Την Πέμπτη 13-2, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης με σπρέϊ και τρικάκια, στα γραφεία του Συλλόγου Κτηματομεσιτών Θεσσαλονίκης. Απέναντι σε όσους έχουν μετατρέψει τις βασικές μας ανάγκες σε επενδύσεις, προειδοποιούμε πως δε θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Μεσίτες, επενδυτές, τραπεζίτες, συμβολαιογράφοι, εκμισθωτές,  η στέγαση είναι ανάγκη όχι πολυτέλεια-τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο.

Η Στέγαση είναι κοινωνική ανάγκη όχι επένδυση

Μία από τις συντριπτικές νίκες του καπιταλισμού απέναντι στη κοινωνική βάση είναι αυτή της ηθικής διάστασης που λαμβάνει στις ζωές όλων μας ως σύστημα σχέσεων και αξιών, πέραν της οικονομικής διαχείρισης. Τη θέση του ανθρώπου υποκαθιστά ο καταναλωτής που αξιολογείται βάση της παραγωγικής του ικανότητας. Ο καπιταλισμός μετατρέπει την κοινωνική αναγκαιότητα σε καταναλωτική δυνατότητα, προσβάσιμη σε όποιον συμβάλλει εντατικότερα στον παραγωγικό κύκλο του κεφαλαίου. Έτσι η σίτιση, η στέγαση, η ιατρική περίθαλψη από βασικές ανάγκες τείνουν να μετατραπούν ολοένα και περισσότερο σε είδη πολυτελείας.

Τα τελευταία 2 χρόνια το ζήτημα της στέγασης αποτελεί ίσως μια από τις πιο διαδεδομένες επενδυτικές οδούς. Τεράστιοι σύμβουλοι επιχειρήσεων και επενδυτικοί φορείς διαμηνύουν την αποδοτικότητα της επενδυτικής δραστηριότητας στην ακίνητη περιουσία με σκοπό την αξιοποίησή της, μέσω νέων καινοτόμων δυνατοτήτων. Αυτό σημαίνει πως ο στόχος κάποιων να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο δημιουργεί ασφυξία σε μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης καθώς οι τιμές των ενοικίων αυξάνονται κατακόρυφα. Παράλληλα ο εξευγενισμός και η τουριστικοποίηση ολόκληρων περιοχών οδηγεί χιλιάδες ενοικιαστές σε άτακτες εξώσεις, καθώς οι εκμισθωτές στρέφονται όλο και περισσότερο στη νέα επενδυτική τάση που αφορά την μετατροπή των ακινήτων τους σε all inclusive διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Στο στόχαστρο μπαίνουν οι γραφικές και λούμπεν φτωχογειτονιές με αποτέλεσμα τον βίαιο εκτοπισμό εκατοντάδων κατοίκων που ανήκουν στα χαμηλότερα ταξικά στρώματα. Με βάση τα πρότυπα των δυτικών μεγαλουπόλεων ολόκληρες συνοικίες παραδίδονται στα χέρια των μεσιτικών ομίλων και ιδιωτών για να μετατραπούν σε επενδυτικά block-καθαρές γειτονιές που προσελκύουν τους τουρίστες (άρα και το χρήμα τους) και δε χωρούν κάθε παρείσακτο στοιχείο έξω από τα πρότυπα του καπιταλισμού (αδέσποτα, τοξικοεξαρτημένους, άστεγους κτλ)

Μεγάλο ζήτημα όμως αντιμετωπίζει η κοινωνική βάση και πάνω στο ζήτημα της φοιτητικής στέγασης. Πέραν της εντεινόμενης εκτόξευσης στα ύψη του κόστους φοίτησης μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τα δίδακτρα, την κοστολόγηση ακόμα και των συγγραμμάτων πλέον  και την διαρκή υποβάθμιση της δημόσιας «παιδείας», για μια χαμηλόμισθη οικογένεια το ζήτημα της κάλυψης της στέγασης τείνει να αποτελέσει απαγορευτική συνθήκη. Τη στιγμή που περιορίζεται αισθητά η παροχή δωρεάν στέγης μέσα από φοιτητικές εστίες, ξεπηδούν νέες επενδυτικές μορφές φοιτητικής στέγασης. Το κρατικό έλλειμμα στις προνοιακές παροχές έρχονται να καλύψουν ιδιώτες και επιχειρηματικοί όμιλοι. Κατασκευάζονται ιδιωτικές εστίες που υποκαθιστούν τις δημόσιες, ενώ για μια τρύπα 15 m2 μπορεί κανείς να δίνει 300-400€ πολλές φορές χωρίς συμβόλαια (άρα και δεσμεύσεις του εκμισθωτή) διατηρώντας μια επισφαλή συνθήκη χωρίς δικαιώματα για κάθε ενοικιαστή που μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στο δρόμο. Η όλη εκβιαστική λογική βασίζεται στην αναγκαιότητα του κάθε φοιτητή να βρει σε λίγο χρόνο σπίτι αλλιώς δε θα σπουδάσει άρα δεν έχει επιλογή ούτε όρους για διαπραγμάτευση.

Αλλά και για τους ιδιοκτήτες ακινήτων που πίστευαν σε μια μελλοντική οικονομική απόσβεση μέσα από μια επένδυση σε ακίνητη περιουσία έναντι του ενοικίου, τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Μέσα από τα πακέτα μέτρων έναντι των μνημονιακών δεσμεύσεων, η υπερφορολόγηση της ακίνητης περιουσίας ξεκίνησε από το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Χώρων (χαράτσι) και κατέληξε στον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ). Ταυτόχρονα η αδυναμία εξόφλησης των κόκκινων δανείων από τα χρόνια της ευφορίας όπου το χρηματοπιστωτικό σύστημα εφεύρε δάνειο για καθετί που μπορεί να βάλει κανείς στο μυαλό του (στεγαστικά, καταναλωτικά, φοιτητικά, διακοποδάνεια…) και η παράλληλη προώθηση της υπερακατανάλωσης μέσω πιστωτικών καρτών και εικονικού χρήματος, οδήγησαν σε αύξηση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών ακόμα και σε ακίνητα που αποτελούν την πρώτη κατοικία.

Όλη αυτή η συνθήκη αποτελεί μια παράλληλη κανονικότητα με την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, τις μαζικές μειώσεις μισθών και απολύσεις, την περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών και την κατάργηση των προνοιακών επιδομάτων. Οι εκμεταλλευόμενοι καλούνται να ανταπεξέλθουν σε ένα αρνητικό ισοζύγιο όπου τη στιγμή που μειώνονται τα έσοδά τους αυξάνεται διαρκώς το κόστος ζωής. Δεν είναι λίγες μέχρι στιγμής οι αυτοκτονίες ανθρώπων που πνίγονται από την απελπισία. Που ασφυκτιούν κάτω από τη σκέψη του …πως θα τα βγάλω πέρα. Σε ποιόν όμως αντιστοιχεί η ευθύνη αυτής της κατάστασης; Σίγουρα όχι μόνο στο κράτος και τις πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζει ούτε μόνο στο κεφάλαιο που πιστώνεται τον κύκλο της αναπαραγωγής του. Ευθύνη έχει και ο καθένας από εμάς που κυριεύεται από την οικονομική απληστία, που θέλει από το τίποτα να βγάλει όλο και περισσότερο χρήμα. Αυτός που μπορεί να έχει ένα σπίτι και να μη διστάσει να πετάξει στο δρόμο μια οικογένεια για να το χωρίσει σε 10 στούντιο και να κερδίζει τα 10πλάσια λεφτά.

Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο έκρυθμη όσον αφορά το ζήτημα της στέγασης και η λύση δε μπορεί παρά να είναι συλλογική και ριζοσπαστική. Η στέγαση είναι ζήτημα κοινωνικής και ταξικής αναγκαιότητας και οι όροι με τους οποίους θα υπάρξει λύση πρέπει να αντιτίθενται στην κυρίαρχη ιδεοληψία. Έχουμε ανάγκη να στεγάσουμε τις ανάγκες μας (πόσο μάλλον τις επιθυμίες μας) και παντού γύρω μας ρημάζουν άδεια σπίτια. Αμφισβητούμε έμπρακτα το κύρος και τη νομιμότητα της ιδιοκτησίας και καταλαμβάνουμε τους άδειους  χώρους. Δίνουμε ζωή στα άδεια σπίτια και ουσία στη ζωή μας. Δε μας αφήνει καθόλου αδιάφορους το γεγονός πως την ίδια στιγμή που έχουμε τα μεγαλύτερα ποσοστά αστέγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάποιοι μπορεί να κατέχουν 2 και 3 υπερπολυτελείς βίλες και άλλα πόσα εξοχικά. Οι ζωές και οι ανάγκες μας, να μπούνε  πάνω από τα κέρδη τους. Μπροστά σε έναν κόσμο καταναλωτικής αλλοτρίωσης, εμείς παίρνουμε θέση. Καταλαμβάνουμε τον χώρο και τον χρόνο που μας κλέβουν καθημερινά.

Έτσι λοιπόν για μας 10 και 100 δεν είναι αρκετές, θα γεμίσουμε καταλήψεις σε όλες τις γειτονιές

ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΦΩΣ;

Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης μαζί με χριστιανικά σωματεία πραγματοποιεί συνέδριο με θέμα το “δημογραφικό”, το “Μακεδονικό” και τη “λαθρομετανάστευση”.

Η εκκλησία συντασσόμενη με τις αστικές, μιλιταριστικές, πολιτικές γραμμές της εποχής ψάχνει τρόπους να μας πείσει πως πρέπει να μισούμε τους αλλόθρησκους, τους αλλοεθνείς, τους ομοφιλόφυλους, να μην κάνουμε εκτρώσεις, να σιωπούμε μπροστά στην εκμετάλλευσή μας, επειδή είναι δύσκολη στιγμή για το έθνος, να ετοιμαζόμαστε να πεθάνουμε σε κάποια μελλοντική πολεμική σύρραξη.

