αλληλεγγύη

στους διωκόμενους αρνητές στράτευσης

στρατοδικεία: Γιώργος Τσίτσιας-Γεωργαντάς 31/5, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης 2/6

Τη στιγμή που ο στρατός κατέχει μείζονα ρόλο στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, αναλαμβάνοντας την κατασκευή και τη λειτουργία των νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης ενώ ολόκληρες περιοχές στρατιωτικοποιούνται (με αποκορύφωμα την μετατροπή της Ειδομένης σε μη προσεγγίσιμη στρατοκρατούμενη ζώνη), η καταδίκη των ολικών αρνητών στράτευσης είναι η επισφράγιση της θέσης πως τον κόσμο της εξουσίας και της εκμετάλλευσης δεν παλεύεις να τον αλλάξεις.

Τον αρνήσε συνειδητά και τον πολεμάς μέχρι το τέλος του.

Ποιων η δικαιοσύνη το δίκαιο θα δικάσει;

Μικροφωνική-συγκέντρωση Τρίτη 31/5 στις 12:00 στο πάρκο Ντορέ

κατάληψη Terra Incognita

Για ακόμη μια φορά τα μιάσματα του ιερού λόχου, προσπαθούν να κερδίσουν έδαφος επικαλούμενοι τη στήριξη κάθε χριστιανοφασίστα, καραβανά και λοιπών ρατσιστικών καθαρμάτων. Όπως και πριν 2 μήνες έτσι και τώρα οι απαντήσεις θα δοθούν στους δρόμους.

Σας ξαναπεριμένουμε…

Αντιφασιστική συγκέντρωση

Πέμπτη 19 Μάη, στις 17:00 Αγίου Δημητρίου με Παπαζώλη

κατάληψη Terra Incognita

Μάιος 2016

Οι νόμοι καταργούνται στα οδοφράγματα

Λευτεριά στους αιχμαλώτους πολέμου

Μικροφωνική-συγκέντρωση: Δευτέρα 18/4 στις 18:00, Τσιμισκή με Ναβαρίνου

Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας, επεμβαίνει στις κοινωνικές σχέσεις, χρησιμοποιώντας την ωμή κρατική βία και τα μέσα αφομοίωσης, καταστέλλει κάθε  εστία αντίστασης, ανατρεπτικού λόγου και πράξης απ’ τη μια και απ’ την άλλη υποδουλώνει συνειδήσεις με πλασματικές στιγμές ευτυχίας, προσφέροντας απλόχερα την εικονική ηδονή του καταναλωτικού παραμυθιού. Επιδίωξη του κράτους είναι να αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση απέναντι στις «μεταρρυθμίσεις». Έννοιες, εξουσιαστικές σχέσεις, ηθικά στερεότυπα που αναπαράγουν οι κρατικοί θεσμοί αφομοιώνονται απ’ τα υποκείμενα της κοινωνίας για να ενταχθούν στη παραγωγική διαδικασία. Έτσι τα κράτη χειραγωγούν την κοινωνία, με διάφορα μέσα, ώστε να λειτουργεί για χάρη αυτών. Κάθε «παρανομία» που δε μπορεί να ελέγξει την εξοβελίζει και την ποινικοποιεί. Χρειάζονται όμως πρόσθετα μέτρα, περισσότερη οχύρωση. Προωθούνται  έτσι νόμοι που βασίζονται πάνω σε μία ολόκληρη βιομηχανία επιτήρησης, ελέγχου, πειθαρχίας και εγκλεισμού που όχι μόνο χλευάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά εκμεταλλεύονται και λεηλατούν όλο τον φυσικό κόσμο. Το ελληνικό κράτος σεβόμενο την ιστορική του ταυτότητα ως ο κατεξοχήν αρμόδιος μηχανισμός επιβολής και ελέγχου, αναδιαρθρώνεται, εξορθολογίζεται και συντονίζεται με άλλα κράτη, με σκοπό την δημιουργία νόμων-εκτρωμάτων, που απ’ τη μία θα καλύπτουν νομικά την εγκληματική αυθαιρεσία κράτους και κεφαλαίου και απ’ την άλλη θα αποτελούν το κλειδί για την περαιτέρω άμβλυνση των κοινωνικών εκρήξεων.

