Τι και αν η Γη ολόκληρη γίνει μια τεράστια φυλακή, εμείς θα βρίσκουμε τρόπο να δραπετεύουμε…
Από το 2013 η δικτύωση ομάδων του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού όρισε την εβδομάδα 23 έως 30 Αυγούστου ως εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αναρχικούς συντρόφους και συντρόφισσες, ορίζοντας συμβολικά την έναρξη της εβδομάδας στις 23-8, μέρα όπου το 1927 το απολυταρχικό καθεστώς των ΗΠΑ εκτελεί για ξεκάθαρα φρονηματικούς λόγους τους αναρχικούς Νίκολα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι με πρόσχημα τη συμμετοχή τους σε ληστεία μετά φόνου.
Η φετινή χρονιά, μας βρίσκει στο στόχαστρο της καταστολής αφού λίγες μέρες πριν την έναρξη της εβδομάδας αλληλεγγύης, οι κατασταλτικές δυνάμεις του ελληνικού κράτους επιτίθενται στη συλλογικότητά μας εισβάλλοντας και εκκενώνοντας την κατάληψή μας, έναν χώρο που για τα τελευταία 17 χρόνια αποτελεί κραυγή αντίστασης και εξέγερσης μέσα στη βαρβαρότητα της εξουσίας και της εκμετάλλευσης.
Το τελευταίο διάστημα το ελληνικό κράτος εντείνει τη στρατιωτικοποίησή του, στα πλαίσια της αντεπανάστασης. Αναβαθμίζει το νομικό του οπλοστάσιο με νέα νομοσχέδια που περιστέλλουν τα απεργιακά δικαιώματα και τα ευρύτερα μέσα αγώνα και αντίστασης όπως το πρόσφατο νομοσχέδιο ποινικοποίησης και περιορισμού των διαδηλώσεων, εξαιρεί και απομονώνει τους πολιτικούς κρατούμενους εντείνοντας τη συνθήκη εγκλεισμού, με άρση του δικαιώματος αδειών και των ευεργετικών διατάξεων κράτησης (π.χ. αγροτικές φυλακές), την ίδια στιγμή που εξοπλίζει νέα ένστολα τάγματα εφόδου στους δρόμους για να χτυπούν, να καταστέλλουν, να βασανίζουν, να φυλακίζουν και να δολοφονούν. Όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής εξουδετέρωσης των χαμηλών στρωμάτων της κοινωνικής βάσης, ειδικά σε μια περίοδο όπου τα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας εξαιρούν τεράστιο κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, συντελώντας μια μαζική γενοκτονία με ταξικά κριτήρια.
Σε κάθε γωνιά της Γης βλέπουμε την αδικία να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο έδαφος, είμαστε τέτοιοι άνθρωποι όμως που δε σωπαίνουν μπροστά στο άδικο. Γι’ αυτό και ως αναρχικό κίνημα βρισκόμαστε από τις απαρχές της γέννησης μας στο διαρκές στόχαστρο της καταστολής των πολιτικών και καπιταλιστικών μαφιόζων. Με αφορμή την εβδομάδα αλληλεγγύης στους αναρχικούς κρατούμενους θέλουμε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα αντίστασης σε κάθε συντρόφισσα και σύντροφο που βρίσκονται όμηροι στα χέρια των εχθρών μας: τι και αν μας χωρίζουν σύνορα και θάλασσες, κάγκελα και φράχτες, στρατόπεδα ολόκληρα με οπλισμένα σκουπίδια που διψάνε για το αίμα μας, δίνουμε όρκο ζωής πως θα είμαστε για πάντα παρόντες στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Τι και αν αύριο, μεθαύριο τα κάγκελα φυλακίσουν και τα δικά μας σώματα, οι σκέψεις και τα όνειρά μας θα δραπετεύουν για να βρουν η μια την άλλη.
Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε αιχμάλωτη συντρόφισσα και σύντροφο: στην Monika Caballero και τον Francisco Sollar που βρίσκονται ξανά αιχμάλωτοι από την ιερά εξέταση του Χιλιανού κράτους, στην Carla που μετά από ενάμιση χρόνο έπεσε στα χέρια των Γαλλικών και μετέπειτα Ιταλικών αρχών, στους συντρόφους Alexander Frantskevich, Akihiro Khanada και Nikita Yemelyanov που βρίσκονται όμηροι για αντικυβερνητική δράση στη Λευκορωσία, στους φυλακισμένους συντρόφους στην Ινδονησία, στις εξεγερμένες ΗΠΑ, στην Γερμανία, στην Ελλάδα και σε κάθε άλλη γωνιά της Γης.
Όσο υπάρχουν φυλακές κανείς δεν είναι ελεύθερος και όσο υπάρχουν φυλακισμένοι δε θα υπάρξει ανακωχή
Αλληλεγγύη και δύναμη ως την απόλυτη ελευθερία και την Αναρχία