Εσύ ποιον σωτήρα θα ψηφίσεις να σε σώσει;

“Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.”

Ν. Καζαντζάκης

Σε μια εποχή που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια ραγδαία εξελισσόμενη δομική κρίση και η οικονομία του ελληνικού κράτους είναι στο μάτι του κυκλώνα, οι πολιτικοί προσπαθούν για ακόμα μια φορά να μας εξαπατήσουν στήνοντας το σύνηθες κάθε 2-3 χρόνια εκλογικό πανηγύρι. Δυνάστες κάθε είδους νυν, πρώην, επίδοξοι, δεξιοί, αριστεροί, ζητάνε νομιμοποίηση μέσω της ψήφου μας για να νομοθετούν, αποφασίζουν, επιβάλουν για εμάς χωρίς εμάς. Προσπαθούν να ξαναμοιράσουν την πίτα, αυτή τη φορά σε περισσότερα κομμάτια, φορώντας τον μανδύα του σωτήρα. Ο καθένας τους με τη δική του τακτική και φρασεολογία επιδιώκοντας μερίδιο στη νομή της εξουσίας, θέλει να μας εγκλωβίσει στους κόλπους του και όλοι μαζί στους κόλπους του υπάρχοντος συστήματος.

Τα παραδοσιακά αστικά καπιταλιστικά κόμματα αγωνιούν να σώσουν τους μηχανισμούς τους ενώ νέα αστικά μορφώματα ξεπετιούνται, φτιαγμένα από παλιά υλικά μεταμφιεσμένα σε καινούρια για να ξεγελάσουν τους αφελείς. Η αριστερά από την άλλη προσπαθεί να εξαργυρώσει για τον εαυτό της τους κοινωνικούς αγώνες που εξελίχθηκαν τα τελευταία χρόνια ώστε να εγκαταστήσει στις πλάτες του αγωνιζόμενου λαού τη δικιά της νομενκλατούρα. Σαν επιστέγασμα σε όλο αυτό τον συρφετό, παρουσιάζεται και μια δράκα νεοναζί κυπατζίδων εμπόρων μίσους, εκμεταλλευόμενη και προωθούμενη από τους φόβους που τα αφεντικά μέσω των ΜΜΕ καλλιεργούν, για να συμπληρώσει την εκλογική χαβούζα.

Το πολιτικό σύστημα μην έχοντας άλλα καθρεφτάκια να μοιράσει επιστρατεύει κάθε λογής τέχνασμα. Η υπόσχεση της κατανάλωσης έχει πεθάνει και γνωρίζει πως κάθε ελπίδα μπορεί να γεννηθεί μόνο έξω από τους κόλπους του. Ο εξοργισμένος κόσμος που έχει επιβάλει ουσιαστική απαγόρευση κυκλοφορίας στους πολιτικούς πρέπει κάπως να τιθασευτεί. Από τη μια τα εκλογικά διλλήματα και η πρωτοφανής γκάμα «άφθαρτων» διαχειριστών της εξουσίας που παρουσιάζεται και από την άλλη ο φόβος παίζουν το ρόλο του μαστίγιου και του καρότου. Τερατολογίες για ακυβερνησία, χάος, κατάρρευση επιστρατεύονται για να μαντρώσουν εκλογικά κόσμο, δείχνοντας παράλληλα την επόμενη μέρα όπου όποιος κι αν πάρει την εξουσία θα επιδείξει απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό σιδηρά πυγμή. Προσπαθούν να δημιουργήσουν πρόσφορο έδαφος για να ανακόψουν τους αγώνες, τσακίζοντας τις αντιστάσεις.

Όμως ο φόβος είναι ο εχθρός που πρέπει να νικήσουμε. Αυτός κρατάει το στημένο σκηνικό του κοινοβουλευτισμού. Και το δίλλημα είναι μόνο ένα. Θα συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε τις ζωές μας σε άλλους.  Δεν υπάρχουν σωτήρες άλλοι να μας σώσουν πέρα από εμάς τους ίδιους. Οργανωνόμαστε από τα κάτω σε συνδικάτα βάσης, λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις, δομές αλληλοβοήθειας. Αντιστεκόμαστε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στις προσωπικές μας σχέσεις. Συναντιόμαστε με άλλους καταπιεσμένους και μοιραζόμαστε τον αγώνα.

Κάθε ψήφος είναι και μια δήλωση υποταγής στο σύστημα κυριαρχίας. Ότι και αν ψηφίσεις, με τη συμμετοχή σου και μόνο, δίνεις νομιμοποίηση σε αυτούς που θα αποφασίζουν για τη ζωή σου αναγνωρίζοντας την εξουσία τους. Η μαζική αποχή-άρνηση του πολιτικού συστήματος, οι καθημερινοί αγώνες για την ανατροπή του, η δημιουργία και ενδυνάμωση ανταγωνιστικών σε αυτό εγχειρημάτων από τη βάση, είναι η μόνη επιλογή αντίστασης ενάντια στους κυρίαρχους.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Κατάληψη Terra Incognita