Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης είναι κάτι που σίγουρα αφήνει πίσω του κάποια συμπεράσματα σε σχέση με την εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και τον κοινοβουλευτισμό αλλά και το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα και τους αγώνες που δίνει τόσα χρόνια. Η έκταση που πήρε η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα κατά τη διάρκεια συμπλοκής με το τάγμα εφόδου της Νίκαιας ήταν η απαρχή για να οδηγηθεί η συμμορία του Μιχαλολιάκου στα δικαστήρια. Όμως η ακροδεξιά τρομοκρατία δε σταμάτησε. Άλλωστε η δολοφονία του Φύσσα είναι ένα στίγμα της χρόνιας δράσης των φασιστών με επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί συνδικαλιστών και αγωνιστών, πογκρόμ και δολοφονίες μεταναστών, συμμετοχή σε παραστρατιωτικές αποστολές στα σύνορα και στο εξωτερικό, trafficking και προστασίες σε μαγαζιά της νύχτας και άλλα πόσα…
Η τιμωρία των φασιστών έρχεται πάντα μέσα από τον κόσμο του αγώνα, ούτε με δικαστήρια ούτε με φυλακές. Την ίδια στιγμή που οι φασίστες κλαίγονται για ακόμη μια μέρα στα πόδια των αφεντικών τους ζητώντας ανασταλτικές ποινές, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με μπογιές και τρικάκια σε 3 δικηγορικά γραφεία των νεοναζί δικηγόρων της Χρυσής Αυγής στη Θεσσαλονίκη Χασιώτη, Κουλογιάννη και Τζαρού. Και οι 3 χρυσαυγίτες είναι μέλη της Κίνησης Εθνικιστών Δικηγόρων που αποτελεί το επίσημο συνδικαλιστικό όργανο της Χρυσής Αυγής στο δικηγορικό σύλλογο με τον Χασιώτη μάλιστα ουκ ολίγες φορές να παρέχει το γραφείο του για χουντογλέντια μεταξύ φασιστών. Είναι αυτοί που εκπροσωπούν το νομικό σκέλος των εγκλημάτων που πραγματοποιεί η Χρυσή Αυγή, χτίζοντας την εικόνα του επιφανούς νόμιμου πολιτικού φορέα. Δεν περιμένουμε τίποτα από την αστική δικαιοσύνη. Δε θα γλιτώσετε από τα δικά μας χέρια.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση σίγουρα δεν είναι κάτι που περνάει ως αδιάφορο. Και αυτό όχι γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στην αδέσμευτη αστική δικαιοσύνη. Το αντίθετο. Εδώ και 5,5 χρόνια η δίκη αφορά το μεθοδευμένο ξέπλυμα των φασιστών που παραμένουν ατιμώρητοι για τα εκατοντάδες εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Η πρόταση της εισαγγελέως περί έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων που να ανάγουν την ΧΑ σε εγκληματική οργάνωση πυροδότησε εκ νέου την κοινωνική δυσαρέσκεια και τον ξεσηκωμό απέναντι στις κρατικές και δικαστικές μεθοδεύσεις. Έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και με όρους που πολλές φορές άγγιζαν το θέαμα και όχι την ουσία, το κράτος και η δικαιοσύνη εκβιάστηκαν έτσι ώστε να καταδικάσουν της ΧΑ για τη δράση της. Όμως ο αγώνας δε σταματάει εδώ, όλα τώρα ξεκινάνε.
Η ουσία παραμένει ίδια και αμετάλλακτη. Οι ποινές που θα ακούσουν οι φασίστες θα ε΄ναι ένα θεσμικό χτύπημα στην πλάτη την ίδια στιγμή που η αγωνιζόμενη κοινωνική βάση όταν σέρνεται στα δικαστήρια συλλέγει δεκαετίες ακόμα και για ευτελή αδικήματα. Ακόμα και η ολιγωρία σε σχέση με τα ελαφρυντικά και τις αναστολές που δίνει χρόνο για να ανεβάσουν το δικό τους θέατρο ηρωισμού όταν οι μετανάστες καταδικάζονται με fast track διαδικασίες, αποδεικνύει πως η αστική δικαιοσύνη χαϊδεύει τους υπαλλήλους της.
Όμως τους φασίστες δε τους ξεπλένει μόνο η αστική δικαιοσύνη αλλά και η εμπιστοσύνη σε αυτή. Το οπλισμένο χέρι του συστήματος δε το νικάς θεσμικά, το πολεμάς τσακίζοντας το σύστημα που το γεννά και το θρέφει για τις ανάγκες τους. Και μαζί του τσακίζεις και τη συνθήκη που γεννά. Γιατί η η Χρυσή Αυγή δεν μπήκε στο κοινοβούλιο ως μια μικρή μειοψηφία αλλά ως εκπρόσωπος του κοινωνικού εκφασισμού. Και μπορεί προσωρινά να αναστέλλει τη δράση της όμως τη θέση της παίρνουν άλλα μορφώματα (από οργανωμένους σχηματισμούς όπως ο Ιερός Λόχος μέχρι ομάδες αγανακτισμένων κατοίκων που κυνηγάνε μετανάστες στα νησιά και στα σύνορα πλάι στους μπάτσους) που συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις ανάγκες του κράτους και του καπιταλισμού.
Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι μια ιστορική συνθήκη που αποτελεί καθαρά υπόθεση των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους δυνάστες τους. Είμαστε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ μας. Είμαστε εμείς που χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων όλης της Γης, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είμαστε εμείς που απλώνουμε το χέρι μας σε κάθε κατατρεγμένο τσακίζοντας όσους ευθύνονται για τα δεινά του, την ίδια στιγμή που αυτοί οραματίζονται καμένα κορμιά στη Μόρια και πνιγμένους στο Αιγαίο. Είμαστε εμείς που ονειρευόμαστε ένα κόσμο που να μας χωράει όλες, όποιο χρώμα και αν έχουμε, όποια γλώσσα και αν μιλάμε, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται φράχτες και κάγκελα, φυλακές και εξορίες. Γνωρίζουμε τους συμμάχους μας, πόσο μάλλον τον κοινό μας εχθρό και τον πολεμάμε κάθε μέρα.
Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί μονόδρομο για την υπεράσπιση της ελευθερίας των εκμεταλλευόμενων απέναντι στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους: από την καθημερινή πάλη με διαρκή παρέμβαση στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές ενάντια στον ολοένα αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας μέχρι την όξυνση της μαχητικής αντιπαράθεσης με πορείες, συγκρούσεις, περιπολίες και επιθέσεις στα οργανωμένα τάγματα εφόδου, που αποτελούν οπλισμένο χέρι του κράτους και των αφεντικών. Γιατί για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου οι άνθρωποι θα ζουν αρμονικά μεταξύ τους σεβόμενοι τη φύση, αδιαφορώντας για το φύλο, τη φυλή, τη γλώσσα και το χρώμα του καθενός, πρέπει πρώτα να ισοπεδώσουμε καθετί που μνημονεύει το μίσος και τον σκοταδισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Τίποτα δεν τελειώνει με την καταδίκη της ΧΑ-Ο μαχητικός αγώνας ενάντια στον φασισμό συνεχίζεται
Όλες και όλοι στους δρόμους…
Αντιφασιστική συγκέντρωση Κυριακή 18 Οκτώβρη, 17:00 Άγαλμα Βενιζέλου