Η αντίσταση και η αδιαλλαξία δεν είναι νεκρές λέξεις, είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία
Για ακόμη μια φορά ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο στόχαστρο της εκδικητικής μανίας της Δεξιάς. Δεν αρκούν πάνω απο 18 χρόνια κράτησης, δεν αρκεί η στέρηση των προβλεπόμενων αδειών και κάθε ευεργετικής διάταξης που δικαιούται. Η Νέα Δημοκρατία βάζει ιώδιο στις ιστορικές πληγές της αυτή τη φορά, προχωρώντας στην έκτακτη απαγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας και τη μεταγωγή του σε κλειστό κατάστημα κράτησης. Όμως ούτε οι νόμοι δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τη δίψα της Δεξιάς για εκδίκηση και τιμωρία. Ο Κουφοντίνας αντί να μεταχθεί στον Κορυδαλλό, όπου και είναι χρεωμένος, μετάγεται έκτακτα στο κολαστήριο του Δομοκού. Απέναντι σε ακόμη ένα χτύπημα η συνέπεια του Δημήτρη στον αγώνα και τις αντιστάσεις δείχνει ένα και μόνο δρόμο: ακόμα μια απεργία πείνας (από τις 8 Γενάρη) ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης. Ο ίδιος αιτείται την άμεση επιστροφή του στην υπόγεια πτέρυγα κράτησης του Κορυδαλλού. Στο πλάι του απεργού στάθηκαν έμπρακτα αλληλέγγυoι και οι πολιτικοί κρατούμενοι Β. Σταθόπουλος, Π. Γεωργιάδης, Ν. Μαζιώτης και Γ. Δημητράκης που πραγματοποίησαν απεργία πείνας.
«Πρόκειται για την προσπάθεια να συντρίψουν ένα πρόσωπο, όχι γι αυτό που είναι, αλλά για αυτό που σηματοδοτεί, με την άρνηση του να υποκύψει στις αφόρητες πιέσεις που το σύστημα του ασκεί, όπως ζητούσαν επίμονα και πρόσφατα στη Βουλή οι εκπρόσωποι της οικογένειας και ο εκλεκτός της Πρεσβείας. Μετά τα όσα απροκάλυπτα γίνονται και όσα κυνικά αποκαλύπτονται στον πόλεμο εναντίον μου, η απεργία πείνας αποτελεί πια ζήτημα προσωπικής συνέπειας και ατομικής αξιοπρέπειας.»
Πάνω στον Δημήτρη Κουφοντίνα έχουν εφαρμοστεί όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες φωτογραφικές διατάξεις, νομοσχέδια, ειδικές συνθήκες κράτησης και τιμωρίας. Τα λευκά κελιά που πρωτοχτίστηκαν για τους κρατούμενους της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, τα έκτακτα τρομοδικεία και τα δικαστήρια μέσα στις φυλακές, τα δεκάδες ισόβια σε ποινές, η στέρηση κάθε ευεργετικού δικαιώματος, οι εκδικητικές μεταγωγές, η στέρηση των αδειών και τώρα η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για στέρηση της παραμονής σε αγροτικές φυλακές. Ακόμα και μέσα από τα κάγκελα η Δεξιά κατέθεσε τα διαπιστευτήρια στις υπηρεσίες των ξένων διπλωματών, φιμώνοντας το λόγο του Κουφοντίνα όταν κύρυξε το περίφημο lock out της Νομικής για την απαγόρευση της εκδήλωσης με θέμα τη χορήγηση άδειας, καθώς και τις προειδοποιητικές κυρώσεις στη φυλακή σε περίπτωση που του επιτρεπόταν να μιλήσει.
Στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα, η εξουσία βλέπει τους αγώνες που δόθηκαν δεκαετίες τώρα απέναντι στην καταπίεση και εκμετάλλευση. Βλέπει την πίστη στο δίκαιο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Βλέπει όλα όσα περήφανα έπραξε και υπερασπίστηκε απέναντι στην καταστολή, τον εγκλεισμό, τα εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης στις ποινές των τρομοδικείων. Όλα όσα υπερασπίζεται ακόμα και σήμερα, δίχως ίχνος μεταμέλειας. Το επίδικο είναι ένα και μοναδικό για την εξουσία: να αποσπάσει δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της ένοπλης πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση.
Το απόγευμα της 4ης Φλεβάρη (28η μέρα απεργίας) πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στην τοπική οργάνωση Καλαμαριάς της Νέας Δημοκρατίας. Επαναστάτες σαν το Δημήτρη Κουφοντίνα ποτέ τους δε ζητήσαν τίποτα. Το κέρδισαν με αγώνες, πολλές φορές αιματηρούς. Γι αυτό και είναι χρέος μας πλάι του να υπερασπιστούμε όλοι/ες μαζί, μαχητικά και αδιάλλακτα, ότι έχει κερδηθεί τόσα χρόνια. Απέναντι στην εξουσία τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεδομένο.
Αλληλεγγύη και σεβασμό στον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα
Νίκη στην απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική του μεταγωγή στο κολαστήριο του Δομοκού