Το τελευταίο διάστημα κυρίαρχο ζήτημα στην ημερήσια πολιτική διάταξη αποτελεί η σύνθετη ονομασία της γειτονικής χώρας. Ένα ζήτημα πάνω στο οποίο τα ντόπια και ξένα αφεντικά, η εκκλησία, τα ΜΜΕ και κάθε παρατρεχάμενος ξερνάνε το μίσος τους για 2 λαούς, που τους χωρίζουν λίγα μέτρα γης.
Ποιό είναι όμως το δίλημμα που έχει πολώσει την κατάσταση, δημιουργώντας ένα πλατύ και διαταξικό μέτωπο ελληνόψυχων μέσα στην κοινωνία; Είναι η αλλοίωση της εθνικής κληρονομιάς; Είναι η διαφύλλαξη της ασφάλειας των συνόρων;
Η απάντηση είναι πολύ πιο απλή: Τα κράτη έχουν ως κύρια στρατηγική επιλογή την παραπλάνηση των κοινωνιών για την εφαρμογή των εγκληματικών στρατηγικών τους. Ποιος ασχολείται με την εντεινόμενη υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων που επιφυλλάσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο; Ποιος νοιάζεται για τα αυξανόμενα εργατικά ατυχήματα; Ποιος νοιάζεται αν χιλιάδες φωνές θα θαφτούν βαθιά μέσα στο μπετό, αν εφαρμοστεί ο νέος σψφρονιστικός κώδικας; Ποιός νοιάζεται για τις δεκάδες κακοποιήσεις γυναικών ιδιαίτερα από έλληνες λεβέντες; Κανένας! Και αυτό γιατί η κρατική προπαγάνδα έχει φορέσει παροπίδες σε όλους για τα καθημερινά υπαρκτα προβλήματα. Αύριο, μεθάυριο δε θα είναι η μακεδονία, θα βρεθεί μια άλλη αφορμή για να σπείρει τη διχόνοια μεταξύ μας. Για να διασπάσει τις δυνάμεις όσων εν δυνάμει μπορούν να συμβάλλουν στην καταστροφή του κόσμου της εξουσίας και της εκμετάλλευσης.
Τέρμα με τα ψευτοδιλήμματα