Ε, ΟΥΤΕ ΚΑΝ!

ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΗΧΑΝΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥΣ

Συγκέντρωση ενάντια στον εθνικισμό και τον σκοταδισμό:
Κυριακή 16/2, 16:00, Τσιμισκή με Ναυαρίνου

Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση, Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο, Κατάληψη Terra Incognita, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά

*

Ένα συνέδριο γεμάτο ρατσιστικό, πατριαρχικό, εθνικό, καθαρά χριστιανικό μίσος. Ή αλλιώς περάστε και κλείστε και τα φώτα

Στο συνέδριο που οργανώνεται απο κάμποσα χριστιανικά σώματα με την ευλογία της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, θέτονται τρία ζητήματα : Το γνωστό σε όλους και όλες μας μακεδονικό ζήτημα, η υπογεννητικότητα και οι μετάναστ(ρι)ες. Ενώ στην αρχή μπορεί αυτά τα τρία να φαίνονται κάπως ασύνδετα, έχουν ένα πολύ βασικό κοινό, τη διατήρηση και ενίσχυση του εθνικού κορμού.

 Το παπαδαριό και μαζί όλη η χριστιανική κοινότητα επαίξε πολύ μεγάλο ρόλο στην έξαρση του εθνικού φρονήματος σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα, πρωτοστάτησε σε διαδηλώσεις και πορείες που αποτελούνταν απο μεγάλων διαστάσεων ελληνικές σημαίες, σταυρούς και γελοιότητες. Γεγονός που δε μας εντυπωσιάζει αφού η θρησκέια είναι βασικό συστατικο του ελληνικού έθνους. Βαρεθήκαμε να ακούμε σε κανάλια και καφενεία για το πόσο μεγάλος ηγέτης και κυρίως πόσο Έλληνας ήταν ο μεγαλέκος και γενικότερα πόσο ΄΄γενναίους άνδρες΄΄ έχει γεννήσει αυτή η ΄΄λεβεντομάνα, ελληνική Μακεδονία΄΄ .Για άλλη μια φορά η κοινή κεντρική αφήγηση της ιστορίας του έθνους έπρεπε να διατηρηθεί και μάλιστα να υποστηριχτεί με πάθος μαζικά, προκειμένου το κράτος και το κεφάλαιο να υλοποιήσει τα σχέδια του με όχημα την εθνική ενότητα.Όλα αυτά για μια καθαρά πολιτική και οικονομική συμφωνία με σκοπό τη δημιουργία μιας κεντρικής στρατιωτικής βάσης στη γειτονική χώρα, με απαραίτητο προαπαιτούμενο την είσοδό της στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Αντικειμενικά ο αριθμός της κοινωνίας που ενώθηκε γύρω από αυτό το ζήτημα, για μικρό χρονικό διάστημα ευτυχώς, ήταν πολύ μεγάλος, σε αντίθεση με ζητήματα που όντως επηρεάζουν τη καθημερινότητα του όπως η κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.Είναι δεδομένο πως η προσκόλληση σε μια κοινότητα όπως το έθνος, κάτω απο μία ομπρέλα αυτής της συγκεκριμένης αφήγησης της ιστορίας, φέρει πολύ συγκεκριμένα αξιακά, όπως η εθνική υπερηφάνεια και αγνοεί αμέτρητες καταπιέσεις που μπορεί να φέρει και να αναπαράγει από το παρελθόν μέχρι σήμερα.

Πρόσφατα τέτοια παραδείγματα είναι χριστιανοί έλληνες και ελληνίδες πατριώτες/-ισσες, που προσπάθησαν να διασώσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την χριστιανική παράδοση ψήνοντας σουβλάκια έξω απο camp μεταναστ(ρι)ων. Με σούβλες που πήγαν για να επιβληθούν και να τρομάξουν ανθρώπους κατατρεγμένους είτε από πόλεμο ή από άθλιες συνθήκες ζωής, στοιβαγμένους σε πολυπληθή στρατόπεδα συγκέντρωσης με καθημερινό κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή τους. Μα πόσο γελοίο θέαμα? Θα ήταν όντως για γέλια, αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνοι αφου δυστυχώς ένα μέρος της κοινωνίας τους ακολουθεί πιστά και κάνει πράξη τα λόγια μίσους τους, κυνηγώντας queer άτομα και μετανάστ(ρι)ες, προσβάλλοντας οτιδήποτε μη συντηρητικό και καταπιέζοντας οτιδήποτε πάει κόντρα στην παραδοσιακή ελληνική και τόσο χριστιανική ηθική.

