Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στον κλάδο των ταχυμεταφορών
Το βράδυ της Τετάρτης 6 Γενάρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο κάτεργο της Γενικής Ταχυδρομικής στην οδό Παπανδρέου στην ανατολική Θεσσαλονίκη, ως μια ελάχιστη απάντηση στον τραμπουκισμό εργαζομένου σε υποκατάστημα της ίδιας εταιρείας στα Γλυκά Νερά, Αττικής. Στο εν λόγω κατάστημα ο προϊστάμενος επιτέθηκε στον εργαζόμενο (σπάζοντάς του τη μύτη) επειδή παρέδωσε τα 70 από τα 160 δέματα που του είχαν ανατεθεί μέσα σε μία μέρα. Τα περιστατικά εργασιακού μεσαίωνα στη Γενική Ταχυδρομική (όπως και σε όλες τις εταιρείες ταχυμεταφορών αυτό το διάστημα) δεν είναι λίγα καθώς ένα μήνα πρίν εργαζόμενος σε υποκατάστημα της ίδιας εταιρείας στην Αλεξανδούπολη, άφησε την τελευταία του πνοή για τα κέρδη των αφεντικών.
Κατά τη διάρκεια της πανδημικής κρίσης παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση των διαδικτυακών αγορών, αφού το μεγαλύτερο ποσόστο των εταιρειών για να καλύψουν τη χασούρα απο το κλείσιμο των φυσικών καταστημάτων τους, βγάζουν συνέχως προσφορές στα προιόντα τους. Πρόκειται για μια επίφαση ασφάλειας καθώς ο κίνδυνος προσβολής και διασποράς του ιού συνεχίζει να υπάρχει εφόσον δεν πρόκειται για μια μαγική διαδικασία που το αντικείμενο αγοράς φτάνει απολυμασμένο στα χέρια των αγοραστών αλλά μια σειρά εργαζομένων λαμβάνουν την παραγγελία, το τυλίγουν, το πακετάρουν, το φορτώνουν και το παραδίδουν.
Αναμενόμενα, η συνθήκη αυτή έχει προκαλέσει υπερφόρτωση της εργασίας και των ταχυδιανομέων, αφού την περίοδο αυτή το ποσοστό των δεμάτων που πρέπει να μεταφερθούν φτάνει στο 60% , αυξήθηκε δήλαδη κατά 30% απο την περίοδο πρίν την καραντίνα. Με πραγματικούς όρους αυτό σημαίνει, ότι οι ταχυδιανομείς συνωστίζονται σε μικρούς χώρους με σκοπό να φορτώσουν όσα περισσότερα δέματα μπορούν πάνω στα οχήματα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο πιο γρήγορα στους τόπους παράδοσης. Το άγχος και η πίεση για την ταχύτητα της παράδοσης σε συνδυασμό με το μεγάλο φόρτο εργασίας και τις άβολες καιρικές συνθήκες, έχουν προκαλέσει, αρκετές φορές, ακόμα και θανάσιμους τραυματισμούς στους εργαζόμενους. Ενδεικτικό της κατάστασης αποτελεί η αναστολή εξυπηρέτησης νέων πελατών τις τελευταίες μέρες σε ιδιωτικές εταιρείες όπως η Γενική Ταχυδρομική, η ACS κ.α. λόγω υπέρογκης ζήτησης των καταναλωτών, σε σημείο που παρά την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.
Στις περισσότερες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν παρέχονται είδη υγιεινής για την ατομική τους προστασία, οπότε και αναγκάζονται να τα αγοράζουν οι ίδιοι και οι ίδιες, ώστε να μειώσουν το κίνδυνο προσβολής τους απο τον ιό αλλά και μετάδοσής του στους υπόλοιπους. Οι λύσεις δίνονται μόνο μέσα από ταξικούς αγώνες καθώς σε μία απο τις εταίρειες, οι εργαζόμενοι απαίτησαν και κέρδισαν την παροχή ειδών ατομικής προστασίας.
Και σαν να μην έφτανε η ήδη επιβαρυμένη συνθήκη εργασίας που βιώνουν, η κατάσταση χειροτερεύει από απαιτητικούς πελάτες και πελάτισσες που έχουν κάνει χόμπι τον υπερκαταναλωτισμό, πίεζουν να φτάσουν τα προίοντα όσο πιο γρήγορα στην πόρτα τους με όρους όσο γίνεται πιο βολικούς για αυτούς, με διάφορους καλοθελητές βεβαίως που με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουν τηλέφωνο τα αφεντικά να ρουφιανέψουν. Η πίεση των βιαστικών πελατών είναι μια πραγματικότητα και στην παραλαβή απο τα καταστήματα, όπου στέκονται σε ουρές έξω απο αυτά περιμένοντας την άμεση παραλαβή προιόντων τους, με τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης.
