Μέσα σε μια συγκυρία όπου η πολιτικο-οικονομική κρίση συνεχίζεται με διάφορα σκαμπανεβάσματα για σχεδόν μια δεκαετία, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αυξάνονται με πολύ έντονους ρυθμούς, αυτήν τη φορά με την Ρωσία και το ΝΑΤΟ να θυσιάζουν ζωές για τα δικά τους συμφέροντα και την παγκόσμια κυριαρχία. Kράτη και αφεντικά, δημοκρατίες και δικτατορίες, αριστερές και ακροδεξιές κυβερνήσεις στήνουν σκηνικά πολέμου για άλλη μία φορά. Στο όνομα της “εθνικής ενότητας” επιδεικνύουν την πολεμική προετοιμασία του εκάστοτε κρατικού μηχανισμού και διαχέουν ένα κλίμα πολεμικής ετοιμότητας στο σύνολο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων υποστηρίζοντας την μία ή την άλλη πλευρά, στέλνοντας κλητεύσεις σε νέο κόσμο. Όπως όμως ενισχύεται ο ρόλος του στρατού έτσι ενισχύεται και η σημασία της σύγκρουσης μαζί του. Η άρνηση στην ένταξη σε έναν μηχανισμό που στερεί την ελευθερία, την κριτική σκέψη και την αυτόβουλη δράση ενώ προάγει το μίσος και την εκμετάλλευση στο όνομα μιας υποτιθέμενης πατρίδας. Η ολική άρνηση ένταξης στα σχέδια ενός πολέμου που μετράει μόνο χαμένους είναι καθήκον.
Ο πόλεμος είναι μία πραγματικότητα που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας πλέον και η κατάταξη σε έναν θεσμό που αντιπροσωπεύει την ίδια την εξουσία, την πατριαρχία, την κρατική βία και τη σαπίλα του ιμπεριαλισμού θα μας βρίσκει πάντα απέναντι της. Η ίδια η κλήση ενός ατόμου να συμμετέχει στο στρατό απεικονίζει τη βία της επιβολής του κράτους και του κεφαλαίου και η συνειδητή άρνηση υποταγής είναι για εμάς η μοναδική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στους καταπιεστές μας. Σε μία περίοδο που ο πόλεμος πρωτοστατεί στις ειδήσεις, το καθήκον της ανυποταξίας γίνεται πιο επιτακτικό από ποτέ.
Για εμάς, που ο στρατός είναι ένας ακόμη θεσμός που φέρει ό,τι εχθρευόμαστε, η ολική άρνηση στράτευσης ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα, είναι ακόμη μια επαναστατική επιλογή που συγχρονίζεται με τον πολύμορφο αγώνα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταπιέζει. Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή των κρατών και των συνόρων, των εθνών και των πατρίδων και κατ’ επέκταση όλου του εξουσιαστικού οικοδομήματος.
Στις 19 Νοεμβρίου του περασμένου έτους ο σύντροφος ολικός αρνητής στράτευσης Ζήσης Ν. καλέστηκε από τον Ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί τρίτη φορά, ενώ στις 08/03 ο Τ. Παλαιοθόδωρου κατέθεσε την άρνηση στράτευσης του στην στρατολογία Ιωαννίνων. Στεκόμαστε αλληλέγγυες σε όλους αυτούς που αντιμάχονται την έννοια ενός στρατού ενωμένου κάτω από την ταμπέλα της πατρίδας και επιλέγουν συνειδητά να βγουν στο πεδίο μάχης εναντίον τους. Στον πόλεμο τους απαντάμε με πόλεμο ενάντια σε κάθε εξουσία και βρισκόμαστε πλάι στα συντρόφια που επιλέγουν την ολόψυχη επίθεση με πολιτικούς, επαναστατικούς όρους. Για το λόγο αυτό το Σάββατο 19/3 τοποθετήσαμε πανό σε κεντρικά σημεία της Θεσ/νίκης και σε σχετιζόμενους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, όπως η ΣΣΑΣ (Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων) στην Εγνατία και το Στρατοδικείο στην Καυταντζόγλου, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης και ενάντια στον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία.
Με όπλα μας τους αντιιεραρχικούς αγώνες και την αλληλεγγύη, την άρνηση στράτευσης και την επίθεση στους κρατικούς μηχανισμούς, διεξάγουμε το δικό μας πόλεμο. Το μόνο πόλεμο για τον οποίο αξίζει να στρατευτούμε, δίνοντας και τη ζωή μας. Τον πόλεμο για την Επανάσταση και την Αναρχία.
ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