Η πανδημία του covid-19 και η συνυφασμένη με αυτόν τρέχουσα υγειονομική κρίση μάς έφερε όλους και όλες, όπου κι αν ζούμε, ενώπιον μιας πρωτόγνωρης κατάστασης, η οποία φαίνεται πως όξυνε σε εκρηκτικό βαθμό την αποσταθεροποίηση της ήδη αποσαθρωμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας που κλονίζεται για ακόμα μία φορά λόγω των εσωτερικών της αντιφάσεων.

Η κρατική πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας έχει καταστήσει ακόμα πιο επαχθείς τους όρους επιβίωσης για την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, εντείνοντας την ταξική της υποτίμηση και καθιστώντας αδύνατη την κάλυψη βασικών αναγκών. Το δημόσιο σύστημα υγείας επί μακρά σειρά ετών απαξιώθηκε δια της κρατικής υποχρηματοδότησης και των απανωτών ιδιωτικοποιήσεων. Η διάλυση της δημόσιας υγείας έγινε ακόμα πιο αισθητή στην περίοδο που τώρα διανύουμε λόγω του επείγοντος της κατάστασης και των αυξημένων αναγκών που γεννήθηκαν, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι πέραν του κορωνοϊού πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι λοιπές παθήσεις.

Εν ολίγοις, τα δημόσια νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό έρχεται αντιμέτωπο με εξαντλητικό φόρτο εργασίας, ενώ οι υλικοτεχνικές υποδομές είναι από ελλιπείς έως και ανύπαρκτες σε αρκετές περιπτώσεις. Το κράτος αντί να αναλάβει τις ευθύνες του για τη ζημιά που προκάλεσε τα τελευταία χρόνια στο κοινωνικό σύνολο και δη στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, αντί να δώσει μια ανάσα ανακούφισης στο δημόσιο σύστημα υγείας που ασφυκτιά, προτίμησε εντούτοις να ενισχύσει τις επιχειρήσεις, τους καναλάρχες, του μεγαλοεργολάβους, τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών κλινικών και διαγνωστικών κέντρων, αλλά και να θωρακίσει περαιτέρω τον κατασταλτικό του μηχανισμό με ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας. Όχι μόνο ενισχύει και φοροαπαλλάσσει προκλητικά το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά αποποιείται και τις ευθύνες των εγκληματικών πολιτικών του, τις οποίες μεταβιβάζει με την αρωγή του αστικού προπαγανδιστικού μηχανισμού στις πλάτες της κοινωνίας υπό το περίφημο αφήγημα της «ατομικής ευθύνης».

Δεν πέφτουμε όμως από τα σύννεφα. Άλλωστε, το κράτος φροντίζει με κάθε δυνατό τρόπο να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, των καπιταλιστών δηλαδή. Επιπλέον, είναι πέρα για πέρα γνωστό ότι στον καπιταλισμό οι ανθρώπινες ανάγκες και τα βασικά για όλους αγαθά καθίστανται εμπορεύματα, καθώς υπάγονται αναγκαστικά στις βασικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Τα παρεπόμενα της εμπορευματοποίησης των ανθρώπινων αναγκών, και της δημόσιας και δωρεάν πρόσβασης στην υγεία μεταξύ άλλων, τα βιώνουμε σήμερα με τον πλέον ειδεχθή τρόπο στα πλαίσια της τρέχουσας κρίσης (υγειονομικής και καπιταλιστικής).

Η κοινωνική ομάδα που βιώνει καθημερινά στο πετσί της τις συνέπειες αυτής της κρατικής πολιτικής είναι το προσωπικό των νοσοκομείων, το οποίο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στη μάχη για την αποτελασματική αντιμετώπιση του covid-19, όντας εξαντλημένο από τον βαρύ φόρτο εργασίας και τα ατελείωτα ωράρια, υπο-αμειβόμενο χωρίς καμία επιπλέον οικονομική στήριξη από το κράτος και εκτεθειμένο στον κίνδυνο του ιού, αλλά και της μελλοντικής επισφάλειας ή ανεργίας (βλ. 4μηνη παράταση των συμβάσεων για τους επικουρικούς γιατρούς).

Στις 7 Απριλίου, με πρωτοβουλία της ΟΕΝΓΕ, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό προχώρησε συντονισμένα σε πανελλαδική σε κινητοποίηση έξω από τα νοσοκομεία. Η κινητοποίηση αυτή πλαισιώθηκε και από μια πληθώρα σωματείων και συλλογικοτήτων που παρενέβησαν στους χώρους έξω από τα νοσοκομεία δείχνοντας έμπρακτη αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους υγειονομικούς. Ο αγώνας των υγειονομικών, όμως, ήρθε αντιμέτωπος με την χυδαιότητα των δυνάμεων καταστολής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την προσπάθεια ομάδων ΔΙΑΣ να διαλύσουν τη συγκέντρωση έξω από τον Ευαγγελισμό. Από την άλλη, τα καθεστωτικά ΜΜΕ έκρυψαν κάτω από το χαλί οποιαδήποτε είδηση και ανακοίνωση σχετικά με τα αιτήματά τους, επιδιώκοντας παράλληλα να αμαυρώσουν την εικόνα αυτών των κινητοποιήσεων στον δημόσιο λόγο.

Σήμερα 28 Απριλίου, η ΟΕΝΓΕ καλεί σε ακόμα μία πανελλαδική κινητοποίηση στα νοσοκομεία της επικράτειας, με κυριότερα αιτήματα την «μονιμοποίηση των επικουρικών γιατρών, όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πρόσληψη όλου του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού (γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού υγειονομικού προσωπικού) για τη στελέχωση των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, μέτρα και μέσα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια των υγειονομικών, ένταξη του κλάδου στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Ως μέρος της κοινωνίας που αγωνίζεται για ισότητα και ελευθερία απέναντι στο δίκιο των ισχυρών και την εκμετάλλευση, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των υγειονομικών στηρίζοντας τα αιτήματά τους. Συμμετείχαμε, λοιπόν, στις επιμέρους κινητοποιήσεις των υγειονομικών που πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, πετώντας τρικάκια, ανοίγοντας πανό και μοιράζοντας κείμενα στα προαύλια των νοσοκομείων ΑΧΕΠΑ, Γεννηματάς, Άγιος Δημήτριος, Θεαγένειο και Ιπποκράτειο.

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ

Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ Ο COVID-19 ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ – ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Κατάληψη Terra Incognita
Πυρανθός – Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Το πρωί της Πέμπτης 30 Απρίλη, με πρωτοβουλία της Δομής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που στεγάζει η κατάληψη Terra Incognita, συντρόφισσες και σύντροφοι πραγματοποιήσαμε την πρώτη παρέμβαση στη λαϊκή αγορά του προφήτη Ηλία. Για μια ώρα μοιράσαμε κείμενα και τρικάκια που προπαγανδίζουν τη λειτουργία των δομών που στεγάζουν οι καταλήψεις Terra Incognita και ΕΚΧ Σχολείο για τη μάθηση της Ελευθερίας αλλά και της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης στην Καμάρα στις 11:00, ενώ είχαμε και τραπέζι με προϊόντα της δομής όπου όποιος είχε ανάγκη έπαιρνε και όποιος είχε τη δυνατότητα άφηνε. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης 2 έμποροι της λαϊκής φωνάξαν τον σεκιουριτά προσποιούμενοι πως καταπατούμε τα κρατικά μέτρα για τις αποστάσεις των πάγκων. Ο σεκιουριτάς με τη σειρά του κάλεσε του μπάτσους, οι οποίοι όταν ήρθαν και είδαν τον κόσμο, αποχώρησαν κατευθείαν. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αρκετά μεγάλη, γεγονός που αποτιμούμε και από τα προϊόντα που αφέθηκαν για τη στήριξη των δομών αλλά και την αλληλεπίδραση που είχαμε μαζί τους.