«Παλιά μου τέχνη κόσκινο» σκέφτηκαν τα αφεντικά των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφοράς και αυτήν την περίοδο και προσπάθησαν να βγάλουν όσο περισσότερο κέρδος γίνεται με τρανά παραδείγματα την ACS, θυγατρικής του ομίλου Quest πρόεδρος της οποίας είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θοδωρής Φέσσας και τη Γενική Ταχυδρομική που από το πρώτο κύμα της πανδημίας προσπάθησαν να προβούν σε ραγδαία αύξηση των τιμολογίων τους. Και παρά το αυξημένο κέρδος που έχουν την περίοδο της καραντίνας οι εταιρείες ταχυμεταφοράς, περιληφθήκαν στο επίδομα για τις πληττόμενες επιχειρήσεις. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη όπου το lockdown στρέφει το καταναλωτικό κοινό στο ανεξέλεγκτο e-shopping έρχεται να προστεθεί και η θηριωδία ημερών όπως η Black Friday (που φέτος απο μια μερα έγινε βδομάδα ολόκληρη). Καμία πρόβλεψη όμως δε φαίνεται να υπάρχει για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των μισθών των ταχυδιανομέων ή και για πρόσληψη νέων. Αντιθέτως, οι νέες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (μειώση 50% της εργασίας και μείωση μισθού το μήνα και αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να καταχωρεί κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου) θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας στα αφεντικά.
Μεσα σε όλα έρχεται να προστεθεί και η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού σχεδιασμού. Καταστρατηγεί και τα στοιχειώδη απεργιακά δικαιώματα, παρανομοποιώντας τους συνδικαλιστικούς αγώνες, κανονικοποιεί την απλήρωτη εργασία αυξάνοντας το ετήσιο πλαφόν στις υπερωρίες και επεκτείνει την κυριακάτικη εργασία σε ακόμα περισσότερους κλάδους.
Ο κλάδος των ταχυδιανομέων βάλλεται συνεχώς με εξαντλητικά ωράρια, τεράστιο φόρτο εργασίας, απαιτητικούς πελάτες και αφεντικά και συνεχώς νέες επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Ο Άκης Γ, μέλος της συνέλευσης βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου ( Σ.Β.Ε.Ο.Δ.) , που δούλευε για 2,5 χρόνια στα ΕΛΤΑ Courier μέσω του συστήματος ενοικίασης εργαζομένων των εταιρειών Onex και της θυγατρικής της Skycom, στις 10 Απριλίου ενημερώθηκε, μέσω τηλέφωνου, ότι δε θα ανανεωθεί η σύμβασή του, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους όμως η μη ανανέωση της σύμβασης σημαίνει απόλυση. Ως δικαιολογία για την απόλυσή του παρουσιάστηκε η έλλειψη ανάγκης έξτρα προσωπικού, αιτία που προφανώς δε συνάδει με αυξημένη ανάγκη για μεταφορά δεμάτων την περίοδο της καραντίνας. Η απόλυση του Ακη Γ. είναι εκδικητική καθώς μέσω της συνδικαλιστικής του δράσης, διεκδικούσε μαζί με άλλους συναδέλφους του τις υπερωρίες και τις τριετίες που δικαιούντουσαν. Στο σύστημα της ενοικίασης εργαζομένων καταστρατηγούνται όλα τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που προσφέρουν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ζούν σε ενα καθεστώς επισφάλειας χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη βδομάδα ή μήνα, αφου οι συμβάσεις μπορούν να είναι ακόμα και δεκαήμερες.
Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας λαμβάνονται για το καλό όλων μας. Ότι όλες και όλοι μας πρέπει να θυσιαστούμε για ακόμη μια φόρα για να μην καταστραφεί το σύστημα που εκμεταλλεύεται και υφαρπάζει την εργασιακή μας δύναμη, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας μετατρέποντάς τα σε καταναλωτικό προϊόν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που το κράτος μετατοπίζει την εύθυνη σε εμάς. Μένουμε λοιπόν σπίτι, όσες και όσοι έχουμε σπίτι να μείνουμε, μέχρι να γίνει αντικείμενο πλειστηριασμού, μέχρι να έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς. Τα εργοστάσια παραγωγής όμως συνεχίζουν να δουλεύουν στοιβάζοντας εργάτ(ρι)ες στους χώρους εργασίας, η δουλειά σε χώρους που εμπορεύονται take away καφέ εντατικοποιείται υπερεκθέτοντας τους εργαζόμενους για τη πώληση ενός μη αναγκαίου αγαθού, στα σουπερ μάρκετ όχι μόνο δεν μείωθηκαν οι μέρες λειτουργίας ώστε να περιοριστεί ο συνωστισμός και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτά, αλλά αντιθέτως εξαιτίας της σωρείας τρομοκρατημένων καταναλωτών εντατικοποιήθηκε η εργασία τους, με αύξηση ωραρίων αλλά και μερική κανονικοποίηση της κυριακάτικης εργασίας, πίεση και εκνευρισμό στις ουρές.
Δεν περιμένουμε όμως κανένα καλοσυνάτο αφεντικό να αλλάξει τη δεδομένη κατάσταση όπως και καμία κρατική άδεια για να αγωνιστούμε για την κατάλυση κάθε εκμεταλλευτικής σχέσης και κάθε εξουσίας.Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς μέσα από ακηδεμόνευτους αντικρατικούς αγώνες. Μέσα από τη σύγκρουση με τα αφεντικά. Μέσα από απεργίες, σαμποτάζ της παραγωγής, άρνηση και καταστροφή της εργασίας. Οι ζωές μας μπαίνουν πάνω από τα κέρδη τους.
Ενάντια σε κράτος και αφεντικά
Κοινότητες αγώνα, κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά