογία για την απόλυσή του παρουσιάστηκε η έλλειψη ανάγκης έξτρα προσωπικού, αιτία που προφανώς δε συνάδει με αυξημένη ανάγκη για μεταφορά δεμάτων την περίοδο της καραντίνας. Η απόλυση του Ακη Γ. είναι εκδικητική καθώς μέσω της συνδικαλιστικής του δράσης, διεκδικούσε μαζί με άλλους συναδέλφους του τις υπερωρίες και τις τριετίες που δικαιούντουσαν. Στο σύστημα της ενοικίασης εργαζομένων καταστρατηγούνται όλα τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που προσφέρουν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ζούν σε ενα καθεστώς επισφάλειας χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη βδομάδα ή μήνα, αφου οι συμβάσεις μπορούν να είναι ακόμα και δεκαήμερες. Την Τετάρτη 13 Μάη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αλληλεγγύης με μπογιές και τρικάκια σε κατάστημα της ΕΛΤΑ courier στην οδό Παπάφη, στην ανατολική Θεσσαλονίκη στέλνοντας την αλληλεγγύη μας στον αγωνιστή Άκη Γ. και τον αγώνα που δίνει για την άμεση επαναπρόσληψή του.

Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας λαμβάνονται για το καλό όλων μας. Ότι όλες και όλοι μας πρέπει να θυσιαστούμε για ακόμη μια φόρα για να μην καταστραφεί το σύστημα που εκμεταλλεύεται και υφαρπάζει την εργασιακή μας δύναμη, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας μετατρέποντάς τα σε καταναλωτικό προϊόν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που το κράτος μετατοπίζει την εύθυνη σε εμάς. Μένουμε λοιπόν σπίτι, όσες και όσοι έχουμε σπίτι να μείνουμε, μέχρι να γίνει αντικείμενο πλειστηριασμού, μέχρι να έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς. Τα εργοστάσια παραγωγής όμως συνεχίζουν να δουλεύουν στοιβάζοντας εργάτ(ρι)ες στους χώρους εργασίας, η δουλειά σε χώρους που εμπορεύονται take away καφέ εντατικοποιείται υπερεκθέτοντας τους εργαζόμενους για τη πώληση ενός μη αναγκαίου αγαθού, στα σουπερ μάρκετ όχι μόνο δεν μείωθηκαν οι μέρες λειτουργίας ώστε να περιοριστεί ο συνωστισμός και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτά, αλλά αντιθέτως εξαιτίας της σωρείας τρομοκρατημένων καταναλωτών εντατικοποιήθηκε η εργασία τους, με αύξηση ωραρίων, πίεση και εκνευρισμό στις ουρές.

Δεν περιμένουμε όμως κανένα καλοσυνάτο αφεντικό να αλλάξει τη δεδομένη κατάσταση όπως και καμία κρατική άδεια για να αγωνιστούμε για την κατάλυση κάθε εκμεταλλευτικής σχέσης και κάθε εξουσίας.Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς μέσα από ακηδεμόνευτους αντικρατικούς αγώνες. Μέσα από τη σύγκρουση με τα αφεντικά. Μέσα από απεργίες και σαμποτάζ της παραγωγής. Οι ζωές μας μπαίνουν πάνω από τα κέρδη τους.

Ενάντια σε κράτος και αφεντικά, κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά

Άμεση επαναπρόσληψη του εργαζομένου Άκη Γ. στα ΕΛΤΑ courier Αθήνας

Για το Μάη, η δομή αλληλεγγύης κα αλληλοβοήθειας που στεγάζεται στην κατάληψη Terra Incognita διευρύνει το ωράριο λειτουργίας της. Κάθε Τρίτη και Παρασκευή η κατάληψη θα είναι ανοιχτή 18:00-20:00. 

Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους-ες στον κλάδο των ταχυμεταφορών

Το πρωί της Δευτέρας 11 Μάη, στα πλαίσια συντονισμένων παρεμβάσεων στην πόλη της Θεσσαλονίκης ενάντια στην εντατικοποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων στον κλάδο των ταχυμεταφορών, πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις με πανό, τρικάκια, αφίσες και κείμενα έξω από τις εταιρείες ΕΛΤΑ Courier στην Ίωνος Δραγούμη και Γενική Ταχυδρομική, Speedex & ACS στην Αγίου Δημητρίου.

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση των διαδικτυακών αγορών, αφού το μεγαλύτερο ποσόστο των εταιρειών για να καλύψουν τη χασούρα απο το κλείσιμο των φυσικών καταστημάτων τους, βγάζουν συνέχως προσφορές στα προιόντα τους. Πρόκειται για μια επίφαση ασφάλειας καθώς ο κίνδυνος προσβολής και διασποράς του ιού συνεχίζει να υπάρχει εφόσον δεν πρόκειται για μια μαγική διαδικασία που το αντικείμενο αγοράς φτάνει απολυμασμένο στα χέρια των αγοραστών αλλά μια σειρά εργαζομένων λαμβάνουν την παραγγελία, το τυλίγουν, το πακετάρουν, το φορτώνουν και το παραδίδουν.

Αναμενόμενα, η συνθήκη αυτή έχει προκαλέσει υπερφόρτωση της εργασίας και των ταχυδιανομέων, αφού την περίοδο αυτή το ποσοστό των δεμάτων που πρέπει να μεταφερθούν φτάνει στο 60% , αυξήθηκε δήλαδη κατά 30% απο την περίοδο πρίν την καραντίνα. Με πραγματικούς όρους αυτό σημαίνει, ότι οι ταχυδιανομείς συνωστίζονται σε μικρούς χώρους με σκοπό να φορτώσουν όσα περισσότερα δέματα μπορούν πάνω στα οχήματα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο πιο γρήγορα στους τόπους παράδοσης. Το άγχος και η πίεση για την ταχύτητα της παράδοσης σε συνδυασμό με το μεγάλο φόρτο εργασίας και τις άβολες καιρικές συνθήκες, έχουν προκαλέσει, αρκετές φορές, ακόμα και θανάσμους τραυματισμούς στους εργαζόμενους.

Στις περισσότερες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν παρέχονται είδη υγιεινής για την ατομική τους προστασία, οπότε και αναγκάζονται να τα αγοράζουν οι ίδιοι και οι ίδιες, ώστε να μειώσουν το κίνδυνο προσβολής τους απο τον ιό αλλά και μετάδοσής του στους υπόλοιπους. Οι λύσεις δίνονται μόνο μέσα από ταξικούς αγώνες καθώς σε μία απο τις εταίρειες, οι εργαζόμενοι απαίτησαν και κέρδισαν την παροχή ειδών ατομικής προστασίας.

Και σαν να μην έφτανε η ήδη επιβαρυμένη συνθήκη εργασίας που βιώνουν, η κατάσταση χειροτερεύει από απαιτητικούς πελάτες και πελάτισσες που πίεζουν να φτάσουν τα προίοντα όσο πιο γρήγορα, στην πόρτα τους με όρους όσο γίνεται πιο βολικούς για αυτούς, με διάφορους καλοθελητές βεβαίως που με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουν τηλέφωνο τα αφεντικά να ρουφιανέψουν. Η πίεση των βιαστικών πελατών είναι μια πραγματικότητα και στην παραλαβή απο τα καταστήματα, όπου στέκονται σε ουρές έξω απο αυτά περιμένοντας την άμεση παραλαβή προιόντων τους που τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης.

‘’Παλιά μου τέχνη κόσκινο’’ σκέφτηκαν τα αφεντικά των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφοράς και αυτήν την περίοδο και προσπάθησαν να βγάλουν όσο περισσότερο κέρδος γίνεται με τρανά παραδείγματα την ACS, θυγατρικής του ομίλου Quest πρόεδρος της οποίας είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θοδωρής Φέσσας και τη Γενική Ταχυδρομική που προσπάθησαν να προβούν σε ραγδαία αύξηση των τιμολογίων τους. Και παρά το αυξημένο κέρδος που έχουν την περίοδο της καραντίνας οι εταιρείες ταχυμεταφοράς, περιληφθήκαν στο επίδομα για τις πληττόμενες επιχειρήσεις. Καμία πρόβλεψη όμως δε φαίνεται να υπάρχει για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των μισθών των ταχυδιανομέων ή και για πρόσληψη νέων. Αντιθέτως, οι νέες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (μειώση 50% της εργασίας και μείωση μισθού το μήνα και αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να καταχωρεί κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου) θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας στα αφεντικά.

Ο κλάδος των ταχυδιανομέων βάλλεται συνεχώς με εξαντλητικά ωράρια, τεράστιο φόρτο εργασίας, απαιτητικούς πελάτες και αφεντικά και συνεχώς νέες επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Ο Άκης Γ, μέλος της συνέλευσης βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου ( Σ.Β.Ε.Ο.Δ.) , που δούλευε για 2,5 χρόνια στα ΕΛΤΑ Courier μέσω του συστήματος ενοικίασης εργαζομένων των εταιρειών Onex και της θυγατρικής της Skycom, στις 10 Απριλίου ενημερώθηκε, μέσω τηλέφωνου, ότι δε θα ανανεωθεί η σύμβασή του, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους όμως η μη ανανέωση της σύμβασης σημαίνει απόλυση. Ως δικαιολογία για την απόλυσή του παρουσιάστηκε η έλλειψη ανάγκης έξτρα προσωπικού, αιτία που προφανώς δε συνάδει με αυξημένη ανάγκη για μεταφορά δεμάτων την περίοδο της καραντίνας. Η απόλυση του Ακη Γ. είναι εκδικητική καθώς μέσω της συνδικαλιστικής του δράσης, διεκδικούσε μαζί με άλλους συναδέλφους του τις υπερωρίες και τις τριετίες που δικαιούντουσαν. Στο σύστημα της ενοικίασης εργαζομένων καταστρατηγούνται όλα τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που προσφέρουν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ζούν σε ενα καθεστώς επισφάλειας χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη βδομάδα ή μήνα, αφου οι συμβάσεις μπορούν να είναι ακόμα και δεκαήμερες.

Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας λαμβάνονται για το καλό όλων μας. Ότι όλες και όλοι μας πρέπει να θυσιαστούμε για ακόμη μια φόρα για να μην καταστραφεί το σύστημα που εκμεταλλεύεται και υφαρπάζει την εργασιακή μας δύναμη, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας μετατρέποντάς τα σε καταναλωτικό προϊόν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που το κράτος μετατοπίζει την εύθυνη σε εμάς. Μένουμε λοιπόν σπίτι, όσες και όσοι έχουμε σπίτι να μείνουμε, μέχρι να γίνει αντικείμενο πλειστηριασμού, μέχρι να έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς. Τα εργοστάσια παραγωγής όμως συνεχίζουν να δουλεύουν στοιβάζοντας εργάτ(ρι)ες στους χώρους εργασίας, η δουλειά σε χώρους που εμπορεύονται take away καφέ εντατικοποιείται υπερεκθέτοντας τους εργαζόμενους για τη πώληση ενός μη αναγκαίου αγαθού, στα σουπερ μάρκετ όχι μόνο δεν μείωθηκαν οι μέρες λειτουργίας ώστε να περιοριστεί ο συνωστισμός και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτά, αλλά αντιθέτως εξαιτίας της σωρείας τρομοκρατημένων καταναλωτών εντατικοποιήθηκε η εργασία τους, με αύξηση ωραρίων, πίεση και εκνευρισμό στις ουρές.

Δεν περιμένουμε όμως κανένα καλοσυνάτο αφεντικό να αλλάξει τη δεδομένη κατάσταση όπως και καμία κρατική άδεια για να αγωνιστούμε για την κατάλυση κάθε εκμεταλλευτικής σχέσης και κάθε εξουσίας.Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς μέσα από ακηδεμόνευτους αντικρατικούς αγώνες. Μέσα από τη σύγκρουση με τα αφεντικά. Μέσα από απεργίες και σαμποτάζ της παραγωγής. Οι ζωές μας μπαίνουν πάνω από τα κέρδη τους.

Ενάντια σε κράτος και αφεντικά, κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά

Το ελληνικό κράτος συνεχίζει την αντιμεταναστευτική πολιτική του μέσα από τα νέα μέτρα που εξήγγειλε με αφορμή την πανδημία. Κλειστά κέντρα κράτησης, απαγόρευση εξόδου των μεταναστ(ρι)ών ακόμη και για την παροχή αγαθών πρώτης ανάγκης ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει ούτε δείγμα  ιατρικής περίθαλψης και παροχής ειδών για την ατομική τους προστασία. Απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων την ίδια στιγμοί που οι μετανάστ(ρι)ες ζούνε κάτω από άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένοι/ες με πολλά μικρά παιδιά ανάμεσά τους. Ενώ θα έπρεπε να προβεί στην αποσυμφόρηση των δομών, για να προστατευτούν οι πιο ευπαθείς ομάδες, με την εφαρμογή ενός άρθρου θα «πετάξουν έξω» από διαμερίσματα και δομές φιλοξενίας όσους έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της πανδημίας η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκει τρόπους να περνάει στα γρήγορα νέα νομοσχέδια καταπάτησης και εκμετάλλευσης του φυσικού κόσμου όπως το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο και κοινωνικής/ταξικής εκμετάλλευσης όπως το εκπαιδευτικό, με τελευταίο τρανό παράδειγμα το νέο μεταναστευτικό νομοσχέδιο που εντείνει τη συνθήκη του εγκλεισμού.

Την Κυριακή 10/5 ο φασίστες του ιερού λόχου, συστρατεύονται για ακόμη μια φορά και καλούνε συγκέντρωση στο λευκό πύργο, με σκοπό να διαχύσουν το δηλητήριο του ρατσισμού, επιδιώκοντας να στρέψουν τη κοινωνία απέναντι στους/ις μετανάστ(ρι)ες, εν μέσω όλης αυτής κρίσης που βιώνουμε. Αλλά δε περιμέναμε κάτι περισσότερο από τους εχθρούς της ελευθερίας που, ενώ κατακερματίζονται τα εργατικά δικαιώματα, που σε λίγο καιρό μερίδα του κοινωνικού συνόλου δε θα έχει στέγη και τροφή, που το σύστημα υγείας καταρρέει και δε θα μπορεί να αντιμετωπίσει ένα δεύτερο κύμα νοσούντων από τον ιό, τη μοναδική απειλή που βλέπουν να υπάρχει είναι οι μετανάστ(ρι)ες.

Απέναντι στην έξαρση του εθνικισμού και τη διάχυση της ρητορικής του μίσους για κάθετι διαφορετικό, πολεμάμε τον φασισμό στην ίδια την καθημερινότητα: στους δρόμους και τις γειτονιές μας, στα σχολεία και τις σχολές μας, στους χώρους εργασίας μας. Να σταθούμε αλληλέγγυες/οι με τις μετανάστ(ρι)ες και να πολεμήσουμε την καταπίεση απ΄ όπου κι αν προέρχεται με γνώμονα την ελευθερία και την ισότητα. Να διεκδικήσουμε ελεύθερη μετακίνηση για όλες/όλους για την δημιουργία ενός κόσμου χωρίς σύνορα και φράχτες. 

Ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει

Αλληλεγγύη στους-ις μετανάστ(ρι)ες

Αντιφασιστική συγκέντρωση Κυριακή 10 Μάη, 11:00 Τσιμισκή με Ναυαρίνου

Ενεργειακή ανάπτυξη σημαίνει εμπόριο όπλων, μίζες στην ΕΕ και διαπλοκή

Το απόγευμα της Δευτέρας 4 Μάη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχοντας μετατοπίσει το τελευταίο διάστημα όλη την προσοχή της κοινωνίας στο ζήτημα της πανδημίας, κατέθεσε προς διαδικασία συζήτησης-ψήφισης στη Βουλή, το νέο αντιπεριβαλλοντικό πολυνομοσχέδιο. Δεν είναι η πρώτη φορά καθώς όλο αυτό το διάστημα προφασιζόμενοι τον ιό, ζητούν ανακωχή από τις κοινωνικές αντιστάσεις την ίδια στιγμή που νομοθετούν νέα μέτρα κοινωνικής και ταξικής εκμετάλλευσης και υποτίμησης των ζωών μας.  Όμως αυτή τη φορά πλήθος κόσμου δήλωσε παρών, συμμετέχοντας στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που οργάνωσαν περιβαλλοντικοί φορείς και συλλογικότητες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στον Λευκό Πύργο εκατοντάδες άτομα σπάσαν την σιγή των προηγούμενων ημερών και συγκεντρώθηκαν ενάντια στο νέο νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων άρει τον αποκλεισμό προς αξιοποίηση περιοχών Natura 2000, διευκολύνει τις αδειοδοτήσεις αναπτυξιακών επενδύσεων σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και εξορύξεις, νομιμοποιεί το κυνήγι σε περιοχές άγριας ζωής, εισάγει τον θεσμό της ιδιωτικής αξιολόγησης περιοχών ακόμα και από γνωμοδότες-υπαλλήλους των ίδιων των εταιρειών, την ίδια στιγμή που αφαιρεί το δικαίωμα αντιλόγου από την τοπική κοινωνία (ακόμα και από τους δημοτικούς φορείς) και άλλα πολλά.Η επενδυτική πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα της ενεργειακής ανάπτυξης συνεχίζει να αποτελεί κεντρικό διακύβευμα ύψιστης εθνικής σημασίας κατά τα λεγόμενα του ίδιου του πολιτικού προσωπικού, των ντόπιων και ξένων επενδυτών αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών που καθορίζουν την ενιαία στρατηγική της ΕΕ σε θέματα ανάπτυξης και ενέργειας. Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στις ενεργειακές επενδύσεις και τους πολέμους που γεννούν, παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ.  

Ο αγώνας ενάντια στην λεηλασία της φύσης συνεχίζεται

Να μπλοκάρουμε στην πράξη την εφαρμογή του νέου αντιπεριβαλλοντικού πολυνομοσχεδίου