Ήξερα από την πρώτη μέρα στη φυλακή πως ο δρόμος της αδιαλλαξίας είναι ένα μονοπάτι σκληρότητας χωρίς κανένα ευεργέτημα. Ένα μονοπάτι πολλές φορές μοναχικό, που στις μέρες μας φοβίζει καθώς η πολιτική απαξία της επαναστατικής δράσης θρέφει την υποταγμένη αποτροπή. Η παρατεταμένη αιχμαλωσία μου σήμερα δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από συνέπεια της αδιαπραγμάτευτης αφοσίωσής μου στις ανατρεπτικές προθέσεις και το επαναστατικό δίκαιο. Είναι το πολιτικό αντίβαρο μιας πορείας δίχως ίχνος μεταμέλειας.
Στα μέσα Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε η διαδικασία ακρόασης για να λάβω την πρώτη τακτική άδεια, την οποία δικαιούμαι εδώ και μήνες. Ο εισαγγελέας της φυλακής, κάνοντας χρήση των νέων διατάξεων του σωφρονιστικού κώδικα, απέρριψε τη λήψη άδειας επικαλούμενος λόγους εκκρεμοδικίας κατά της οποίας κατηγορούμαι για πράξεις βίας εναντίον φυσικών προσώπων. Οι κατηγορίες αφορούν τη σύλληψή μου κατά τη διάρκεια υπεράσπισης του κατειλημμένου στεκιού στο Χημικό του ΑΠΘ, απέναντι στη δολοφονική επίθεση του στρατού κατοχής της δημοκρατίας. Με λίγα λόγια το συμβούλιο της φυλακής μου δήλωσε ξεκάθαρα πως δεν τίθεται προοπτική λήψης τακτικής άδειας μέχρι την πλήρη έκτιση της ποινής, καθώς η εκδίκαση της υπόθεσης θα λάβει χώρα όταν θα έχω εκτίσει το χρόνο που απαιτείται για υφ’ όρων απόλυση.
Στις 27 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε η δίκη για την αναστολή ποινής μέχρι το εφετείο της υπόθεσης, στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας. Μέσα σε μια fast-track διαδικασία “ουσίας”, που κράτησε λιγότερο και από ένα τσιγάρο, η αδέκαστη και πολιτικά διάφανη σύνθεση δεν εξέτασε ούτε ένα στοιχείο απ’ όσα καταθέσαμε, παρά μόνο ένα ζήτημα: την ανοιχτή δήλωση μετάνοιας και την αποκήρυξη κάθε πράξης αντίστασης.
Πρόεδρος της έδρας ήταν η γνωστή, για τις τρομοκρατικές μεθοδεύσεις της απέναντι στους αμετανόητους αγωνιστές, Μ. Λιανού. Αυτή η παραφυάδα της θεσμοθετημένης τρομοκρατίας πριν χρόνια ηγούνταν μιας σέχτας δικαστικών που θέλαν να επαναφέρουν την αστική δικαιοσύνη στον ίσιο δρόμο της φυσικής εξόντωσης των πολιτικών κρατουμένων, όταν υπέγραφε το συμβόλαιο θανάτου του επαναστάτη συντρόφου Δ. Κουφοντίνα, που βρισκόταν σε απεργία πείνας. Η Μ. Λιανού και τα υπόλοιπα κατακάθια του αστικού δικαίου μοχθεί καθημερινά για να δει τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος να ταπεινώνονται, να ξεφτιλίζονται μπροστά της, να πουλάνε και τη ψυχή τους για τα ανταποδοτικά οφέλη της μεταμέλειας. Γιατί μια πράξη αντίστασης μπορεί να χαθεί στο παρελθόν, όμως το καθεστώς τυραννίας θα φροντίσει η αποκήρυξή της να ταξιδεύει στα μυαλά των υποταγμένων για πάντα.
Σε κάθε σταθμό της πολιτικής μου διαδρομής δεκαετίες τώρα, όποτε καλέστηκα να αναμετρηθώ με τις συνέπειες της επαναστατικής μου αφοσίωσης, δεν αρνήθηκα να αντιμετωπίσω κάθε συνέπεια. Γιατί για μένα πάνω από το προσωπικό κόστος υπάρχει το πολιτικό καθήκον. Αυτό καθοδηγεί τη σκέψη μου και τις επιλογές μου. Στο δικό μου βλέμμα, στα δικά μου χέρια, στη δική μου καρδιά και συνείδηση δεν θα βρεθεί ποτέ ίχνος μεταμέλειας γιατί είμαι περήφανος για τις πολιτικές μου αρχές, τις αξίες και τους σκοπούς που συγκροτούν την ηθική μου, μα πάνω απ’ όλα για την ιστορία μου. Δεν αφιέρωσα όλη μου τη ζωή στην πάλη για την πολιτική ανυπακοή και την Επανάσταση για να ξεφτιλιστώ στο παρά πέντε, τόσο απέναντι στους εχθρούς μου και τους χαιρέκακους χειροκροτητές τους όσο και στους συντρόφους μου.
Θα θυμίσω τα τελευταία λόγια της πολιτικής μου τοποθέτησης στο ειδικό δικαστήριο της Αναρχικής Δράσης. “Για όλα τα “γιατί” της ασχήμιας αυτού του κόσμου θα συνεχίσω να αγωνίζομαι, για όλα αυτά τα “γιατί” θα παραμείνω προσηλωμένος, θα κουβαλάω επίμονα την πίστη και την αφοσίωση στην αρετή του φυσικού δικαίου, θα σφίγγω τα δόντια μου και θα προσπαθώ ακόμα περισσότερο, ακόμα και αν ματώνω. Θα μιλάω, θα μάχομαι, θα ζω και θα αναπνέω για την Επανάσταση. Για να μην ξημερώσει εκείνη η μέρα που κοιτάξω τον καθρέφτη και δω έναν άνθρωπο ξένο που τον σιχαίνομαι για όσα έγινε, προδίδοντας τα πιστεύω μου.”
Οπότε ορίστε η απάντηση που ψάχνετε: Αμετανόητος.
Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
30/9/2023