Δευτέρα 1 Μάρτη: Έναρξη κατάληψης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για τη στήριξη της απεργίας πείνας του επαναστάτη Δ, Κουφοντίνα.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένων οδηγούνται στην ανεργία και δισεκατομμύρια άνθρωποι καλούνται να γίνουν ακόμα πιο φτωχοί από ότι ήταν ήδη. Σε έναν κόσμο όπου οι διενέξεις μεταξύ ισχυρών κρατών και εταιρειών για το μοίρασμα των αγορών σπέρνουν πολέμους σε κάθε γωνιά της γης, γεννούν προσφυγιά, υπερεκμετάλλευση και βαρβαρότητα στην περιφέρεια. Σε έναν κόσμο όπου όλο και λιγότεροι άνθρωποι κατέχουν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κοινωνικού πλούτου και ευθύνονται για την, χωρίς επιστροφή, λεηλασία του πλανήτη. Σε έναν κόσμο όπου τα κράτη οχυρώνονται μπροστά στις εξεγέρσεις που έρχονται, στις εξεγέρσεις των πεινασμένων, των αποκλεισμένων, των αδικημένων.
Ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μία ένωση κεφαλαιοκρατών της Ευρώπης που συντονισμένα ξεζουμίζουν τους πληθυσμούς στα μετόπισθεν αλλά και στις σύγχρονες αποικίες. Στην Ευρώπη που καυχιέται για τις φιλελεύθερες αξίες της, αλλά περιορίζει όλο και πιο πολύ κάθε ένοια ελευθερίας, φυλακίζοντας μέχρι και μουσικούς, όπως στην περίπτωση του Πάμπλο Χασέλ στην Ισπανία, και στοχοποιεί οποιονδήποτε αντισταθεί στον ολοκληρωτισμό που επιβάλει στο εσωτερικό της. Ζούμε στην Ευρώπη που πνίγει μετανάστες στα θαλάσσια σύνορά της σε Αιγαίο και Μεσόγειο, στην Ευρώπη που τα κράτη επιδοτούν τους βιομηχάνους τους και φορο-ληστεύουν τους εργαζόμενους τους, στην Ευρώπη με μία τερατώδη αντιτρομοκρατική νομοθεσία που ποινικοποιεί κάθε μορφή αγώνα, στην Ευρώπη όπου σιγά-σιγά ακόμα και η απεργία ή η διαδήλωση κρίνονται παράνομες.
Ζούμε στην Ελλάδα, όπου το χρέος έχει ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ, όπου οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τους 1.200.000, όπου η έμφυλη βία κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Στην Ελλάδα που ξοδεύει δισεκατομμύρια για την πολεμική της προετοιμασία, για τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, για την αστυνομία, τις επιδοτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και τα χαρτζιλίκια στα ΜΜΕ. Στην Ελλάδα που την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να αφήσει χιλιάδες ανθρώπους χωρίς πρώτη κατοικία, ενώ ήδη άστεγοι στους δρόμους των πόλεών της, πεθαίνουν από το κρύο. Στην Ελλάδα όπου υποχρηματοδοτείται το σύστημα υγείας και το 80% των τακτικών χειρουργείων έχει ανασταλλεί, όπου η παιδεία γίνεται λεία στα νύχια των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, όπου τα πάντα ιδιωτικοποιούνται. Στην Ελλάδα όπου παιδοβιαστές ξεπλένονται από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση, στην Ελλάδα που μέσα σε ένα χρόνο πανδημίας η κυβέρνηση έχει προλάβει να περάσει πολλά αντικοινωνικά και αντεργατικά νομοσχέδιο. Στην Ελλάδα όπου πάνοπλοι μπάτσοι εισβάλουν στα πανεπιστήμια για να βασανίσουν φοιτητές, όπου οι πορείες έχουν απαγορευτεί, όπου τα σωματεία φακελώνονται και οι απεργίες είναι σχεδόν εκτός νόμου. Στην Ελλάδα όπου η κυβέρνηση ψηφίζει συνεχώς νέους όλο και πιο αυστηρούς νόμους για τους κρατούμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους. Στην Ελλάδα που χιλιάδες κρατούμενοι στοιβάζονται εν μέσω πανδημίας σε άθλιες συνθήκες μες στα σωφρονιστικά κολαστήρια, που μετανάστες και μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μένουν απροστάτευτοι στο ψύχος, μένουν εκτεθειμένοι στον covid19 και κάθε είδους πάθηση χωρίς ίχνος ιατροφαρακευτικής περίθαλψης.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη επέλεξε να πραγματοποιήσει την απεργία πείνας ο Δ. Κουφοντίνας. Και είναι μέσα σε αυτή τη συνθήκη, με γιατρούς και νοσηλευτές, με μαθήτριες και εκπαιδευτικούς, μουσικούς και φοιτήτριες, στους δρόμους, όπου ο αγώνας του πρέπει να αγκαλιαστεί από κάθε αγωνιζόμενο και κάθε καταπιεσμένη για να δώσει και πάλι ελπίδα σε όλες και όλους μας.
