Τα τελευταία χρόνια το κράτος έρχεται αντιμέτωπο με ολοένα και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας, που συγκροτούνται με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και αγωνίζονται καθημερινά. Οι αγώνες όμως δεν σταματούν παρά την ολοένα και αυξανόμενη καταστολή, τα δικαστήρια και τις φυλακίσεις. Εντός των τειχών οι φυλακισμένοι αγωνιστές συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στο καθεστώς του εγκλεισμού, έναν αγώνα που οι ρίζες του κρατούν χρόνια πριν.
Οι πρόσφατες συντονισμένες κινήσεις (μεταξύ των κρατουμένων και σε αλληλεπίδραση με τα κινήματα αλληλεγγύης εκτός των τειχών), οι μαζικές αποχές συσσιτίου και απεργίες πείνας, ακόμη και η συλλογικοποίηση της δράσης των κρατουμένων (πρωτοβουλία αναρχικών κρατουμένων, δίκτυο αναρχικών κρατουμένων) είναι οι συνεχείς ρωγμές στη βιτρίνα της δημοκρατίας, που στέκεται ανίκανη να ελέγξει τους αγωνιστές ακόμα και μέσα από το καθεστώς του εγκλεισμού.
Έτσι, λοιπόν, το κράτος ως ένας πολυσύνθετος εξουσιαστικός μηχανισμός, όταν αποτυγχάνει να επιβάλλει την τάξη, αναδιαρθρώνεται, οχυρώνεται και επιτίθεται.
Η υπερπροβολή της φυγής του Χ. Ξηρού και του Κ. Σακκά (οι οποίες ακολούθησαν μετά από πολλές αποδράσεις και απόπειρες) αποτελούν επικοινωνιακά το τέλειο πεδίο για την εξαγγελία, στις αρχές του Γενάρη το 2014, της πολυπόθητης δημιουργίας των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ.*
Και αυτό σαν ύστατο κατασταλτικό μέτρο αφού πρώτα έχουν διακοπεί όλες οι άδειες των αγωνιζόμενων κρατούμενων μεταξύ των οποίωνοι αναρχικοί Ράμι Συριανός και Σπύρος Στρατούλης καθώς και του Δημήτρη Κουφοντίνα και έχει οχυρωθεί ξανά η ειδική πτέρυγα οπού κρατούνται οι Κ. Γουρνάς και Δ. Κουφοντίνας με την τοποθέτηση του πλέγματος στο προαύλιο.
Σκοπός είναι η απομόνωση αγωνιζόμενων κρατουμένων σε ένα ειδικό καθεστώς κράτησης και η διάλυση των σχέσεων και των δομών αλληλεγγύης που έχουν δημιουργήσει.
Το ελληνικό Γκουαντάναμο θα προβλέπει 23 ώρες εγκλεισμό χωρίς προαυλισμό, περιορισμό (σε ποσοστό ολικής διακοπής) της επικοινωνίας των κρατουμένων με τους συγγενείς και φίλους εκτός των τειχών, στέρηση κάθε δικαιώματος για άδεια ή αναστολή της ποινής. Επίσης ειδική μεταχείριση θα έχουν οι κρατούμενοι που θα «συνεργάζονται» με την αστυνομία δίνοντας πληροφορίες.
Η δική μας αντεπίθεση εμπεριέχει την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων, ως αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας, μέσα από την καθημερινή εναντίωση σε όλες τις μορφές εγκλεισμού, επιτήρησης και ελέγχου.
Θα μαχόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων γιατί εκεί είναι η θέση μας…
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Την Τρίτη 25 Μάρτη δολοφονείται ο ανθρωποφύλακας Γιώργος Τσιρώνης από τον ισοβίτη κρατούμενο Ιλία Καρέλι στις φυλακές Μαλανδρίνου. Ο Καρέλι αφού περνάει από εισαγγελέα, μεταφέρεται κάτω από καθεστώς άκρας μυστικότητας στις φυλακές Νιγρίτας, όπου οι εκεί ανθρωποφύλακες αρνούνται να τον δεχθούν στη φυλακή ως ένδειξη πένθους για το νεκρό συνάδελφό τους. Έτσι οδηγείται στην απομόνωση. Το βράδυ της Πέμπτης 27 Μάρτη ο Ιλία βρίσκεται νεκρός στο κελί της απομόνωσης. Και ενώ κάποιοι μιλούν για θεία δίκη, οι μέχρι τώρα έρευνες δείχνουν ότι ο Καρέλι βασανίστηκε τόσο στις φυλακές Μαλανδρίνου και στη μεταγωγή του, όσο και στις φυλακές Νιγρίτας όπου και κατέληξε από τα τραύματα σε όλο του το σώμα.
Ο Ιλία Καρέλι πλέον είναι ακόμα ένα όνομα στη λίστα των νεκρών της Δημοκρατίας , εντός των τειχών όπως η Κατερίνα Γκουλιώνη, ο Eso Shakram Haitam και άλλοι.
*****
(«…Εμείς που μείναμε πίσω θα εκδικηθούμε για τη δολοφονία σου, όπως και για κάθε φίλο που η κρατική μηχανή δολοφόνησε».
Κρατούμενοι της Β΄ πτέρυγας της Φυλακής Λάρισας)