Δεν πολεμάμε για κανέναν θεό, κράτος, πατρίδα…
Πολεμάμε εναντίον τους
Βιώνουμε τη συγκυρία μιας ζοφερής, γαλανόλευκης πραγματικότητας, χαρακτηρισμένη από εθνικά ιδεώδη, πατριωτικό και θρησκευτικό παροξυσμό με μπόλικη εθνικιστική ρητορεία. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο, σαν αυτή που διανύουμε όπου το σενάριο πολέμου είναι όλο και πιο ρεαλιστικό, το κράτος έχει ανάγκη να ακολουθεί συγκεκριμένη πολιτική που φέρει πολύ βασικές, για το ίδιο, κινήσεις. Προστασία της πατρίδας από κάποιον εξωτερικό εχθρό, κρατικές συμμαχίες για την προάσπιση συμφερόντων και κερδών από ενεργειακές πηγές, διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, καταστολή του εσωτερικού εχθρού, εθνική ενότητα και ανάδειξη του σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη στα Βαλκάνια. Απαραίτητη προϋπόθεση όλων αυτών, είναι η ενίσχυση του εθνικού στρατού-μιας δομής της εξουσίας που είναι χτισμένη στις αρχές του εθνικισμού και της πατριαρχίας, της ιεραρχίας, του πατριωτισμού και της κανονικότητας. Ένας θεσμός που αποκλείει ή τιμωρεί οποιονδήποτε μn συμμορφωμένο ή συμβατό με τις κυρίαρχες κοινωνικές επιταγές. Τη στιγμή που βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα για να σφαγιάσει ολόκληρους πληθυσμούς στο όνομα του κράτους και του κεφαλαίου.
Από μόνη της η κλήση για κατάταξη στο στρατό, είναι μία πολύ βίαιη διαδικασία, καθώς σου ζητείται να γίνεις μέρος μιας εξουσιαστικής δομής, όπου στην πλειοψηφία αποτελείται από πατριώτες, φασίστες, καταπιεστές. Με λίγα λόγια να εκπαιδευτείς στην υποταγή, να είσαι έτοιμος να σηκώσεις όπλο απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Από την άλλη ας σκεφτεί ο καθένας μας τί αναπαράγει όταν επιλέγει να παίξει το θέατρο του Ι5, υπηρετώντας τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα για τους ψυχικά ασθενείς ανθρώπους ή όσους η κανονικότητα ορίζει ως «τρελούς» άρα ανίκανους. Η συνειδητή για εμάς επιλογή της ολικής άρνησης στην ένταξη σε οποιονδήποτε εθνικό στρατό και σύστημα που αυτός υπηρετεί είναι το σημείο που έρχεται σε ρήξη με τον εγκληματικό αυτό θεσμό. Και η σημασία της αποτυπώνεται και στην ποινική διάσταση του κόστους καθώς αποτελεί ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με συνεχείς διώξεις και διοικητικά πρόστιμα (ακόμα και αν το κράτος υπεραμύνεται μεταφράζοντας την σε δειλία, τεμπελιά και καθόλου λεβεντιά!!!)
Για εμάς, που ο στρατός είναι ένας ακόμη θεσμός που φέρει ό,τι εχθρευόμαστε, η ολική άρνηση στράτευσης ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα, είναι ακόμη μια επαναστατική επιλογή που συγχρονίζεται με τον πολύμορφο αγώνα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταπιέζει.Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή των κρατών και των συνόρων,των εθνών και των πατρίδων και κατ’ επέκταση όλου του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης. Και όσο αποφασισμένοι/ες είμαστε να μη στρατευθούμε στο πλευρό του, άλλο τόσο λυσσασμένα αποφασισμένοι/ες είμαστε να πολεμήσουμε εναντίον του.
Τον τελευταίο περίπου μήνα, 3 αναρχικοί ολικοί αρνητές στράτευσης, ο Κωσταντής Γουνιτσιώτης (ποινή 12 μήνες), ο Μωϋσής Στράτος (18 μήνες) και ο Παύλος Χριστόπουλος (18 μήνες) ήρθαν αντιμέτωποι για ακόμη μία φορά με την εκδικητική στρατιωτική καταστολή. Την Τετάρτη 13/3 στις 9 στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα, εκδικάζεται η υπόθεση ενός ακόμη συντρόφου, του ολικού αρνητή στράτευσης Μπάμπη Τσιλιανίδη, ο οποίος δικάζεται για δύο διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας την ίδια μέρα.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι στους ολικούς αρνητές στράτευσης και σε όσους/ες διώκονται συνεχώς επειδή αμφισβητούνε τα κράτη, τις πατρίδες και τους στρατούς.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μπάμπη Τσιλιανίδη
Τετάρτη 13 Μαρτίου 9:00-Στρατοδικείο Ρουφ Αθήνα