Με αφορμή την εκδήλωση για τον σφαγέα Παύλο Μελά πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με τρικάκια και κείμενα στο θέατρο Αριστοτέλειον μια μέρα πρίν, για να ενημερώουμε τόσο τους εργαζόμενους όσο και τον υπόλοιπο κόσμο. Δε θα αφήσουμε σπιθαμή γης στην έξαρση των φασιστικών ιδεών.
Να μην αφήσουμε χώρο στην έξαρση των φασιστικών ιδεών και αντιλήψεων
Τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κ. Γκιουλέκας διοργάνωσε στο θέατρο Αριστοτέλειον εκδήλωση-αφιέρωμα στη ζωή του εθνικιστή Παύλου Μελά και την ανάμειξη του στα εγκλήματα του Μακεδονικού Αγώνα. Την ίδια εκδήλωση αναπαράήγαγαν στα σάιτ τους φασιστικές γκρούπες όπως ο Ιερός Λόχος. Το τελευταίο διάστημα είδαμε, με αφορμή το Μακεδονικό, έξαρση του φασιστικού φαινομένου, με επιθέσεις σε μετανάστες, βεβηλώσεις ιστορικών μνημείων (όπως αυτό του ολοκαυτώματος και του Εβραϊκού νεκροταφείο) με ναζιστικά σύμβολα, επιθέσεις σε καταλήψεις όπως η κατάληψη 111, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο για τη μάθηση της Ελευθερίας και η κατάληψη Libertatia, η οποία κάηκε ολοσχερώς και επιθέσεις σε άτομα που οι ίδιοι πιθανολογούν οτί είναι αντιφασίστες, μέσα από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ή στον απόηχο αυτών.
Κινήσεις όπως αυτή δείχνουν το άνοιγμα που επιχειρεί η δεξιά σε φασιστικά μορφώματα, έτσι ώστε εν όψει εκλογών να συσπειρωθεί όλος ο εθνι(κιστι)κός κορμός γύρω από το γνωστό και μη εξαιρετέο πλέον Μακεδονικό ζήτημα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η χρονική συγκυρία άλλωστε κατά την οποία πληθαίνουν οι επιθέσεις σε μετανάστες είτε από το επίσημο κράτος είτε από τους σκοτεινούς παρακρατικούς του κύκλους.
Από την πλευρά μας έχουμε δείξει όλο αυτό το διάστημα πως δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης σε όσους υμνούν το μίσος και εχθρεύονται την ελευθερία και την ισότητα των καταπιεσμένων, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο χρώμα και αν έχουν.
Πραγματοποιώντας αντικρατικές-αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις και περιπολίες, περιφρουρώντας τους χώρους, τις δομές και τις διαδικασίες αγώνα δίνουμε κάθε μέρα ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: ο κόσμος που αγωνιζόμαστε να φτιάξουμε χωράει όλες και όλους μας ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας,καταγωγής. Όσοι με την παρουσία και τις πράξεις τους , στρώνουν με ροδοπέταλα το δρόμο για την εμφάνιση των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας, θα μας βρουν αποφασισμένους απέναντί τους είτε το κάνουν για ψήφους, είτε για επιχειρηματικά συμφέροντα είτε για οτιδήποτε άλλο.
Να τσακίσουμε τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει
Αντιφασίστριες/Αντιφασίστες
Λίγα λόγια για τον “ήρωα” Παύλο Μελά
Να πούμε όμως και μερικά λόγια για τον περιβόητο Παύλο Μελά, τον άνθρωπο του οποίο το προφίλ αλλοιώθηκε τόσο, όσο ίσως κανενός άλλου επιφανή “ήρωα του ελληνισμού”, ώστε να καλυφθεί η ανάγκη της δημιουργίας του εθνικού μύθου του “Μίκη Ζέζα”. Σίγουρα η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από αυτό που ονειρεύονται οι εθνικιστές και που μας πλασάρεται από την επίσημη εθνική αφήγηση, από τα σχολικά μας ακόμη χρόνια.
Ο αστός Παύλος Μελάς καταγόταν από οικογένεια βαθιά χωμένη στα πολιτικά και παραπολιτικά δρώμενα της χώρας, με παράδοση αυταρχική και αντιδημοκρατική, την οποία ακολούθησε πιστά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο ίδιος αναφέρει σε επιστολές του ως σκοπό της ζωής του, να απαλλάξει το έθνος από τον “μιαρό κοινοβουλευτισμό” μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, ενώ μισούσε τις προοδευτικές ιδέες και τους φτωχούς ανθρώπους, που τους χαρακτήριζε ως “μικρούς”.