Οι Δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας βγαίνουν και καταλαμβάνουν τον δημόσιο χώρο

Η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη είναι η μόνη λύση μπροστά στην διαφαινόμενη κρίση

Οι διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς αποτελούν ορόσημα για την ιστορία των ριζοσπαστικών κινημάτων. Από την εργατική απεργία του Σικάγο το 1886 για την διεκδίκηση του 8 ώρου, στην απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936 και από τις μαχητικές διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς σε Γερμανία και Ιταλία, στις πορείες της εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το αναρχικό κίνημα αποτέλεσε ενεργό και αδιάσπαστο κομμάτι των στιγμών αγώνα όλα τα χρόνια. Άλλοτε σε στήριξη των αγώνων που έτρεχαν και άλλοτε ως κορύφωση των ίδιων του των αγώνων με βάση τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που επικρατούσαν κάθε φορά.

Σήμερα η νοηματοδότηση αυτή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Την στιγμή που μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει τεθεί με κυβερνητικές εντολές σε κατοίκον εγκλεισμό/καραντίνα με πρόσχημα την προστασία της υγείας, τόσο του ίδιου όσο και των γύρων του, μια άλλη μερίδα του πληθυσμού αφήνεται στη μοίρα της. Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία, στην κθαριότητα, στον επισιτισμό, στις βιομηχανίες και τα εργοστάσια, στα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία βιώνουν ένα ιδιαίτερο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Έχουν κριθεί με συνοπτικές διαδικασίες ναι μεν αναγκαίοι αλλά και αναλώσιμοι. Αναγκαίοι για να μπορέσει ο καπιταλισμός να συνεχίσει να καρπώνεται την υπεραξία της παραγωγής τους, να επιβιώσει και να βγει πιο δυνατός,  αλλά και αναλώσιμοι αφού είναι υποχρεωμένοι να φροντίσουν μόνοι τους για τα απαραίτητα Μέσα Ατομικής Προστασίας, κανόνες που δεν ισχύουν όμως για αόρατους πληθυσμούς όπως οι κρατούμενοι, οι μετανάστ(ρι)ες, οι άστεγοι κτλ.

Οι νόμοι καταργούνται στα οδοφράγματα.

Απέναντι στο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που τείνει να εδραιωθεί για το προσεχές διάστημα και την νέα κανονικότητα που έρχεται, οφείλουμε να βγούμε στο δρόμο. Να δείξουμε δυναμικά ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μια λέξη αόριστη και ότι δε καθορίζεται από κυβερνητικές οδηγίες. Από την πρώτη στιγμή σε όλη την Ελλάδα συντρόφισσες και σύντροφοι στην πράξη έσπασαν τα μέτρα στήνοντας δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας σε ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, αντέδρασαν με όλα τα μέσα σε περιστατικά εργοδοτικής ασυδοσίας, στήριξαν και στηρίζουν ακόμα τους ταξικούς αγώνες που τρέχουν αυτή την περίοδο.

Με γνώμονα την ασφάλεια όλων και τηρώντας τα μέτρα και μέσα ατομικής και συλλογικής προστασίας κατεβαίνουμε στο δρόμο. Δεν περιμένουμε κανένα κρατικό εκπρόσωπο να μας δώσει την άδεια για να συγκεντρωθούμε, τη στιγμή που τα μέτρα αυτά, ενώ δεν ισχύουν για όλες και όλους μας, δείχνουν να αποτελούν εργαλεία πειθάρχησης και ελέγχου και να είναι κομμάτι ενός νέου δόγματος καταστολής που τίθεται σε εφαρμογή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η φετινή πρωτομαγιά οφείλει να αποτελέσει το διεθνές κινηματικό ορόσημο για το πέρασμα από την άμπωτη στην παλίρροια των κοινωνικών κα ταξικών αντιστάσεων.

Πρωτομαγιά 2020 11:00 Καμάρα

Σπάμε τις απαγορεύσεις κα τα μέτρα και κατεβαίνουμε στους δρόμους ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και τη γενικευμένη καταστολή  

Ο καπιταλισμός συνεχίζει να σκοτώνει…

Στις 2 Απριλίου χάνει την ζωή του από τον ιο covid-19 στο Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, 52χρονος  εργαζόμενος (χειριστής κλαρκ) της εταιρείας  ΗΒ Body, η οποία εδρεύει στην Βιομηχανική Περιοχή της  Σίνδου. Στο συγκεκριμένο εργοστάσιο είχε βρεθεί ακόμα ένας συνάδελφός του θετικός στον ιό, κρούσμα το οποίο είχε δηλωθεί στον ΕΟΔΥ. Αυτό όμως δεν στάθηκε αρκετό για να κλείσει το εργοστάσιο, με τους εργαζόμενους που δουλεύουν κατά δεκάδες μαζί και συνωστίζονται πολλές φορές στα λεωφορεία του εργοστασίου για να κατευθυνθούν στην δουλειά τους να εκτίθενται καθημερινά στον κίνδυνο της νόσου.  Η εταιρεία γνωρίζοντας για τα κρούσματα εντός του εργοστασίου δεν έπραξε τα αυτονόητα, δηλαδή να παύσει την λειτουργία της προστατεύοντας τους εργαζόμενους. Συγκεκριμένα η εταιρεία δεν έκανε ούτε απολύμανση ακόμα και μετά τον θάνατο του 52χρονου. Να σημειώσουμε ότι την ίδια στιγμή το αφεντικό της εταιρείας κυκλοφορεί με πολυτελέστατο όχημα το οποίο έχει δικό του πάρκινγκ στο εργοστάσιο απο όπου και μεταβαίνει στο γραφείο του (με ιδιωτικό  ασανσέρ) χωρίς καν να έρχεται σε επαφή με το υπόλοιπο προσωπικό του εργοστασίου.

Το πρωί της Τετάρτης 29 Απρίλη λίγο πριν τη λήξη της βάρδιας των εργαζομένων, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με πανό και τρικάκια στην Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου καθώς και έξω από το εργοστάσιο της HB Body. Η τραγικότητα αυτού του θανάτου μας παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο το κράτος και τα αφεντικά αντιμετωπίζουν το ιό για την προάσπιση του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση με αυστηρά μέτρα απαγορεύει στους πολίτες να βγαίνουν από τα σπίτια τους, κλείνει την πρόσβαση στο Σέιχ Σου και την παραλία Θεσσαλονίκης και μοιράζει πρόστιμα σε κόσμο που κάθεται στα παγκάκια ενός πάρκου ή ακόμα και σε άστεγους, την ίδια ώρα που εκατοντάδες εργαζόμενοι/ες συνεχίζουν να εργάζονται στα εργοστάσια, όπως για παράδειγμα της Σίνδου, με κίνδυνο να νοσήσουν οι ίδιοι αλλά και οι οικείοι τους.  Οι συστάσεις του ΕΟΔΥ για διατήρηση των μέτρων και η αυστηροποίηση στις αποστάσεις που πρέπει να κρατάμε μεταξύ μας δεν ισχύει εξίσου για όλες/όλους. Τα μέτρα ισχύουν ως εκεί που δεν μπορούν να πλήξουν τις επιχειρήσεις και τα αφεντικά.

Δυστυχώς, δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι εργατοπατέρες του Ε.Κ.Θ. δεν ανέφεραν πουθενά το όνομα του εργοστασίου και προστάτευσαν επιμελώς το όνομα της εταιρείας. Για ακόμη μια φορά τα συμφέροντα των εργαζομένων μπήκαν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την προάσπιση των συμφερόντων των αφεντικών.

Να σταματήσει άμεσα η βιομηχανική παραγωγή στις εργοστασιακές μονάδες θανάτου

Κανένας νεκρός εργάτης-ρια για τις τσέπες των αφεντικών

*

Πρωτομαγιά 2020 11:00 Καμάρα

Σπάμε τις απαγορεύσεις κα τα μέτρα και κατεβαίνουμε στους δρόμους ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και τη γενικευμένη καταστολή  

ΥΓ: κατά τη διάρκεια της παρέμβασής μας βρήκαμε πανό του σωματείου εργατοϋπαλλήλων ν.  Θεσσαλονίκης που καλούσαν σε παρεμβάσεις στους χώρους εργασίας στις 28-4, τα οποία είχαν αλλοιωθεί με φασιστικά σύμβολα του Ιερού Λόχου. Άσχετα από τη θέση μας ενάντια στο συγκεκριμένο σωματείο και τον πολιτικό φορέα που κρύβεται από πίσω, βλέπουμε  για ακόμη μια φορά ποιανού τα συμφέροντα προασπίζονται οι φασίστες. 

Παρέμβαση στα γραφεία του ΕΟΔΥ με αφορμή την πανελλαδική ημέρα δράσης για τους εργαζόμενους στον κλάδο της Υγείας

Ο ΕΟΔΥ είναι υπεύθυνος για τους θανάτους των ημερών

Αν νομίζεται πως θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια να βλέπουμε την κοινωνική βάση να θυσιάζεται για τη διάσωση των κερδών και των συμφερόντων σας είστε γελασμένοι. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, το παραϊατρικό προσωπικό και κάθε εργαζόμενος στον κλάδο της υγείας δεν είναι αναλώσιμος. Η προστασία της κοινωνικής βάσης απέναντι στην κρατική αδιαφορία είναι δική μας υπόθεση. Στηρίζουμε στην πράξη τους εργαζόμενους στον χώρο της υγείας, που δίνουμε μάχη όλο αυτό το διάστημα, την ίδια στιγμή που ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας νομοθετεί με βάση το κρατικό και καπιταλιστικό συμφέρον, αντιμετωπίζοντάς τους ως απλή στατιστική.

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις για την πανελλαδική ημέρα δράσης για τους εργαζόμενους-ες στον κλάδο της Υγείας, το απόγευμα της Δευτέρας 27 Απρίλη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στα κεντρικά γραφεία του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας, στην οδό Εγνατίας 76, στη Θεσσαλονίκη.  Στηρίζουμε τις πανελλαδικές συγκεντρώσεις του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού έξω από τα νοσοκομεία. Καλούμε την κοινωνική βάση να δώσει το παρόν στις απεργιακές συγκεντρώσεις την Πρωτομαγιάς, την Παρασκευή στις 11:00 στην Καμάρα ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και τα μέτρα διαλογής της κυβερνητικής πολιτικής, για να σπάσουμε τον φόβο, τους αποκλεισμούς και τις απαγορεύσεις όλοι μαζί στο δρόμο.

Οι μέρες περνάνε και η κρατική διαχείριση της κατάστασης αφήνει πίσω της όλο και περισσότερα κενά. Η κρίση βαθαίνει και πλάι της μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πραγματική πρόσβαση στις κρατικές υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας κα σε αυτούς για τους οποίους εντείνεται ο αποκλεισμός. Βασικός υπεύθυνος αυτή τη στιγμή είναι ο ίδιος ο ΕΟΔΥ, που θεσπίζει μέτρα και σχέδια αντιμετώπισης της κατάστασης που στοχεύουν στην προστασία των κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων, θυσιάζοντας καθημερινά την κοινωνική βάση. Δεκάδες καταγγελίες δημοσιεύονται από γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, που στρέφουν τα πυρά τους ενάντια στον ΕΟΔΥ για τις κατάπτυστες οδηγίες που εκδίδει τόσο προς τους εργαζόμενους στον κλάδο της υγείας, όσο και προς την ίδια την κοινωνική βάση.

Οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας μάχονται καθημερινά απέναντι στην διασπορά του ιού, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας, έλλειψη που αντί να καλυφθεί (ενώ υπάρχει η δυνατότητα) θεσμοθετείται ως ακίνδυνη. Εξαντλούνται καθημερινά με βάση τα ωράρια εργασίας και τις κενές θέσεις και το Υπουργείο αντί να προβεί στις απαραίτητες προσλήψεις νομοθετεί την άρση συμβάσεων, οδηγώντας εκατοντάδες εργαζόμενους σε απολύσεις. Τη στιγμή που δεκάδες άλλοι ακαδημαϊκοί και επιστήμονες προσφέρονται να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του ιού (με δωρεάν διαγνωστικά τεστ, εξετάσεις κτλ) για να στηρίξουν τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης που αδυνατεί οικονομικά να ανταπεξέλθει στη νοσηλεία, ο ΕΟΔΥ συνάπτει συμφωνίες με ιδιωτικές κλινικές και μεγαλοεπιχειρηματίες για να αυξήσει τα κέρδη στην τσέπες του κράτους και τον αφεντικών. Νοικιάζει ιδιωτικές κλινικές με διπλάσιο κόστος από αυτό του προηγούμενου διαστήματος, στήνει μονοπώλια με φαρμακευτικές εταιρίες κτλ.

Ακόμα και η ίδια η διαχείριση των ασθενών καταδεικνύει αυτά τα σχέδια: οι πρόσφατοι θάνατοι του 35χρονου στον Άγιο Δημήτριο και της 42χρονης στην Καστοριά που συγκλόνισαν τα κρατικά επιτελεία έχουν την αιματοβαμμένη υπογραφή του ΕΟΔΥ για την αδιαφορία που επέδειξαν απέναντι στα κρούσματα, την εντολή να μείνουν σπίτι χωρίς καν να εξεταστεί και το οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε δηλώσεις του γιατρός του Κέντρου Υγείας Κρήτης θέτοντας μια σειρά από αντίστοιχα ερωτήματα για την προτροπή του κατ’ οίκον περιορισμού (και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που απαιτείται), όπως ποιος θα φροντίσει αυτούς τους ασθενείς, ποιος θα φροντίσει τους ανθρώπους που είναι περιορισμένοι ή κατακλιμένοι στο σπίτι τους, ποιος θα φροντίσει όλους αυτούς που θα εξακολουθούν να πάσχουν από άλλα χρόνια νοσήματα και είναι στην κοινότητα, κατήγγειλε σε σχέση με τις κυβερνητικές οδηγίες πως …δυστυχώς εκεί πέρα δεν υπάρχει καμία απολύτως απάντηση. 

Και ενώ η κατάσταση επιβαρύνει διαρκώς το ήδη διαλυμένο σύστημα υγείας, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γενικού Νοσοκομείου Σύρου, όπου το σωματείο εργαζομένων καταγγέλλει έγγραφο του ΕΟΔΥ που εν ολίγοις ορίζει ότι εάν δεν υπάρχει έγκριση του «παντογνώστη» ΕΟΔΥ για τη λήψη δείγματος από ύποπτο κρούσμα covid-19, τότε η εξέταση θα βαρύνει οικονομικά το νοσοκομείο, την κλινική ή ακόμα και τον ιδιώτη ασθενή. Ο εμπαιγμός και η υποκρισία της κρατικής διαχείρισης που υπογράφει συμβόλαια θανάτου για όλους εμάς που δεν έχουμε τη δυνατότητα όχι μόνο να νοσηλευτούμε σε ιδιωτικές κλινικές αλλά απλά να διαθέσουμε και τα χρήματα για διαγνωστικά τεστ, βιοψίες και μέτρα αυτοπροστασίας, δεν έχει τελειωμό.

