Την Τρίτη 2 Δεκέμβρη στα δικαστήρια της Λάρισας εξετάζεται για τρίτη φορά το αίτημα αναστολής της ποινής του συντρόφου Σπύρου Στρατούλη. Ο σύντροφος ένα χρόνο πριν, πραγματοποιώντας απεργία πείνας, κέρδισε το δικαίωμα επαναφοράς στο καθεστώς αδειών, προνόμιο το οποίο δεν εφαρμόστηκε. Η εκδικητικότητα όμως δε σταματάει καθώς στην απαγόρευση λήψης το δικαιούμενων αδειών έρχεται να προστεθεί και η απαγόρευση διακοπής της ποινής, παρότι έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο εγκλεισμού.
Ο Σπύρος όμως δεν είναι θύμα της καταστολής. Είναι κομμάτι των ανθρώπων που συνειδητά εναντιώνονται στην εξουσία και την καθημερινή επιβολή της στις ζωές μας, από το δικό του μετερίζι ο καθένας. Είναι κομμάτι ενός κινήματος που αντιστέκεται στην καταστολή, και προτάσσει την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Με αποτέλεσμα να είναι και κομμάτι των ανθρώπων που αποτελούν πρωταρχικό στόχο των κατασταλτικών μηχανισμών.
Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχτεί πως όσο παραμένει κάποιος αδιάλλακτος μπροστά στην εξουσία, θα βιώσει την εκδικητικότητα της στον απόλυτο βαθμό. Η δημοκρατία εκδικείται τους πολιτικούς της αντιπάλους εξαπολύοντας έναν ανορθόδοξο πόλεμο. Θα εκδικηθεί τους αγωνιστές με συνεχείς διώξεις και φυλακίσεις. Θα τους στερήσει την πολιτική τους παρέμβαση ακόμα και όταν τους φυλακίσει. Θα τους στερήσει και την ελευθερία όταν θα “εκτίσουν και την ποινή τους”. Αποκορύφωμα αποτελεί το “κόσμημα” της δημοκρατίας που ακούει στο όνομα-φυλακές τύπου Γ’.
Τα παραδείγματα πολλά: η ευφυής εμπλοκή του συντρόφου Θ. Σίψα στην υπόθεση της Marfin, oι τελευταίες διώξεις των συντρόφων Π. Γεωργιάδη και Στ. Αντωνίου, η σύλληψη και η εκδικητική μεταχείριση του συντρόφου Α. Σταμπούλου, η φίμωση και αποτροπή παρέμβασης του συντρόφου Ν. Μαζιώτη σε πολιτική εκδήλωση είναι λίγες στιγμές δόξας και μεγαλείου του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ένα μεγαλείο που το συμπληρώνουν οι πολυετής ποινές των τελευταίων πολιτικών δικών(υποθέσεις Βελβεντού, Φιλώτα και σε λίγες μέρες υπόθεση της Νεας Σμύρνης). Και όλα αυτά με φινάλε την εξέλιξη στην υπόθεση της απεργίας πείνας του συντρόφου Νίκου Ρωμανού, όπου μπροστά στην απειλή της ζωής του αντιτάσσονται δηλώσεις αναγκαστικής σίτισης μπροστά σε έναν εμπαιγμό άρνησης λήψης απόφασης.
Η δημοκρατία διακηρύσσει προνόμια για τους δηλωσίες και τους υποτακτικούς της και πόλεμο για τους αντιρρησίες και τους αγωνιστές. Και εμείς από την πλευρά μας συνεχίζουμε τον αδιάλλακτο πόλεμο.
Τον αδιάκοπο αγώνα για την κοινωνική επανάσταση.
Και όταν δε συναντώνται τα βλέμματά μας, συναντώνται οι αγώνες μας. Γιατί για το κράτος 23 αιχμάλωτα χρόνια δεν είναι αρκετά για να τιμωρήσει την αδιαλλαξία.
Αλληλεγγύη στο σύντροφο Σπύρο Στρατούλη.
Άμεση διακοπή της ποινής του.
κατάληψη Terra Incognita