 Είναι σημαντικό επίσης να παρατηρήσουμε ότι έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συνθήκες μέσα στις οποίες άρχισε να αναβιώνει και το όλο ζήτημα του δικαιώματος στην έκτρωση και πως το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας βρήκε χώρο και τρύπωσε στον κυρίαρχο λόγο. Για την ιστορία, το 1983 πεντακόσιες γυναίκες υπέγραψαν κείμενο δηλώνοντας ότι είχαν επιλέξει την έκτρωση παρά την αντίθετη νομοθεσία. Κύριο σύνθημα τους ήταν το ‘’όλες είμαστε παράνομες’’ που ακουγόνταν δυνατά έξω από τα δικαστήρια στην Αθήνα στη δίκη των 7 απο αυτές που είχαν επιλέξει την παράνομη έκτρωση. Εκείνη την περίοδο το φεμινιστικό κίνημα αγωνίζονταν δυναμικά για το δικαίωμα επιλογής στην μητρότητα.Το 1986 το δικαίωμα στην έκτρωση έγινε και επίσημα νόμος του κράτους, όχι λόγω κάποιας φεμινιστικής αντίληψης της τότε κυβέρνησης αλλά ως αποτέλεσμα αγώνων χιλιάδων γυναικών να επιλέγουν οι ίδιες για το σώμα τους. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά και αυτή η επιλογή δεν είναι ακόμα αυτονόητη, σε 18 χώρες στον κόσμο απαγορεύεται, σε πολύ περισσότερες γίνεται υπο πολύ αυστηρές προϋποθέσεις και στην Ελλάδα βγαίνει ένα τσούρμο ανδρών να δηλώσει ότι η έκτρωση είναι φόνος. Η έκτρωση, όχι ο θάνατος παιδιών από το κρύο, απο πνιγμό στη Μεσόγειο ή απο τις πολεμικές συρράξεις. Η υποκρισία σας δεν είναι ούτε καινούργια ούτε τυχαία.

  Η συνθήκη του θρησκευτικού και κοινωνικού σκοταδισμου, του συντηρητισμού, της έμφυλης καταπίεσης, της ανελευθερίας λόγου και πράξεων που στηρίζει η εκκλησία,το κράτος και οι υποστηρικτες τους είναι ακόμα μια βρωμερή πραγματικότητα.Θέλουν να επιβληθούν στον τρόπο ζωής μας, στις σχέσεις μας, στις αξίες μας, ακόμα και στα σώματά μας. Οπότε απολυταρχικά,΄΄ισλαμοφανατικά΄΄ καθεστώτα που υποτίθεται εχθρεύονται και φοβούνται, μάλλον τα ζηλεύουν.΄΄Σεμνές γυναίκες στο σπίτι να κάνουν παιδιά που θα υπηρετούν το έθνος, το θεό και τον άντρα τους ή αλλιώς κοινώς ΄΄αμαρτωλές΄΄ και στιγματισμένες. Queer υποκείμενα στη πυρά ,μετανάστριες κακοποιημένες, άντρες εθνικιστές κυριάρχοι που θα είναι πιστοί στο δόγμα ησυχία, τάξη και ασφάλεια, έτοιμοι να θυσιαστούν για τη μαμά πατρίδα και να συνεχίσουν την ιστορία του έλληνα οικογενειάρχη.

 Ενάντια στη συνεχή ΄΄ελληνοχριστιανική΄΄καταπιέση που βιώνουμε ας συντρίψουμε τα συντηρητικά αυτά κομμάτια αυτής της κοινωνίας, ακομα και αυτές τις φωνές που βρίσκονται μέσα μας που μαρτυρούν όλο τον εσωτερικευμένη ΄΄χριστιανοηθική΄΄.

Αγώνας για μια κοινωνιά ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης

Αγώνας για την Αναρχία

Από τις 7 Οκτώβρη, το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή και τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) φιλοξενεί στην προβλήτα Α του λιμανιού την έκθεση «Ορυκτά και Άθρωπος». Η έκθεση αυτή που κατά τους διοργανωτές αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός που συμβάλλει στην εικαστική, πολιτιστική και πολιτισμική εξέλιξη των κοινωνιών δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ξέπλυμα της εγκληματικής δραστηριότητας τεράστιων βιομηχανιών που βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας και την προστασία της φύσης και των ζώων.

«Χρυσοί» χορηγοί της έκθεσης δε θα μπορούσαν να είναι άλλοι απότον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων και την Ελληνικός Χρυσός, την εταιρεία που ευθύνεται για την ολική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος στη Χαλκιδική από την εξορυκτική δραστηριότητα. Πλάϊ τους, χορηγοί είναι επίσης και οι Βιομηχανικά Ορυκτά Ελλάδος Α.Ε., ΓΕΩΕΛΛΑΣ, Ελληνικοί Λευκόλιθοι Α.Μ.Β.Ν.Ε.Ε., ΟΜΥΑ ΕΛΛΑΣ Α.Β.Ε.Ε., Παυλίδης Α.Ε. Μάρμαρα-Γρανίτες καθώς και η έταιρη εγκληματική βιομηχανία που ακούει στο όνομα Τσιμέντα ΤΙΤΑΝ Α.Ε.