Ένας τέτοιος νόμος-έκτρωμα είναι και ο γνωστός αντιτρομοκρατικός νόμος και κάθε εξελικτική προσθήκη ανά τα χρόνια που αποβλέπει στην «πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας». Η προετοιμασία και η συνεχής αναβάθμιση του νόμου αυτού είναι ένα έργο το οποίο έχει στόχο την ενίσχυση του κρατικού «νομοθετικού» οπλοστασίου. Το εξωφρενικό όμως του τρομονόμου έγκειται στο εξής: για να ισχύσει νομικά, πρέπει ξεκάθαρα η πράξη που τιμωρείται να αποτελεί απειλή για το δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτομάτως έτσι γίνεται ιδεολογικό όπλο και τιμωρεί πολιτικά επιθετικές προς αυτό ομάδες. Κι αυτό είναι ξεκάθαρο όσον αφορά την εφαρμογή του στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό και ευρύτερο ριζοσπαστικό χώρο.

Ο πρώτος τρομονόμος 774, «περί καταστολής της τρομοκρατίας», ψηφίζεται το 1978 από την κυβέρνηση Καραμανλή. Καταργείται το 1983 έπειτα από απαίτηση των τότε σοσιαλιστών στο όνομα της δημοκρατίας. Η επόμενη προσπάθεια θέσπισης τρομονόμου γίνεται το 1990 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους ψηφίζεται ο τρομονόμος 2928 του 2001 επιστεγάζοντας την αναβάθμιση των κατασταλτικών μεθόδων του ελληνικού κράτους. Οι ρυθμίσεις του νόμου αυτού περιλαμβάνουν τη νομιμοποίηση των ειδικών μέσων παρακολούθησης και ελέγχου, της άρσης του απορρήτου της προσωπικής επικοινωνίας, της πρόσβασης σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, της λήψης με κάθε τρόπο γενετικού υλικού, όχι μόνο για την άμεση ενοχοποίηση αλλά και για τη δημιουργία τράπεζας τέτοιου υλικού. Αναπροσαρμόζει το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα «σύσταση και συμμορία» και εισάγει τον όρο της «εγκληματικής οργάνωσης», αναβαθμίζοντας και τις σχετικές ποινές. Ο νόμος αυτός ποινικοποιεί τη συμμετοχή σε οργάνωση, χωρίς να είναι αναγκαστικό να έχει διαπραχθεί κάποια πράξη. Ενθαρρύνει τη συνεργασία και τη ρουφιανιά θεσπίζοντας την ατιμωρησία, την απαλλαγή και ευεργετικές διατάξεις γενικά για όσους βοηθήσουν στην «εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης».

Όλες οι διατάξεις του τρομονόμου εμπεριέχουν τη δυνατότητα εκμηδένισης των αμφισβητιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι διώκεται και η ένταξη σ’ αυτό που ορίζεται ως «εγκληματική οργάνωση», χωρίς να είναι απαραίτητο να έχει τελεστεί «αξιόποινη πράξη». Δεν τιμωρείται, δηλαδή, μόνο η πράξη αλλά και η πρόθεση. Ενισχυτικά προς τον 1ο τρομονόμο ήρθε ο νόμος 3251 του 2004 με την θέσπιση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Το 2010 το κράτος αναβαθμίζει τον «τρομονόμο» 187 με την προσθήκη της διάταξης περί τρομοκρατικής οργάνωσης, στοχεύοντας ξεκάθαρα τις οργανώσεις ένοπλης επαναστατικής δράσης και τα μέλη αυτών, με τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο να αποτελεί την κύρια δεξαμενή εκφραστών της επαναστατικής βίας. Μετατρέποντας τον σε ιδεολογικό όπλο, αντεπιτίθεται και τιμωρεί πολιτικά ριζοσπαστικούς σχηματισμούς. Η ουσία της κατασταλτικής επίθεσης εκφράζεται εγκαινιάζοντας τις ειδικές συνθήκες κράτησης, χτίζοντας ταυτόχρονα δεκάδες νέες φυλακές. Παράλληλα κινείται και ο ιδεολογικός πόλεμος – να αποπολιτικοποιήσουν, δηλαδή, τις ένοπλες επαναστατικές δράσεις.  Στιγματίζοντάς τες ως κοινό έγκλημα. Όπου βέβαια η καταστολή και ο εγκλεισμός δεν αρκούν για να κάμψουν το υποκείμενο, επιστρατεύεται η τακτική της επίθεσης στον περίγυρό του με την ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων, στοχεύοντας στην έμμεση αδρανοποίηση μέσω της ψυχολογικής πίεσης.

