Τον Σεπτέμβρη του 2017 υπογράφτηκε από τον υπουργό ενέργειας και περιβάλλοντος Γ. Σταθάκη η παραχώρηση 4.187 τετραγωνικών χιλιομέτρων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε όλη την Ήπειρο στην πολυεθνική Repsol Oil & Gas. Συγκεκριμένα, οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν βρίσκονται στους δήμους Ζίτσας, Πωγωνίου και Ζαγορίου, καθώς και περιοχές στο νομό Θεσπρωτίας και στο δέλτα του ποταμού Καλαμά. Για ακόμη μια φορά όπως και σε κάθε αναπτυξιακό έργο πολλές από τις εκτάσεις που περιλαμβάνονται στη στοχοθεσία της εταιρείας ανήκουν στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.
Μέχρι στιγμής οι δήμοι Ζίτσας, Πωγωνίου και Σουλίου έχουν παραχωρήσει άδεια για έρευνα στην Repsol.Δεκάδες ιδιωτικές εκτάσεις έχουν απαλλοτριωθεί ώστε να διεξαχθούν οι πρώτες έρευνες για κοιτάσματα. Η διαδικασία προβλέπει τη διεξαγωγή 11.500 εκρήξεων για να διεξαχθεί έλεγχος για επικείμενες σεισμικές δονήσεις κατά την πραγματοποίηση ερευνών για κοιτάσματα, με την πρώτη εξορυκτική διαδικασία να έχει δρομολογηθεί για το 2021. Έχουν ήδη αποψιλωθεί μεγάλες δασικές εκτάσεις τη στιγμή που δεν τηρούνται ούτε τα καπιταλιστικά πρωτόκολλα ασφάλειας: ενώ οι εκρήξεις πρέπει να διενεργούνται με διαφορά απόσταση 25-100 μέτρων σε σαφώς ορισμένες περιοχές χωρίς πρόσβαση τρίτων, η εταιρεία πραγματοποιεί διαδοχικές εκρήξεις ανα 4 μέτρα ακόμα και σε δασικές περιοχές γεμάτες από λειτουργικά μονοπάτια.
Οι περιβαλοντικές επιπτώσεις από τις εξορύξεις είναι εγκληματικά καταστροφικές για τον φυσικό κόσμο και κατ’ επέκταση για τις κοινωνίες που απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από αυτόν. Χιλιάδες δασικές εκτάσεις λεηλατούνται από τους επιχειρηματικούς κολοσσούς με τη χλωρίδα και την πανίδα να αφανίζεται ολοκληρωτικά. Καταπράσινα δάση μετατρέπονται σε βιομηχανικά εργοτάξια ενώ χιλιάδες ζώα χάνουν τη ζωή τους. Οι βιοποικιλότητα των περιοχών απορρυθμίζεται ολοκληρωτικά ο αέρας μολύνεται από την καύση ενώ ο υδροφόρος ορίζοντας καταστρέφεται από τις διαρροές που επιφέρουν όχι μόνο οι εξορρύξεις αλλά και οι προπαρασκευαστικές διαδικασίες ερευνών όπως οι εκρήξεις.
Ενεργειακή ανάπτυξη και πολεμική προετοιμασία:
Πόσο τυχαία είναι αυτή τη στιγμή τα εδάφη τα οποία στοχοποιούνται από τα κράτη και το κεφάλαιο για διαδικασίες ενεργειακής ανάπτυξης; Πόσο τυχαία συμβαδίζουν οι καπιταλιστικές επενδύσεις, με την εξοπλιστική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους; Πόσο τυχαίες είναι οι οικονομικές και οι στρατιωτικές συμμαχίες του ελληνικού με άλλα κράτη; Πόσο τυχαία είναι η μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε ενεργειακό κόμβο τη στιγμή που το ΝΑΤΟ ψάχνει να σταθεροποιήσει το στίγμα του στην ανατολική Μεσόγειο; Ερωτήματα που βρίσκουν αρνητικές απαντήσεις μέσα από την αναπαραγωγή και την κίνηση του καπιταλισμού ανά τα χρόνια.
Ο ελλαδικός χώρος αυτή τη στιγμή τήνει να μετατραπεί σε ένα σύμπλεγμα αυτόνομων ενεργειακών ζωνών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Οι εξορύξεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ήπειρο είναι κομμάτι ενός διευρυμένου καπιταλιστικού σχεδιασμού που περιέχει ολόκληρο το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι την περιφέρεια της Κρήτης. Μια παλαιότερη πρόβλεψη έλεγε ότι το Ιόνιο έχει τουλάχιστον 1,5 δισ. απολήψιμα βαρέλια πετρέλαιο, αλλά και κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία αποτελούν προέκταση των κοιτασμάτων της Αλβανίας. Στην Κρήτη υπάρχουν πιθανές συγκεντρώσεις φυσικού αερίου, σε απόσταση 30-40 χλμ. από τη στεριά, στα δυτικά της Γαύδου και στα ΝΑ της Ιεράπετρας. Εκτός της Ν. Κρήτης, τα υπόλοιπα οικόπεδα βρίσκονται στη ζώνη που ξεκινά από τα βορειοδυτικά της Κέρκυρας, στα όρια με την Αλβανία, και εκτείνεται προς τα κάτω, στους Παξούς και Αντίπαξους, μέχρι και τη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου απέναντι από τον Αμβρακικό Κόλπο.Ένα άλλο μεγάλο μέρος οικοπέδων βρίσκεται στη ζώνη που εκτείνεται από τα δυτικά της Κεφαλονιάς και φτάνει μέχρι το Κατάκολο, ενώ μια τρίτη ζώνη βρίσκεται στα ανοιχτά του Κατάκολου, κοντά στην περιοχή όπου έχει ήδη δοθεί σε κοινοπραξία για έρευνες. Μέσα σε ένα διάστημα 8 χρόνων προβλέπεται η μετατροπη ολόκληρης αυτής της περιοχής σε μια γιγαντιαια πετρελαιοκηλίδα, την ίδια στιγμή που άλλα εργα ενεργειακής ανάπτυξης συμβάλλουν στην εντεινόμενη καταστροφή του φυσικού κόσμου και των κοινωνιών.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη ολόκληρος ο δυτικός ελλαδικός χώρος και η Κρήτη αποτελούν μέρος ενός κεντρικού σχεδίου στρατιωτικής αναβάθμισης των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Στο Ακτιο της Πρέβεζας λειτουργεί η «Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση» (Forward Operational Base, FOB) για τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ AWACS («Airborne Warning and Control System»). Η «FOB Aktion» υποστηρίζει τα ΝΑΤΟικά AWACS στην επιχείρηση «Sea Guardian», επιχείρηση που αναπτύχθηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και αφορά περιπολίες ΝΑΤΟικών πλοίων και αεροσκαφών στη Μεσόγειο για νηοψίες ενάντια στην «τρομοκρατία». Στην αεροπορική βάση του Αραξου, το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης, ώστε να μπορούν να μεταφερθούν οι περίπου 50 αμερικανικές πυρινικές κεφαλές που σήμερα εδράζονται στη βάση του Ιντσιρλίκ, αν επιδεινωθούν παραπέρα οι σχέσεις ΗΠΑ–Τουρκίας. Η Ανδραβίδα, όπου εδράζεται η 117 Πτέρυγα Μάχης, έχει αναδειχτεί σε κομβικό σημείο για τις Αεροπορίες μιας σειράς κρατών, όπως ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ όπου επιδιώκεται η αναβάθμιση του Κέντρου Εκπαίδευσης Αεροπορικής Τακτικής (ΚΕΑΤ), σε πολυδύναμο κέντρο εκπαίδευσης, με τη συμμετοχή ξένων χωρών και την παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης, ώστε να αναλάβει τελικά «ρόλο Διεθνούς Κέντρου Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης».
Όσον αφορά την Κρήτη, μπορεί κανείς να πεί οτί αποτελεί το κόσμημα του ΝΑΤΟ: Πέρα από την ναυτική και αεροπορική βάση στη Σούδα, υπάρχει η προωθημένη βάση ανεφοδιασμού «Forward Logistics Site Souda Bay» (FLS Souda Bay).το κέντρο Foracs (ένα από τα τρία που λειτουργούν διεθνώς), όπου επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται, το πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης σε βολές με πυραύλους (NATO Missile Firing Installation, NAMFI), το Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) που εκπαιδεύει σε αλλεπάλληλα, υψηλών απαιτήσεων και εξειδικευμένα «σχολεία» στελέχη σε αντικείμενα θαλάσσιας επιτήρησης, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», της «πειρατείας» και άλλων «ασύμμετρων απειλών» αλλά και καθαρά εθνικές στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές που διατίθενται προς χρήση και αξιοποίηση από τους νατοϊικούς όποτε τις χρειάζονται.
Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας, για τις τυχαίες δηλώσεις Κοτζιά στις 20-10-2018 κατα την παράδοση του υπουργείου εξωτερικών στον Τσίπρα, για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια στο Ιόνιο.
***
Το ενεργειακό ζήτημα είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο διακρατικό διακύβευμα και οι προεκτάσεις που έχει στην πολιτικοστρατιωτική σκακιέρα ανυπέρβλητα σκοτεινές. Στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, οι εξορύξεις υδρογονανθράκων αποτέλεσαν την κυριότερη αιτία διακρατικών πολέμων. Πολέμων που αφήσαν πίσω τους αίμα και καμμένη γή. Αν δεν θέλουμε λοιπόν να αποτελέσουμε βορά στα στόματα των κυρίαρχων, οφείλουμε να ενδυναμώσουμε όλες αυτες τις κοινωνικές και ταξικές πρωτοβουλίες που στοχοποιούν τα ίδια τα αίτια του πολέμου. Να συνδέσουμε και να συνδεθούμε με τους αγώνες ενάντια στην ενεργειακή ανάπτυξη που λεηλατεί και καταστρέφει τη φύση και τις ζωές μας. Ό,τι βρίσκεται μέσα στη γή, ανήκει σε αυτή και σε κανέναν από εμάς. Ο αγώνας των κατοίκων της Ηπείρου αλλά και κάθε γωνιάς του ελλαδικού και μη χώρου, είναι αγώνας ενάντια στην καταστροφή του φυσικού κόσμου. Είναι αγώνας ενάντια στην διαρκή υποτίμηση των όρων ζωής όλων μας. Είναι αγώνας για να μη ζήσουμε μέσα στην απόλυτη δυστοπία. Είναι αγώνας δίκαιος και αναγκαίος.
Αλληλεγγύη σε όσες και όσους αγωνίζονται ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο
Εξόρυξη σημαίνει λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία