Η πραγματική κατάσταση στο χώρο της υγείας φάνηκε περίτρανα με την εξάπλωση του covid 19. Ένα δημόσιο σύστημα υγείας που από τα οικονομικά μέτρα «λιτότητας» της προηγούμενης δεκαετίας, υπολειτουργεί βασιζόμενο πλέον κατ’ αποκλειστικότητα στο σθένος των ίδιων των εργαζομένων. Μειώσεις προσωπικού, κλείσιμο μονάδων υγείας, ελλιπής εξοπλισμός και αποχή ενίσχυσης από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι κάποια από τα βήματα των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών για την “ενίσχυση” της δημόσια υγείας.
Σε συνέχεια των παρεμβάσεων κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης σε όσους εκτίθενται ανεπανόρθωτα όλο αυτό το διάστημα, το Σάββατο 12 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με πανό και τρικάκια στις κεντρικές εγκαταστάσεις του ΕΚΑΒ στην Πυλαία και στις βάσεις κάλυψης της Τοπικής Μονάδα Υγείας Χαριλάου και του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Σταυρούπολης. Οι διασώστες του ΕΚΑΒ, μαζί με το υπόλοιπο υγειονομικό ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό των δημόσιων δομών υγείας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή όσον αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας, ερχόμενοι καθημερινά αντιμέτωποι με τα προβλήματα που έχουν προκύψει από την κρατική διαχείριση της πανδημικής κρίσης.
Ήδη από το πρώτο κύμα της πανδημίας το Μάρτιο του 2020 υπήρχαν καταγγελίες για ανύπαρκτα ή περιορισμένα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ). Μέσα ακατάλληλα κάποιες φορές για την προφύλαξη τους όπως απλές μάσκες αντί για μάσκες υψηλής προστασίας. Την ίδια στιγμή εργάζονται έως και 14 μέρες χωρίς ρεπό λόγω της υποστελέχωσης, ενώ οι κανονικές άδειες έχουν κοπεί. Στο ΕΚΑΒ καμία ουσιαστική ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό δεν έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια με αρκετούς που έχουν προσληφθεί τα χρόνια αυτά να βρίσκονται σε καθεστώς επισφάλειας, αφού είτε έχουν σύμβαση ορισμένου χρόνου είτε έχουν προσληφθεί ως επικουρικό προσωπικό μη γνωρίζοντας μέχρι την τελευταία στιγμή αν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους ή όχι. Συχνές είναι και οι καθυστερήσεις στην καταβολή του μισθού των επικουρικών.
Ταυτόχρονα βιώνουν την ίδια “ελληνική πατέντα” που βιώνουν και άλλοι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας μιας και δεν εντάσσεται το επάγγελμα τους στα βαρέα και ανθυγιεινά. Παρότι βρίσκονται σε κάθε βάρδια έξω στο δρόμο, ασχέτως καιρικών συνθηκών, έρχονται καθημερινά σε επαφή με διάφορους κινδύνους (επιμόλυνση από βιολογικούς παράγοντες, άγνωστες συνθήκες στο τόπο του ατυχήματος κλπ), καταπονούνται σωματικά και ψυχολογικά λόγω της φύσης της εργασίας τους, δεν εντάσσονται στα βαρέα και ανθυγιεινά (παρότι η δυνατότητα αυτή υπάρχει για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα) αλλά ούτε και προβλέπεται η συνταξιοδότηση τους νωρίτερα.
Η όποια ενίσχυση σε οχήματα τα τελευταία χρόνια (ασθενοφόρα/κινητές ιατρικές μονάδες) βασίζεται σε χορηγίες ιδιωτών με αποτέλεσμα συχνά να υπάρχουν προβλήματα με ασθενοφόρα που αντιμετωπίζουν τεχνικά προβλήματα, λόγω της συνεχιζόμενης χρήσης τους, και βγαίνουν εκτός λειτουργίας μιας και οι χορηγίες καλύπτουν την απόκτηση του οχήματος και όχι τα έξοδα συντήρησης.
Τη στιγμή που 12 εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας έχουν πεθάνει από την πανδημία, 11 ακόμα βρίσκονται διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ, 50 νοσηλεύονται σε κλινικές κορονοϊού και 2000 νοσούν από τον ιό, φαίνεται όσο ποτέ η ανάγκη ενίσχυσης την δημόσιας υγείας. Αν νομίζετε πως θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια να βλέπουμε την κοινωνική βάση να θυσιάζεται για τη διάσωση των κερδών και των συμφερόντων σας, είστε γελασμένοι. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, το παραϊατρικό προσωπικό και κάθε εργαζόμενη στον κλάδο της υγείας δεν είναι αναλώσιμες. Η προστασία της κοινωνικής βάσης απέναντι στην κρατική αδιαφορία είναι δική μας υπόθεση. Στηρίζουμε στην πράξη τους εργαζόμενους στον χώρο της υγείας, που δίνουν μάχη όλο αυτό το διάστημα, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση νομοθετεί με βάση το κρατικό και καπιταλιστικό συμφέρον, αντιμετωπίζοντάς τους ως απλή στατιστική.
Η συλλογική σωτηρία των ζωών μας είναι η μόνη ατομική ευθύνη που έχουμε