Το τελευταίο διάστημα και μετά τη λήξη της εκλογικής φιέστας, ζούμε μέσα σ’ έναν επιταχυντή πολιτικών εξελίξεων. Η εποχή στιγματίζεται από την οικονομική εξαθλίωση του πληθυσμού, την απελπισία, την έλλειψη οράματος και την απογοήτευση ενώ παράλληλα εντείνεται η κρατική τρομοκρατία. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η απόλυτη κυριαρχία του μίσους προς τους ανθρώπους της μειονεκτικότερης θέσης.
Τώρα που οι υποσχέσεις για ευημερία τελείωσαν, πρέπει το κράτος και οι μηχανισμοί του να επιδείξουν έργο, πουλώντας ασφάλεια και προστασία απέναντι στους παρίες και τους απόκληρους της κοινωνίας.
Επιπλέον, οι νεοναζί νοσταλγοί του Χίτλερ βρήκαν θέση και στρογγυλοκάθισαν ως επίσημοι συνομιλητές του καθεστώτος ενδεδυμένοι με τον «ακίνδυνο» μανδύα του πατριωτισμού και της αντιμνημονιακής αντίστασης. Τα ΜΜΕ σε καθημερινό παροξυσμό, στηρίζουν τη ρητορική του μίσους και την ενδυνάμωση του φόβου. Πάνω σ’ αυτόν το χάρτη, βάφονται με τα πιο μελανά χρώματα σελίδες ιστορίας ντροπής για το ανθρώπινο είδος. Καθημερινά εξαπολύονται ρατσιστικά πογκρόμ απέναντι σε μετανάστες, μικροπωλητές, θύματα trafficking. H πρόσφατη επιχείρηση «ξένιος δίας» εκτός από το ομολουγουμένως αμήχανο μούδιασμα που μας προκαλεί η κάπως διαστρεβλωμένη αίσθηση φιλοξενίας του καθεστώτος, επικυρώνει και επίσημα την συνολική επίθεση ενάντια στους μετανάστες και την εγκαθίδρυση καθεστώτος αστυνομοκρατίας στις πόλεις. Οι νοικοκυραίοι που χειροκροτούν τις επιχειρήσεις σκούπα -που όπως είπαμε δίνει τη θεσμική κάλυψη- συντάσσονται και ευθυγραμμίζονται πλήρως με τη δράση των παρακρατικών πολιτοφυλακών που στο δυναμικό τους έχουν ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, εμπρησμούς, δολοφονίες.
Παράλληλα με αυτό, το κράτος προσπαθεί να καταλύσει και τα εγχειρήματα αντίστασης με «νόμιμο» η «λιγότερο νόμιμο» τρόπο. Τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, όργιο καταστολής ενάντια σε αγωνιστές, αλλά και «άλλου τύπου» επιθέσεις. Σημειώνουμε: στις 11 Ιουλίου πραγματοποιείται εμπρησμός εναντίον της κατάληψης Αpertus στο Αγρίνιο και λίγες μέρες μετά στις 13 Ιουλίου πραγματοποιείται εμπρησμός της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα. Η κατειλημμένη δημοτική αγορά της Κυψέλης εκκενώνεται, ενώ η κατάληψη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη απειλείται με διακοπή ηλεκτροδότησης από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης.
Αναρωτιόμαστε βέβαια ποιος ανόητος θα μπορούσε να προφασιστεί ότι οι καταλήψεις καταχράζονται τις περιουσίες δημοσίου και ιδιωτών και ότι για αυτό το λόγο πρέπει να αξιοποιηθούν… Τη στιγμή που το κτιριακό δυναμικό του δημοσίου είναι αχρησιμοποίητο, σχολεία και νοσοκομεία λειτουργούν στοιχειωδώς και είναι πολλές φορές επικίνδυνα για τους χρήστες τους, πάρκα και δημόσιοι χώροι είναι πέρα για πέρα υποβαθμισμένα, κτίρια και σύνολα πολιτιστικής κληρονομιάς σαπίζουν κλειδωμένα και αφήνονται να καταρρεύσουν, τίθενται αναγκαστικά το ερώτημα- Αλήθεια ποιος κόπτεται για όλα αυτά; Eίναι ξεκάθαρο ότι με πρόσχημα την εμπορική εκμετάλλευση προσπαθούν να χτυπήσουν τις εστίες της αντίστασης. Αυτό τους ενδιαφέρει κι όλα τα άλλα είναι φούμαρα. Και γιατί; Διότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα διαφορετικό μοντέλο ζωής και συνύπαρξης των ανθρώπων, αντι-ιερχικά, αυτοοργανωμένα, αλληλέγγυα.
Και είναι αυτό ακριβώς που τους τρομάζει πέρα και έξω από τα οικονομικά ψευδοδιλλήματα.
Η απάντηση μας πρέπει να δοθεί στους δρόμους, γιατί οι δρόμοι ανήκουν σε εμάς και όχι στην ένστολη μαφία που τους λυμαίνεται. Ανήκει στους χιλιάδες φοιτητές των κινητοποιήσεων το 2007, στους εξεγερμένους νεολαίους του 2008, στις απολυμένες καθαρίστριες της Οικομετ του 2011, στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές του συντάγματος του Ιούνη του 2011, στους κατοίκους της Κερατέας, στους απεργούς της Χαλυβουργίας και της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής. Ανήκει σε όλους και όλες που αμφισβήτησαν, διεκδίκησαν και συγκρούστηκαν τόσο με τους πραιτωριανούς του καθεστώτος, όσο και με την ίδια τη φύση της εξουσίας. Ανήκει σ’ αυτούς, που δημιουργούν την ιστορία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Τους εξεγερμένους.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
Κατάληψη Terra_Incognita