Στα πλαίσια της συγκέντρωσης αλληλεγγύης που καλούσε σήμερα το Λαϊκό Μέτωπο έξω από το αστυνομοκρατούμενο (για ακόμη μια φορά) τούρκικο προξενειο, για τους αγωνιστές που πραγματοποιούν απεργία πείνας μέχρι θανάτου ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης του τουρκικού κράτους, μέλη της συλλογικότητάς μας συμμετείχαν με πανό και κείμενα στέλνοντας ένα μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους-ες που βρίσκονται στην άλλη μεριά των συνόρων. Συντρόφισσες και σύντροφοι από την Ντάτσα με αφορμή την 1η Σεπτέμβρη-ημέρα έναρξης της αιματοχυσίας του Β Παγκόσμιου Πολέμου (1939), καλέσαν σε έναν διεθνιστικό διάλογο για την απο κοινού οικοδόμηση ενός αντιπολεμικού φραγμού. Είναι η δική μας στιγμή να μιλήσουμε για το φιλοπόλεμο κλίμα που καλλιεργούν από κοινού ελληνικό και τουρκικό κράτος, στέλνοντας ένα μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης στους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας που βρίσκονται στην άλλη άκρη του αιγαίου.
Το τελευταίο διάστημα, ελληνικό και τουρκικό κράτος έχουν μετατρέψει το αιγαίο σε πολεμική σκακιέρα, προωθώντας εκατέρωθεν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Στήνουν συμμαχίες και κόβουν την πίτα για τα συμφέροντα τα οποία προδιαγράφουν τον κοινό μας χαμό. Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία όμως μια θάλασσα δε μπορεί να χωρίσει ούτε τα συμφέροντα ούτε τη μοίρα και τις ζωές των καταπιεσμένων.
Για ποια ελληνοτουρκική αντιπαλότητα και ένταση λοιπόν μας μιλάνε όλοι οι ψεκασμένοι εθνικόφρονες και πολεμοχαρείς φασίστες, απαντώντας μας βέβαια και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν πάντα. Η Ελλάδα και η Τουρκία τιμούν όσο τίποτε άλλο, την από κοινού συμμαχία τους στο ΝΑΤΟ δημιουργώντας στημένες εντάσεις πάνω σε ήδη ειλημμένες αποφάσεις και συμφωνίες. Η έρευνα και διαχείριση των ενεργειακών πόρων στην ανατολική μεσόγειο αλλά και η τροφοδοσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με φυσικό αέριο μέσω του East Med, αφορούν κεντρικούς σχεδιασμούς όπου το ΝΑΤΟ κατέχει την πρωτοκαθεδρία στην επίλυση ζητημάτων.
Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών σπέρνουν το εθνικό μίσος και τον διχασμό για να αποπροσανατολίσουν τους εκμεταλλευόμενους από τον κοινό εχθρό που βρίσκεται μέσα στα ίδια μας τα κράτη και τις κοινές πολιτικό-στρατιωτικές συμμαχίες που συνάπτουν. Γιατί μπορεί η Ελλάδα να συμμαχεί στην τριμερή συνεργασία με την Κύπρο και το Ισραήλ για τη τροφοδοσά της ΕΕ με φυσικό άεριο, μπορεί να ορίζει από κοινού ΑΟΖ με την Αίγυπτο έχοντας τη στήριξη των ευρωπαίων συμμάχων όπως η Γαλλία (διάθεση κονδυλίων μέχρι και 10 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό για αγορά όπλων, φρεγατών και μαχητικών αεροσκαφών Rafale) και η Γερμανία (αποστολή της φρεγάτας “Αμβούργο” για την επιχείρηση “Ειρήνη”) που στέλνουν στρατεύματα για την ενίσχυση του αντίπαλου δέους απέναντι στην Τουρκία και να επεκτείνει θεαματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα προς την Ιταλία όμως την ίδια στιγμή δίνει τυφλά διαπιστευτήρια ομόνοιας και φιλίας στο τουρκικό κράτος καταστέλλοντας τον εσωτερικό του εχθρό (όπως άλλοτε οι εκδόσεις αλλά και οι πρόσφατες διώξεις σε μέλη του Λαϊκού Μετώπου στις συγκεντρώσεις για τη δολοφονία της Ebru Timtik) και στηρίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις στη μέση ανατολή.
Μια θάλασσα δε μπορεί να χωρίσει τις ζωές μας, την ίδια στιγμή που με τους κοινούς μας εχθρούς μας χωρίζουν ωκεανοί ολόκληροι. Ελλάδα και Τουρκία πλουτίζουν παράλληλα από τις μίζες και τη διαπλοκή που επικρατεί στην πολεμική προετοιμασία και το εμπόριο όπλων που κάνουν αλλά και την ασταμάτητη λεηλασία της Γης για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Από την άλλη όλοι εμείς πεθαίνουμε καθημερινά στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές ως διαπραγματευτικό χαρτί στην επίλυση των διακρατικών εντάσεων. Ο κοινός μας εχθρός εξοπλίζεται και αναβαθμίζεται: ο φράχτης στον Έβρο επεκτείνεται ενώ οι περιπολίες και οι καταδιώξεις μετατρέπουν το Αιγαίου σε άτυπο ναρκοπέδιο. Από την άλλη όλοι εμείς παραμένουμε σιωπηλοί και διχασμένοι, ανίκανοι να αντιδράσουμε.
Καμία ανακωχή-καμία αναμονή
Η οικοδόμηση της ειρήνης των καταπιεσμένων θα έρθει μόνο μέσα από την ενίσχυση του πολέμου των τάξεων, μέσα από τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την επίθεση στην καρδιά της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Για να σταματήσει το αίμα μας να γεμίζει τις τσέπες τους.