Η πρώιμη στρατιωτικο-πολιτική του καριέρα ως αξιωματικού του ελληνικού στρατού, έχει καταγράψει καταστολή διαμαρτυρόμενου πλήθους, επίθεση σε αντιπολιτευόμενες εφημερίδες και συμμετοχή σε μυστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις (Εθνική Εταιρία).
Πριν τον “Μακεδνικό Αγώνα”, η μεγαλύτερη “συνεισφορά” του στην “εθνική υπόθεση” ήταν η πρόκληση του σύντομου πολέμου του 1897 απέναντι στους Τούρκους, μαζί με άλλους έμμισθους στρατιωτικούς συνωμότες. Πόλεμος φυσικά που κατέληξε πολύ γρήγορα σε παταγώδη ήττα του Ελληνικού Στρατού και στην έκκληση για βοήθεια από τις Μεγάλες Δυνάμεις, για να μην χαθούν ακόμη και τα μέχρι τότε κεκτημένα. Μια όμορφη λεπτομέρεια είναι πως ο φοβερός και τρομερός μας “ήρωας” δεν πολέμησε τότε σε καμία μάχη, ενώ φαίνεται πως τις κρίσιμες ώρες του πολέμου λείπει με…άδεια! Την τακτική αυτή ακολούθησε αργότερα και στον λεγόμενο “Μακεδονικό Αγώνα”.
Ο “Μακεδονικός Αγώνας” και ο Μελάς
Ως “Μακεδονικός Αγώνας” έχει καταγραφεί στην επίσημη ιστοριογραφία η διαμάχη διαφόρων εθνικισμών (κυρίως του Ελληνικού και του Βουλγαρικού) και των Εκκλησιών τους (Πατριαρχείο και Εξαρχία) στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας στις αρχές του 20 αιώνα, ώστε να προσεταιρισθούν τα εδάφη και τους πληθυσμούς (κυρίως σλαβόφωνους) της περιοχής, σε μια εποχή που η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρεε.
Ο Μελάς δεν ξεκίνησε φυσικά μια ωραία μέρα από την Αθήνα για να βοηθήσει τους σκλαβωμένους και καταπιεσμένους Έλληνες της περιοχής, όπως μας διδάσκουν ακόμη και σήμερα. Αντίθετα, φέρεται μέσα από την ίδια του την αλληλογραφία, να αντιλαμβάνεται τον Μακεδονικό Αγώνα ως κομβική στιγμή μιας δικής του προσωπικής στρατιωτικής και πολιτικής σταδιοδρομίας, που θα οδηγούσε σε αντικοινοβουλευτικό πραξικόπημα “την κατάλληλη στιγμή” κι ενώ ήδη θα είχε καταξιωθεί στα μάτια του λαού ως ήρωας.
Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες όμως, η εμπλοκή του φαίνεται να περιορίστηκε σε όλες κι όλες δυο αποστολές. Μετά την πρώτη μάλιστα, κρίνεται επικίνδυνα ανεύθυνος από το κράτος της Αθήνας και ανακαλείται. Κι ενώ έχει επιστρέψει στην περιοχή ως εγκάθετος του στέμματος, στα πλαίσια της δεύτερης αποστολής του, μιας “περιοδείας” σε σλαβόφωνα χωριά, κυρίως για λόγους εκφοβισμού και προπαγάνδας, επέρχεται και ο θάνατός του, πιθανότατα από φίλια πυρά, στην μία και μοναδική μάχη στην οποία λαμβάνει μέρος στην ζωή του.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που ξεχνούν να αναφέρουν οι σημερινοί αλλά και οι διαχρονικοί “Μακεδονομάχοι” είναι πως ο Μελάς αναφερόταν στην γλώσσα των κατοίκων της περιοχής ως “Μακεδονική”, κάτι που διασώζεται και από την προσωπική του αλληλογραφία.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω στοιχεία έχουν παραχωθεί, αποκρυφτεί ή διαβληθεί με πολύ προσεκτικό τρόπο από το ελληνικό κράτος, αλλά και την ίδια την οικογένεια του Μελά, κυρίως από την γυναίκα του, Ναταλία Δραγούμη, αδερφή του Ίωνα, ώστε, όπως είπαμε παραπάνω, να συντεθεί το προφίλ του απόλυτου εθνικού ήρωα.