Από τις 21 Φλεβάρη ο αναρχικός Ντίνος Γιαγτζόγλου ξεκινάει απεργία πείνας με αίτημα τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό. Ο ίδιος κατηγορείται για μια σειρά επιθέσεων σε πρόσωπα του διεθνούς πολιτικού και καπιταλιστικού συστήματος καθώς και για την επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Στις 24 Φλεβάρη και ενώ ο ίδιος βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού καθώς εκκρεμεί δίκη για άλλη υπόθεση, κουκουλοφόροι των ΕΚΑΜ εισβάλλουν μέσα στο κελί του απεργού, και έπειτα από τον ξυλοδαρμό του, τον μεταφέρουν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση ξανά στις φυλακές Λάρισας. Το γεγονός αυτό πυροδοτεί έναν αναβρασμό στις φυλακές Κορυδαλλού με τους κρατούμενους να παίρνουν για λίγη ώρα τη φυλακή στα χέρια τους καταστρέφοντας μέρος του υλικοτεχνικού εξοπλισμού ως μια ελάχιστη απάντηση στην επίθεση που δέχτηκε ο απεργός. Η συνθήκη της υγείας του Ντίνου όμως μέρα με τη μέρα δυσχεραίνεται καθώς ο ίδιος εντείνει τον αγώνα του με αφορμή την επίθεση που δέχτηκε προχωρώντας από την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου και σε απεργία δίψας.
Σε όλη αυτή τη συνθήκη οι αρμόδιοι φορείς του Υπουργείου Δικαιοσύνης, και κατ’ επέκταση η ίδια η κυβέρνηση, δηλώνουν με τη στάση του παγερά αδιάφοροι για το αίτημα του απεργού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δηλώνουν επί της ουσίας παγερά αδιάφοροι για τη ζωή του κρατούμενου. Αυτό όμως δεν είναι το περίεργο της υπόθεσης. Κανένας δεν οφείλει να νιώθει οίκτο και συμπόνια για τη ζωή του εχθρού του, παρά το αντίθετο. Το τελευταίο διάστημα έτσι και αλλιώς έχει σημαδευτεί από συνεχόμενους θανάτους κρατουμένων στα κελιά της δημοκρατίας. Χωρίς κανένας να νοιαστεί, χωρίς κανένας να λογοδοτήσει.
Το ερώτημα είναι άλλο: ο καθένας μας οφείλει να κατέχει τις διαφωνίες του, τις διαφορετικές προσεγγίσεις σε ζητήματα τακτικής αλλά ακόμα και τις θέσεις που οδηγούν σε ρηξιακές σχέσεις. Αυτές οι διαφωνίες είναι πολλές φορές που χρωματίζουν την πολυτασικότητα, τον πλουραλισμό και την πολυμορφία στον αγώνα. Αυτές οι διαφωνίες είναι πολλές φορές που δίνουν ελευθερία στο λόγο και την πράξη και δεν αγκυλώνουν τον κόσμο του αγώνα κάτω από “κομματικές” γραμμές, και με αυτές οφείλουμε να πορευόμαστε. Όμως απέναντι στον εχθρό είμαστε όλοι ένα και πριν επικαλεστούμε τις διαφωνίες αυτές ως δικαιολογία για μη στήριξη στο αίτημα του απεργού οφείλουμε με ειλικρίνεια να απαντήσουμε μεταξύ μας αν οι ίδιοι ως αγωνιστές, ως χώρος, ως κίνημα είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη ενός νεκρού απεργού πείνας και δίψας.
Χωρίς να ξεχνάμε τις διαφωνίες μας, χωρίς να παραμερίζουμε τις διαφορές μας, χωρίς να διαγράφουμε το παρελθόν και το παρόν γιατί αυτά είναι που διαμορφώνουν τις συμφωνίες για το μέλλον, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο αίτημα του απεργού πείνας και δίψας Ντίνου Γιαγτζόγλου, γιατί οι επιλογές αγώνα του καθενός, πέρα από στρατηγικές διαφωνίες, οφείλουν να είναι συνολικές επιλογές του κινήματος.
Καμία ανοχή την ολιγωρία των υπευθύνων.
Άμεση μεταγωγή του απεργού πείνας-δίψας Ντίνου Γιαγτζόγλου στον Κορυδαλλό.