Αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιστές. Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.
*Στις 11/6/16 καταλαμβάνεται ιδιόκτητο κτήριο στην οδό Θεμιστοκλέους 96 στα Εξάρχεια, από «ομάδα ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο με ποικίλα και διαφορετικά υπόβαθρα». Στις 14/6, μετά από μήνυση του ιδιοκτήτη, οι μπάτσοι εισβάλλουν στην κατάληψη Κλέους 96 και συλλαμβάνουν 3 άτομα που βρίσκονταν μέσα, μεταφέροντάς τους στη ΓΑΔΑ. Στους καταληψίες χρεώνουν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα και περνάνε στις 15/6 στις 10.30 το πρωί, στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Το κτήριο ανακαταλαμβάνεται την ίδια μέρα.
*Στις 20/12/2012 εκκενώνεται η επί, 23 χρόνια, κατηλειμμένη Villa Amalias. Σε λιγότερο από ένα μηνα (9/1/2013) με μία αιφνιδιαστική κίνηση, το κτήριο καταλαμβάνεται ξανά και ξαναεκκενώνεται από τους μπάτσους, με αποτέλεσμα 92 συλλήψεις. Στις 16/6/2016 δικάζονται οι 91 συλληφθέντες, καθώς ο ένας, όντας ανήλικος, παραπέμφθηκε σε διαφορετικό δικαστήριο.
*Τον Απρίλιο του ’15 οι περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι ξεκινούν απεργία πείνας. Σε στήριξη στον αγώνα τους, καταλαμβάνεται η πρυτανεία του πανεπιστημίου Αθηνών από αλληλέγγυους. Στις 13/4/15 δημιουργείται ένας κατασταλτικός κλειός γύρω της, ο οποίος κρατάει για μέρες με πολλές προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων. Τελικά οι μπάτσοι εισβάλλουν και συλλαμβάνουν τον κόσμο που βρισκόταν μέσα. Στις 15/6 θα πραγματοποιηθεί η δίκη των συλληφθέντων της 13ης Απριλίου.
Η κατάληψη είναι ένα σημαντικό μέσο στον αναρχικό αγώνα, μία εστία αντίστασης στο υπάρχον. Αποτελεί τους χώρους από τους οποίους μπορούμε να εφορμίσουμε και να πραγματώσουμε τα προτάγματά μας, δημιουργώντας αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης, αυτοάμυνας και επίθεσης, συλλογικές δομές σίτισης και στέγασης. Ως αναρχικοί αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως ζωντανές εστίες διαρκούς αντίστασης και αγώνα μέσα στην πόλη-φυλακή. Ως ένα ακόμη μέσο όξυνσης του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ως ένα ακόμη πεδίο σύγκρουσης με τον εχθρό. Οι καταλήψεις πρέπει να δημιουργούν και να διαμορφώνουν συνειδήσεις βασισμένες στα αναρχικά προτάγματα και όχι να γίνονται χώροι αναπαραγωγής συμπεριφορών και νοοτροπιών εχθρικών προς αυτά. Οφείλουν να είναι δομές αντίστασης και ελευθερίας, επιθετικές προς το κράτος και τους φασίστες, αλλά και σε κάθε είδους εξουσία και στους εκφραστές της.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όσο σημαντικό είναι το εγχείρημα της κατάληψης, άλλο τόσο σημαντική είναι και η κάθε στιγμή που καλούμαστε να τις υπερασπιστούμε απέναντι στο κράτος και τους φασίστες. Γι αυτό και σε περιόδους όπου η γενικευμένη αδράνεια και η υποχώρηση κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος, η ανακατάληψη των χαμένων χώρων είναι ουσιαστικά κομμάτι του ίδιου του αγώνα για την ανακατάληψη των μέσων αγώνα ενάντια στην καταστολή. Ενάντια σε κάθε τακτική υποχώρησης, οι κινήσεις αυτές έρχονται να προσβάλλουν έστω και προσωρινά την φαινομενική παντοδυναμία του εχθρού. Όταν μία κατάληψη εκκενώνεται σημαίνει ότι αποτελεί απειλή προς το κράτος, και οποιοδήποτε βήμα της καταστολής εναντίον μας, θα πρέπει να αποτελεί την αφορμή για δικά μας βήματα μπροστα. Γιατί οι καταλήψεις δεν είναι τα νεκρά ντουβάρια αλλά οι ζωντανοί αγώνες μέσα και έξω από αυτές.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΙΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ-ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ
Κατάληψη Terra Incognita
Ιούνιος 2016