Από τη μεριά μας αντιλαμβανόμαστε ότι είναι χρέος απέναντι στους αγώνες μας, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να στήνουμε κάθε φορά τα απαραίτητα αναχώματα που θα αναστέλλουν την ανεξέλεγκτη κατασταλτική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου.

Η μόνη ρεαλιστική λύση για να σπάσουμε τα δεσμά της καταπίεσης, είναι η συνειδητή ρήξη με το υπάρχον και τους θεσμούς του, για την επανάσταση και την αναρχία. Μέσω της πολύμορφης δράσης να επιτεθούμε σε ότι καταδυναστεύει τις ζωές μας. Να συνεχίσουμε τους αδιάλλακτους αγώνες χωρίς καμία ανακωχή, χωρίς καμία συνθηκολόγηση. Η εξουσία μπορεί να αλλάζει όνομα, χρώμα, στρατηγική και ρητορεία όμως ποτέ δεν αλλάζει ρόλο. Η επίθεση του κράτους, μέσω της δημιουργίας ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, στους πολιτικούς κρατούμενους δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εικόνα από το μέλλον της γενικευμένης επίθεσης σε ολόκληρη την κοινωνία. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να θέσουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις έτσι ώστε οι κοινοί αγώνες των πολιτικών κρατουμένων και του κινήματος αλληλεγγύης εκτός των τειχών να αποτελέσει εφαλτήριο για τη συνολική κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.

Οι νόμοι καταργούνται στα οδοφράγματα.

Θα μαχόμαστε στο πλευρό των κρατουμένων

γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Άλλωστε ό,τι αγαπήσαμε σε αυτόν τον κόσμο ήταν πάντα εναντίον του.

κατάληψη Terra Incognita

terraincognita.squat.gr

Απρίλιος 2016

Η εξουσία μπορεί να αλλάζει όνομα, χρώμα, στρατηγική και ρητορεία όμως ποτέ δεν αλλάζει ρόλο. Το ελληνικό κράτος σεβόμενο την ιστορική του ταυτότητα, ως ο κατεξοχήν αρμόδιος μηχανισμός επιβολής και ελέγχου, αναδιαρθρώνεται, εξορθολογίζεται και συντονίζεται με άλλα κράτη, με σκοπό την δημιουργία νόμων-εκτρωμάτων που απ’ τη μία θα καλύπτουν νομικά την εγκληματική κρατική και καπιταλιστική αυθαιρεσία και απ’ την άλλη θα αποτελούν το κλειδί για την περαιτέρω άμβλυνση των κοινωνικών εκρήξεων. Ένα από αυτά τα πακέτα νόμων είναι οι αντιτρομοκρατικοί. Η προετοιμασία και η συνεχής αναβάθμιση των νόμων αυτών είναι ένα έργο το οποίο έχει στόχο την ενίσχυση του κρατικού «νομοθετικού» οπλοστασίου, επιστεγάζοντας την αναβάθμιση των κατασταλτικών μεθόδων του ελληνικού κράτους. Στόχος της εξουσίας, εντός των τειχών, είναι η φυσική και ψυχολογική εξόντωση των πολιτικών κρατουμένων και η απομόνωσή τους από το κοινωνικό σύνολο επιχειρώντας την αποπολιτικοποίηση της επανασταστατικής δράσης . Εκτός των τειχών στέλνει σαφέστατα μηνύματα εκφοβισμού και παραδειγματισμού, όχι μόνο σε όποιον δρα ενάντιά της αλλά και σε όποιον τολμά να το σκεφτεί.

