Στις 10 Μάρτη του 2010, κατά τη διάρκεια απαλλοτρίωσης οχήματος που θα χρησιμοποιούνταν για ενέργεια της επαναστατικής οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας», εκτελείται από τα πύρα των ένστολων δολοφόνων ο επαναστάτης Λάμπρος Φούντας.
Μέσα από τις γραμμές τόσο του μαζικού κοινωνικού και αναρχικού κινήματος όσο και πίσω από τα όπλα της οργάνωσης ως μέλος του ΕΑ, ο σύντροφος Λάμπρος αγωνίστηκε με πείσμα, συνέπεια και ανιδιοτέλεια ενάντια στην ντόπια και υπερεθνική οικονομική ελίτ, ενάντια στην κοινωνική ανισότητα και τις μνημονιακές πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας. Μέσα από τις κινηματικές διεργασίες, τις εκδηλώσεις, τις πορείες, τα οδοφράγματα, τις σφαίρες και τα εκρηκτικά έδωσε τις δικές του μάχες για την οικοδόμηση ενός μαχόμενου επαναστατικού πόλου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Και πέθανε όπως έζησε όλη του τη ζωή: μαχητής της ελευθερίας με το όπλο στο χέρι.
10 χρόνια μετά τα όνειρα και οι αγώνες του Λάμπρου και του καθενός και καθεμιάς από εμάς παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. 10 χρόνια μετά δε θα αφήσουμε παραδομένη στη λήθη, την απώλεια ενός επαναστάτη. Ο Λάμπρος έδωσε τη ζωή του για την επανάσταση. Και όσοι δίνουν και τη ζωή τους για τους αγώνες, δεν πεθαίνουν ποτέ. Μένουν ζωντανοί στους ίδιους τους αγώνες, στις μάχες του σήμερα και του αύριο, στα οδοφράγματα και τις συγκρούσεις. Ζωντανοί και παρόντες μέσα στις επαναστατικές διεργασίες, στα επιχειρησιακά σχέδια, στις μεγάλες αποφάσεις. Ο Λάμπρος έχει εδώ και χρόνια μια περίοπτη θέση δίπλα στους αιώνιους επαναστάτες. Και εμείς είμαστε εδώ σε πείσμα των καιρών να συνεχίζουμε τους αγώνες, που δώσαμε μέχρι πρότινος όλοι μας μαζί.
Στις 10 Μάρτη κανείς δε πεθαίνει-η 10η Μάρτη αντάρτες γεννά
Δε λέμε αντίο