Στις 9 Οκτώβρη, στρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού φασιστικού κράτους πραγματοποιούν γενικευμένη πολεμική εισβολή στις βάσεις που μέχρι πρότινος ελέγχονταν από τις αντάρτικες ομάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). 2 μέρες πριν, έχει προηγηθεί η επίσημη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων που εμφανίζονταν ως συμμαχική δύναμη των κουρδικών πολιτοφυλακών. Πρόκειται για μια άριστα συντονισμένη επιχείρηση που στόχο έχει να πλήξει ξεκάθαρα την επαναστατική απόπειρα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού ίσως τον πιο σύγχρονο, όσον αφορά την έκταση και τη μαζικότητά του, κοινωνικό πείραμα ριζοσπαστικού κοινοτισμού και αυτοδιάθεσης, που λαμβάνει χώρα στα συριακά εδάφη τα τελευταία χρόνια. Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει από το τουρκικό φασιστικό κράτος, κάτω από τις επιταγές και τη στήριξη των υπερδυνάμεων της δύσης, μέχρι στιγμής μετράει εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες βίαια εκτοπισμένους από τα συριακά εδάφη.
Οι αντάρτικες ομάδες των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG) και των Μονάδων Προστασίας των Γυναικών (YPJ) με την συνδρομή των διεθνιστικών ταγμάτων επαναστικής αλληλεγγύης στην πράξη, βρίσκονται από την πρώτη μέρα της κοινωνικής αλλαγής στα συριακά εδάφη, στην πρώτη γραμμή με το όπλο στο χέρι. Γιατί έτσι αρμόζει σε ένα επαναστατικό εγχείρημα. Γιατί έτσι αλλάζει ο κόσμος. Μάχονται άνισα μεν αλλά με ποιοτικούς όρους (αν υπολογίσουμε την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα) απέναντι στην επέλαση των ιμπεριαλιστικών μονοπωλειών που ορέγονται τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες των εδαφών της Μέσης Ανατολής αλλά ταυτόχρονα υψώνουν το μοναδικό ριζοσπαστικό ανάχωμα ενάντια στη βαρβαρότητα του φονταμεταλισμού που εκπροσωπεί το ISIS, ίσως το πιο κεντρικό παράδειγμα θρησκευτικού σκοταδισμού που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν σε επίπεδο κριτικής σκέψης, όσον αφορά τις επιλογές των μαχώμενων ανταρτισσών και ανταρτών όλο αυτό το διάστημα σε επίπεδο στρατηγικής, στρατιωτικών συνεργασιών και πολιτικής διαχείρισης. Σίγουρα η άνεση της κοινωνικής ειρήνης που μας προσφέρει η πραγματικότητα της Δύσης, μας δίνει τροφή για σκέψη και αναστοχασμό, φιλτράρισμα αλλά πολλές φορές και ελιτισμό. Στο πεδίο του πολέμου όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν είναι το ίδιο. Ας οραματιστούμε οι ίδιοι (έχοντας αυτή την πολυτέλεια) ένα πιθανό επαναστατικό εγχείρημα στα δυτικά εδάφη και ας ξεκινήσουμε να δίνουμε υπαρκτές λύσεις στα αδιέξοδα που ολοένα θα προκύπτουν.
Κανείς δε μπορεί να αμφιβάλλει για την κρισιμότητα που έχει για την εποχή που ζούμε, η εξέλιξη του επαναστατικού εγχειρήματος στη Συρία. Για την ανάσχεση της πατριαρχικής καταπίεσης που αποτελεί νόμο στη Μέση Ανατολή-οι αντάρτισσες του YPJ και οι διεθνίστριες συντρόφισσες από κάθε μεριά της γης δίνουν το φωτεινό παράδειγμα στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Για την οικοδόμηση αποανεπτυγμένων κοινοτήτων βάσης (ενάντια στην ανάθεση) για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών ενάντια στην καπιταλιστική ολίσθηση. Για την γενικευμένη αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων και συσχετισμών, για τον αγώνα προς μια κοινωνία αυτοδιάθεσης, ισότητας και αλληλεγγύης. Όπως τέλος κανένας (ακόμα και η λογοκρισία των στρατευμένων μονοπωλειών εξημέρωσης) δε μπορεί να κρύψει την ουσιαστική συμβολή στην εξάρθρωση της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας του ISIS.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή που αφορά την εξέλιξη του πολέμου. Οι υπερδυνάμεις κόβουν την πίτα και μοιράζουν, τη στιγμή που οι αντάρτικες μονάδες αμύνονται με κάθε μέσο. Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία βρίσκονται σε ένα διαρκή γύρο διαπραγματεύσεων με ανοιχτή τη συμμετοχή και της συριακής κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ Άσαντ-που εμφανίζεται μεν ως συμπολεμιστής των Κούρδων ανταρτισσών και ανταρτών όμως στην πραγματικότητα συναινεί στην αποχώρησή τους και τον ολοκληρωτικό τερματισμό του εγχειρήματος του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού. Οι διαπραγματεύσεις αυτές που εμφανίζονται κάτω από την σκέπη της ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ των 2 τελευταίων βδομάδων, δεν είναι τίποτα άλλο από την επικοινωνιακή σιγή για τη συνέχιση της σφαγής των πληθυσμών της Συρίας.
Ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ποτέ. Η πόλη Serakaniye βομβαρδίστηκε ολοκληρωτικά την πρώτη νύχτα της εκεχειρίας, ειρηνευτικές ομάδες που επιχείρησαν να σπάσουν τον αποκλεισμό των τούρκικων στρατευμάτων για να παραλάβουν τραυματίες δέχτηκαν καταιγισμό πυρών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αιχμάλωτα μέλη του ISIS απελευθερώνονται ή δραπετεύουν (αφού τα φυλάκια φρουράς των κέντρων κράτησής τους δέχονται επιθέσεις) και συστρατεύονται με τις τουρκικές δυνάμεις. Τελευταίο παράδειγμα είναι η σύλληψη και απαγωγή αντάρτισσας του YPJ από τζιχαντιστικές δυνάμεις και η μεταφορά της στην Τουρκία. Το επικοινωνιακό θέατρο συνεχίζεται με τα αμερικάνικα στρατεύματα να υποδύονται τους πολεμιστές του ISIS (με την εκτέλεση του φερόμενου ως επικεφαλής του ISIS Abu Bakr al-Baghdadi αλλά και του διάδοχού του), την ίδια στιγμή που βρίσκονται σε απόλυτη συνοδοιπορία με το τουρκικό φασιστικό κράτος σε αυτόν τον πόλεμο.
Η άμυνα των μαχόμενων ανταρτισσών και ανταρτών στην Συρία, είναι υπόθεση όλων μας. Μέσα από διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις πολιτικών πρωτοβουλιών σε κάθε γωνιά της γης, δημιουργείται ένα διεθνές κίνημα ριζοσπαστικής αλληλεγγύης στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης των πληθυσμών της Συρίας που μπλοκάρει στην πράξη την εξέλιξη αυτού του πολέμου, επιτιθέμενο με κάθε μέσο στα οφέλη και τα συμφέροντα των άμεσα εμπλεκόμενων. Μέσα από αυτό το κίνημα στοχοποιούμε τα συμφέροντα του τούρκικου φασιστικού καθεστώτος αλλά και όσων στηρίζουν υλικά, οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά τον πόλεμο αυτό. Στοχοποιούμε τις επενδύσεις και τις πολιτικές υπηρεσίες των άμεσα εμπλεκόμενων, που βρίσκονται στους τόπους που δραστηριοποιείται ο καθένας και η καθεμιά μας. Δημιουργούμε ένα αντιπολεμικό ανάχωμα σε κάθε χώρα, μπλοκάροντας την πολεμική της προετοιμασία και τις εξοπλιστικές κούρσες, κάνοντας σαφές πως η εμπλοκή κάθε κράτους είτε σε ενεργή θέση είτε σε επίπεδο υποστήριξης αυτού (αλλά και κάθε άλλου) πολέμου θα έχει και το αντίστοιχο κόστος. Εργαζόμαστε για τη κοινωνική απονομιμοποίηση του πολέμου δείχνοντας πως εχθρός μας είναι τα αίτια και όχι το αποτέλεσμά του. Υποδεχόμαστε τους μετανάστες που εκτοπίζονται βίαια για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση.
Γκρεμίζουμε στην πράξη τα σύνορα που έχουνε ορθώσει ανάμεσά μας και στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους που βρίσκονται στην άλλη μεριά και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς τί σημαίνει εκμετάλλευση κάτω από τον ζυγό του τούρκικου φασιστικού κράτους. Γνωρίζουμε όπως γνωρίζουνε και αυτοί πολύ καλά πως δε μας χωρίζει τίποτα, έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινούς εχθρούς. Με τις γροθιές μας υψωμένες, στέλνουμε ένα κοινό μήνυμα προς το ελληνικό και το τουρκικό κράτος, πως αν η επόμενη σφαγή που ετοιμάζουν, αφορά τα συμφέροντά και τις κυριαρχικές τους επιδιώξεις για τις ΑΟΖ, τα κοιτάσματα και ότι άλλο βάζουν πάνω από τις ζωές μας, θα μας βρούνε χέρι χέρι απέναντί τους. Να στρέψουμε τις κοινές μας δυνάμεις στο εσωτερικό του κάθε κράτους. Είμαστε ο εσωτερικός τους εχθρός.
Αναγνωρίζοντας στον αγώνα των ανταρτών και ανταρτισσών στη Συρία, τη δίψα για κοινωνική αλλαγή, τη δίψα για ζωή και το όνειρο της επανάστασης στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με κριτική σκέψη αλλά πάνω απ’ όλα σεβασμό στη μαχητική διεκδίκηση της αυτονομίας τους, σκεπτόμενοι τη θέση από την οποία μιλάμε και πράττουμε. Ενώνουμε τις φωνές μας απο τα μητροπολιτικά πεδία της Ευρώπης μέχρι τα επαναστατημένα βουνά της Μέσης Ανατολής, φωνάζοντας όλοι μαζί πως τα όπλα των ανταρτισσών και ανταρτών έχουν τις δικές μας σφαίρες. Μεταφέρουμε τον αγώνα τους και τον συνδέουμε με τους δικούς μας αγώνες εντείνοντας τον μοναδικό πόλεμο στον οποίο στρατευόμαστε με όλη μας τη ψυχή. Γιατί η ειρήνη των καταπιεσμένων, θα έρθει μόνο μέσα από τον πόλεμο των τάξεων. Τον πόλεμο για την Επανάσταση και την Αναρχία.
Νίκη στις πολιτοφυλακές αυτοάμυνας των Κούρδων Ανταρτισσών-ων
και των διεθνιστριών-ών συντροφισσών-ων
Από την Ελλάδα μέχρι τη Συρία, τα όπλα των κολασμένων δε θα σιγήσουν ούτε λεπτό