Στις 19 Ιούνη ο σύντροφος Χρήστος Μηλίδης καθώς βγαίνει από το σπίτι του και μπαίνει στο λεωφορείο, περικυκλώνεται από ασφαλίτες που του ζητάνε να τους ακολουθήσει στη Γ.Α.Δ.Θ. Στην ασφάλεια, του γνωστοποιούν ότι είναι ύποπτος, μαζί με ακόμη 15 άτομα (τα οποία οι αρχές επέλεξαν να ειδοποιήσουν με κλήση και όχι μέσω προσαγωγής) για τα γεγονότα που συνέβησαν στις 12 Μάη στο όρος Κάκαβος στις Σκουριές. Μετά από μία “φιλική κουβεντούλα” και την άρνησή του για δειγματολογικό έλεγχο D.N.A., οι ασφαλίτες βγάλαν τη δικηγόρο του έξω, Στο γραφείο μπήκαν 3 κουκουλοφόροι, οι οποίοι με τη βία του απέσπασαν δείγμα.
Ο σύντροφός μας αυτή τη στιγμή κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με μία σειρά κατηγοριών, ανάμεσα σε αυτές και αυτή της απόπειρας ανθρωποκτονίας ενός αστυνομικού, κατοχής εκρηκτικών υλών και άλλα πολλά. Όλα αυτά για τη συνέχεια και συνέπειά του στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού.
Ο σύντροφός μας δεν είναι μόνος. Σε ιδιότυπα καθεστώτα ομηρίας έχουν βρεθεί και βρίσκονται δεκάδες σύντροφοι. Οι περιπτώσεις των συντρόφων Μ. Σεισίδη και Γ. Τσιρώνη, που έχουν διαλέξει το δρόμο της φυγής μπροστά σε ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο για την “συμμορία των ληστών με τα μαύρα”. Για την ίδια υπόθεση και ο Σ. Σεισίδης που είχε συλληφθεί τον Μάιο του 2010, έπειτα από συμπλοκή με μπάτσους και τον σοβαρό τραυματισμό του, με αποτέλεσμα να χάσει το πόδι του, κρίθηκε προφυλακιστέος και αθωώθηκε τον Μάιο του 2011 για τα 13 από τα 14 κακουργήματα! Ο σύντροφος Ά. Σειρηνίδης που προφυλακίστηκε με μοναδικό πειστήριο το dna για να αθωωθεί στο δικαστήριο. Ο σύντροφος Κ. Κάτσενος, που ήταν κατηγορούμενος για συμμετοχή στην ε.ο. Επαναστατικός Αγώνας και αθωώθηκε στη δίκη, αφού πρώτα προφυλακίστηκε. Οι περιπτώσεις των συντρόφων Χ.Πολίτη και Δ.Μιχαήλ, που αφού προφυλακίστηκαν, αργότερα απαλλάχθηκαν από την υπόθεσή τους. Οι υποθέσεις των συντρόφων Δ. Χατζηβασιλειάδη και Σ. Αντωνίου, Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη και του απεργού πείνας Κ. Σακκά όπου η απλή οπλοκατοχή αναβαθμίστηκε σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση. Ακόμα και η πρόσφατη υπόθεση του Π. Ασπιώτη, που διάλεξε τον δρόμο της φυγής για να μην παραδόδει την ελευθερία του στα σενάρια της αντιτρομοκρατικής.
Είναι λίγα παραδείγματα που δείχνουν το εκδικητικό πρόσωπο της Δημοκρατίας του εγκλεισμού, που άλλωτε κατασκευάζει ενόχους άλλωτε αναβαθμίζει κατηγορητήρια προς συμμόρφωση κάθε ανατρεπτικής πρόθεσης. Οι σύντροφοί μας δεν είναι όμως μόνοι τους. Γιατί ο αντικαθεστωτικός αγώνας μέσα από διαφορετικές επιλογές και κοινές συμφωνίες προυποθέτει την αλληλεγγύη στις τάξεις των καταπιεσμένων. Πάνω σε αυτές τις βάσεις ο αγώνας του καθενός είναι αγώνας ολόκληρου του κινήματος. Έτσι και οι απαντήσεις μας μπροστά στη καταστολή πρέπει να είναι συνολικές.
Επιστρέφοντας στην υπόθεση του Χρήστου Μηλίδη θα επαναλάβουμε για ακόμη μία φορά πως δε θα αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους.
Το χτύπημα σε έναν από εμάς είναι χτύπημα σε όλους μας και ως τέτοιο θα απαντηθεί.
Κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στα μεταλλεία χρυσού
στις Σκουριές Χαλκιδικής.