Για την Πέμπτη 13 Φλεβάρη, στις 19:00 είναι προγραμματισμένη η διάλεξη με θέμα «Οι εξελίξεις στον κλάδο των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και τη Ν.Α. Μεσόγειο». Κεντρικός ομιλητής της διάλεξης είναι ο Ανδρέας Γεωργακόπουλος, Καθηγητής Κοιτασματολογίας στο Τμήμα Γεωλογίας Α.Π.Θ. Ο Γεωργακόπουλος, και κάθε ακαδημαϊκός που παίρνει θέση υπέρ των αναπτυξιακών έργων που αφορούν την ενεργειακή δραστηριότητα, συμβάλλει στην λεηλασία και την καταστροφή του φυσικού κόσμου, στην ένταση του φιλοπολεμικού κλίματος,  στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό. Με αφορμή τη συμμετοχή τόσο του ίδιου όσο και την ευρύτερη στήριξη όλου του τομέα Κοιτασματολογίας, πραγματοποιήσαμε σήμερα προπαγανδιστική παρέμβαση σε όλη την πτέρυγα της Γεωλογίας του ΑΠΘ με στράτσα, σπρέϊ, κείμενα και τρικάκια.

Ενέργεια για τι και για ποιόν;

Η ενεργειακή δραστηριότητα στον ελλαδικό χώρο αποτελεί αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια. Οι επενδύσεις μέσα από διάφορες μορφές πράσινης ή μη ανάπτυξης επιβάλλονται από την ευρωπαϊκή ένωση ως κατεπείγον ζήτημα εθνικής σημασίας. Εξορύξεις υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου και άλλων πολύτιμων λίθων ή μειγμάτων, ασταμάτητες εγκαταστάσεις βιομηχανικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (αιολικοί και υδροηλεκτρικοί σταθμοί, φωτοβολταϊκά κτλ) αλλά και η νέα μορφή παραγωγής ενέργειας σε τεράστιες βιομηχανικές μονάδες μέσα από την καύση σκουπιδιών σε μορφή RDF, είναι λίγα από τα παραδείγματα που μετατρέπουν τη φύση γύρω μας σε ένα απέραντο δυστοπικό τοπίο που σε λίγα χρόνια θα θυμίζει νεκροταφείο.

Ο φυσικός κόσμος που ζούμε και αγωνιζόμαστε δε λογίζεται για τίποτε περισσότερο παρά το νοτιοανατολικότερο σύνορο της ΕΕ προς τη Μέση Ανατολή ως νησίδα ενεργειακών πόρων. Στόχος είναι η μετατροπή της ΕΕ, σε ενεργειακή υπερδύναμη, παρακάμπτοντας το μονοπώλιο των ενεργειακών διαδρομών που κατέχει η Ρωσία. Οι επενδύσεις στην ενεργειακή δραστηριότητα με τη σειρά τους απαιτούν ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή. Αύξηση των αμυντικών δαπανών, πολεμικές συμφωνίες για διακρατικές αμυντικές συνεργασίες (πχ πρόσφατα με ΗΠΑ και Γαλλία), εντεινόμενη στρατοπέδευση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων και καταστολή του εσωτερικού εχθρού. Απέναντι στην ένταση του πολεμικού κλίματος και της στρατοκρατίας, να υψώσουμε αναχώματα αντίστασης και διεθνιστικής αλληλεγγύης πολεμώντας στην πράξη την ηθική και υλική υπόσταση της στρατοκρατίας.

Καμία ειρήνη με τους πολεμοκάπηλους…

Συγκέντρωση ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων

Λεωφ. Νίκης με Βενιζέλου (μνημείο ολοκαυτώματος) Πέμπτη 13-2, 18:00

Από τις 7 Οκτώβρη, το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή και τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) φιλοξενεί στην προβλήτα Α του λιμανιού την έκθεση «Ορυκτά και Άθρωπος». Η έκθεση αυτή που κατά τους διοργανωτές αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός που συμβάλλει στην εικαστική, πολιτιστική και πολιτισμική εξέλιξη των κοινωνιών δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ξέπλυμα της εγκληματικής δραστηριότητας τεράστιων βιομηχανιών που βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας και την προστασία της φύσης και των ζώων.

«Χρυσοί» χορηγοί της έκθεσης δε θα μπορούσαν να είναι άλλοι απότον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων και την Ελληνικός Χρυσός, την εταιρεία που ευθύνεται για την ολική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος στη Χαλκιδική από την εξορυκτική δραστηριότητα. Πλάϊ τους, χορηγοί είναι επίσης και οι Βιομηχανικά Ορυκτά Ελλάδος Α.Ε., ΓΕΩΕΛΛΑΣ, Ελληνικοί Λευκόλιθοι Α.Μ.Β.Ν.Ε.Ε., ΟΜΥΑ ΕΛΛΑΣ Α.Β.Ε.Ε., Παυλίδης Α.Ε. Μάρμαρα-Γρανίτες καθώς και η έταιρη εγκληματική βιομηχανία που ακούει στο όνομα Τσιμέντα ΤΙΤΑΝ Α.Ε.

