Όσο και αν σας ξεπλύνει η αστική δικαιοσύνη…
18 Σεπτέμβη 2013
Κατά τη διάρκεια συμπλοκής του νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής Νίκαιας και ομάδας αντιφασιστών, πέφτει νεκρός ο Παύλος Φύσσας από τον φασίστα Ρουπακιά. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει και άλλα τόσα μοιάζουν να παραμένουν ίδια.
7 χρόνια μετά και ενώ η δίκη της Χρυσής Αυγής φτάνει στο τέλος της, η αστική δικαιοσύνη έχει προλειάνει το έδαφος για να ξεπλύνει όλα τα νόμιμα εγκλήματα απέναντι σε μετανάστες, σε μέλη της lgbtqi κοινότητας, σε δομές και κόσμο του αγώνα που πραγματοποίησε η φασιστική συμμορία του Μιχαλολιάκου. Στις 7 Οκτώβρη αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου, καταλήγοντας έπειτα από 5,5 χρόνια στην εισαγγελική πρόταση μη παραδοχής της ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης, που αποτελεί το επιστέγασμα της θεσμικής συνάφειας του φασισμού με τη δημοκρατία.
Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι μια ιστορική συνθήκη που αποτελεί καθαρά υπόθεση των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους δύνάστες τους. Είμαστε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ μας. Είμαστε εμείς που χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων όλης της Γης, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είμαστε εμείς που απλώνουμε το χέρι μας σε κάθε κατατρεγμένο τσακίζοντας όσους ευθύνονται για τα δεινά του, την ίδια στιγμή που αυτοί οραματίζονται καμμένα κορμιά στη Μόρια και πνιγμένους στο Αιγαίο. Είμαστε εμείς που ονειρευόμαστε ένα κόσμο που να μας χωράει όλες, όποιο χρώμα και αν έχουμε, όποια γλώσσα και αν μιλάμε, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται φράχτες και κάγκελα, φυλακές και εξορίες. Γνωρίζουμε τους συμμάχους μας, πόσο μάλλον τον κοινό μας εχθρό και τον πολεμάμε κάθε μέρα.
Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί μονόδρομο για την υπεράσπιση της ελευθερίας των εκμεταλλευόμενων απέναντι στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους: από την καθημερινή πάλη με διαρκή παρέμβαση στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές ενάντια στον ολοένα αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας μέχρι την όξυνση της μαχητικής αντιπαράθεσης με πορείες, συγκρούσεις, περιπολίες και επιθέσεις στα οργανωμένα τάγματα εφόδου, που αποτελούν οπλισμένο χέρι του κράτους και των αφεντικών. Γιατί για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου οι άνθρωποι θα ζούν αρμονικά μεταξύ τους σεβόμενοι τη φύση, αδιαφορώντας για το φύλο, τη φυλή, τη γλώσσα και το χρώμα του καθενός, πρέπει πρώτα να ισοπεδώσουμε κάθετι που μνημονεύει το μίσος και τον σκοταδισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.