Τα τελευταία χρόνια το κράτος έρχεται αντιμέτωπο με ολοένα και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας, που συγκροτούνται με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και αγωνίζονται καθημερινά. Οι αγώνες όμως δεν σταματούν παρά την ολοένα και αυξανόμενη καταστολή, τα δικαστήρια και τις φυλακίσεις. Εντός των τειχών οι φυλακισμένοι αγωνιστές συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στο καθεστώς του εγκλεισμού, έναν αγώνα που οι ρίζες του κρατούν χρόνια πριν.
Οι συντονισμένες κινήσεις (μεταξύ των κρατουμένων και σε αλληλεπίδραση με τα κινήματα αλληλεγγύης εκτός των τειχών), οι μαζικές αποχές συσσιτίου και απεργίες πείνας, ακόμη και η συλλογικοποίηση της δράσης τους είναι συνεχείς ρωγμές στη βιτρίνα της δημοκρατίας, που στέκεται ανίκανη να ελέγξει τους αγωνιστές ακόμα και μέσα από το καθεστώς του εγκλεισμού.
Έτσι, λοιπόν, το κράτος ως ένας πολυσύνθετος εξουσιαστικός μηχανισμός, όταν αποτυγχάνει να επιβάλλει την τάξη, αναδιαρθρώνεται, οχυρώνεται και επιτίθεται.
Εν μέσω προεκλογικής περιόδου λοιπόν, η επίσπευση της λειτουργίας των φυλακων τύπου Γ’ αποτελεί το πεδίο πάνω στο οποίο, από την μια η κυβέρνηση προμηνύει το καθεστώς τάξης, ασφάλειας και μηδενικής ανοχής στην αντίσταση ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στο ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα με την εξαγγελία για κατάργηση τους. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση παίζει το τελευταίο της χαρτί διακηρύττοντας για μια ακόμη φορά τον πόλεμο κατά τρομοκρατίας και την ασφάλεια του πολίτη(σύλληψη Χρ. Ξηρού). Ξεκινούν οι πρώτες μεταγωγές πολιτικών κρατουμένων, και κάποιων βαρυποινιτών στις δύο πτέρυγες του Δομοκού που θα λειτουργούν ως τύπου Γ’.
Στις 30/12/2014 γίνεται η πρώτη μεταγωγή του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, και ακολουθούν οι μεταγωγές των συντρόφων Κώστα Γουρνά (Ε.Α.), Κουφοντίνα (17Ν), Ναξάκη και Σαραφούδη, καθώς και των καταδικασμένων για συμμετοχή στην 17Ν Τζωρτζάτου και Γιωτόπουλου. Οι μεταγωγές είναι κυρίως αιφνιδιαστικές και αποτελούν την αρχή της απομονωτικής διαδικασίας που ξεκινά το κράτος απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους, καταδικασμένους για ένοπλη επαναστατική δράση, αποκόπτοντας τους από το ευρύτερο σώμα των κρατουμένων.
Η εξουσία επιδιώκει τη διακοπή επιρροής των πολιτικών της αντιπάλων πάνω στους υπόλοιπους κρατούμενος με στόχο την αποφυγή αγώνων, στάσεων και εξεγέρσεων για την αξιοπρεπή επιβίωση απέναντι στην εξαθλίωση της φυλακής. Στόχος δε μπορεί παρά να είναι η κάμψη του ηθικού, ο φυσικός και ψυχολογικός εξευτελισμός των κρατουμένων. Πέραν της απομόνωσης, επιχειρείται η αποπολιτικοποίηση της επανασταστατικής δράσης στα μάτια της κοινωνίας, διαμηνύοντας πως οι φυλακές τύπου Γ΄ αφορούν “τρομοκράτες και βαρυποινίτες”.
Η δική μας αντεπίθεση εμπεριέχει την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων, ως αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας, μέσα από την καθημερινή εναντίωση σε όλες τις μορφές εγκλεισμού, επιτήρησης και ελέγχου.
Θα μαχόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων γιατί εκεί είναι η θέση μας…
Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.
Μέχρι την καταστροφή του κόσμου της κυριαρχίας.
κατάληψη Terra Incognita
terra.squat@gmail.com