Για την Πέμπτη 13 Φλεβάρη, στις 19:00 είναι προγραμματισμένη η διάλεξη με θέμα «Οι εξελίξεις στον κλάδο των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και τη Ν.Α. Μεσόγειο»

Ενέργεια για τι και για ποιόν;

Η ενεργειακή δραστηριότητα στον ελλαδικό χώρο αποτελεί αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια. Οι επενδύσεις  μέσα από διάφορες μορφές πράσινης ή μη ανάπτυξης επιβάλλονται από την ευρωπαϊκή ένωση ως κατεπείγον ζήτημα εθνικής σημασίας. Εξορύξεις υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου και άλλων πολύτιμων λίθων ή μειγμάτων, ασταμάτητες εγκαταστάσεις βιομηχανικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (αιολικοί και υδροηλεκτρικοί σταθμοί, φωτοβολταϊκά κτλ) αλλά και η νέα μορφή παραγωγής ενέργειας σε τεράστιες βιομηχανικές μονάδες μέσα από την καύση σκουπιδιών σε μορφή RDF, είναι λίγα από τα παραδείγματα που μετατρέπουν τη φύση γύρω μας σε ένα απέραντο δυστοπικό τοπίο που σε λίγα χρόνια θα θυμίζει νεκροταφείο.

Ο φυσικός κόσμος  που ζούμε και αγωνιζόμαστε δε λογίζεται για τίποτε περισσότερο παρά το νοτιοανατολικότερο σύνορο της ΕΕ προς τη Μέση Ανατολή ως νησίδα ενεργειακών πόρων. Στόχος είναι η μετατροπή της ΕΕ, σε ενεργειακή υπερδύναμη, παρακάμπτοντας το μονοπώλιο των ενεργειακών διαδρομών που κατέχει η Ρωσία.  Οι επενδύσεις στην ενεργειακή δραστηριότητα με τη σειρά τους απαιτούν ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή. Αύξηση των αμυντικών δαπανών, πολεμικές συμφωνίες για διακρατικές αμυντικές συνεργασίες (πχ πρόσφατα με ΗΠΑ και Γαλλία), εντεινόμενη στρατοπέδευση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων και καταστολή του εσωτερικού εχθρού. Απέναντι στην ένταση του πολεμικού κλίματος και της στρατοκρατίας, να υψώσουμε αναχώματα αντίστασης και διεθνιστικής αλληλεγγύης πολεμώντας στην πράξη την ηθική και υλική υπόσταση της στρατοκρατίας.

Καμία ειρήνη με τους πολεμοκάπηλους…

Συγκέντρωση ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων

Λεωφ. Νίκης με Βενιζέλου (μνημείο ολοκαυτώματος) Πέμπτη 13-2, 18:00

Στις 29 Γενάρη πάνοπλοι κουκουλοφόροι της Τρομοκρατικής υπηρεσίας ακινητοποιούν κλεμμένο όχημα στην Αγία Παρασκευή και συλλαμβάνουν τους καταζητούμενους συντρόφους Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου και Γιάννη Μιχαηλίδη καθώς και τη συντρόφισσα Δήμητρα Βαλαβάνη.  Με λύσσα και μένος για την πολύμηνη φυγοδικία τους, οι ένστολοι δολοφόνοι επιτίθενται στους συντρόφους μας ενώ κατά την διάρκεια αντίστασης στη βίαιη λήψη γενετικού υλικού τραυματίζουν τη συντρόφισσα Δήμητρα.

Από την πρώτη στιγμή τα σενάρια της Τρομοκρατικής κατακλύζουν τα δελτία. Μέσα από τα στόματα των κονδυλοφόρων της εξουσίας, ακολουθεί ένας καταιγισμός παραπληροφόρησης που για ακόμη μια φορά επενδύει στο ψέμα. Το κράτος εντείνει το κλίμα τρομοϋστερίας, μιλώντας για τη σύσταση νέου πυρήνα επαναστατικής βίας, γιάφκες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ασύλληπτους συνεργούς και καθετί που μπορεί να επισκιάσει το προφανές. Το οργανωμένο σχέδιο μέσα από την υποτιθέμενη πολύμηνη παρακολούθηση και υποδειγματική προετοιμασία, καταρρέει μέρα με τη μέρα αφού τα στοιχεία που βγαίνουν στο φως είναι μηδαμινά. Όμως η συνταγή του λέγε, λέγε, στο τέλος κάτι θα μείνει, είναι παλιά και δοκιμασμένη. Παράλληλα δεκάδες εξώφυλλα ρουφιανοφυλλάδων με σεξιστικά σχόλια υποβιβάζουν το σθένος και τη δυναμικότητα των 2 συντροφισσών μας, παρουσιάζοντάς τες σαν απλές συνοδούς στο πλευρό ενός έμπειρου άνδρα.

Μπορεί να χάσαμε ακόμη μια μάχη, όμως ο πόλεμος είναι όλος δικός μας. Γιατί απέναντι στην ανηθικότητα και την αναξιοπρέπεια του εχθρού, εμείς διεξάγουμε δεκαετίες τώρα έναν ασίγαστο πόλεμο ήθους και ποιότητας. Έναν πόλεμο ιδεών. Και σε αυτόν τον πόλεμο δεν έχουμε χάσει ούτε ένα οχηρό. Μπορεί για ακόμη μια φορά, συντρόφισσες και σύντροφοί μας να αιχμαλωτίζονται όμως τίποτα δεν τελειώνει εδώ. Νέες φωνές αντίστασης, νέες μαχόμενες πρωτοβουλίες θα ανθίσουν σε πείσμα όσων προδικάζουν το τέλος της ριζοσπαστικής πάλης.

Οι σύντροφοι μας δεν είναι αθώοι. Το τεκμήριο αθωότητας καταλύεται από την πρώτη στιγμή που παίρνουμε έμπρακτα θέση ενάντια σε αυτό το ανθρωποκτόνο σύστημα. Οι σύντροφοί μας, οπλισμένοι με θέληση και θάρρος, συνεπείς και αξιοπρεπείς μα πάνω απ’ όλα μαχητές και μαχήτριες της ελευθερίας μπορεί να βρίσκονται ξανά σε συνθήκη αιχμαλωσίας, μας γεμίζουν όμως με περηφάνια για τη στάση και τις επιλογές τους. Την Τρίτη 4 Φλεβάρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με σπρέι και τρικάκια στο σπίτι του αντιεισαγγελέα Εφετών Χαράλαμπου Παπαγεωργίου στην οδό Τρικούπη 18 στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης, στέλνοντας ένα πρώτο μήνυμα αλληλεγγύης στους προφυλακισμένους συντρόφους μας. Κωνσταντίνα, Δήμητρα και Γιάννη τίποτα δεν τελείωσε όλα συνεχίζονται…  

Η αστική τρομοκρατία δε θα περάσει. Η Επανάσταση θα νικήσει. Ζήτω η Αναρχία.

Δύναμη στον καταζητούμενο αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, που υπερασπίζεται ακόμη τα μετόπισθεν της παράνομης ελευθερίας

Καθε Κυριακή του Φλεβάρη θα προβάλλονται ταινίες της γαλλικής Νουβελ Βαγκ και συγκεκριμένα της ομαδας Left Bank του κινήματος. Οι κινηματογραφιστές του Νέου Κύματος κατάφεραν να ριζοσπαστικοποιήσουν τον κινηματογράφο και τις φόρμες του όχι μόνο στην τεχνική του υπόσταση αλλα και στην  πολιτική του, καθώς κύρια προτάγματά τους ήταν η εναντίωση στην εμπορευματοποίηση της τέχνης και η απελευθέρωση του κιν/φου απο τα εδραιωμένα του όρια. Η διαφοροποίηση των καλλιτεχνών του Left Bank βρίσκεται στο οτι αντιμετωπίζουν τον κινηματογράφο σαν οποιαδήποτε αλλη τέχνη προσεγγίζοντας την με έντονο λογοτεχνικό χαρακτήρα.

Ταινίες προβολής κάθε Κυριακή μετά τις 20:00:

2-2: Last Year in Marienbad

9-2: La Jetee

16-2: Hirosima Mon Amour

23-2: Cleo de 5 a 7

Το διήμερο 18-19/1/2020 πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες της πανελλαδικής συνάντησης για την ενέργεια, στο κτίριο της Νομικής σχολής Αθήνας, με πολύ μεγάλη συμμετοχή συλλογικοτήτων -απ’ όλη την Ελλάδα-, που έχουν άμεση εμπλοκή σε αντιστάσεις σχετιζόμενες με ποικίλες ενεργειακές δραστηριότητες, αλλά και πολλών άλλων (συλλογικοτήτων και μεμονωμένων προσώπων), που έχουν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στο χώρο της ενέργειας και για τις αντίστοιχες κινηματικές δράσεις.