Καλούμε κάθε κάτοικο αυτής της πόλης που νοιώθει ότι αυτός ο αγώνας αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο τον απεργό, που αντιλαμβάνεται τη σημασία να υπάρξουν ρωγμές και αναχώματα στην οξυμένη κρατική καταστολή, που ασφυκτιά από την εγκληματική, ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από το κράτος να πλαισιώσει την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για να λειτουργήσει ως κέντρο αγώνα με αιχμή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και να το μετατρέψουμε μαζί με την Κατειλημμένη Πρυτανεία σε εστίες συντονισμένης αντίστασης.
Ζητάμε από τον κόσμο που θα στηρίξει την προσπάθεια να σεβαστεί το ότι αρκετές από εμάς έχουν υποκείμενα νοσήματα, παιδιά, γονείς, συγγενείς, συγκατοίκους και φίλους με προβλήματα υγείας και με ενσυναίσθηση αλλά και αίσθημα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης να τηρούμε τα μέτρα υγειονομικής προστασίας.
Στις 12:00 το πρωί της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το ΕΚΘ ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης με τη συμμετοχή πάνω από 700 ατόμων για τη στήριξη του αγώνα του συντρόφου Δ. Κουφοντίνα.
Τρίτη 2 Μάρτη: Το πρωί της ημέρας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην Καμάρα. Το μεσημέρι της Τρίτης πραγματοποιήθηκε ανοιχτή ενημέρωση για την κατάσταση του απεργού και τις δικονομικές εξελίξεις με τη συμμετοχή της δικηγόρου Ι. Κούρτοβικ και του γιατρού του απεργού Θ. Σδούκου, ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες πραγματοποίησαν πορεία από το Λευκό Πύργο προς το κέντρο της πόλης.
Καλησπέρα στη Θεσσαλονίκη. Να πω ότι και εμένα και όσους ασχολούνται με αυτή την υπόθεση, μας έχει αγγίξει αυτή η κινητικότητα που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη και η δύναμη που έχει δείξει ο κόσμος. Και στην Αθήνα βέβαια και σε άλλες πόλεις, αλλά νομίζω ότι η Θεσσαλονίκη έδειξε το δρόμο, με τον τρόπο με τον οποίο κινητοποιήθηκε δυναμικά και έγκαιρα σ’ αυτή την ιστορία. Έχω προσπαθήσει να μεταφέρω στον άνθρωπο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο κρεβάτι του νοσοκομείου ότι υπάρχει συμπαράσταση, επειδή αυτό του δίνει δύναμη, Είναι κάτι το οποίο είναι σημαντικό για αυτόν για να μπορεί να συνεχίζει τον αγώνα του, για να μπορεί να δικαιώνεται ο αγώνας του. Και αν στο τέλος δεν οδηγηθεί στη νίκη, είναι η σημαντική κινητοποίηση που γίνεται, είναι σημαντικές οι κινητοποιήσεις που κάνετε, που κάνουμε όλοι μας. Δεν ξέρω μέχρι ποιο σημείο θα μπορούμε να το ενημερώνουμε για αυτά, δεν ξέρω μέχρι ποιο σημείο θα μπορεί να έχει συνείδηση.
Ι. Κούρτοβικ
Τετάρτη 3 Μάρτη:Νέα πορεία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης με τη συμμετοχή πάνω απο 800 αγωνιστριών και αγωνιστών από το Άγαλμα Βενιζέλου με κατεύθυνση προς το ΥΜΑΘ και το κέντρο της πόλης.
Πέμπτη 4 Μάρτη: Το πρωί της Πέμπτης στα πλαίσια σύνδεσης του αγώνα του συντρόφου με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, το κέντρο αγώνα ΕΚΘ στήριξε την πανεκπαιδευτική πορεία ενάντια στο τρομονομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη. Το απόγευμα της ίδιας μέρας στο ΕΚΘ πραγματοποιήθηκε εκδήλωση αλληλεγγύης με τη συμμετοχή των φυλακισμένων συντρόφων Γ. Μιχαηλίδη, Π. Γεωργιάδη, Β. Σταθόπουλου, Ν. Μαζιώτη, Π. Ρούπα, Γ. Δημητράκη και Κ. Σακκά.
Είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Και αυτή η σύγκρουση δε μπορεί παρά να είναι συλλογική υπόθεση για τον κόσμο της αντίστασης και των αγώνων. Γιατί το ίδιο κράτος που οδηγεί στο θάνατο τον επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα, τσακίζει, συλλαμβάνει και βασανίζει φοιτητές και εργαζόμενες, θάβει στο μπετό κρατούμενους και δολοφονεί μετανάστριες. Ο δικός μας κόσμος ενώνει τη φωνή και τις δυνάμεις του κάθε μέρα στους δρόμους για να απαντήσει συλλογικά. Γιατί ο αγώνας ενός, είναι συλλογικό διακύβευμα. Απο τις φυλακές μέχρι τους δρόμους και από τους χώρους εργασίας, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία μέχρι την κάθε γειτονιά, το δίκαιο θα κριθεί στους δρόμους. Στηρίζουμε τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις, συμμετέχοντας στα ελευθεριακά μπλόκ της αγωνιζόμενης φοιτητικής κοινότητας.
Παρασκευή 5 Μάρτη:Νέα πορεία αλληλεγγύης με τη συμμετοχή 1000 αγωνιστριών και αγωνιστών πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της πόλης.
Σάββατο 6 Μάρτη: Από το πρωί του Σαββάτου στο κατειλημμένο κέντρο αγώνα ξεκίνησε η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τη στήριξη των πληγέντων από το σεισμό στη Θεσσαλία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, στα πλαίσια της 2ης διεθνούς μέρας αλληλεγγύης στον αγώνα του συντρόφου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για τη σύνδεση των αγώνων του Δ. Κουφοντίνα και του Λάμπρου Φούντα ,εν΄ όψει των 11 χρόνων από τη δολοφονία του στη Δάφνη, με τη συμμετοχή διεθνιστών συντρόφων που διώχθηκαν και φυλακίστηκαν για τη συμβολή τους στον ένοπλο αγώνα.
Η εδαφικοποίηση της ανάδειξης του αγώνα του Δημήτρη είναι μια κίνηση που οφείλει να επανανοηματοδοτήσει την πραγματική διάσταση και τα περιεχόμενα ενός από τους πιο βαρυσήμαντους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, αυτού της αλληλεγγύης. Το ίδιο κράτος που αδιαφορεί για τη ζωή του απεργού, γυρνάει την πλάτη αυτές τις μέρες σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη μας. Αναφερόμενοι στους πληγέντες του πρόσφατου σεισμού στην Θεσσαλία, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία για τις επόμενες μέρες να στηρίξουμε στην πράξη τις ανάγκες τους.
Κυριακή 7 Μάρτη: Το πρωί της Κυριακής πραγματοποιήθηκε αυτοοργανωμένο σεμινάριο πρώτων βοηθειών για την αντιμετώπιση τραυματισμών από μπάτσους.
Δευτέρα 8 Μάρτη: Την 8η Μάρτη, μέρα φεμινιστικής απεργίας, το κατειλημμένο ΕΚΘ στήριξε τα καλέσματα ενάντια στην πατριαρχία, την κρατική και καπιταλιστική βία ενώ το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για την παρουσίαση και τη σύνδεση των αγώνων ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση που δεχόμαστε. Στην εκδήλωση συμμετείχαν αγωνιστές και αγωνίστριες από τον χώρο της υγείας, από το μέτωπο των περιβαλλοντικών αντιστάσεων, την αγωνιζόμενη φοιτητική κοινότητα και τον χώρο της τέχνης.
Τρίτη 9 Μάρτη: Το απόγευμα της Τρίτης, έπειτα από τις αντικατασταλτικές συγκεντρώσεις υπεράσπισης της κατειλημμένης πρυτανείας, πραγματοποιήθηκε ακόμη μια μεγάλη πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα του συντρόφου που κατευθύνθηκε προς το κέντρο αγώνα σηματοδοτώντας και τη λήξη της κατάληψης.
Μετά από 9 ημέρες κατάληψης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, η συνέλευση αποφάσισε τον τερματισμό της, θεωρώντας πως το εγχείρημα αυτό έχει κλείσει τον κύκλο της συμβολής του στη συγκεκριμένη στιγμή του αγώνα για την ικανοποίηση του αιτήματος του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα.
Εκατοντάδες άνθρωποι ήταν αυτοί, που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, συναντήθηκαν μέσα στις διαδικασίες, στις εκδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις, στις εξορμήσεις αντιπληροφόρησης και στις βάρδιες περιφρούρησης του κτιρίου, το οποίο αποτέλεσε σημείο αναφοράς για όσους και όσες ήθελαν να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στον αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα, αλλά και να προσπαθήσουν να βρουν τα σημεία σύνδεσης του αγώνα του με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο και με τους άλλους αγώνες που ξεσπούν αυτή την περίοδο.
Εκδηλώσεις με τη συμμετοχή πολιτικών κρατουμένων, υγειονομικών, μουσικών, φοιτητριών, κατοίκων από τη Μεγάλη Παναγιά, πιστοποίησαν το ότι η κοινότητα των αγωνιζομένων μεγαλώνει και παρά τις πιθανές αντιθέσεις στο εσωτερικό της, αναγνωρίζει πλέον το ποιοι και ποιες είναι μαζί μας, στην από εδώ πλευρά του οδοφράγματος.
Έχουμε δίκιο και θα νικήσουμε!