Η επίθεση όμως του κράτους απέναντι στο ριζοσπαστικό κίνημα δεν αμβλύνει τελικώς αλλά οξύνει έναν πόλεμο που διεξάγουμε καθημερινά. Με όπλο την πολυμορφικότητα να επιτεθούμε στο κράτος και το κεφάλαιο. Να συνεχίσουμε τον αδιάλλακτο αγώνα χωρίς καμία ανακωχή, χωρίς καμία συνθηκολόγηση.

Οι νόμοι καταργούνται στα οδοφράγματα

Μικροφωνική-συγκέντρωση ενάντια στον τρομονόμο

Πέμπτη 7/4 στις 19:30, Καμάρα

κατάληψη Terra Incognita

πατριώτες, χριστιανοφασίστες, ρατσιστές, αγανακτισμένοι έλληνες πολίτες

 και λοιπά συντηρητικά μιάσματα της ιστορίας

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

Πέμπτη 24 Μαρτίου στις 17:00 αντιφασιστική συγκέντρωση Αγίου Δημητρίου με Παπαζώλη

Κατάληψη Terra Incognita

Στις 23/8 πραγματοποιείται πορεία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, όπου και επιχειρείται η προσέγγιση του εργοταξίου από τους διαδηλωτές. Στο σημείο εκείνο ξεσπούν συγκρούσεις με τους μπάτσους που προστάτευαν τις εγκαταστάσεις των μεταλλείων. Αυτές είχαν ως αποτέλεσμα 78 συλλήψεις με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης. Οι περισσότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά οι 2 σύντροφοι συνέχισαν να κρατούνται με την απειλή της απέλασης, ανάμεσα σε άλλες κατηγορίες που τους απέδιδαν. Μετά από τη διαδικασία του αυτοφόρου αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι μέχρι να απελαθούν.

Στις 17 Μαρτίου στο διοικητικό δικαστήριο θεσ/νίκης θα συνεδριάσει το συμβούλιο που θα αποφασίσει για την απέλαση ή μη του Andrea.

Η καταστροφή των μεταλλείων, ως κομμάτι του αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης, είναι ο ίδιος ο αγώνας για την ζωή και την ελευθερία. Το σύντομο χρονικό του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, ενός αγώνα με ευρύ φάσμα λογικών από τις συντεχνιακές στρατηγικές και τον τοπικισμό, μέχρι τη συνειδητή εναντίωση στην καπιταλιστική επέλαση και την περιβαντολογική λεηλασία, έχει εξάγει βέβαια συμπεράσματα. Την απάντηση στην λογική της ανάθεσης εύρεσης λύσης στην εκάστοτε κυβέρνηση -εν προκειμένω στο σύριζα- δίνουν οι αδιαμεσολάβητες μορφές αγώνα και η αυτοδιάθεση της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Την απάντηση στις χλιαρές διαμαρτυρίες συμβολικού χαρακτήρα με την καθοδήγηση του σύριζα, δίνουν οι δυναμικές πορείες, οι συγκρούσεις στο βουνό με τους ένστολους φρουρούς αλλά και με τους μεταλλωρύχους που συστρατεύονται με τα αφεντικά υπερασπιζόμενοι το κεφάλαιο, ο εμπρησμός των εγκαταστάσεων της ελληνικός χρυσός καθώς και η έμπρακτη αμφισβήτηση του καθεστώτος ομηρίας στο οποίο έχουν επιβληθεί οι κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι με αφορμή τις διώξεις.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Πέμπτη 17 Μαρτίου στις 9πμ,

στο διοικητικό δικαστήριο θεσ/νίκης (Φράγκων 2-4).

κατάληψη Terra Incognita