Οι εργασίες ξεκίνησαν με εισαγωγική παρέμβαση των συλλογικοτήτων που είχαν την πρωτοβουλία της συνάντησης και συνεχίστηκε, με αμείωτο ενδιαφέρον, σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης. Η συζήτηση, πέρα από την αναγκαία αλληλοενημέρωση, επεκτάθηκε και σε μια σειρά άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως:

 α) το θέμα της κοινής δράσης ανάμεσα στις συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται -τοπικά ή θεματικά- στα διαφορετικά ενεργειακά μέτωπα, με δεδομένες τις ιδιαιτερότητες και τις ιδιομορφίες τους,

β) το άνοιγμα της ατζέντας και σε ζητήματα που υπερβαίνουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας, με την επέκτασή της στις κοινωνικές συνέπειες και συνολικά στον ενεργειακό σχεδιασμό,

γ) η δυνατότητα εκφοράς ενός κινηματικού αντίλογου, με βασικές θέσεις και προτάσεις, πέρα από τον αμυντικό αγώνα και την ανάθεση στο κράτος, στις εταιρείες και σε κάθε είδους «ειδικούς», με στόχο την ευρύτερη κοινωνική απεύθυνση,

δ) η αναζήτηση του τρόπου με τον οποίο οι  αγώνες και η επιδίωξη για απτά αποτελέσματα  μπορούν να συνδυαστούν με προτάσεις για ριζικό μετασχηματισμό του ενεργειακού μοντέλου, ακόμη και έξω από τα όρια του συστήματος και

ε) η σύνδεση με αντίστοιχα κινήματα άλλων χωρών και ιδιαίτερα των γειτονικών.

Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με την αναλυτική καταγραφή και κωδικοποίηση του συνόλου των απόψεων και των προτάσεων που κατατέθηκαν -δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε αυτές που φαίνεται πως συνιστούν κοινό τόπο-, με σκοπό να ανατροφοδοτηθεί ο διάλογος στο εσωτερικό των συλλογικοτήτων και με σαφή επιδίωξη τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου, την ανάπτυξη συντονισμένων δράσεων και τη σταθεροποίηση της μεταξύ τους συνεργασίας.

19.1.2020

Οι συμμετέχοντες/ουσες στη συνάντηση

Χρόνος, χώρος και πρόγραμμα εργασιών της συνάντησης για την ενέργεια

Η πανελλαδική συνάντηση – συνέλευση συλλογικοτήτων για την ενέργεια θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 18-19/1/2020, στην Αθήνα, στο χώρο της Νομικής σχολής (πίσω από το κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών) και, πιο συγκεκριμένα, στο αμφιθέατρο 1, με είσοδο από την οδό Μασσαλίας και το αίθριο της σχολής.

Σάββατο 18/1/2020 (από τις 12 το μεσημέρι, μέχρι τις 6 το απόγευμα)

Θα υπάρξει μια σύντομη εισαγωγική παρέμβαση, από μέρους της οργανωτικής επιτροπής και των συλλογικοτήτων που ανέλαβαν την πρωτοβουλία της συνάντησης.

Όλος ο υπόλοιπος χρόνος θα αφιερωθεί στις τοποθετήσεις και στο διάλογο, σε δύο φάσεις:

• στην πρώτη, θα παρουσιαστούν οι συλλογικές επεξεργασίες των σχημάτων και των φορέων, που δραστηριοποιούνται κινηματικά για τα ζητήματα της ενέργειας ή έχουν έμμεση εμπλοκή με αυτά.
• στη δεύτερη, θα γίνουν προσωπικές τοποθετήσεις και παρεμβάσεις άλλων φορέων και συλλογικοτήτων.

Κυριακή 19/1/2020 (από τις 10 το πρωί, μέχρι τις 3 το μεσημέρι)

Η δεύτερη μέρα της συνάντησης θα αφιερωθεί στην κωδικοποίηση της συζήτησης της πρώτης μέρας, στην προσπάθεια διατύπωσης συμπερασμάτων (όπου αυτό είναι δυνατόν), στη διερεύνηση της αναγκαιότητας δημιουργίας μιας «δικτύωσης» ή ανάληψης άλλων κοινών δράσεων και στην έκδοση μιας πρώτης ανακοίνωσης για τα αποτελέσματα της συνάντησης.

Για να είναι -όσο περισσότερο γίνεται- παραγωγική η συνάντηση, επαναλαμβάνουμε τη σημασία που έχει η παρουσίαση συλλογικών επεξεργασιών και, μάλιστα, σε γραπτή ή ηλεκτρονική μορφή, κάτι που αφορά και τις προσωπικές τοποθετήσεις.

Πρόθεση των διοργανωτών είναι να διασφαλιστεί, στη συνέχεια, η ελεύθερη πρόσβαση στα υλικά της συνάντησης, με σκοπό να ανατροφοδοτηθεί ο διάλογος και η αναζήτηση του κοινού τόπου στις, κατά τόπους, συνελεύσεις και δημόσιες συζητήσεις.

Το πρωί του Σαββάτου 11 Γενάρη πραγματοποιήθηκε μαζική παρέμβαση αντιπληροφόρησης από 30 συντρόφισσες και συντρόφους μέσα στο εμπορικό κέντρο One Salonika. Μοιράστηκαν κείμενα και τρικάκια για το νέο κύμα καταστολής ενάντια στις καταλήψεις και τον κόσμο του αγώνα. Η καταστολή δε μας λυγίζει. Όλα συνεχίζονται…

Αλληλεγγύη σε όσες και όσους υπερασπίζονται τις δομές τους αγώνα

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις