ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΦΩΣ;
Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης μαζί με χριστιανικά σωματεία πραγματοποιεί συνέδριο με θέμα το “δημογραφικό”, το “Μακεδονικό” και τη “λαθρομετανάστευση”.
Η εκκλησία συντασσόμενη με τις αστικές, μιλιταριστικές, πολιτικές γραμμές της εποχής ψάχνει τρόπους να μας πείσει πως πρέπει να μισούμε τους αλλόθρησκους, τους αλλοεθνείς, τους ομοφιλόφυλους, να μην κάνουμε εκτρώσεις, να σιωπούμε μπροστά στην εκμετάλλευσή μας, επειδή είναι δύσκολη στιγμή για το έθνος, να ετοιμαζόμαστε να πεθάνουμε σε κάποια μελλοντική πολεμική σύρραξη.
Ε, ΟΥΤΕ ΚΑΝ!
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΗΧΑΝΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥΣ
Συγκέντρωση ενάντια στον εθνικισμό και τον σκοταδισμό:
Κυριακή 16/2, 16:00, Τσιμισκή με Ναυαρίνου
Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση, Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο, Κατάληψη Terra Incognita, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά
*
Ένα συνέδριο γεμάτο ρατσιστικό, πατριαρχικό, εθνικό, καθαρά χριστιανικό μίσος. Ή αλλιώς περάστε και κλείστε και τα φώτα
Στο συνέδριο που οργανώνεται απο κάμποσα χριστιανικά σώματα με την ευλογία της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, θέτονται τρία ζητήματα : Το γνωστό σε όλους και όλες μας μακεδονικό ζήτημα, η υπογεννητικότητα και οι μετάναστ(ρι)ες. Ενώ στην αρχή μπορεί αυτά τα τρία να φαίνονται κάπως ασύνδετα, έχουν ένα πολύ βασικό κοινό, τη διατήρηση και ενίσχυση του εθνικού κορμού.
Το παπαδαριό και μαζί όλη η χριστιανική κοινότητα επαίξε πολύ μεγάλο ρόλο στην έξαρση του εθνικού φρονήματος σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα, πρωτοστάτησε σε διαδηλώσεις και πορείες που αποτελούνταν απο μεγάλων διαστάσεων ελληνικές σημαίες, σταυρούς και γελοιότητες. Γεγονός που δε μας εντυπωσιάζει αφού η θρησκέια είναι βασικό συστατικο του ελληνικού έθνους. Βαρεθήκαμε να ακούμε σε κανάλια και καφενεία για το πόσο μεγάλος ηγέτης και κυρίως πόσο Έλληνας ήταν ο μεγαλέκος και γενικότερα πόσο ΄΄γενναίους άνδρες΄΄ έχει γεννήσει αυτή η ΄΄λεβεντομάνα, ελληνική Μακεδονία΄΄ .Για άλλη μια φορά η κοινή κεντρική αφήγηση της ιστορίας του έθνους έπρεπε να διατηρηθεί και μάλιστα να υποστηριχτεί με πάθος μαζικά, προκειμένου το κράτος και το κεφάλαιο να υλοποιήσει τα σχέδια του με όχημα την εθνική ενότητα.Όλα αυτά για μια καθαρά πολιτική και οικονομική συμφωνία με σκοπό τη δημιουργία μιας κεντρικής στρατιωτικής βάσης στη γειτονική χώρα, με απαραίτητο προαπαιτούμενο την είσοδό της στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Αντικειμενικά ο αριθμός της κοινωνίας που ενώθηκε γύρω από αυτό το ζήτημα, για μικρό χρονικό διάστημα ευτυχώς, ήταν πολύ μεγάλος, σε αντίθεση με ζητήματα που όντως επηρεάζουν τη καθημερινότητα του όπως η κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.Είναι δεδομένο πως η προσκόλληση σε μια κοινότητα όπως το έθνος, κάτω απο μία ομπρέλα αυτής της συγκεκριμένης αφήγησης της ιστορίας, φέρει πολύ συγκεκριμένα αξιακά, όπως η εθνική υπερηφάνεια και αγνοεί αμέτρητες καταπιέσεις που μπορεί να φέρει και να αναπαράγει από το παρελθόν μέχρι σήμερα.
Πρόσφατα τέτοια παραδείγματα είναι χριστιανοί έλληνες και ελληνίδες πατριώτες/-ισσες, που προσπάθησαν να διασώσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την χριστιανική παράδοση ψήνοντας σουβλάκια έξω απο camp μεταναστ(ρι)ων. Με σούβλες που πήγαν για να επιβληθούν και να τρομάξουν ανθρώπους κατατρεγμένους είτε από πόλεμο ή από άθλιες συνθήκες ζωής, στοιβαγμένους σε πολυπληθή στρατόπεδα συγκέντρωσης με καθημερινό κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή τους. Μα πόσο γελοίο θέαμα? Θα ήταν όντως για γέλια, αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνοι αφου δυστυχώς ένα μέρος της κοινωνίας τους ακολουθεί πιστά και κάνει πράξη τα λόγια μίσους τους, κυνηγώντας queer άτομα και μετανάστ(ρι)ες, προσβάλλοντας οτιδήποτε μη συντηρητικό και καταπιέζοντας οτιδήποτε πάει κόντρα στην παραδοσιακή ελληνική και τόσο χριστιανική ηθική.
Είναι σημαντικό επίσης να παρατηρήσουμε ότι έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συνθήκες μέσα στις οποίες άρχισε να αναβιώνει και το όλο ζήτημα του δικαιώματος στην έκτρωση και πως το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας βρήκε χώρο και τρύπωσε στον κυρίαρχο λόγο. Για την ιστορία, το 1983 πεντακόσιες γυναίκες υπέγραψαν κείμενο δηλώνοντας ότι είχαν επιλέξει την έκτρωση παρά την αντίθετη νομοθεσία. Κύριο σύνθημα τους ήταν το ‘’όλες είμαστε παράνομες’’ που ακουγόνταν δυνατά έξω από τα δικαστήρια στην Αθήνα στη δίκη των 7 απο αυτές που είχαν επιλέξει την παράνομη έκτρωση. Εκείνη την περίοδο το φεμινιστικό κίνημα αγωνίζονταν δυναμικά για το δικαίωμα επιλογής στην μητρότητα.Το 1986 το δικαίωμα στην έκτρωση έγινε και επίσημα νόμος του κράτους, όχι λόγω κάποιας φεμινιστικής αντίληψης της τότε κυβέρνησης αλλά ως αποτέλεσμα αγώνων χιλιάδων γυναικών να επιλέγουν οι ίδιες για το σώμα τους. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά και αυτή η επιλογή δεν είναι ακόμα αυτονόητη, σε 18 χώρες στον κόσμο απαγορεύεται, σε πολύ περισσότερες γίνεται υπο πολύ αυστηρές προϋποθέσεις και στην Ελλάδα βγαίνει ένα τσούρμο ανδρών να δηλώσει ότι η έκτρωση είναι φόνος. Η έκτρωση, όχι ο θάνατος παιδιών από το κρύο, απο πνιγμό στη Μεσόγειο ή απο τις πολεμικές συρράξεις. Η υποκρισία σας δεν είναι ούτε καινούργια ούτε τυχαία.
Η συνθήκη του θρησκευτικού και κοινωνικού σκοταδισμου, του συντηρητισμού, της έμφυλης καταπίεσης, της ανελευθερίας λόγου και πράξεων που στηρίζει η εκκλησία,το κράτος και οι υποστηρικτες τους είναι ακόμα μια βρωμερή πραγματικότητα.Θέλουν να επιβληθούν στον τρόπο ζωής μας, στις σχέσεις μας, στις αξίες μας, ακόμα και στα σώματά μας. Οπότε απολυταρχικά,΄΄ισλαμοφανατικά΄΄ καθεστώτα που υποτίθεται εχθρεύονται και φοβούνται, μάλλον τα ζηλεύουν.΄΄Σεμνές γυναίκες στο σπίτι να κάνουν παιδιά που θα υπηρετούν το έθνος, το θεό και τον άντρα τους ή αλλιώς κοινώς ΄΄αμαρτωλές΄΄ και στιγματισμένες. Queer υποκείμενα στη πυρά ,μετανάστριες κακοποιημένες, άντρες εθνικιστές κυριάρχοι που θα είναι πιστοί στο δόγμα ησυχία, τάξη και ασφάλεια, έτοιμοι να θυσιαστούν για τη μαμά πατρίδα και να συνεχίσουν την ιστορία του έλληνα οικογενειάρχη.
Ενάντια στη συνεχή ΄΄ελληνοχριστιανική΄΄καταπιέση που βιώνουμε ας συντρίψουμε τα συντηρητικά αυτά κομμάτια αυτής της κοινωνίας, ακομα και αυτές τις φωνές που βρίσκονται μέσα μας που μαρτυρούν όλο τον εσωτερικευμένη ΄΄χριστιανοηθική΄΄.
Αγώνας για μια κοινωνιά ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης
Αγώνας για την Αναρχία