Το πρωί της Τρίτης 15 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με πανό και τρικάκια στην Υπηρεσία Ασύλου ενάντια στην εκδικητική δίωξη του αναρχικού συντρόφου Errol, που βρίσκεται φυλακισμένος στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας απειλούμενος με απέλαση. Η διεθνιστική αλληλεγγύη γκρεμίζει σύνορα, κάγκελα και φράχτες.
Είμαστε όλοι και όλες κρατικός κίνδυνος-Κάτω τα ξερά σας απο τον σύντροφο Errol
Η δυστοπία έχει γίνει καθημερινότητα: ελεγχόμενη κυκλοφορία, απαγόρευση συγκεντρώσεων, διαλογή ασθενών στα νοσοκομεία, εντατικοποίηση εργασίας γιατί οι επίπλαστες ανάγκες είναι ακόμα πιο αυξημένες. Το κράτος, με δικαιολογία την έξαρση της πανδημίας, βάζει σε λειτουργία το πλάνο για το πώς θα είναι οι ζωές μας από εδώ και πέρα, μπάτσοι και έλεγχοι παντού και η δημόσια παρουσία μας θα πραγματοποιείται μόνο με κρατική άδεια, για το πόσοι, ποιοί και πώς. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η προηγούμενη συνθήκη ήταν ιδανική, αναγνωρίζουμε όμως ότι τώρα πρέπει να βγούμε ακόμα πιο δυναμικά για να ανατρέψουμε την κατάσταση που ζούσαμε και ζούμε.
Η καταστολή των πορειών στις 17 Νοεμβρίου και στις 6 Δεκεμβρίου, απέδειξε περίτρανα ότι ο μεγαλύτερος φόβος της εκάστοτε κυβέρνησης είναι η αντίσταση. Τα παραδείγματα του συνωστισμού είναι πολλά, στα εργοστάσια, στα σουπερμάρκετ, στις ουρές των καταστημάτων, των ταχυμεταφορών αλλά μόνο στην περίπτωση των πορειών κόπηκαν περισσότερα απο ένα 1.000.000 ευρώ σε πρόστιμα. Μία απο τις 135 συλλήψεις που έγιναν στις συγκεντρώσεις και τις πορείες στην Αθήνα, για την επέτειο δολοφονίας του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου απο τους μπάτσους Κορκονέα και Σαραλιώτη και της κοινωνικής εξέγερσης που ακολούθησε, ήταν και ο σύντροφος Errol. Ενώ, περίμενε ότι μετά απο κάποιες ώρες θα αποφυλακιστεί με τους υπόλοιπους συλληφθέντες/συλληφθείσες, του ανακοινώθηκε η παραμονή του στο κέντρο κράτησης της Πέτρου Ράλλη αφού είχε βγεί απόφαση για άμεση απέλαση του και μη δυνατότητα εισόδου του στην χώρα για τα επόμενα 7 χρόνια. Στην προκειμένη, πέρα από την απόφαση του διοικητή της Πέτρου Ράλλη για εκδικητική απέλαση του σύντροφου, υπάρχει και μια παράλληλη μεθόδευση απο την κρατική ασφάλεια που θεωρείται απόρρητη, στην οποία ούτε ο δικηγόρος μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτήν, γιατί όπως παραδέχθηκαν οι ίδιοι οι μπάτσοι έρχεται από ανωτέρους.
Μετά από λίγες μέρες παραμονής του στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, ο σύντροφος διαμαρτυρήθηκε για τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν εκεί, όπως σε όλες τις φυλακές και τα κέντρα κράτησης, οι οποίες τον τελευταίο καιρό εξαιτίας και της πανδημίας γίνονται ακόμα πιο έντονες. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω απο την Πέτρου Ράλλη για στήριξη του συντρόφου απο συντρόφισσες και συντρόφους και της απόφασης για την 7ετη απαγόρευση εισόδου του στη χώρα, οδήγησαν στην άμεση μεταγωγή του. Μετά από τις διαμαρτυρίες του συντρόφου στο διοικητή, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μπάτσοι μπήκαν στο κελί του και ξεκίνησαν τη διαδικασία μεταγωγής του, στο κέντρο κράτησης της Αμυγδάλεζας, όπου βρίσκεται σε προληπτική 24ωρη απομόνωση, λόγω του covid 19. Στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης στην Αμυγδαλέζα, που η δημιουργία του είχε ανακοινωθεί το 2012 απο τον και τότε υπουργό προστασίας του πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοίδη, τον Οκτώβριο έγιναν 4 απόπειρες αυτοκτονίας κρατούμενων γυναικών και απεργία πείνας 400 μεταναστ(ρι)ών, διαμαρτυρόμενες/-οι για τις άθλιες εγκαταστάσεις, το φαγητό που δεν τρώγεται και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, αφού διαμένουν εκεί για πολύ περισσότερο από το επιβαλλόμενο 18μηνο.
Το κράτος διατείνεται ότι παίρνει όλα τα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας μας, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που δεν περιλαμβάνονται, στις άξιες για να σωθούν ζωές. Μία από αυτές τις ομάδες είναι οι φυλακισμένες/φυλακισμένοι, οι οποίες υποβλήθηκαν σε εξετάσεις για κορονοιο μόνο στις φυλακές που άσκησαν πίεση οι ίδιες, στη Λάρισα και στα Διαβατά και μετά από θανάτους συγκρατουμένων τους από τον ιό και αποδείχθηκε η αυξημένη ύπαρξη των κρουσμάτων ανάμεσα τους. Η εγκληματική και εκδικητική διαχείριση του κράτους στους έγκλειστους/ες αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά με τα νομοσχέδια που ψήφισε σχετικά με τις άδειες και τις «επιλεκτικές» μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές και τώρα συνεχίζει να τους τιμωρεί εγκαταλείποντάς τους σε άθλιες συνθήκες συνωστισμένες, δίχως καμία υγειονομική κάλυψη και κανένα μέτρο προστασίας.
Ο Errol τυχαίνει να μην έχει ελληνική υπηκοότητα, η επιλογή της αναρχικής δράσης όμως δεν είναι καθόλου τυχαία. Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην ελλάδα έχει συμμετάσχει ενεργά σε πολύμορφους αγώνες και υπερασπιζόταν πάντα την αναρχική του ταυτότητα. Συμμετείχε και στο αναρχικό κίνημα σε γαλλία, ισπανία και ιταλία. Μετά από πολλαπλές συλλήψεις και μια προηγούμενη απειλή απέλασης, ο σύντροφος δε σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για αυτά που πρεσβεύει, οπότε και το κράτος χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά το τιμωρητικό μέσο της απέλασης για να τον εκδικηθεί κατηγορώντας τον ως ‘’δημόσιο κίνδυνο’’. Με απέλαση κινδύνευσε και ο σύντροφος Ίρντι, όπου στην περίπτωση του η περιφέρεια δεν του ανανέωνε την άδεια διαμονής του λόγω πρωτόδικης καταδίκης του για πλημμελήματα, επειδή συμμετείχε και συνελήφθη σε πορεία στις 6 Δεκέμβρη το 2014, κατά την απεργία πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού. Το κράτος χρησιμοποιεί όλα τα όπλα που διαθέτει για να τρομοκρατήσει και να καταστείλει κάθε άτομο που στοχεύει στην καταστροφή κάθε μορφή εξουσίας. Σε συνεργασία τα κράτη, προσπαθούν να ορίσουν ακόμα και τις συντροφικές μας σχέσεις και θεωρούν ότι έχουν τη δύναμη να μας χωρίσουν από τους/ις συντρόφους/ες μας. Να τους θυμίσουμε και έμπρακτα ότι κάτι τέτοιο δε θα αφήσουμε να συμβεί και ότι οι σχέσεις μας δεν ορίζονται από σύνορα και χαρτιά. 
Στην περίπτωση του Errol χρησιμοποιούν τη γαλλική υπηκοότητά του ως πρόσχημα για την καταστολή του, αφού αυτό που φοβούνται πραγματικά είναι ότι δε θα τους κάνει τη χάρη να εφησυχαστεί. Πέρα όμως από το ζήτημα του συντρόφου, η πραγματικότητα για τους/τις μεταναστ(ρι)ες ξεπερνάει κάθε εφιάλτη. Και γι’αυτό και εμείς με τη σειρά μας, θα πρέπει να πολεμάμε κάθε λιμενικό που επαναπροωθεί βίαια στην Τουρκία δεκάδες μεταναστ(ρι)ες καθημερινά, κάθε εισαγγελέα που παίρνει την απόφαση απέλασης και φυλάκισης τους επειδή δεν έχουν τα νόμιμα έγγραφα, κάθε υπουργό που από τη θέση ασφαλείας του μας κλείνει σπίτι την ίδια ώρα που στα κέντρα κράτησης και τις φυλακές αργοπεθαίνουν οι ‘’δημόσιοι κίνδυνοι’’ και κάθε νοικοκυραίο φασίστα που οραματίζεται γειτονιές γεμάτες πατριώτες.
Ο σύντροφος έχει πάρει την απόφαση να μη διευκολύνει καθόλου το κράτος και να αντισταθεί με κάθε μέσο σε κάθε απόπειρα απέλασης του. Και εμείς απο τη μεριά μας, θα πρέπει να πάρουμε την ίδια απόφαση, να σταθούμε εμπόδιο σε κάθε σχέδιο του κράτους.
Δεν αρκούν απελάσεις και εκκενώσεις, οι ιδεες μας δεν φυλακιζονται.
Aλληλεγγύη σε όσες/όσους αγωνίζονται