Το τελευταίο διάστημα έρχονται στο φως όλο και περισσότερες καταγγελίες για περιστατικά σεξιστικής βίας-από λεκτικές παρενοχλήσεις μέχρι βιασμούς και γυναικοκτονίες. Αυτή η συνθήκη δεν είναι καινούρια καθώς η βία που δέχονται διάφορες κοινωνικές ομάδες είναι απότοκο της πατριαρχίας. Το μόνο που ίσως άλλαξε είναι πως τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες, τρανς, γκέι κ.α. βρήκαν το θάρρος και τη δύναμη να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν για την καθημερινή βία που υπομένουν μέσα στην πατριαρχία.Να μετατρέψουν σε δημόσιο κατηγορώ, το προσωπικό τους βίωμα για να δώσουν δύναμη και σε άλλους που από φόβο ή ντροπή για τον κοινωνικό στιγματισμό δε μιλούν και υπομένουν σιωπηλά τα βασανιστήρια.
Ένα ακόμα δείγμα αυτής της συνθήκης αποτελεί το αφεντικό του μπαρ Silver Dollar στην οδό Εθνικής Αμύνης 19 στη Θεσσαλονίκη, Γιάννης Βραχνός. Αυτό το σκουπίδι έχει φτιάξει στην πιάτσα ένα πολύ επιφανές όνομα: σωστός οικογενειάρχης, πετυχημένος επιχειρηματίας (καθώς το μπάρ του είναι σήμα κατατεθέν της τοπικής ροκ σκηνής χρόνια τώρα), συμπαθής τυπάς που όποιος αράζει μαζί του περνάει ωραία. Για τις εργαζόμενες της επιχείρησής και τις πελάτισσες του όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Τις τελευταίες μέρες έρχονται στο φως καταγγελίες από γυναίκες που μιλούν για περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης του αφεντικού προς αυτές. Στην πραγματικότητα μετά την πρώτη καταγγελία (μέσα στην οποία αναφέρονται και ακόμα 2 επιβεβαιωμένα περιστατικά), άλλη μια μαρτυρία έρχεται να συμπληρώσει αντίστοιχα βιώματα ώστε να σπάσει το καθεστώς αμφισβήτησης που επιδιώκει να στήσει ο Γ. Βραχνός. Οι γυναίκες αυτές μιλούν για μια συστηματική συμπεριφορά του αφεντικού που επιχειρούσε να τις ξεμοναχιάσει με πρόσχημα τη φιλική κουβέντα. Σε μια περίπτωση μάλιστα κλείδωσε μια γυναίκα μέσα στο μαγαζί με το πρόσχημα οτι «έτσι δε θα τους ενοχλήσει κανένας άλλος», εκτός βέβαια από τον ίδιο και την παραβιάσε σεξουαλικά.
Ο Βραχνός δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που όχι μόνο παρενοχλεί σεξουαλικά γυναίκες αλλά πουλάει και υφάκι, καθώς σχολιάζοντας δημόσια την πρώτη καταγγελία σε βάρος του αναφέρει πως «…εκ μέρους της επιχείρησης, σας προτείνω να μας μηνυσετε αυριο κιολας». Αλλά ακόμα και η τακτική των θυτών είναι πάγια καθώς προσπαθούν να στρέψουν την ευθύνη απέναντι στις γυναίκες, βγάζοντάς τες απο συναινετικές εως και ψεύτρες. Τέλος εδώ έρχεται και η κοινωνική ευθύνη όλων μας που θέτουμε υπο αμφισβήτηση μια καταγγελία, αγνοώντας τη δύναμη που χρειάζεται μια γυναίκα για να αμυνθεί δημόσια της παραβίασής της, γνωρίζοντας εξ αρχής οτι θα στιγματιστεί. Έτσι και αλλιώς η θέση του Βραχνού ως εκφραστή της βίας είναι διττή- από τη βία που ασκεί ως αφεντικό μέσα στον καπιταλισμό μέχρι την βία που ασκεί ως «γνήσιος Άντρας» μέσα στην πατριαρχία.
Η παραβίαση των ορίων που θέτει μια γυναίκα απέναντι σε σεξιστικες παρεμβατικες συμπεριφορές είναι μέρος μιας κλιμακούμενης συνθήκης που ξεκινάει από τα αηδιαστικά βλέμματα και τα «αστεία» σχολιάκια , τα σφυρίγματα και τα καθόλου αθώα «ψιτ» και καταλήγει στην πιο ακραία έκφανση της Αντρικής κυριαρχίας στα σώματα των γυναικών με μαζικούς βιασμούς και γυναικοκτονίες. Όλα αυτά γιατί ο γκόμενος δεν ανέχεται και πολλά για τις σεξουαλικές του επιδόσεις, γιατί ο σύζυγος δεν ανέχεται να μην τον ικανοποιεί η γυναίκα του όπως και όποτε αυτός γουστάρει, γιατί ο πατέρας δεν ανέχεται η κόρη του να τραβιέται με μετανάστη και χίλια δυο άλλα γιατί, τα οποία πηγάζουν μέσα από τη συνθήκη της πατριαρχίας.
Με αφορμή όλα αυτά τα περιστατικά σεξουαλικών παρενοχλήσεων που έρχονται να προστεθούν σε μια συνθήκη γενικευνένης πατριαρχικής βίας απέναντι σε κάθε τη «μη Αντρικό», πραγματοποιήσαμε το πρωί του Σαββάτου 12 Γενάρη, παρέμβαση αντιπληροφόρησης με σπρέι, κείμενα και αφίσσες (με τη φάτσα του αφεντικού) τόσο στο μαγαζί του Γ. Βραχνού όσο και στην ευρύτερη γειτονιά έτσι ώστε να γίνει γνωστό ποιός πραγματικά είναι αυτός ο «ωραίος τυπάς» που ξέρουν όλοι. Από τη στιγμή που τίθεται στη δημόσια σφαίρα τί πραγματικά συμβαίνει μέσα σε αυτό το μαγαζί όταν φεύγει ο κόσμος και κλείνουν οι πόρτες καλό είναι ο καθένας να έχει στο νου του πως όταν στηρίζει το Silver Dollar και κάθε άλλο τέτοιο μαγαζί, νομιμοποιεί κοινωνικά την κουλτούρα του βιασμού.
Δε θα αφήσουμε καμία γυναίκα μόνη της απέναντι στη σεξιστική βία όπως και κανένα περιστατικό αναπάντητο. Δε φτάνει που ζούμε καθημερινά τη βία της μισθωτής σκλαβιάς, δε θα ανεχόμαστε και τις σεξιστικές παραβιάσεις του κάθε μαλάκα αφεντικού.
Υγ: Μαζί με τις φωτογραφίες της παρέμβασης επισυνάπτουμε και τις δύο καταγγελίες σε βάρος του Γ. Βραχνού, από μια πρώην εργαζόμενη και μια πελάτισσα που μιλούν για τα περιστατικά που βίωσαν μέσα στο μαγαζί του. Τα περιστατικά αυτά δεν πρέπει να μένουν ούτε στην αφάνεια, ούτε στη λήθη.
