Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης είναι κάτι που σίγουρα αφήνει πίσω του κάποια συμπεράσματα σε σχέση με την εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και τον κοινοβουλευτισμό αλλά και το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα και τους αγώνες που δίνει τόσα χρόνια. Η έκταση που πήρε η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα κατά τη διάρκεια συμπλοκής με το τάγμα εφόδου της Νίκαιας ήταν η απαρχή για να οδηγηθεί η συμμορία του Μιχαλολιάκου στα δικαστήρια. Όμως η ακροδεξιά τρομοκρατία δε σταμάτησε. Άλλωστε η δολοφονία του Φύσσα είναι ένα στίγμα της χρόνιας δράσης των φασιστών με επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί συνδικαλιστών και αγωνιστών, πογκρόμ και δολοφονίες μεταναστών, συμμετοχή σε παραστρατιωτικές αποστολές στα σύνορα και στο εξωτερικό, trafficking και προστασίες σε μαγαζιά της νύχτας και άλλα πόσα…
Η τιμωρία των φασιστών έρχεται πάντα μέσα από τον κόσμο του αγώνα, ούτε με δικαστήρια ούτε με φυλακές. Γιατί τους φασίστες δε τους ξεπλένει μόνο η αστική δικαιοσύνη αλλά και η εμπιστοσύνη σε αυτή. Το οπλισμένο χέρι του συστήματος δε το νικάς θεσμικά, το πολεμάς τσακίζοντας το σύστημα που το γεννά και το θρέφει για τις ανάγκες τους. Και μαζί του τσακίζεις και τη συνθήκη που γεννά. Γιατί η η Χρυσή Αυγή δεν μπήκε στο κοινοβούλιο ως μια μικρή μειοψηφία αλλά ως εκπρόσωπος του κοινωνικού εκφασισμού. Και μπορεί προσωρινά να αναστέλλει τη δράση της όμως τη θέση της παίρνουν άλλα μορφώματα (από οργανωμένους σχηματισμούς όπως ο Ιερός Λόχος μέχρι ομάδες αγανακτισμένων κατοίκων που κυνηγάνε μετανάστες στα νησιά και στα σύνορα πλάι στους μπάτσους) που συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις ανάγκες του κράτους και του καπιταλισμού.
Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι μια ιστορική συνθήκη που αποτελεί καθαρά υπόθεση των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους δυνάστες τους. Είμαστε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ μας. Είμαστε εμείς που χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων όλης της Γης, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είμαστε εμείς που απλώνουμε το χέρι μας σε κάθε κατατρεγμένο τσακίζοντας όσους ευθύνονται για τα δεινά του, την ίδια στιγμή που αυτοί οραματίζονται καμένα κορμιά στη Μόρια και πνιγμένους στο Αιγαίο. Είμαστε εμείς που ονειρευόμαστε ένα κόσμο που να μας χωράει όλες, όποιο χρώμα και αν έχουμε, όποια γλώσσα και αν μιλάμε, την ίδια στιγμή που κάποιοι οραματίζονται φράχτες και κάγκελα, φυλακές και εξορίες. Γνωρίζουμε τους συμμάχους μας, πόσο μάλλον τον κοινό μας εχθρό και τον πολεμάμε κάθε μέρα.
Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί μονόδρομο για την υπεράσπιση της ελευθερίας των εκμεταλλευόμενων απέναντι στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους: από την καθημερινή πάλη με διαρκή παρέμβαση στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές ενάντια στον ολοένα αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας μέχρι την όξυνση της μαχητικής αντιπαράθεσης με πορείες, συγκρούσεις, περιπολίες και επιθέσεις στα οργανωμένα τάγματα εφόδου, που αποτελούν οπλισμένο χέρι του κράτους και των αφεντικών. Γιατί για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου οι άνθρωποι θα ζουν αρμονικά μεταξύ τους σεβόμενοι τη φύση, αδιαφορώντας για το φύλο, τη φυλή, τη γλώσσα και το χρώμα του καθενός, πρέπει πρώτα να ισοπεδώσουμε καθετί που μνημονεύει το μίσος και τον σκοταδισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Τίποτα δεν τελειώνει με την καταδίκη της ΧΑ-Ο μαχητικός αγώνας ενάντια στον φασισμό συνεχίζεται
Όλες και όλοι στους δρόμους…
Σάββατο 18/9, 18:00 Καμάρα
(Στηρίζουμε το κοινό αναρχικό-αντιεξουσιαστικό μπλοκ)