Στις 19 Ιούνη ο σύντροφος Χρήστος Μηλίδης καθώς βγαίνει από το σπίτι του και μπαίνει στο λεωφορείο, περικυκλώνεται από ασφαλίτες που του ζητάνε να τους ακολουθήσει στη Γ.Α.Δ.Θ. Στην ασφάλεια, του γνωστοποιούν ότι είναι ύποπτος, μαζί με ακόμη 15 άτομα (τα οποία οι αρχές επέλεξαν να ειδοποιήσουν με κλήση και όχι μέσω προσαγωγής) για τα γεγονότα που συνέβησαν στις 12 Μάη στο όρος Κάκαβος στις Σκουριές. Μετά από μία “φιλική κουβεντούλα” και την άρνησή του για δειγματολογικό έλεγχο D.N.A., οι ασφαλίτες βγάλαν τη δικηγόρο του έξω, Στο γραφείο μπήκαν 3 κουκουλοφόροι, οι οποίοι με τη βία του απέσπασαν δείγμα.

Ο σύντροφός μας αυτή τη στιγμή κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με μία σειρά κατηγοριών, ανάμεσα σε αυτές και αυτή της απόπειρας ανθρωποκτονίας ενός αστυνομικού, κατοχής εκρηκτικών υλών και άλλα πολλά. Όλα αυτά για τη συνέχεια και συνέπειά του στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού.

Ο σύντροφός μας δεν είναι μόνος. Σε ιδιότυπα καθεστώτα ομηρίας έχουν βρεθεί και βρίσκονται δεκάδες σύντροφοι. Οι περιπτώσεις των συντρόφων Μ. Σεισίδη και Γ. Τσιρώνη, που έχουν διαλέξει το δρόμο της φυγής μπροστά σε ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο για την “συμμορία των ληστών με τα μαύρα”. Για την ίδια υπόθεση και ο Σ. Σεισίδης που είχε συλληφθεί τον Μάιο του 2010, έπειτα από συμπλοκή με μπάτσους και τον σοβαρό τραυματισμό του, με αποτέλεσμα να χάσει το πόδι του, κρίθηκε προφυλακιστέος και αθωώθηκε τον Μάιο του 2011 για τα 13 από τα 14 κακουργήματα! Ο σύντροφος Ά. Σειρηνίδης που προφυλακίστηκε με μοναδικό πειστήριο το dna για να αθωωθεί στο δικαστήριο. Ο σύντροφος Κ. Κάτσενος, που ήταν κατηγορούμενος για συμμετοχή στην ε.ο. Επαναστατικός Αγώνας και αθωώθηκε στη δίκη, αφού πρώτα προφυλακίστηκε. Οι περιπτώσεις των συντρόφων Χ.Πολίτη και Δ.Μιχαήλ, που αφού προφυλακίστηκαν, αργότερα απαλλάχθηκαν από την υπόθεσή τους. Οι υποθέσεις των συντρόφων Δ. Χατζηβασιλειάδη και Σ. Αντωνίου, Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη και του απεργού πείνας Κ. Σακκά όπου η απλή οπλοκατοχή αναβαθμίστηκε σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση. Ακόμα και η πρόσφατη υπόθεση του Π. Ασπιώτη, που διάλεξε τον δρόμο της φυγής για να μην παραδόδει την ελευθερία του στα σενάρια της αντιτρομοκρατικής.

Είναι λίγα παραδείγματα που δείχνουν το εκδικητικό πρόσωπο της Δημοκρατίας του εγκλεισμού, που άλλωτε κατασκευάζει ενόχους άλλωτε αναβαθμίζει κατηγορητήρια προς συμμόρφωση κάθε ανατρεπτικής πρόθεσης. Οι σύντροφοί μας δεν είναι όμως μόνοι τους. Γιατί ο αντικαθεστωτικός αγώνας μέσα από διαφορετικές επιλογές και κοινές συμφωνίες προυποθέτει την αλληλεγγύη στις τάξεις των καταπιεσμένων. Πάνω σε αυτές τις βάσεις ο αγώνας του καθενός είναι αγώνας ολόκληρου του κινήματος. Έτσι και οι απαντήσεις μας μπροστά στη καταστολή πρέπει να είναι συνολικές.

Επιστρέφοντας στην υπόθεση του Χρήστου Μηλίδη θα επαναλάβουμε για ακόμη μία φορά πως δε θα αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους.

Το χτύπημα σε έναν από εμάς είναι χτύπημα σε όλους μας και ως τέτοιο θα απαντηθεί.

Κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

στις Σκουριές Χαλκιδικής.     
  

Ο σύντροφος μας Κώστας Σακκάς βρίσκεται προφυλακισμένος εδώ και δυόμιση χρόνια στα χέρια του κράτους. Στις 4 Ιουνίου  έληξε το ”νόμιμο” όριο προφυλάκισης για κρατούμενο, που έχει κατηγορηθεί για δυο υποθέσεις, το όποιο είναι τριάντα μήνες. Μόλις έληξε η ποινή προφυλάκισης του, ενημερώθηκε πως θα παραμείνει στη φυλακή για τους επομένους έξι μήνες.Η παράταση αυτή αποτελεί μία σοβαρή αυθαιρεσία ακόμη και για το “νομικό δημοκρατικό πολιτισμό” της εκμετάλλευσης και του εγκλεισμού.  Έτσι ο ίδιος συνεχίζοντας τον αγώνα του ξεκίνησε από τις 4 Ιουνίου απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο, δηλαδή την άμεση απελευθέρωσή του.

Ο Κ. Σακκάς, μαζί με τους  Α. Μητρούσια, ο Γ. Καραγιαννίδη και τη  Σ. Αντωνίου συνελήφθει στις 4 Δεκέμβρη του 2010 καθώς στην κατοχή του βρεθήκαν όπλα. Κατηγορήθηκε για διακεκριμένη οπλοκατοχή και συμμετοχή σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση. Όμως η εκδικητικές μέθοδοι του κράτους δεν σταματούν εκεί. Το δεύτερο χρόνο η δικογραφία τους διογκώνεται  με την ανυπόστατη κατηγορία για συμμετοχή σε ενέργειες της  Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Από την πρώτη στιγμή δεν αρνήθηκε ούτε τη σχέση του με τα όπλα, (τα οποία δεν είχαν χρησιμοποιηθεί σε κάποια ενέργεια) ούτε με τους συγκατηγορούμενους του. Ναι λοιπόν, οι σύντροφοι μας οπλίζονται. Οπλίζονται με θέληση και αποφασιστικότητα ενάντια στην απάθεια της κοινωνίας. Οπλίζονται με δύναμη και σθένος ενάντια στη μιζέρια και την αποχάυνωση που κυριαρχεί μπροστά στην επέλαση του καπιταλισμού σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας.

Η δημοκρατία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο καθημερινά. Καταστέλλοντας διαδηλώσεις, επιστρατεύοντας απεργίες, εισβάλοντας σε αυτοοργανωμένους χώρους και εγχειρήματα ελεύθερης σκέψης και δράσης, εκκενώνοντας καταλήψεις , κάνοντας συλλήψεις και βασανισμούς σε συντρόφους, φυλακίζοντας αγωνιστές. Το κράτος θέλει να φιμώσει κάθε ελεύθερη φωνή και να γονατίσει όποιον δεν κινείται στα στενά πλαίσια των νόμων του, προκειμένου να παραδειγματίσει κάθε μορφή αντίστασης. Οτιδήποτε κινείται εναντίον του θεωρείται επικίνδυνο και υποψήφιο για προφυλάκιση. Δημοσιεύοντας, με την αγαστή συνεργασία των ρουφιανοΜΜΕ, στη φόρα φωτογραφίες συλληφθέντων με μελανιασμένα πρόσωπα, με τις διώξεις βάσει DNA…   Είναι πολλά τα παραδείγματα της εκδικητικής “δημοκρατίας”, που άλλοτε κατασκευάζει ενόχους (περίπτωση Σκουριών), άλλοτε στα πλαίσια μιας θεαματικής “αντιτρομοκρατικής” επιχείρησης συλλαμβάνει και προφυλακίζει χωρίς στοιχεία αγωνιστές και άλλοτε αναβαθμίζει κατηγορητήρια χωρίς καμία αιτιολόγηση (περίπτωση Σακκά, Καραγιαννίδη, Μητρούσια, Αντωνίου). Το ζήτημα για εμάς δεν είναι το δίπολο αθώος – ένοχος, νόμιμο – παράνομο, δεν είναι το κατά πόσο και αν το κράτος λειτουργεί παράνομα καταπατώντας τους ίδιους του τους νόμους. Είμαστε ενάντια σε τέτοιου είδους ορισμούς γιατί τους νόμους τους πολεμάμε, δεν τους επιζητάμε. Δε μπορούμε να μιλάμε για μία “δίκαιη” ή “νόμιμη” λειτουργία γιατί μετά δε μπορούμε να μιλάμε για μια ζωή ελεύθερη χωρίς όρους και κανόνες.

Ο σύντροφος Κώστας Σακκάς από τις 4/6 έχει ξεκινήσει απεργία πείνας ενάντια στις μεθοδεύσεις του κράτους έκτακτης ανάγκης. Δεν επιζητά την επιστροφή του στην όποια νομιμότητα αλλά επιλέγει την συνέχιση του αγώνα με το τελευταίο του όπλο, τη ζωή του. Ο αγώνας, λοιπόν, αυτός δεν είναι μία μεμονωμένη υπόθεση. Είναι αγώνας ολόκληρου του κινήματος. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εντός και εκτός των τοιχών. Είναι αγώνας όλων μας και ως τέτοιο τον υπερασπιζόμαστε. Γιατί η αλληλεγγύη είναι ο ίδιος ο αγώνας ενάντια στα καθεστώτα απομόνωσης των συντρόφων μας.

Να εντείνουμε τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εξαναγκασμού μέχρι να ξαναβαδίσουμε μαζί με τους φυλακισμένους μας συντρόφους στους δρόμους. Να σπάσουμε να δεσμά και να πάρουμε πίσω όσα μας στερεί η εξουσία. Κρατώντας ξεκάθαρη θέση μάχης ενάντια στο φόβο που μας επιβάλλουν, επιδιώκοντας την καταστροφή του καπιταλισμού δεν αφήνουμε κανέναν αγωνιστή μόνο του στα χέρια του κράτους.

Να συνεχίσουμε τον πόλεμο ενάντια σε κράτος και αφεντικά, μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.

Αλληλεγγύη-αξιοπρέπεια-επίθεση
μέχρι το τέλος