Όμως η διαχείριση στον κλάδο της υγείας είναι μια μικροκλίμακα της θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους. Έξω από εκεί υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που βιώνουν καθημερινά τον πραγματικό αποκλεισμό και τη συνθήκη διαλογής στην ασθένεια της κοινωνικής βάσης. Τα μέτρα προφύλαξης και αποσυμφόρησης αφήνουν έξω όλους τους εργαζόμενους που συνωστίζονται καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα της ταξικής εκμετάλλευσης. Αφήνουν έξω όλους τους μετανάστες που στοιβάζονται στα κέντρα κράτησης πλήρους απουσίας υγειονομικής περίθαλψης και μέτρων αυτοπροστασίας όπως και τους κρατούμενους στις αποθήκες ψυχών. Εκατοντάδες κρούσματα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες με τους πρώτους νεκρούς να καταγράφονται σε φυλακές και κέντρα κράτησης. Όμως πρόκειται για ανθρώπους β διαλογής. Όπως και για τους αστέγους, τους τοξικοεξαρτημένους και κάθε άλλον που έχει αφεθεί στην τύχη του όλο αυτό το διάστημα.

Εμείς από την πλευρά μας, γνωρίζοντας πως όσο περνάνε οι μέρες δε βαδίζουμε προς το τέλος, μα προς την αρχή μια νέας περιόδου οικονομικής μα πάνω από όλα κοινωνικής κρίσης δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνη της εκτεθειμένη και αβοήθητη μπροστά στην αδηφάγο κρατική και καπιταλιστική θανατοπολιτική. Και δεν θα ξεχάσουμε όσους σκότωσε η κρατική αδιαφορία και πολιτική: τους νεκρούς κρατούμενους στις φυλακές, τις νεκρές μετανάστριες στα κέντρα κράτησης και όλους όσους άφησαν τη ζωή τους επειδή δε μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν σε αυτή συνθήκη. Μια συνθήκη που δημιούργησε το ίδιο το κράτος και ο καπιταλισμός, έτσι ώστε κάποιοι από μας να μη χωράνε.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων στον κλάδο της Υγείας

Η συλλογική σωτηρία των ζωών μας είναι η μόνη ατομική ευθύνη που έχουμε

Έπειτα από τον συντονισμό των Δομών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που λειτουργούν το τελευταίο διάστημα στις καταλήψεις Terra Incognita και ΕΚΧ Σχολείο για τη Mάθηση της Ελευθερίας μαζί με την ομάδα room39, παραδόθηκε η πρώτη αποστολή υλικού στις κρατούμενες του κολαστηρίου της Πέτρου Ράλλη. Η πολίτιμη συμβολή όλων μέσω της στήριξης των Δομών, σπάει στην πράξη το καθεστώς αποκλεισμού των κρατουμένων. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Στηρίζουμε τους αποκλεισμένους-ες και τους αόρατους-ες
Χτίζουμε δομές και διαδικασίες κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης

Οι μέρες περνάνε και η κρατική διαχείριση της κατάστασης αφήνει πίσω της όλο και περισσότερα κενά. Η κρίση βαθαίνει και πλάϊ της μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πραγματική πρόσβαση στις κρατικές υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας κα σε αυτούς για τους οποίους εντείνεται ο αποκλεισμός. Την ίδια στιγμή το κράτος επιλέγει να στοχοποιήσει τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης από τη βάση (με χαρακτηριστικά παραδείγματα το κόψιμο ηλεκτροδότησης της ΒΙΟΜΕ και τον αποκλεισμό της συλλογικής τροφίμων στο ΠΙΚΠΑ). Στόχος για την επομενη μέρα δεν είναι να βγούμε όλοι μαζί δυνατοί όπως λένε οι κυβερνητικοί, αλλά να επικρατήσει πανηγυρικά ο κρατισμός, απευθυνόμενος σε ακόμα πιο λίγους.

Εδώ και 3 εβδομάδες η ΔΟΜΗ αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που συστάθηκε στη κατάληψη βρήκε την ανταπόκριση δεκάδων αλληλέγγυων. Μέχρι στιγμής στο μέτρο των δυνατοτήτων μας καταφέραμε να παρέχουμε σταθερά 2 φορές τη βδομάδα πακέτα αλληλεγγύης σε άστεγους και τοξικοεξαρτημένους (φρούτα, φαγητά, είδη ατομικής φροντίδας κτλ), ιατροφαρμακευτικό υλικό στο καμπ στο Βαγιοχώρι καθώς και οικονομική ενίσχυση του Ταμείου φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών. Δεδομένης της έντασης της κοινωνικής αναγκαιότητας που δημιουργεί ολοένα και περισσότερο η συνθήκη αλλά κα της στήριξης κάθε αλληλέγγυου, αποφασίσαμε να διευρύνουμε την παροχή βοήθειας της δομής, στηρίζοντας για το επόμενο διάστημα ακόμα ένα καμπ (στο Κλειδί) καθώς και τις ανάγκες των μεταναστριών κρατουμένων στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη. Τηρούμε τους κανόνες ατομικής προστασίας και υγιεινής ενάντια στον φόβο και την ενοχοποίηση της αλληλεγγύης.

Στηρίζουμε τους αποκλεισμένους-ες και τους αόρατους-ες

Χτίζουμε δομές και διαδικασίες κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης

Τα χρόνια περνάνε και μαζί τους παίρνουν όσους έκαναν τη ζωή τους μελάνι για να γράψουν την ιστορία της κοινωνικής απελευθέρωσης. Επαναστάτες όλων των τάσεων και των ρευμάτων, ανιδιοτελείς και ταπεινοί άνθρωποι που στρατεύθηκαν με πίστη και αφοσίωση στον αγώνα ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο, ενάντια στον φασισμό και την εκμετάλλευση. Άνθρωποι που δεν ονειρεύτηκαν αλλά τόλμησαν. Δεν συνθηκολόγησαν αλλά παρέμειναν αφοσιωμένοι μέχρι τέλους στην Υπόθεση.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Salvatore Riccιardi. Πριν κάποιους μήνες είχαμε τη χαρά και την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες και κοινά βιώματα, στιγμές αγώνα του παρελθόντος και του παρόντος, σχέδια και στοχοθεσίες για το μέλλον, με αφορμή μια συνέντευξη που μας παραχώρησε για τη συμβολή και την εμπειρία του στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον μιλιταρισμό μέσα από τα χαρακώματα των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Άνθρωπος σεμνός γεμάτος όνειρα, πιστός και αδιάλλακτος μέχρι την τελευταία στιγμή.

Μια ζωή καθορισμένη από τις αξίες του συλλογικού αγώνα κόντρα στο προσωπικό κόστος. …οι αγώνες δεν θα είναι απλές μάχες στο δρόμο, πέτρες ενάντια σε δακρυγόνα, ούτε γενικές ειρηνικές απεργίες, ούτε θα είναι ο αγώνας ενός εξοργισμένου λαού που καταστρέφει τον κατασταλτικό μηχανισμό μέσα σε δύο ή τρεις μέρες, θα είναι ένας μακρύς, αιματηρός αγώνας. Και ημών εκμεταλλευόμενων του κόσμου, ποια είναι η θέση μας, ποιο είναι το καθήκον μας; Τι πρέπει να κάνουμε; Να επιτεθούμε σκληρά, αδιάκοπα σε κάθε σημείο της αντιπαράθεσης… μας εξιστορήθηκε για τη συμβολή των επαναστατικών κινημάτων του ευρωπαϊκού μητροπολιτικού αντάρτικου στα αντιπολεμικά αναχώματα ενάντια στο πόλεμο του Βιετνάμ.

Αυτός ήταν ο σύντροφος Salvatore. Ένας ανυπότακτος αγωνιστής. Ένας ανυπότακτος άνθρωπος μέχρι το τέλος. Και αυτή του η εικόνα θα μείνει στη συλλογική μνήμη του διεθνούς επαναστατικού μετώπου. Πλάι στον Λάμπρο, στον Χρήστο, στη Helin, στη Mara, στον Andreas τη Gudrun και την Ulrike, στον Holger και όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους στον επαναστατικό αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Καλό ταξίδι σύντροφε Salvo

Ευχαριστούμε για όλα