Ο αγώνας των Τούρκων αγωνιστριών και αγωνιστών ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλει ο Ερντογάν συνεχίζεται. Ένας αγώνας που μέχρι στιγμής έχει αφήσει πίσω του δεκάδες νεκρούς μάρτυρες και άλλους με ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους. Όμως το δίκαιο δε γονατίζει μπροστά στο θάνατο πόσο μάλλον στην καταστολή.
Εδώ και ένα χρόνο Τούρκοι αγωνιστές και αγωνίστριες πραγματοποιούν απεργία πείνας μέχρι θανάτου ζητώντας την άρση της τρομοκρατίας και της επικήρυξης των μελών του Grup Yorum αλλά και την πραγματοποίηση δίκαιων δικών εναντίον τους και όχι μυστικών έκτακτων τρομοδικείων. Μέχρι στιγμής μάρτυρες σε αυτόν τον αγώνα έχουν πέσει τα μέλη του Grup Yorum Helin Bölek και İbrahim Gökçek, ο αγωνιστής Mustafa Koçak και η δικηγόρος του Λαού Ebru Timtik. Η πρώτη νίκη όμως ήρθε όταν στις 3 Σεπτεμβρη και έπειτα από 214 μέρες απεργίας πείνας μέχρι θανάτου, ο δικηγόρος του Λαού Aytaç Ünsal αποφυλακίζεται σταματώντας την απεργία. Μαζί του σταματά επίσης και ο αγωνιστής Özgür Karakaya ο οποίος συμμετείχε για 199 μέρες ως αλληλέγγυος στα αιτήματα του Grup Yorum και των δικηγόρων του Λαού.
Στη μάχη για ζωή και ελευθερία παραμένει η αγωνίστρια Didem Akman η οποία αιτείται την άρση του καθεστώτος απομόνωσης. Η Didem η οποία πραγματοποιεί απεργία πείνας για πάνω από 200 μέρες βρισκόμενη αντιμέτωπη με το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης, βρίσκεται κρατούμενη σε λευκό κελί τύπου F με βάση το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων με βαριές ποινές, σε πλήρη απομόνωση και με δικαίωμα προαυλισμού μόνο για 1 ώρα, καθώς είναι κλειδωμένη στο κελί για 23 ώρες τη μέρα.
Ο αγώνας των απεργών πείνας που βασανίζονται και κακοποιούνται οδηγούμενοι στο θάνατο, δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά ο φωτεινός σηματοδότης μέσα στη δυστοπία της δικτατορικής εκμετάλλευσης και της τρομοκρατίας που βιώνει η αγωνιζόμενη κοινωνία της Τουρκίας.
«…η Τουρκία τάσσεται εναντίον οποιασδήποτε εχθρότητας απέναντι στους Κούρδους. Είναι το PKK που αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό των Κούρδων. Στους δρόμους της Ελλάδας κυκλοφορούν τρομοκράτες»
Μελβούτ Τσαβούσογλου, υπουργός εξωτερικών Τουρκίας
Η αιμοβόρα διάθεση του δικτάτορα δε σταματά εδώ. Για δεκάδες μέρες οι ζωές χιλιάδων μεταναστών αποτελούσαν ανοιχτό πεδίο διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους και τη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία. Ο ίδιος ο Ερντογάν για μήνες πριν την σύνοδο ασφαλείας του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, με αφορμή την εισβολή στα συριακά εδάφη, απειλούσε τους συμμάχους του πως «θα πνίξει την Ευρώπη στους μετανάστες», αν δε δεχθεί στήριξη στον πόλεμο ενάντια στους Κούρδους. Παράλληλα και με αφορμή τις εντάσεις στην Μεσόγειο για τον καθορισμό των ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, ο Ερντογάν είχε ξεκαθαρίσει προς το ελληνικό κράτος και την κυβέρνηση Μητσοτάκη πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορούν να βελτιωθούν άμεσα αρκεί να στηριχθεί το μέτωπο της αντιτρομοκρατίας, εκδίδοντας όλους τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές που βρίσκονται στην Ελλάδα, για να δικαστούν και να φυλακιστούν στην Τουρκία. Το δίλημμα του Ερντογάν προς τη διεθνή κοινότητα και οι κινήσεις θεάματος είναι ξεκάθαρες: διαλέξτε ποιόν θα στηρίξετε, τους συμμάχους σας στο ΝΑΤΟ ή τους τρομοκράτες;
Οι αντάρτες δεν είναι μέσο διαπραγμάτευσης και διπλωματίας
Έτσι και έγινε λοιπόν. Το πρωί της 19ης Μάρτη κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αντιΤρομοκρατικής και της ΕΥΠ σε οίκημα στα Σεπόλια καθώς και στα γραφεία του Λαϊκού Μετώπου-Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν στα Εξάρχεια, προσήχθησαν πάνω από 25 αγωνιστές και αγωνίστριες καθώς και αλληλέγγυοι που συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία για να σταθούν δίπλα τους. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στα Σεπόλια, βρέθηκε βαρύς οπλισμός και αντιαρματικά ενώ αξίζει να σημειωθεί πως στην έρευνα συμμετείχε και κλιμάκιο του Τάγματος Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς του ελληνικού στρατού. Μέσα από τα στόματα των έμμισθων κονδυλοφόρων της εξουσίας, η επιχείρηση που κατέληξε στη σύλληψη 11 αγωνιστ(ρι)ών αφορά την εξάρθρωση ένοπλου πυρήνα του DHKP-C. Το ελληνικό κράτος κάνει λοιπόν την επιζητούμενη κίνηση για την εκτόνωση της ελληνοτουρκικής έντασης, καταστέλλοντας δεκάδες Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές και αγωνίστριες με αφορμή το πρόσχημα της καταπολέμησης της διεθνούς τρομοκρατίας. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος επιλέγει στοχευμένες χρονικά συλλήψεις απέναντι σε Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές-χαρακτηριστικές είναι οι προηγούμενες συλλήψεις και φυλακίσεις αγωνιστών λίγες μέρες πριν την επίσκεψη Ερντογάν το 2017 που έπειτα από 2 χρόνια κράτησης αθωώθηκαν. Έτσι «και μέσα σε μια νύχτα» λοιπόν η Τουρκία ανέστειλε την πίεση στα σύνορα και τις διεκδικήσεις στη Μεσόγειο, οδηγώντας χιλιάδες μετανάστες σε κλειστά κέντρα κράτησης.
Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία η ειρήνη για τους καταπιεσμένους θα έρθει μέσα από τον πόλεμο των τάξεων
Το τελευταίο διάστημα, ελληνικό και τουρκικό κράτος έχουν μετατρέψει το αιγαίο σε πολεμική σκακιέρα, προωθώντας εκατέρωθεν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Στήνουν συμμαχίες και κόβουν την πίτα για τα συμφέροντα τα οποία προδιαγράφουν τον κοινό μας χαμό. Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία όμως μια θάλασσα δε μπορεί να χωρίσει ούτε τα συμφέροντα ούτε τη μοίρα και τις ζωές των καταπιεσμένων.
Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών σπέρνουν το εθνικό μίσος και τον διχασμό για να αποπροσανατολίσουν τους εκμεταλλευόμενους από τον κοινό εχθρό που βρίσκεται μέσα στα ίδια μας τα κράτη και τις κοινές πολιτικό-στρατιωτικές συμμαχίες που συνάπτουν. Γιατί μπορεί η Ελλάδα να συμμαχεί στην τριμερή συνεργασία με την Κύπρο και το Ισραήλ για τη τροφοδοσά της ΕΕ με φυσικό άεριο, μπορεί να ορίζει από κοινού ΑΟΖ με την Αίγυπτο έχοντας τη στήριξη των ευρωπαίων συμμάχων όπως η Γαλλία (διάθεση κονδυλίων μέχρι και 10 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό για αγορά όπλων, φρεγατών και μαχητικών αεροσκαφών Rafale) και η Γερμανία (αποστολή της φρεγάτας “Αμβούργο” για την επιχείρηση “Ειρήνη”) που στέλνουν στρατεύματα για την ενίσχυση του αντίπαλου δέους απέναντι στην Τουρκία και να επεκτείνει θεαματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα προς την Ιταλία όμως την ίδια στιγμή δίνει τυφλά διαπιστευτήρια ομόνοιας και φιλίας στο τουρκικό κράτος καταστέλλοντας τον εσωτερικό του εχθρό (όπως άλλοτε οι εκδόσεις αλλά και οι πρόσφατες διώξεις σε μέλη του Λαϊκού Μετώπου στις συγκεντρώσεις για τη δολοφονία της Ebru Timtik) και στηρίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις στη μέση ανατολή.
Μια θάλασσα δε μπορεί να χωρίσει τις ζωές μας, την ίδια στιγμή που με τους κοινούς μας εχθρούς μας χωρίζουν ωκεανοί ολόκληροι. Ελλάδα και Τουρκία πλουτίζουν παράλληλα από τις μίζες και τη διαπλοκή που επικρατεί στην πολεμική προετοιμασία και το εμπόριο όπλων που κάνουν αλλά και την ασταμάτητη λεηλασία της Γης για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Από την άλλη όλοι εμείς πεθαίνουμε καθημερινά στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές ως διαπραγματευτικό χαρτί στην επίλυση των διακρατικών εντάσεων. Ο κοινός μας εχθρός εξοπλίζεται και αναβαθμίζεται: ο φράχτης στον Έβρο επεκτείνεται ενώ οι περιπολίες και οι καταδιώξεις μετατρέπουν το Αιγαίου σε άτυπο ναρκοπέδιο. Από την άλλη όλοι εμείς παραμένουμε σιωπηλοί και διχασμένοι, ανίκανοι να αντιδράσουμε.
Καμία ανακωχή-καμία αναμονή
Νίκη στην απεργία πείνας της αγωνίστριας Didem Akman
Η οικοδόμηση της ειρήνης των καταπιεσμένων θα έρθει μόνο μέσα από την ενίσχυση του πολέμου των τάξεων, μέσα από τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την επίθεση στην καρδιά της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Για να σταματήσει το αίμα μας να γεμίζει τις τσέπες τους.
Συγκέντρωση στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης-Πέμπτη 10-9 στις 18:00